Μηδέν κόμμα μηδέν

Ο αριθμητικός λόγος ανάμεσα στους ανθρώπους που αγόρασαν σπίτι και τους ανθρώπους που δήλωσαν την πραγματική τιμή στην εφορία, δηλαδή ένα προς μηδέν, κόμμα μηδέν μηδέν, είναι ο λόγος ανάμεσα στους φορολογούμενους και σ' εκείνους που έχουν πράγματι δικαίωμα να διαμαρτύρονται για τη φοροδιαφυγή.

Και ογδόντα τοις εκατό φορολογικός συντελεστής να προβλεφθεί για τον γιατρό, τον λαμαρινά ή τον καπνοδοχοκαθαριστή, το αποτέλεσμα θα είναι μηδέν, όταν ο πελάτης προτιμά να μην πάρει απόδειξη για να μην πληρώσει ΦΠΑ. 


ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Κάποιοι έχετε προσωπική εμπειρία. Κάποιοι, το ακούσατε από φίλους. Οι υπόλοιποι μπορείτε να το φανταστείτε. Συμφωνείτε με τον εργολάβο ν' αγοράσετε ένα διαμέρισμα για 200 χιλιάδες ευρώ. Μόλις φτάνετε στο συμβολαιογράφο, μαθαίνετε ότι η αντικειμενική τιμή του είναι η μισή. Θεωρητικά, αυτό δεν αναιρεί την υποχρέωσή σας να δηλώσετε στην εφορία την πραγματική τιμή -και να φορολογηθείτε γι' αυτήν. Αλλά μόνο θεωρητικά. Γιατί, πρακτικά, μπορείτε να δηλώσετε ότι αγοράζετε το διαμέρισμα στην αντικειμενική, να πληρώσετε τα άλλα μισά στον εργολάβο «μαύρα» και ο φάκελος πηγαίνει κατευθείαν στο αρχείο. Με άλλα λόγια, λέγοντας ψέματα, γλιτώνετε το μισό φόρο και επιτρέπετε στον εργολάβο να κρύψει τη διαφορά από τα έσοδά του. Το κράτος είναι διπλά χαμένο. Λοιπόν; Ξέρετε πολλούς που αγόρασαν σπίτι και δήλωσαν την πραγματική τιμή;
Ο αριθμητικός λόγος ανάμεσα στους ανθρώπους που αγόρασαν σπίτι και τους ανθρώπους που δήλωσαν την πραγματική τιμή στην εφορία, δηλαδή ένα προς μηδέν, κόμμα μηδέν μηδέν, είναι ο λόγος ανάμεσα στους φορολογούμενους και σ' εκείνους που έχουν πράγματι δικαίωμα να διαμαρτύρονται για τη φοροδιαφυγή. Οι υπόλοιποι, απλώς υποκρίνονται. Πολύ θα ήθελαν να κρύψουν τα εισοδήματά τους, αλλά δεν μπορούν. Και από την αδυναμία τους, προέκυψε ο μύθος του «αθώου» μισθωτού που τον κλέβει στη μοιρασιά ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Κάθε φορά που συζητάμε για το φορολογικό σύστημα, λέμε τα ίδια και τα ίδια. Κατόπιν, ο περιφερόμενος λαϊκισμός αναλαμβάνει να διασπείρει την πλάνη. Εντέλει, μέσα σ' ένα περιβάλλον όπου καθένας καταλαβαίνει ό,τι τον βολεύει να καταλάβει, αγνοούμε ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικά διαφορετικοί φορολογικοί συντελεστές για τους μισθωτούς και διαφορετικοί για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Η διαφορά βρίσκεται στη δυνατότητα κάποιων να κρύβουν εισοδήματα ευκολότερα από άλλους. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει με κανένα φορολογικό νόμο. Και ογδόντα τοις εκατό φορολογικός συντελεστής να προβλεφθεί για τον γιατρό, τον λαμαρινά ή τον καπνοδοχοκαθαριστή, το αποτέλεσμα θα είναι μηδέν, όταν ο πελάτης προτιμά να μην πάρει απόδειξη για να μην πληρώσει ΦΠΑ. Μικρορυθμίσεις, ναι! Μπορούν να γίνουν. Να επιταχυνθούν οι φορολογικές δίκες; Μέχρις ενός ορίου, επίσης ναι. Αλλά θαύματα δεν γίνονται!
 .agelioforos.gr
6/12/12