Saturday, October 20, 2012

Ευθυμογράφημα: Ο Σταμούλης ο Λοχίας… (Γράφει η ΤΖΕΝΝΥ Π. ΣΙΑΜΑΛΕΚΑ)

Για να φτάσουν σε σημείο, οι Πατέρες από το Άγιο Όρος, να βγάλουν την εικόνα της Παναγίας «Άξιον εστί» και να τη φέρουν στη Θεσσαλονίκη για λαϊκό προσκύνημα, πάει να πει, ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Σπάνια οι πατέρες επιτρέπουν κάτι τέτοιο και μόνο σε εξαιρετικά κρίσιμες περιπτώσεις, όπως το 1999 με το μεγάλο και πολύνεκρο σεισμό στην Πάρνηθα.
Βέβαια, η παρουσία του «Άξιον εστί» στη Θεσσαλονίκη σηματοδοτεί και ενισχύει και τους εορτασμούς, για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της.
Ένα περίεργο πράγμα με μας τους Έλληνες, όταν είμαστε στιμωγμένοι, πάντα στρέφουμε το κεφάλι μας στο παρελθόν… Θάλεγε κανείς πως μια και δεν μπορούμε να τακτοποιήσουμε το παρόν, μια και μας φοβίζει, απ’ όσο φαίνεται το μέλλον μας… ζητάμε ανακούφιση στις αναμνήσεις και τα περασμένα μεγαλεία.


Τούτες τις μέρες η κρατική τηλεόραση προβάλλει ένα αξιόλογο ντοκιμαντέρ, για την δεκαετία του ’40. Για τον πόλεμο, την κατοχή, την αντίσταση. Σκληρές εικόνες, αιματοβαμμένες… Και πώς τα φέρνει η ζωή… εκεί που παρακολουθείς τα Χιτλερικά τανκς να μπαίνουν στην Αθήνα και τις Γερμανικές μπότες να παρελαύνουν στην Πανεπιστημίου… τσουπ το πρόγραμμα διακόπτεται. Και τα κανάλια συνδέονται με το αεροδρόμιο, για να παρακολουθήσουμε την άφιξη της Μέρκελ. Μέγα γεγονός! Μπροστά αυτή κι από κοντά όλη η κουστωδία. Πρωθυπουργός, υπουργοί, μάγειροι, κομμωτές, μακιγιέρ κι ένας ολόκληρος λαός κρεμασμένος από τα χείλη της:
Θα μας πει τάχα μια καλή κουβέντα;
Θα μας δώσει άραγε ένα τρυφερό μπατσάκι στο μάγουλο;
Θα μας πετάξει κανά ξεροκόμματο;
Και το σακάκι που φορούσε γιατί είχε αυτό το χρώμα; Εδώ σε θέλω. Γιατί ήταν βεραμάν; Κι ο κόσμος, που βγήκε να διαδηλώσει, γιατί ήταν λιγοστός; Καμιά πενηνταριά χιλιάδες όλοι κι όλοι, σε μια πόλη τεσσεράμισι εκατομμυρίων! Χμ, άντε ντε, γιατί;
Ενώ, αντίθετα, προχθές στα Πετράλωνα έγινε χαμός. Ένας κάτοικος παράγγειλε πετρέλαιο! Ναι, σωστά το διαβάσατε, πετρέλαιο! Κι όταν ήρθε το βυτιοφόρο, βγήκαν όλοι οι γείτονες στα παράθυρα και τον χειροκροτούσαν.

