Ινδία: Ο διψασμένος για ενέργεια γίγαντας

Του Κώστα Ράπτη

Κυκλοφοριακό χάος στο Δελχί ελλείψει φωτεινών σηματοδοτών. Ανθρακωρύχοι παγιδευμένοι στις στοές ελλείψει ανελκυστήρων στην Δυτική Βεγγάλη. Εκατοντάδες τρένα ακινητοποιημένα. Νοσοκομεία και εργοστάσια που καταφεύγουν στις γεννήτριες για να λειτουργήσουν. Αντί για αναδυόμενη οικονομική υπερδύναμη, η Ινδία αποκαλύφθηκε ως ένας γίγαντας με πήλινα πόδια από την άποψη των υποδομών. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι για την αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης χρειάσθηκε η εισαγωγή ενέργειας από το μικροσκοπικό γειτονικό βασίλειο του Μπουτάν στα Ιμαλάια. 

Το black-out των προηγούμενων δύο ημερών στην Ινδία υπήρξε το μεγαλύτερο στα παγκόσμια χρονικά, καθώς τη μεν Δευτέρα έμεινανχωρίς ηλεκτροδότηση περίπου 370 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ η εκ νέου κατάρρευσητου δικτύου την Τρίτη επηρέασε έναν στους δύο Ινδούς, δηλ. περίπου 640 εκατομμύρια ανθρώπους, ήτοι το ένα δέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού - περισσότερους από τον συνολικό πληθυσμό της Ευρώπης ή της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής.

Μπροστά σε αυτό τα black-out στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες το 1965, το 1977 και το 2003 ή στην Ιταλία το 2003 και την Ινδονησία το 2005 φαντάζουν αστεία.

Η κατάρρευση του δικτύου ξεκίνησε από το Δελχί και επεκτάθηκε σε 20 από τις 28 πολιτείεςτης Ινδίας -εξαιρουμένης ευτυχώς της Μαχαράστρα, όπου και η Βομβάη, οικονομική πρωτεύουσα της χώρας. Οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν υποδεικνύονται ως το κυριότερο αίτιο, καθώς η εποχή των μουσώνων που ξεκίνησε τον Ιούνιο παρουσιάζει μείωση των βροχοπτώσεων κατά 20%, με αποτέλεσμα η χρήση γεννητριώναπό τους αγρότες να έχει αυξηθεί ενώ η παραγωγή ενέργειας από υδροηλεκτρικούςσταθμούς έχει μειωθεί κατά 5,5% σε ετήσια βάση. Παράλληλα οι υψηλές θερμοκρασίες, άνω των 40 βαθμών έχουν οδηγήσει σε αυξημένη χρήση των κλιματιστικών στα αστικάκέντρα.

Με δεδομένο τον ισχυρό ρόλο των τοπικών πολιτικών στελεχών στη διαχείριση των επιμέρους δικτύων, είναι εξηγήσιμο το γιατί, σε μία συγκυρία που οι βόρειες ινδικές πολιτείες υπερέβαιναν την ημερήσια ποσόστωσή τους, αποφεύχθηκαν οι τοπικέςδιακοπές παροχής, με αποτέλεσμα εντέλει τη συνολική κατάρρευση.

Οι ολιγόωρες διακοπές ρεύματος αποτελούν στοιχείο της καθημερινής ζωής στην Ινδία, με εκτιμώμενο ετήσιο κόστος ίσο προς το 1,2 του ΑΕΠ. Ωστόσο η συνολική κατάρρευση του συστήματος, που είχε να ξανασυμβεί από το 2001, αναδεικνύουν τη συνολική υστέρηση των υποδομών στην Τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ασίας.

Σύμφωνα με την ινδική Κεντρική Αρχή Ηλεκτρισμού, το 25,6% της μεταφερόμενης ηλεκτρικής ενέργειας χάνεται από το δίκτυο λόγω διαρροών ή κλοπής (έναντι 22% το 1996), ενώ η κορύφωση της ζήτησης σταθερά υπολείπεται της προσφοράς κατά 9% και 300 εκατομμύρια Ινδοί (ήτοι το ένα τέταρτο του πληθυσμού) εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβασηστο δίκτυο-αριθμός που δεν προβλέπεται να πέσει κάτω από τα 150 εκατομμύριατο 2030. Εξήντα πέντε χρόνια μετά την Ανεξαρτησία της Ινδίας, μόνο 9 πολιτείες έχουν χαρακτηρισθεί «πλήρως εξηλεκτρισμένες».

Η βιομηχανική κατανάλωση αντιπροσώπευε το 38% του συνόλου το 2009 (έναντι 61,6% το 1971), ενώ το υπόλοιπο απορροφούν τα όλο και πιο ενεργειοβόρα νοικοκυριά και αγροκτήματα. Αν και ο Nehru είχε αποκαλέσει τα υδροηλεκτρικά φράγματα ως τους «σύγχρονους ναούς της Ινδίας»,η υδροηλεκτρική ενέργεια αντιπροσωπεύει μόλις το 14% του ενεργειακού μείγματος ,ενώ το 60% προέρχεται από την καύση άνθρακα και λιγνίτη – ο οποίος αναπληρώνειεν αφθονία την έλλειψη σοβαρών κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου στηνΙνδία. 

Μολονότι η Ινδία έχει την χαμηλότερη κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας (734 μονάδες έναντι 13.647 για τις ΗΠΑ ή 2.,456 μονάδες για την Κίνα) και ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής αναπτύσσεται με ρυθμό 7% ετησίως, όλοιοι στόχοι που έχουν τεθεί για την ανάπτυξη των ενεργειακών υποδομών από το 1951 έως σήμερα δεν έχουν εκπληρωθεί. Κατά τον πρωθυπουργό Manmohan Singh θα χρειασθεί να επενδυθούν 400 δις. τα επόμενα πέντε χρόνιαγια τον εκσυγχρονισμό του δικτύου, ωστόσο είναι αμφίβολο που θα βρεθούν οι επενδυτές.

Η χαμηλή τιμολόγηση του ρεύματος από την κυβέρνηση (επιλογή προφανής σε μία χώρα όπου τα δύο τρίτα ζούν με λιγότερο από δύο δολάρια ημερησίως) εμπλέκεισε φαύλο κύκλο της εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής, που συχνά υποχρεώνονται ναπρομηθεύεται άνθρακα από το εξωτερικό σε τιμές αγοράς, προκειμένου να ξεπεράσουν τον μονοπωλιακό ρόλο της κρατικής India Coal, η οποία αδυνατεί να καλύψει τους απαιτούμενους ρυθμούς παραγωγής. Υπολογίζεται ότι 18 από τους 89 σταθμούς παραγωγής ενέργειας λειτουργούν με αποθέματα μόλις τεσσάρων ημερών.
   Πηγή:www.capital.gr Διαβάστε ακόμη:

*Ινδία: Τί μας λένε τα μπλακάουτ για τις αδυναμίες της

 

Πηγή:www.capital.gr