Επόμενη στάση, Κόλαση! ...

Δημήτρης Παγαδάκης

Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, λένε αφοριστικά οι συμπατριώτες του Ολάντ. Σωστά, γιατί οι προθέσεις μπορεί να είναι αξιοσέβαστες χωρίς να είναι ξεκάθαρες. Μπορεί ακόμα να είναι αποσπασματικά ιδανικές αλλά να συγκρούονται με μια πιο επείγουσα προτεραιότητα. Γι’ αυτό, όταν από τη Κουμουνδούρου προτείνουν ακύρωση του μνημονίου, μάλλον συσκοτίζουν το τι συνεπάγεται μια ενδεχόμενη διακοπή της δανειοδότησης. Οταν επίσης διεκδικούν αναστολή της πληρωμής των τοκοχρεολυσίων στρουθοκαμηλίζουν την εκδοχή εξόδου από το ευρώ. Δυστυχώς, αντί για καθαρές εξηγήσεις δημιουργούν μια νέα ομπρέλα πολυσυλλεκτικής κάλυψης κάθε είδους προσδοκίας. Υπονομεύουν, έτσι, την πολιτικά δηλωμένη αντίστασή τους στην ασφυκτική πίεση των δανειστών. Το χειρότερο είναι πως υποκρίνονται ότι η χώρα δεν χρειάζεται δάνεια - ίσως υπονοούν ότι έχουν βρει εκείνα τα λεφτά που στην πορεία έχασε ο Γιώργος Παπανδρέου. Αν συνεχίσουν δε με προσήλωση στο ίδιο τέμπο, σε λίγο θα ανακαλύψουν και τη Καραχασάν. 

Κακά, όμως, τα ψέματα. Αυτή η μικρολεπτομέρεια που αποκαλείται «λεφτά» αποτελεί τον πυρήνα του προβλήματος. Προφανώς η λύση του θέματος δεν εντοπίζεται στις φετιχοποιημένες κρατικίστικες κορόνες ή στις απλουστευτικές εφόδους στις στεγνές δεξαμενές της επιχειρηματικότητας. Ούτε μοιάζει εύλογο ότι τα Κοινοβούλια της ευρωζώνης θα χρηματοδοτούν αενάως με δανεικά κι αγύριστα την Ελλάδα επειδή η κυβέρνησή της εκβιάζει να τα κάνει όλα λαμπόγιαλο. Οσο για το ΔΝΤ, μέχρι στιγμής δεν το έχει φεσώσει κανείς. Ακόμα και η Αργεντινή το ξεχρέωσε μονοκοπανιά. Για τους «φρεσκοκουρεμένους» ιδιώτες, δε, δεν γίνεται καν λόγος. Απομένουν ως πηγή εξεύρεσης χρημάτων η μακροχρόνιας απόδοσης εγχώρια ανάπτυξη και η εξίσου χρονοβόρα εξάρθρωση των διεφθαρμένων και παρασιτιστικών συμφερόντων. Για πιο άμεσα αποτελέσματα, όμως, υπάρχουν πάντα οι περικοπές. Τι κι αν το έργο των αλλεπάλληλων ακρωτηριασμών ήδη παίζεται; Η πιθανή εφαρμογή του από μια αριστερή κυβέρνηση χαρίζει ένα βολικό άλλοθι στους λυσσασμένους λύκους των αγορών και ταυτόχρονα προσφέρει την αξιακή της ραχοκοκαλιά προς θρυμματισμό στην επερχόμενη βαρβαρότητα. 

 Σε οικονομικό φόντο με δείκτες πολέμου, εύλογες και προσφιλείς οι προθέσεις αποφόρτισης των ασθενέστερων από τα δυσβάσταχτα μνημονιακά βάρη. Αλλά όταν αυτές εντάσσονται σε ένα λαϊκίστικο έπος υποσχεσιολογίας, δεν διαφέρουν από τα φλύαρα νεοφιλελεύθερα προγράμματα των κοινωνικά ανάλγητων ελίτ. Και επειδή η Ριζοσπαστική Αριστερά δεν μοιάζει άφρονη παρέα μπαταχτσήδων ή όχημα καταφερτζήδων με μπίζνες, άκρες, κουμπαριές και νταραβέρια, οφείλει να διαλύσει κάθε αυταπάτη. Προς όφελος του λαού, να του εξηγήσει ότι οι φορολογούμενοι ανθρακωρύχοι της Χιχόν, οι λιμενεργάτες της Λοριάν και οι ράφτρες της Νάπολης δανείζουν την Ελλάδα με 3,5% όταν οι χώρες τους δανείζονται μέχρι 6,5%. Κάπου εκεί οι δικές τους καλές προθέσεις αρχίζουν να ζεματάνε και να μυρίζουν θειάφι...

protothema gr