Γάμμα τέσσερα, του Λευτέρη Παπαθανάση

Γάμμα τέσσερα

 

Το περιβόητο πια "Γ4” θέμα της Φυσικής στις Πανελλαδικές Εξετάσεις κατέδειξε, με τρόπο που 100 διαλέξεις δεν θα μπορούσαν, πόσο γελοίο και εγκληματικό είναι να στηρίζεις ένα ολόκληρο εκπαιδευτικό σύστημα σε 6 μέρες εξετάσεων.

Όπως συνήθως συμβαίνει, αρκούσε μια μικρή ακίδα για να σκάσει όλη αυτή η φούσκα του "αδιάβλητου και αξιοκρατικού” συστήματος και να μας πνίξει με τη δυσωδία της. Όλοι εναντίον όλων. Το υπουργείο έδωσε μια απαράδεκτη οδηγία εκ των υστέρων ακύρωσης του επίμαχου θέματος και ξαφνικά γέμισε ο κόσμος με αδικημένους (το εννοώ) που όμως αντί να στραφούν εναντίον του βασικού ενόχου, βγάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου. Μαθητές που έλυσαν το Γ4 (κάποιοι απλά το λένε έτσι) και όλα τα υπόλοιπα, μαθητές που δεν το έπιασαν καν και χαίρονται για την ακύρωση, μαθητές που το έπιασαν αλλά δεν το έλυσαν κι έτσι έχασαν πολύτιμο χρόνο, μαθητές που στην προσπάθειά τους να το λύσουν τρακαρίστηκαν και δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν (αναρωτιέμαι πόσο έγκυρος είναι ένας τρόπος αξιολόγησης που μπορεί με μιας να δημιουργεί τόσα προβλήματα). Και φυσικά οι μαθητές έχουν το πρόβλημά τους και είναι αναστατωμένοι. Έχουμε όμως κι άλλες κατηγορίες. Γονείς που ισχυρίζονται ότι το παιδί τους το έλυσε και ότι αδικείται από άλλους υποψήφιους, λιγότερο διαβασμένους, φυσικούς που τσακώνονται για το αν το θέμα ήταν λάθος ή ελλιπές (λες κι έχει διαφορά όταν μιλάμε για Πανελλαδικές εξετάσεις), γονείς που τα έβαλαν με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών που επεσήμανε το λάθος (θα έπρεπε να κουκουλωθεί όπως όλα τα λάθη των κυβερνώντων στη χώρα αυτή?) και απειλούν, φροντιστές που βιάστηκαν να δώσουν "σωστές” απαντήσεις σε λάθος θέματα και τώρα πάνε να σώσουν τη φήμη των μαγαζιών τους σιγοντάροντας μαθητές και γονείς και παίζοντας με τον πόνο τους, και φυσικά είδαμε και τα γνωστά κοράκια που -όπως πάντα- δηλώνουν ότι στον καιρό τους (67-74?) "τέτοια πράγματα δεν γινόταν” και πως φταίνε οι συνδικαλιστές, ο Ανδρέας Παπανδρέου και φυσικά… ο Τσίπρας.

Ο τρόπος που εκδηλώθηκαν οι αντιδράσεις με έριξε σε μελαγχολία. Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν με σόκαραν με την κτηνώδη ειλικρίνειά τους. Αυτό που με το όνομα "κοινωνικός αυτοματισμός” αποθεώθηκε στις μέρες του Σημιτικού εκσυγχρονισμού, βρήκε ξανά το δρόμο προς την επιφάνεια.

Θα ήθελα να πω στα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις να μείνουν μακριά απ’τη βρωμιά αυτή. Μη λερώσουν την αγωνία τους, την όμορφη προσμονή τους για τη φοιτητική ζωή (για κάποια σχετική ελευθερία στην πραγματικότητα) και τα όνειρά τους μέσα σ’αυτή την υστερία. Είτε έλυσαν το Γ4 είτε δεν το έλυσαν, είτε τα πάνε καλά στις εξετάσεις είτε όχι, ας θυμούνται ότι είναι ξεχωριστά, πολύτιμα το καθένα με τον τρόπο του, ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Ας ξέρουν ότι η μεταξύ τους φιλία είναι ό,τι πιο υπέροχο και δεν αξίζει να τη μολύνουν με απωθημένα ότι ο ένας "έκλεψε” τα μόρια του άλλου. Ας συνειδητοποιήσουν ότι οι απειλές για μηνύσεις, ο ατομισμός, το "τα λέω όπως με συμφέρει”, είναι χαρακτηριστικά του παλιού κόσμου, αυτού του κόσμου που με τα πιο όμορφα λόγια καταδίκασαν πέρυσι στις πλατείες και τις διαδηλώσεις.

