* Συνισταμένη όλων των μορφών της αρετής θεωρήθηκε στην αρχαιότητα η
Δικαιοσύνη. Είχαν δώσει μάλιστα οι πρόγονοί μας όλα τα συστατικά
στοιχεία της πολιτικής αρετής που είχε σαν επιστέγασμα τη Δικαιοσύνη.
Αυτή – η αρετή δηλαδή – άρχιζε με τη σύνεση, με την ικανότητα του
ανθρώπου να σκέφτεται, να κρίνει και να αποφασίζει σωστά. Τελείωνε δε με
το θάρρος, με την ψυχική δηλαδή δύναμη να κάνει αυτά που του υπαγόρευε η
σύνεση, και έπρεπε να τα κάνει. Και αυτά που έπρεπε να κάνει έπρεπε να
είναι δίκαια. Από τότε, και μέχρι σήμερα, όσα κράτη κατόρθωσαν να
ανοίξουν για τους λαούς τους το δρόμο της ευημερίας και της προόδου,
ακολούθησαν, με συνέπεια, το δρόμο της Δικαιοσύνης.
Αυτά τα
συστατικά στοιχεία της πολιτικής αρετής – η σύνεση και το θάρρος – καθώς
και το επιστέγασμά της – η Δικαιοσύνη, έλειπαν, σχεδόν καθ’ ολοκληρία
από τους πολιτικούς μας, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αυτό
είχε σαν συνέπεια το πολιτικό μας σύστημα, σχεδόν στο σύνολό του, να
σαπίσει και η χώρα να οδηγηθεί στη χρεοκοπία.
Προσβάλαμε, κατά τρόπο βάναυσο, τη Δικαιοσύνη και αυτή μας εκδικήθηκε. Έφτασαν στο σημείο οι πολιτικοί μας, καθώς αναλάμβαναν τα διάφορα αξιώματα, για τα οποία οι περισσότεροι δε διέθεταν την ανάλογη αξία, να δίνουν επίσημα τον όρκο ότι θα τηρήσουν το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, και χωρίς κανένας να τους υποχρεώσει, εκτός βέβαια απ’ την ακόρεστη επιθυμία για εξουσία, με την πρώτη ευκαιρία καταπατούσαν αυτό τον όρκο και αποδεικνύονταν επίορκοι.
Την προσήλωση και το σεβασμό στην ιδέα της Δικαιοσύνης – στο θεμέλιο αυτό της Δημοκρατίας – την αντικατέστησε η δίψα για την εξουσία και για τα εξ αυτής εκπορευόμενα αγαθά. Και ενώ, κατά τον Αριστοτέλη, "δύο εισί τα φθείροντα, χρήμα τε και αρχή", αυτοί απλοποίησαν τα πράγματα: επιδίωκαν, με όλα τα μέσα την εξουσία, γιατί ήξεραν ότι αυτή συνοδεύεται και από το χρήμα. Έμπαιναν στην πολιτική πένητες και έφευγαν απ’ αυτή πάμπλουτοι. Και αυτό το πέτυχαν, γιατί επιδίωξαν – και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν – να φθείρουν, εκτός από τον εαυτό τους και τους πολίτες, ώστε να βρίσκονται όλοι μαζί στο δρόμο της φθοράς, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Εξοβέλισαν έτσι απ’ την πολιτική τη Δικαιοσύνη, δυναμίτισαν τα θεμέλια της Δημοκρατίας και επινόησαν όλους εκείνους τους μηχανισμούς με τους οποίους διευκόλυναν το ολέθριο έργο τους.
Επιδίωξαν, πρώτα, με όλα τα μέσα, να θέσουν τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης υπό την άμεση εξάρτησή τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τελεσφόρησαν οι επιδιώξεις τους.
Και τότε τι έκαναν;
Αντικατέστησαν, σε ευρύ μάλιστα δίκτυο, τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης, με όργανα κρατικά, κομματικά, υπαλληλικά, τα οποία μπορούσαν άνετα να ελέγξουν και τους ανέθεσαν να ερμηνεύουν τους νόμους που αυτοί ψήφιζαν, να γνωματεύουν – άσχετοι όντες – επί παντός επιστητού και, με απλά λόγια, να αποδίδουν, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα και καμιά δυνατότητα Δικαιοσύνη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο "έγκλημα" που διέπραξαν σε βάρος, όχι τόσο της Δικαιοσύνης, όσο της ίδιας της Δημοκρατίας.
