ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΚΥΡΙΛ ΤΟΠΑΛΩΦ. Δε θα φτάσετε πότε τη Βουλγαρία στη φτώχεια ...

Βρέθηκε στην Κομοτηνή ως ομιλητής εκδήλωσης του Ροταριανού Ομίλου με θέμα «Οι πολιτιστικές σχέσεις Βουλγαρίας-Ελλάδος» και έκανε στάση στα γραφεία του «Χ»

• «Δε θα φτάσει ένας Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου στα 500 ευρώ μισθό, εγώ τόσο παίρνω σαν καθηγητής. Πέθανε πέρσι η μητέρα μου, η οποία μια ζωή δούλευε για 60 ευρώ σύνταξη»

«Ζούμε σε ένα κοινό μέρος των Βαλκανίων που μας ενώνει, εμείς και εσείς ζούμε στη Θράκη»

Ο γνωστός ακαδημαϊκός και θεατρικός συγγραφέας, πρώην ανώτερος διπλωμάτης της Βουλγαρίας Κυρίλ Τοπάλωφ ήταν ομιλητής εκδήλωσης του Ροταριανού Ομίλου Κομοτηνής, στην πόλη μας, με θέμα «οι πολιτιστικές σχέσεις Βουλγαρίας-Ελλάδος». Ο κ. Τοπάλωφ είναι καθηγητής του πανεπιστημίου της Σόφιας και σύμβουλος του Πρόεδρου της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας σε θέματα πολιτισμού των Βαλκανίων. Γνώστης της περιοχής και φιλέλληνας μίλησε σε άπταιστα ελληνικά, στο ράδιο Χρόνος 87,5 και τον Δήμο Μπακιρτζάκη,  για την παρουσία του στην πόλη μας, τη σχέση που έχουν αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα και η Βουλγαρία, καθώς και τα προβλήματα των δύο αυτών χωρών.

Για εσάς η Θράκη και η Κομοτηνή τι σημαίνει;

-Πρώτα από όλα η Θράκης είναι ένα μέρος. Ένα κοινό μέρος των Βαλκανίων που μας ενώνει, εμείς και εσείς ζούμε στη Θράκη. Ζούμε σε ένα κοινό βαλκανικό χώρο, αν θα λέγεται Θράκη ή το άλλο μέρος Μακεδονία ή βόρεια Βουλγαρία και λοιπά, ζούμε σε ένα μέρος, στα Βαλκάνια και δεν πρέπει να τα κάνουμε κομματάκια – κομματάκια. Στους Θρακιώτες θέλω να τους πω να έρχονται πιο συχνά στη Βουλγαρία για να δουν ότι οι Βούλγαροι είναι καλοί γείτονες, ότι αγαπάνε την Ελλάδα, τους Έλληνες, ότι πέρασαν εκείνοι οι άσχημοι καιροί που η πολιτική μας χώριζε, ότι τώρα όλα μας ενώνουν.

Είπα κάποτε, ότι σε αντίθεση με τις πολιτικές μας σχέσεις, οι πολιτιστικοί δεσμοί ήταν ανέκαθεν πολύ καλοί και σε εποχές ακόμη έντονων εθνικών αντιπαραθέσεων.  Που οφείλεται αυτό; 

-Ο πολιτισμός είναι γέφυρα που ενώνει τους λαούς. Μας ένωνε ακόμη από τον μεσαίωνα, επειδή τότε εμείς είχαμε έναν χριστιανικό πολιτισμό ο οποίος βέβαια βασιζόταν στον πολιτισμό του Βυζαντίου. Και η θρησκεία είναι ένας παράγοντας. Εμείς και εσείς ζούμε στη Θράκη έτσι και αλλιώς, θέλουμε δε θέλουμε είμαστε κληρονόμοι μιας πλούσιας παράδοσης. Η θρακική κληρονομιά είναι που μας όρισε ίσως για πολλά χρόνια, για αιώνες και εμείς και εσείς εξετάζουμε εκείνη την εποχή και βρίσκουμε κοινά σημεία.

