Thursday, November 15, 2012

Ο Ντέιβιντ ο Πετρέας: ένας Ελληνας

Tου Στεφανου Κασιματη
Επιτέλους ένα χαρμόσυνο νέο για τον χειμαζόμενο Ελληνισμό! (Εκτός, βέβαια, από τα 44 δισ., που και μόνο η σκέψη τους έχει κάνει κάτι λεβεντόπαιδα του αντιμνημονιακού αγώνα να γλυκάνουν απότομα τις τελευταίες ημέρες...) Επανέρχομαι, όμως. Λοιπόν, αρχηγός της ISAF (International Security Assistance Forces) στο Αφγανιστάν έχει πάψει να είναι προ πολλού. Ούτε και αρχηγός της CIA είναι πλέον. Ομως, ο Ντέιβιντ ο Πετρέας (θα εξηγήσω αργότερα γιατί τον λέω έτσι) ήταν, είναι και θα είναι αρχηγός στις καρδιές μας εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν! Διότι θα είδατε, φαντάζομαι, τα κορίτσια του στρατηγού, οπότε περαιτέρω τεκμηρίωση περιττεύει.

Το σπουδαίο για εμάς, όμως, είναι ότι ο Ντέιβιντ ο Πετρέας είναι Ελληνας. Ο ίδιος, βέβαια, μπορεί να μην το ξέρει. Το ξέρουμε εμείς όμως και αυτό φθάνει και περισσεύει. (Γνησίως ελληνική στάση αυτή, να παρατηρήσω ευκαιρίας δοθείσης. Σε άλλους λαούς, οι άνθρωποι διαμορφώνουν τη γνώμη τους από την αλληλεπίδρασή τους με την πραγματικότητα. Ο Ελληνας διαμορφώνει την πραγματικότητα -ή έτσι νομίζει- σύμφωνα με την γνώμη του. Εξ ου και οι εντυπωσιακές επιδόσεις μας στο σπορ της ξεφτίλας...) Προχωρώ στην τεκμηρίωση του ισχυρισμού μου.
Κατ’ αρχάς, αν προσέξατε τους εκφωνητές στο CNN, είτε με αγγλική προφορά μιλούν είτε με αμερικανική, το Petraeus το προφέρουν «Πετρέας» και όχι, όπως εμείς, Πετρέους. Σε τι άραγε να οφείλεται η απόκρυψη της ελληνικότητας του ονόματος, στη φωνητική μορφή του τουλάχιστον; Ρωτώ εγώ, ως γνήσιος -δηλαδή πονηρός- Ελλην. Νομίζω έχει χρέος ο Πάνος Καμμένος να ορίσει μια τριμελή επιτροπή, αποτελούμενη από τον Τέρενς Κουίκ και τη Χρυσούλα Γιαταγάνα ή, αν δεν μπορούν αυτοί, μόνον από τον Παύλο Χαϊκάλη (αυτός ούτως ή άλλως κάνει για τρεις από μόνος του...), με τον σκοπό να μελετήσουν προσεκτικά το Μνημόνιο. Είμαι βέβαιος ότι κάπου εκεί μέσα, στους μυστικούς όρους, θα είναι κρυμμένο και αυτό.
Δεύτερον, δεν είναι τυχαίο ότι διέπρεψε στη ζωή του ο Πετρέας και έγινε αρχηγός σε τόσο σημαντικές διοικήσεις του αμερικανικού στρατού και κρατικές υπηρεσίες. Ο Ελληνας έχει στο αίμα του το αρχηγιλίκι. Είναι τυχαίο άραγε ότι το «αρχηγέ» είναι μια συνηθέστατη προσφώνηση μεταξύ Ελλήνων με σχέσεις οικειότητας, όπως και το «πρόεδρε», το «μεγάλε» κ.ά.; Οχι, βέβαια! (Από την άλλη πλευρά, εξίσου συνήθης, αν όχι περισσότερο, είναι και η προσφώνηση «ρε μ***», αλλά αυτό δεν μας συμφέρει, οπότε ως καλοί Ελληνες έχουμε υποχρέωση να το χώσουμε κάτω από το χαλί και να πάμε παρακάτω...)