Πρώτο τέτοιο όργανο που χρησιμοποίησαν ήταν το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Είχαμε πάει, μαζί με το δήμαρχο Σπύρο Κατσαδήμα στον τότε υπουργό Μένιο Κουτσόγιωργα, λίγους μήνες μετά την ψήφιση του νόμου με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ κατάργησε το Ν.Σ.Κ. Σε ερώτηση του δημάρχου για τους λόγους της κατάργησης του, ο Κουτσόγιωργας απάντησε: "Είχε καταντήσει πλυντήριο παρανομιών του Κράτους".
Μου φάνηκε κάπως βαρύς ο χαρακτηρισμός και τούτο διότι είχα γνωρίσει μερικούς λαμπρούς νομικούς συμβούλους, όπως ο συμπατριώτης, εξαίρετος νομικός, εγνωσμένης αξίας πνευματικός άνθρωπος και θερμός πατριώτης, ο Κώστας Ντούσης. Όταν όμως διάβασα την εισήγηση προς την Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ. κάποιου ανεκδιήγητου Καποτά, πάνω σε θέμα που κατείχα σε όλες τις διαστάσεις του, καθώς επίσης και την 414/2000 γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Ν.Σ.Κ., γνωμοδότηση που δεν είχε καμιά σχέση με τη συνταγματική τάξη και τη νομιμότητα, δικαίωσα τον Κουτσόγιωργα και δικαιολόγησα το χαρακτηρισμό του.
Πήγαμε αυτή τη γνωμοδότηση – πού έγινε δεκτή από κάποιον άλλο ανεκδιήγητο υφυπουργό του θολού και κακέκτυπου Σημιτικού εκσυγχρονισμού – στον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον Ευάγγελο Κρουσταλάκη, που τον είχαμε ενημερώσει πλήρως γύρω από αυτό το θέμα. Εκείνος – όπως ο ίδιος μας διαβεβαίωσε – πήρε στο τηλέφωνο τον τότε πρόεδρο του Ν. Σ. Κ., κάποιον ονόματι Βολάνη, και αυτός του απάντησε, στην ερώτησή του για το περιεχόμενο της γνωμοδότησης: "Αυτή ήταν, κύριε εισαγγελέα, η κυβερνητική εντολή".
Το κακό αυτό η πολιτική ηγεσία του τόπου το επεξέτεινε σε όλους τους τομείς της κρατικής εξουσίας, δίνοντας το δικαίωμα σε ανίδεους και άσχετους ανθρώπους, να γνωμοδοτούν και να αποδίδουν Δικαιοσύνη.
Όποιοι θέλουν να πάρουν μια γεύση γύρω από αυτή την πολιτική τραγωδία, τραγωδία που αποβαίνει σε βάρος του λαού, δεν έχει – σε τοπικό επίπεδο – παρά να διαβάσει την υπ’ αριθ. 29338/8275/20 – 7 – 2011 απόφαση της Γενικής Γραμματείας Ηπείρου, που την υπογράφει η Δήμητρα Γεωργακοπούλου – Μπάστα, και κρίνει την 5/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων, ή την από 29 – 2 – 2012 Γνωμοδότηση της Επιτροπής Διορθώσεως Κτηματολογικών Στοιχείων Κυρωμένων Αναδασμών της Περιφέρειας Ηπείρου, που την υπογράφουν ο Σπυρίδων Συρμακέσης, η Ευγενία Μπράτη και η Ρεγγίνα Ντούβαλη, και γνωματεύουν για την κυριότητα της περιουσίας της Βελλάς, και θα καταλάβει γιατί φτάσαμε στο σημείο που σήμερα βρισκόμαστε.
Άλλο σκαλί να κατρακυλίσουμε πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα δεν έχουμε. Από τους πολιτικούς μας δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά πράγματα. Την ευθύνη τη φέρουμε εμείς οι πολίτες.
Εμείς πρέπει να απαιτήσουμε να εξαφανιστεί όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε, και εξαχρειώθηκε, το πολιτικό μας σύστημα.
