Ο κρυμμένος θησαυρός της ελληνικής γης

Δημήτρης Διαμαντίδης
Επωδός και κατάληξη πολλών συζητήσεων για την κρίση στην οικονομία τα τελευταία χρόνια είναι η άτοπη διαπίστωση πως η χώρα δεν παράγει τίποτε. Είτε παράγει πολύ λιγότερα απ' όσα χρειάζεται και δεν διαθέτει εταιρείες ικανές να «πρωταγωνιστήσουν» διεθνώς.
Ο όμιλος της Vivartia και η διοίκηση της Μπάρμπα-Στάθης κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς εκπροσώπους των ΜΜΕ να γνωρίσουν τα «μυστικά» της μεγαλύτερης βιομηχανίας κατεψυγμένων λαχανικών με πάνω από 40 χρόνια ιστορία.

Το να αναφέρεται κανείς σε ένα ισχυρό brand-name, όπως αυτό του Μπάρμπα-Στάθη ή στην ηγετική του θέση στον κλάδο, είναι ίσως περιαυτολογία, καθώς ορισμένα πράγματα δεν αμφισβητούνται.
Τα λιγότερα γνωστά στοιχεία για μία τέτοια επιχείρηση είναι αυτά που και αξίζουν μνείας, αλλά και δείχνουν έναν από τους δρόμους για την έξοδο από την κρίση.
Η αλυσίδα της πρωτογενούς παραγωγής, τα καλύτερα προϊόντα της ελληνικής γης και η εξελιγμένη βιομηχανική δραστηριότητα δίνουν τη δυνατότητα για διάθεση ειδών, τα οποία είναι εφάμιλλα, ενδεχομένως και υπέρτερα, σε σχέση με τους καλύτερους ξένους ανταγωνιστές τους.
Το αποτέλεσμα αυτό δεν έρχεται εύκολα, αλλά είναι απόρροια αρχικά μιας μακρόχρονης σχέσης εμπιστοσύνης με αγρότες, οι οποίοι καλλιεργούν κάτω από αυστηρές και ελεγχόμενες συνθήκες την πρώτη ύλη.
Η σχέση αυτή δεν είναι χαλαρή, όπως τουλάχιστον παρατήρησαν οι δημοσιογράφοι σε ένα αγροτεμάχιο στο Παρθένιο Θεσσαλονίκης, αλλά καλύπτει όλες τις πτυχές μίας καλλιέργειας μέχρι και τη συγκομιδή.
Η συμβολαιακή γεωργία παρέχει στον αγρότη τη σιγουριά πως θα απορροφηθεί η παραγωγή του και αυτό θα γίνεται κάθε χρονιά.
Οι αγρότες είναι αυτόνομοι από επιδοτήσεις και από οποιουδήποτε είδους σχέση με κονδύλια, εθνικά ή κοινοτικά, βασιζόμενοι στο συμβόλαιό τους με μία βιομηχανία.
Οι εκτάσεις που καλλιεργούν δεν είναι μικρές και ο κόπος είναι μεγάλος, αλλά το αποτέλεσμα ικανοποιεί και πάνω απ' όλα το εισόδημα είναι επί της ουσίας υπολογισμένο από πριν, ενώ ο μόνος αστάθμητος παράγοντας είναι οι καιρικές συνθήκες.
Μετά τη συγκομιδή και μέσα σε δύο ώρες, η παραγωγή οδηγείται στον καταψύκτη της εταιρείας και αργότερα στη συσκευασία, που αγοράζει ο καταναλωτής.
Είναι προφανές πως αυτοί οι αγρότες, που διοχετεύουν έτσι την παραγωγή τους, δεν έχουν καταλάβει την κρίση, καθώς ακόμη και τους σπόρους τους παίρνουν από τη βιομηχανία, ενώ δεν πληρώνουν ούτε για τα φορτηγά, τα οποία παίρνουν το προϊόν από το χωράφι και το πάνε στο εργοστάσιο.
Το τελικό «φινίρισμα» μίας ποιοτικής πρώτης ύλης, που επιτυγχάνεται μέσα από τον καθαρισμό, κοπή και χρήση των πιο εξελιγμένων μεθόδων διασφάλισης ποιότητας, αλλά και από μία άρτια συσκευασία, μπορεί να δώσει «διαβατήριο» στα σχετικά ελληνικά προϊόντα για τους καταψύκτες αλυσίδων σε πολλές ξένες χώρες.
Οι αγροτικές επιδοτήσεις περιορίζονται, τα εισοδήματα, που ήταν εξαρτημένα μόνο μ' αυτές μειώνονται και η χώρα την ίδια στιγμή έχει ανάγκη από παραγωγή.
Η Ελλάδα έχει τις καλύτερες συστάσεις για τα διατροφικά προϊόντα της, καθώς η μεσογειακή κουζίνα, τα μεγάλα πλεονεκτήματά της για την υγεία, αλλά και το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας, που παραμένει ένα από τα καλύτερα προστατευμένα πανευρωπαϊκά, είναι αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα.
Όμως χρειάζεται δουλειά, στο χωράφι, στη βιομηχανία, στα δίκτυα διανομής, στις εξαγωγές, στα ψυγεία των σούπερ-μάρκετ, στις διεθνείς εκθέσεις, στα επαγγελματικά ταξίδια κ.ά..
Ο «αέρας» που μπήκε στα μυαλά μας και κυκλοφόρησε μπόλικος στη χώρα μας χρειάζεται να αντικατασταθεί όσο γίνεται περισσότερο από τέτοιου είδους απασχόληση.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
"Η" 15/10