***
Κλείνεις λοιπόν την τηλεόραση, για να μην δεις άλλο Μέρκελ κι ανοίγεις το ραδιόφωνο. Κι άλλη σύμπτωση! Ακούγεται η γνωστή φωνή του Γιάννη Καλατζή να τραγουδά, για τον Σταμούλη τον Λοχία, που τον βρήκε, λέει, στην Αμφιλοχία…
Κάποτε στο Τεπελένι
εικοσάχρονα παιδιά,
με μια ματωμένη χλένη
τρέχαμε για λευτεριά…
Χμ, εδώ ακριβώς αναρωτιέσαι: ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΤΡΕΧΑΝ ΤΟΤΕ;
Επτά εκατομμύρια Έλληνες, απέναντι σε 45 εκατομμύρια Ιταλούς… Μεραρχία «Τζούλια», Ταξιαρχία «Λύκοι της Τοσκάνης», Μεραρχία «Φεράρας», Σμήνη από αεροπλάνα με επικεφαλής τον γαμπρό του Μουσολίνι, τον πολλά βαρύ και όχι, Τσιάνο. Εναντίον ποιών; Εναντίον της χλένης, της κουραμάνας… τα τρύπια άρβυλα, που μέσα δεν χώραγαν, τα πληγιασμένα από τα κρυοπαγήματα πόδια… κι οι στοιχειώδεις προμήθειες φορτωμένες σε μουλάρια…
Θα πάθουμε ασφυξία, αν δεν πάρουμε τα χρήματα, δήλωσε ο Υπουργός Οικονομικών, φοβισμένος για ότι πρόκειται να συμβεί. Μάλιστα ασφυξία, ενώ εκείνοι τότε ρίχνονταν στη μάχη και φώναζαν ΑΕΡΑ!
Ακόμα κι ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, Σπυρίδων, καβάλησε τ’ άλογο και πήγε στο μέτωπο. Να εμψυχώσει, να δώσει δυο τσιγάρα στους φαντάρους, να μπει μαζί με τους νικητές στο Αργυρόκαστρο.
Ήταν η εποχή των πράξεων. Τώρα είναι μόνο η εποχή των λόγων…
Και μετά; Μετά το απόρθητο βουνό της Τρεμπεσίνας. Και ύστερα από σκληρή δεκαήμερη μάχη το Πόγραδετς…
Κι όλο να υποχωρούν οι Ιταλικές λεγεώνες. Κι ο Μουσολίνι πανικόβλητος συγκαλεί το Μέγα Φασιστικό Συμβούλιο, για να αντιμετωπίσει τη συμφορά! Κι αντικαθιστά, για τρίτη φορά παρακαλώ, τον Ιταλό αρχιστράτηγο της Αλβανίας, ενώ ταυτόχρονα το Ελληνικό στρατηγείο του δίνει τη χαριστική βολή. Αγγέλλει ότι ο στρατός μας κατέλαβε την Κλεισούρα και χτυπάει το Τεπελένι. Θρίαμβος!
Η λέξη Έλληνας παίρνει πλέον μυθικές διαστάσεις.

***
Οι Αγγλικές εφημερίδες θυμίζουν στους αναγνώστες τους, την Ελληνική δόξα των Περσικών Πολέμων.
Οι Ρωσικές εφημερίδες προτείνουν, να ξαναφτιαχτεί η μεγάλη Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Οι Αμερικανικές συμβουλεύουν να δοθεί στην Ελλάδα χρήμα, άφθονο χρήμα, να γίνει το πιο πλούσιο κράτος της Βαλκανικής.
Και οι Γάλλοι κάνουν την πιο ωραία κίνηση: Στην πόλη Μαντόν των Γαλοϊταλικών συνόρων, στήνουν μια πελώρια πινακίδα, που έγραφε:
ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ! ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΑΛΛΟΪΤΑΛΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ!


***
Και το τραγούδι συνεχίζει:
Τώρα σ’ αυτή την ηλικία
πίνουμε αμίλητοι κρασί.
Πώς καταντήσαμε Λοχία,
ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι εσύ…
Αχ μωρέ Λοχία Σταμούλη, για πάρτη σου τελικά ο Μουσολίνι, έζησε το «βίβερε περικολοζαμέντε». Παράτησε ο άνθρωπος τη Ρώμη κι ήρθε να ηγηθεί αυτοπροσώπως των επιχειρήσεων στο Αλβανικό μέτωπο. Ήθελε, βλέπεις, να παραστήσει τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό, το νεώτερο…
Το απόγευμα θα πίνουμε καφέ στην Πλατεία Συντάγματος, υποσχέθηκε στους κοκορόφτερους. Από κοντά συνεπικουρεί κι ο Τσιάνο με χίλια αεροπλάνα.
Η μεγάλη, η τελειωμένη επίθεση βρήκε τον κάθε Έλληνα φαντάρο όρθιο. Τον κάθε ανώνυμο Λοχία να εμψυχώνει τους άντρες του.
Τα Ιταλικά κανόνια ρίχνουν βαρειές οβίδες. Τα ολμοβόλα ξερνούν φονικούς όλμους. Τα φλογοβόλα χύνουν φωτιά και λάβα. Δέκα ατέλειωτα μερόνυχτα μάχης! Κι ο Έλληνας φαντάρος δεν κάνει βήμα πίσω. Λες και είναι βιδωμένος στη θέση του.
Οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Ο Μουσολίνι και το επιτελείο του, επιστρέφουν, ξεφτελισμένοι στη Ρώμη, για να πιουν πικρό καφέ στο σπίτι τους… Κι όχι στο Σύνταγμα.