Τρίτο και σπουδαιότερο, το οποίο άλλωστε έχω ήδη υπαινιχθεί στην αρχή. Οι Ελληνες δεν είμαστε μόνον ο εξυπνότερος λαός του κόσμου. Είμαστε και ο ερωτικότερος! (Ο αυτοερωτικότερος, ακριβέστερα, αλλά ας μην το θίγουμε τώρα, διότι επί του παρόντος προέχει η τόνωση της εθνικής αυτοπεποιθήσεως...) Δεν έχετε δει ότι σε όλες αυτές τις έρευνες για τη σεξουαλική ζωή, οι Ελληνες κατά κανόνα δηλώνουν ότι έχουν τη μεγαλύτερη συχνότητα ερωτικών επαφών την εβδομάδα; (Βέβαια, δεν διευκρινίζεται ποτέ με ποιον, οπότε δεν αποκλείεται να εννοούν με τον εαυτό τους...) Ιδού η απόδειξη λοιπόν, της οποίας το κύρος ενισχύει και η πανθομολογούμενη φιλαλήθεια του Ελληνα. Ο Πετρέας πληροί αμφότερες τις προϋποθέσεις. Και στους ερωτικότερους ανήκει (παραπέμπω στη φωτογραφία...) και στους εξυπνότερους, αφού κατετάγη στο κορυφαίο 5% των αποφοίτων της τάξης του στο Γουέστ Πόιντ και έχει διδακτορικό από το Πρίνστον.
Αυτός είναι λοιπόν ο Ντέιβιντ ο Πετρέας. Α ναι! Παραλίγο να το ξεχνούσα. Και, υπ’ όψιν, όταν λέμε Ελληνας, όχι ό,τι κι ό,τι. Ελληνας κάτω από το αυλάκι. Ελληνάρας, όχι αστεία! Από τη Μεσσηνιακή Μάνη, υποθέτω, διότι εκεί απαντώνται τα επώνυμα εις «-έας», όπως π.χ. Πονηρέας, Αρκουδέας, Χορταρέας κ.ά.
Και τι άρωμα!
«Αρωμα Κέμπριτζ στο Αριστοτέλειο» είναι ο τίτλος εφημερίδας για την εκλογή του καθηγητή του Κέμπριτζ Ρίτσαρντ Χάντερ ως προέδρου του ΑΠΘ. Θα είναι πολύ ισχυρό φαίνεται αυτό το άρωμα, αφού κατάφερε να διαπεράσει την «ευωδία» των σκουπιδιών...
Πέραν αυτού όμως, νέο επεισόδιο είχαμε χθες στο σίριαλ της μετατροπής του Αριστοτελείου σε χωματερή, με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης να καταγγέλλει τον πρύτανη Μυλόπουλο ότι παρακίνησε τους απεργούς σε κατάληψη και ότι πρότεινε να καλύψει τα έξοδά τους προκειμένου να κατέβουν στην Αθήνα και να αναστατώσουν το κέντρο. Στις καταγγελίες, ο πρύτανης απάντησε αφ’ υψηλού: «Η απώλεια της ψυχραιμίας είναι πολύ κακός σύμβουλος» και άλλα τέτοια στομφώδη στερεότυπα. Το ενδιαφέρον είναι πως προσήψε στον καταγγέλλοντα ότι υπηρετεί «πολιτικές σκοπιμότητες», «προσωπικές ατζέντες» και «αλλότρια συμφέροντα». Για να το λέει, φαντάζομαι ότι κάτι θα ξέρει ο φιλόδοξος και πολυπράγμων πρύτανης. Ενδεχομένως, εξ ιδίας πείρας.
Αν είχα παιδιά, θα έφτανε κάποτε η στιγμή που θα έπρεπε να τους πω ότι το σημαντικότερο πράγμα για να πετύχεις στη ζωή είναι το θράσος. Οσο πιο γαϊδουρινό μάλιστα το θράσος, τόσο πιο αποτελεσματικό. Ευτυχώς δεν έχω, γιατί δεν θα άντεχα να τους λέω τέτοια πράγματα...
.kathimerini.gr
15/11/12
----

No comments:

Post a Comment

Only News

Featured Post

US Democratic congresswoman : There is no difference between 'moderate' rebels and al-Qaeda or the ISIS

United States Congresswoman and Democratic Party member Tulsi Gabbard on Wednesday revealed that she held a meeting with Syrian Presiden...

Blog Widget by LinkWithin