Ας αφήσουν εμάς τους λίγο ή περισσότερο μεγαλύτερους να παίξουμε αυτό το παιχνίδι της βρωμιάς μέχρι να μας καταπιεί κι εμάς και τον κόσμο που υπηρετήσαμε. Οι περισσότεροι το δείξαμε ήδη. Βγάλαμε τα μάτια μας για ένα "θέμα Γ4” γιατί μόνο αυτό μάθαμε στη ζωή μας να κάνουμε, γιατί αφήσαμε όλη μας τη ζωή να γίνει ένα "Γ4”. Απέναντι στο γονιό, το δάσκαλο, το λοχαγό, τον παπά, το δικαστή, το αφεντικό, τον προϊστάμενο, τον υπουργό, όλη μας η ζωή υπήρξε ένα θλιβερό σερί εξετάσεων. Πότε για να ξεφύγουμε από τη μικρή πολη, πότε για να πάρουμε επιτέλους το πτυχίο, πότε για να βγάλουμε δικά μας λεφτά να μην έχουμε ανάγκη τους γονείς, πότε "όχι για μένα, για τα παιδιά μου το κάνω”. Όλη μας η ζωή, ένα κακογραμμένο "Γ4”, άθλιες εξετάσεις υπονομευμένες από την αρχή. Ένα "Γ4” που όσο και να το βρίζουμε, τόσο ξαναγυρνάμε σ’αυτό με την ουρά στα σκέλια.

Από την άλλη, μπορεί και να μην είναι ακριβώς έτσι. Εδώ και δυο χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αμφισβητούν στην πράξη τα "Γ4” της ζωής τους. Στο δρόμο, στις πλατείες, ενάντια στους σιδερόφραχτους "επιτηρητές” της εξουσίας, στις "Πανελλαδικές” των ντόπιων και διεθνών τραπεζών. Και αυτή εδώ τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι είναι έτοιμοι να πετάξουν τα "Γ4” και το προσωπικό τους στο σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας την ίδια στιγμή που θλιβερές ομιλούσες κεφαλές προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν: "ξαναγυρίστε στην ασφάλεια του Γ4! αν το απορρίψετε η ζωή σας θα γίνει κόλαση!”. Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά, αν θα επιστρέψουμε φοβισμένοι στην ασφαλή μήτρα των "Γ4” ή αν θα ανοίξουμε νέους δρόμους για μας και όσους αγαπάμε. Είναι ένα περίεργο στοίχημα και πρέπει να πω πως χαίρομαι που μπορώ και το ζω από μέσα.

Άκου και λίγη φόρα παρτίδα προπαγάνδα τώρα. Στο σχολείο του σοσιαλιστικού μας μέλλοντος δεν θα υπάρχουν εξετάσεις. Το σοσιαλιστικό σχολείο θα είναι ελεύθερο, κριτικό, βιωματικό και συνεργατικό. Κάθε άνθρωπος θα καλλιεργεί το χαρακτήρα του, θα αναπτύσσει τις ικανότητές του και θα μαθαίνει μέσα στην ομάδα, χωρίς ηλίθιους διαχωρισμούς, χωρίς την ανάγκη της πρωτιάς. Στο σοσιαλιστικό σχολείο κάθε άνθρωπος θα είναι πάνω απ’όλα άνθρωπος και όχι εκπαιδευτής ή εκπαιδευόμενος. Έτσι, το σοσιαλιστικό σχολείο θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, ανοιχτό και όχι κλεισμένο σε τέσσερις τοίχους όπως ετούτο του καπιταλισμού, που ο μόνος τρόπος που γνωρίζει να επικοινωνεί με τους ανθρώπους είναι καταπιέζοντας και εξετάζοντάς/κατηγοριοποιώντας τους.

Όπως κάθε χρόνο, στα παιδιά μου που δίνουν Πανελλαδικές, στα αγαπημένα μου μικρά φρικιά, (αλλά και στους πεντέξι ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν το γιατί) αφιερώνω το τραγούδι των δικών μου Πανελλαδικών.

Άι! άι! άι! και ο κόσμος είναι δικός μας!!!

http://lefterisp.wordpress.com/2012/05/26/26/

alfavita.gr