Η απονομή της Δικαιοσύνης πρέπει να περιέλθει, καθ’ ολοκληρίαν στους φυσικούς της λειτουργούς που είναι οι δικαστές. Τα εξαρτημένα απ’ την πολιτική ηγεσία κρατικά, κομματικά και λοιπά όργανα, να εξαφανιστούν αμέσως από κάθε επιτροπή που αποδίδει Δικαιοσύνη, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη γελοιοποίησή της και να στεριώσουμε πάνω σε γερά θεμέλια τη Δημοκρατία μας.
Οι καιροί οι μενετοί. Ο συνταγματολόγος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και ο μάχιμος δικηγόρος υπουργός της Δικαιοσύνης, έχουν το λόγο.
Προσβάλαμε, κατά τρόπο βάναυσο, τη Δικαιοσύνη και αυτή μας εκδικήθηκε. Έφτασαν στο σημείο οι πολιτικοί μας, καθώς αναλάμβαναν τα διάφορα αξιώματα, για τα οποία οι περισσότεροι δε διέθεταν την ανάλογη αξία, να δίνουν επίσημα τον όρκο ότι θα τηρήσουν το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, και χωρίς κανένας να τους υποχρεώσει, εκτός βέβαια απ’ την ακόρεστη επιθυμία για εξουσία, με την πρώτη ευκαιρία καταπατούσαν αυτό τον όρκο και αποδεικνύονταν επίορκοι.
Την προσήλωση και το σεβασμό στην ιδέα της Δικαιοσύνης – στο θεμέλιο αυτό της Δημοκρατίας – την αντικατέστησε η δίψα για την εξουσία και για τα εξ αυτής εκπορευόμενα αγαθά. Και ενώ, κατά τον Αριστοτέλη, "δύο εισί τα φθείροντα, χρήμα τε και αρχή", αυτοί απλοποίησαν τα πράγματα: επιδίωκαν, με όλα τα μέσα την εξουσία, γιατί ήξεραν ότι αυτή συνοδεύεται και από το χρήμα. Έμπαιναν στην πολιτική πένητες και έφευγαν απ’ αυτή πάμπλουτοι. Και αυτό το πέτυχαν, γιατί επιδίωξαν – και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν – να φθείρουν, εκτός από τον εαυτό τους και τους πολίτες, ώστε να βρίσκονται όλοι μαζί στο δρόμο της φθοράς, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Εξοβέλισαν έτσι απ’ την πολιτική τη Δικαιοσύνη, δυναμίτισαν τα θεμέλια της Δημοκρατίας και επινόησαν όλους εκείνους τους μηχανισμούς με τους οποίους διευκόλυναν το ολέθριο έργο τους.
Επιδίωξαν, πρώτα, με όλα τα μέσα, να θέσουν τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης υπό την άμεση εξάρτησή τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τελεσφόρησαν οι επιδιώξεις τους.
Και τότε τι έκαναν;
Αντικατέστησαν, σε ευρύ μάλιστα δίκτυο, τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης, με όργανα κρατικά, κομματικά, υπαλληλικά, τα οποία μπορούσαν άνετα να ελέγξουν και τους ανέθεσαν να ερμηνεύουν τους νόμους που αυτοί ψήφιζαν, να γνωματεύουν – άσχετοι όντες – επί παντός επιστητού και, με απλά λόγια, να αποδίδουν, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα και καμιά δυνατότητα Δικαιοσύνη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο "έγκλημα" που διέπραξαν σε βάρος, όχι τόσο της Δικαιοσύνης, όσο της ίδιας της Δημοκρατίας.
Πρώτο τέτοιο όργανο που χρησιμοποίησαν ήταν το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Είχαμε πάει, μαζί με το δήμαρχο Σπύρο Κατσαδήμα στον τότε υπουργό Μένιο Κουτσόγιωργα, λίγους μήνες μετά την ψήφιση του νόμου με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ κατάργησε το Ν.Σ.Κ. Σε ερώτηση του δημάρχου για τους λόγους της κατάργησης του, ο Κουτσόγιωργας απάντησε: "Είχε καταντήσει πλυντήριο παρανομιών του Κράτους".