Ως λαοί θεωρείται ότι έχουμε πολλά κοινά;

-Πάρα πολλά. Αφού η θρησκεία είναι ίδια, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη και ισχυρή βάση για ενότητα του πολιτισμού. Επειδή ξέρουμε ότι ο μεσαιωνικός πολιτισμός ήταν βασισμένος στην χριστιανική μας θρησκεία. Έπειτα,  περάσαμε πέντε αιώνες μαζί στον οθωμανικό ζυγό, αυτό επίσης όρισε μια νέα νοοτροπία που δημιουργήθηκε στα Βαλκάνια, όχι μόνο μεταξύ μας,  αλλά και με τους Σέρβους, τους Κροάτες, τους Ρουμάνους, τους Αλβανούς έχουμε ίδια νοοτροπία από τότε. Στους αιώνες κοινού ζυγού και κοινής συνύπαρξης, ζούσαμε σε μια χώρα, όσο και να μας φαίνεται παράλογο. Ζούσαμε σε σκλαβιά, αλλά σε μια χώρα. Μία χώρα με ελεύθερη κίνηση ανθρώπων, εμπορευμάτων και πολιτισμού. Γι’ αυτό έχουμε πολλά κοινά λαϊκά τραγούδια, πολλές κοινές παροιμίες, πολλά κοινά παραμύθια, κοινούς χορούς, γενικά έχουμε κοινή παράδοση.

Τώρα θα έχουμε και κοινή φτώχια θεωρείτε;

-Δεν μπορείτε να μας φτάσετε, εμείς είμαστε πρωταθλητές. Δε θα φτάσει ένας Έλληνας καθηγητής στα 500 ευρώ μισθό, εγώ τόσο παίρνω σαν καθηγητής. Πέθανε πέρσι η μητέρα μου, η οποία μια ζωή δούλευε για 60 ευρώ σύνταξη. Έτσι ζούνε και τώρα οι Βούλγαροι, με 60-70-80 ευρώ σύνταξη, με ελληνικές όμως τιμές. Γι’ αυτό δεν συγκρίνεται η κρίση στην Ελλάδα με την κρίση στην Βουλγαρία. Δε θα μας φτάσετε ποτέ όσο και να τρέχετε μπροστά μας δεν θα μπορέσετε να μας φτάσετε στη φτώχια. 

Πρωτοστατήσατε στους κάθετους άξονες. Το περιμένουν πολλοί Βούλγαροι;

-Οι πολίτες της Βουλγαρίας θέλουν να έρχονται στην περιοχή, στην δική σας θαυμάσια θάλασσα το καλοκαίρι, να έρχονται για δουλειές, για εμπόριο. Πάρα πολλοί πια έχουν φίλους εδώ, θέλουν να πηγαίνουν στις γιορτές. Οι Έλληνες έρχονται σε εμάς και εμείς ερχόμαστε εδώ. Έχουμε φίλους πάρα πολλούς πια κοινούς, έχουν αναπτύξει δεσμούς. Οι αιτίες είναι πάρα πολλές να θέλουν και οι δύο λαοί να ανοίξουμε αυτές τις διόδους, έτσι έρχεται η ανάπτυξη και ο πολιτισμός.

Μπορεί να αξιοποιηθεί και το Μέγαρο Μουσικής σε αυτό το πλαίσιο;

-Μεγάλη υπόθεση είναι το Μέγαρο Μουσικής. Θα ερχόμαστε εμείς με χορωδίες δικές μας, χορευτικές ομάδες, θεατρικές ομάδες, θα κάνουμε συνέδρια εκεί, μεγάλη υπόθεση είναι ένα τέτοιο κτίριο. Είναι μεγάλη υπόθεση όχι μόνο να θέλουμε να κάνουμε πολιτιστικές σχέσεις, αλλά να έχουμε και μέσο και χώρο όπου να κάνουμε αυτές τις σχέσεις. 