***
Κι επειδή τα ωραία και τα μεγάλα κρίνονται από τις λεπτομέρειες, αξίζει να θυμηθούμε κι ένα νεαρό λουστράκο, που ζούσε στο Λονδίνο μετανάστης και πάλευε να βγάλει μεροκάματο, έχοντας σαν στέκι ένα απόμερο σοκάκι, σ’ ένα προάστιο της πόλης. Μόλις μαθεύτηκαν όμως τα νέα από το Αλβανικό μέτωπο, ο αυστηρός Άγγλος πόλισμαν άρπαξε τον Έλληνα λουστράκο και τον πήγε στο κέντρο του Λονδίνου, στην πλατεία Τράλφαγκαρ –εδώ θάναι το πόστο σου του είπε. Εδώ θα δουλεύεις.
Ενώ τώρα; Τώρα οι Ευρωπαίοι ακούνε «Έλληνας» και φτύνουν τον κόρφο τους. – Ωχ! Πάλι λεφτά θα ζητήσουνε, σου λένε…
Μοιάζουμε σαν κάτι ενοχλητικούς, μακρινούς συγγενείς, που όταν έρχονται σπίτι, ξέρεις ότι δεν είναι για καλό… δανεικά κι αγύριστα θα θέλουν πάλι.
Κι όσο για το αίμα που έχυσαν οι Έλληνες στον πόλεμο, ποιος νοιάζεται;
Ξεχάστηκαν οι θυσίες μας από τους συμμάχους, γιατί εμείς τους επιτρέψαμε να το ξεχάσουν… Όλα τα κράτη εμπλοκής διεκδίκησαν και έλαβαν αποζημιώσεις από τους Γερμανούς, όλα – ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ!
Βλέπεις, εμείς έχουμε πάντα τόσα άλλα σημαντικά πράγματα ν’ ασχοληθούμε… Να όπως πρόσφατα, για παράδειγμα, που παρακολουθήσαμε τον Τατσόπουλο του ΣΥΡΙΖΑ, να φιλονικεί και να βρίζεται με βουλευτή της Χρυσής Αυγής, περί θεατρικών ατοπημάτων!
Μικροί άνθρωποι σε μεγάλες θέσεις. Άνθρωποι που τους επιλέγουμε εμείς το εκλογικό σώμα, για να περιφέρονται στα έδρανα της Βουλής.

***
Μην μας κάνει εντύπωση λοιπόν, που δεν κερδίζουν μάχες.
Το μέτωπο της πολιτικής, πολλές φορές είναι χειρότερο, από το μέτωπο του πολέμου. Γιατί στην πολιτική εχθρός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, ο υπερφίαλος, ο άρπαγας, ο ατομιστής, ο αριβίστας.
Όσο για τον «Άγνωστο Στρατιώτη» που άφησε τα κόκαλά του στην Αλβανία, αυτός λοιδορείται κάθε τόσο στο Σύνταγμα από τους αντιεξουσιαστές και τους πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες.
Γιατί στο όνομα της Δημοκρατίας, η πατρίδα δεν θεωρεί καθήκον της πλέον να προστατέψει τα παιδιά της.

.proinoslogos.gr

No comments:

Post a Comment

Only News

Featured Post

US Democratic congresswoman : There is no difference between 'moderate' rebels and al-Qaeda or the ISIS

United States Congresswoman and Democratic Party member Tulsi Gabbard on Wednesday revealed that she held a meeting with Syrian Presiden...

Blog Widget by LinkWithin