Μου φάνηκε κάπως βαρύς ο χαρακτηρισμός και τούτο διότι είχα γνωρίσει μερικούς λαμπρούς νομικούς συμβούλους, όπως ο συμπατριώτης, εξαίρετος νομικός, εγνωσμένης αξίας πνευματικός άνθρωπος και θερμός πατριώτης, ο Κώστας Ντούσης. Όταν όμως διάβασα την εισήγηση προς την Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ. κάποιου ανεκδιήγητου Καποτά, πάνω σε θέμα που κατείχα σε όλες τις διαστάσεις του, καθώς επίσης και την 414/2000 γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Ν.Σ.Κ., γνωμοδότηση που δεν είχε καμιά σχέση με τη συνταγματική τάξη και τη νομιμότητα, δικαίωσα τον Κουτσόγιωργα και δικαιολόγησα το χαρακτηρισμό του.
Πήγαμε αυτή τη γνωμοδότηση – πού έγινε δεκτή από κάποιον άλλο ανεκδιήγητο υφυπουργό του θολού και κακέκτυπου Σημιτικού εκσυγχρονισμού – στον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον Ευάγγελο Κρουσταλάκη, που τον είχαμε ενημερώσει πλήρως γύρω από αυτό το θέμα. Εκείνος – όπως ο ίδιος μας διαβεβαίωσε – πήρε στο τηλέφωνο τον τότε πρόεδρο του Ν. Σ. Κ., κάποιον ονόματι Βολάνη, και αυτός του απάντησε, στην ερώτησή του για το περιεχόμενο της γνωμοδότησης: "Αυτή ήταν, κύριε εισαγγελέα, η κυβερνητική εντολή".
Το κακό αυτό η πολιτική ηγεσία του τόπου το επεξέτεινε σε όλους τους τομείς της κρατικής εξουσίας, δίνοντας το δικαίωμα σε ανίδεους και άσχετους ανθρώπους, να γνωμοδοτούν και να αποδίδουν Δικαιοσύνη.
Όποιοι θέλουν να πάρουν μια γεύση γύρω από αυτή την πολιτική τραγωδία, τραγωδία που αποβαίνει σε βάρος του λαού, δεν έχει – σε τοπικό επίπεδο – παρά να διαβάσει την υπ’ αριθ. 29338/8275/20 – 7 – 2011 απόφαση της Γενικής Γραμματείας Ηπείρου, που την υπογράφει η Δήμητρα Γεωργακοπούλου – Μπάστα, και κρίνει την 5/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων, ή την από 29 – 2 – 2012 Γνωμοδότηση της Επιτροπής Διορθώσεως Κτηματολογικών Στοιχείων Κυρωμένων Αναδασμών της Περιφέρειας Ηπείρου, που την υπογράφουν ο Σπυρίδων Συρμακέσης, η Ευγενία Μπράτη και η Ρεγγίνα Ντούβαλη, και γνωματεύουν για την κυριότητα της περιουσίας της Βελλάς, και θα καταλάβει γιατί φτάσαμε στο σημείο που σήμερα βρισκόμαστε.
Άλλο σκαλί να κατρακυλίσουμε πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα δεν έχουμε. Από τους πολιτικούς μας δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά πράγματα. Την ευθύνη τη φέρουμε εμείς οι πολίτες.
Εμείς πρέπει να απαιτήσουμε να εξαφανιστεί όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε, και εξαχρειώθηκε, το πολιτικό μας σύστημα.
Η απονομή της Δικαιοσύνης πρέπει να περιέλθει, καθ’ ολοκληρίαν στους φυσικούς της λειτουργούς που είναι οι δικαστές. Τα εξαρτημένα απ’ την πολιτική ηγεσία κρατικά, κομματικά και λοιπά όργανα, να εξαφανιστούν αμέσως από κάθε επιτροπή που αποδίδει Δικαιοσύνη, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη γελοιοποίησή της και να στεριώσουμε πάνω σε γερά θεμέλια τη Δημοκρατία μας.
Οι καιροί οι μενετοί. Ο συνταγματολόγος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και ο μάχιμος δικηγόρος υπουργός της Δικαιοσύνης, έχουν το λόγο.
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News