Δεν κρύβετε τον προβληματισμό σας για το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν έχει αναπτυχθεί ο τομέας της μελέτης των Βαλκανίων σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Το ΔΠΘ, μπορεί να παίξει ρόλο προσέγγισης; 

-Όχι μόνο μπορεί αλλά παίζει, το κάνει πια εδώ και 10 χρόνια. Ως ένα βαθμό θα μπορούσα να πω ότι αυτό το πανεπιστήμιο, που εγώ σέβομαι πάρα πολύ, αποφάσισε να κάνει αυτό το τμήμα μετά από τα συνέδρια που οργάνωσε ο Αλέξανδρος Καζατζής πριν 15 χρόνια.  Το πανεπιστήμιο είδε τι μεγάλη σημασία  και ρόλο παίζουν αυτά τα συνέδρια, τα θέματα των οποίων ήταν πνευματική συνεργασία των Βαλκανίων, οι κοινές ρίζες και οι κοινές παραδόσεις. Πιστεύω έπαιξε κάποιο ρόλο και αυτό για να αποφασιστεί να ιδρυθεί το τμήμα παρευξείνιων.  Επίσης τέτοια τμήματα υπάρχουν πια στην Φλώρινα και στο πανεπιστήμιο Αθηνών άρχισαν να διδάσκουν κάποια μαθήματα. Εγώ ακόμη τότε, πριν από 15 χρόνια,  ήμουν πρέσβης και το είχα συζητήσει πολλές φορές και με τον Γιώργο Μπαμπινιώτη ο οποίος ήταν τότε πρύτανης στο πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Είστε ευχαριστημένοι δηλαδή στο επίπεδο συνεργασίας;

-Πάρα πολύ. Είμαστε ευχαριστημένοι και εγώ προσωπικά. Ήταν ένα θέμα το οποίο το έλεγα συνεχώς και σε ψηλά επίπεδα στην Αθήνα.  Σχεδόν παντού έβρισκα κατανόηση αν και μία τέτοια συνεργασία,  δύσκολα αρχίζει. Άρχισε όμως από την  Κομοτηνή που έδωσε το καλό παράδειγμα. Ακολουθούν τώρα και άλλες περιοχές της Ελλάδας μέχρι και η πρωτεύουσα,  να ασχολείται με τα Βαλκάνια. Εμείς οι διανοούμενοι αυτό μπορούμε να κάνουμε, μ’ αυτό μπορούμε να σπρώξουμε λίγο και τους πολιτικούς προς θετικές λύσεις. 

Το θέμα είναι αν ακούνε οι πολιτικοί. Εσείς τι πιστεύετε; 

-Που και που ακούν. Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας έχει τον πολιτισμό στις προτεραιότητες του. Το έγραψα και σε μια συνέντευξη σε μια κεντρική εφημερίδα στη Βουλγαρία πριν μερικές μέρες. Είχα επικοινωνία, έχω δουλέψει με πολλούς ηγέτες διάφορων επιπέδων πολιτικών στην Βουλγαρία και μπορώ να πω ότι είναι ο πρώτος πρόεδρος του οποίου το τηλέφωνο δεν έχει μόνο μικρόφωνο. Τα τηλέφωνα των υπολοίπων  είχαν μόνο μικρόφωνα γιατί μιλούσαν δεν άκουγαν. Ο πρόεδρος μας έχει κουλτούρα, είναι πολιτισμένος άνθρωπος και ο πολιτισμός είναι μια από τις προτεραιότητες της δουλειάς του, αλλιώς εγώ δεν θα δεχόμουν να χάνω τον καιρό μου εκεί, δεν τον χάνω, πιστεύω ότι είναι ωφέλιμη η συνεργασία μου.

xronos gr