Εξίσωση προς τα κάτω

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Στα χρόνια της ευδαίμονος μεταπολίτευσης, η χώρα δανειζόταν, προσλάμβανε υπαλλήλους, δανειζόταν κι άλλο και προσλάμβανε περισσότερους. Οταν υπάρχει καλή διάθεση, ανάγκες βρίσκονται. Και κάπως έτσι φτάσαμε να έχουμε τους περισσότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κάποιους με δύο ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα, αλλά κάθε Αύγουστο η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ να μιλούν για κενά που πρέπει να καλυφθούν. Οχι επαναφέροντας μέσα στην τάξη «πουλιά πετούμενα» αλλά με νέες προσλήψεις.

Οταν ο δημόσιος τομέας δεν προσλάμβανε κανονικά, προσλάμβανε από την πίσω πόρτα. Υπέγραφες δύο, τρεις αλλεπάλληλες συμβάσεις εργασίας με κάποιο δήμο, κάποια ΔΕΚΟ, συνήθως επειδή γνώριζες τον «κατάλληλο άνθρωπο», πήγαινες στο δικαστήριο, έλεγες ότι καλύπτεις πάγιες και διαρκείς ανάγκες, η υπηρεσία δεν ερχόταν να αντιδικήσει, μερικές φορές ερχόταν και ο δήμαρχος αυτοπροσώπως για να πει πόσο δίκιο είχες, έμπαινες στις καταστάσεις μισθοδοσίας και άφηνες έξω εκείνους που περίμεναν να προκηρυχθούν οι θέσεις μέσω του ΑΣΕΠ. Αλλη φάμπρικα: έδινε το Δημόσιο ένα επίδομα σε μια κατηγορία εργαζομένων και ύστερα από λίγους μήνες τα δικαστήρια είχαν επεκτείνει το ίδιο επίδομα σε όλο τον κόσμο, «για λόγους ισότητας». Δεν είχαμε μόνον επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία. Είχαμε και επίδομα παραγωγικότητας που, παραδόξως, το έπαιρναν και όσοι είχαν ξεχάσει τι σημαίνει δουλειά. Εχει νόημα να ανοίξουμε αυτήν την κουβέντα; Ο καθένας έχει να διηγηθεί τουλάχιστον από μία τέτοια παράδοξη ιστορία, είτε από το γείτονα είτε από τον ξάδελφό του.
Ολα αυτά θα ήταν απλώς γραφικά, ας πούμε μια ελληνική ιδιαιτερότητα, εάν υπήρχε κάποιος τρόπος να τα χρηματοδοτούμε. Μόλις κόπηκαν τα δανεικά, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι αυτές οι σπατάλες κάποιοι πρέπει να τις πληρώνουν. Δυστυχώς, οι φορολογούμενοι. Χρειάστηκε να έρθει το μνημόνιο για να μετρήσουμε πόσοι άνθρωποι μισθοδοτούνται από το Δημόσιο. Σήμερα, μέσα στον πανικό, το πολιτικό σύστημα αρνείται να αξιολογήσει το προσωπικό του. Προτιμά να κόβει επιδόματα απ' όλους -ακόμη κι εκείνα που αντιστοιχούν σε επίπονες σπουδές ή σε θέσεις ευθύνης. Προκειμένου να μην απολύσει άχρηστους υπαλλήλους, τους ισοπεδώνει με τους ευσυνείδητους, ώστε να αποτελειώσει το δημόσιο τομέα, μια και καλή.
.agelioforos.gr
8/11/12