Μάχη για τα νησιά...Ντιαγιουϊντάο ή Σενκάκου....Κουρίλες...κλπ

Το 2012 αποτέλεσε ένα αποφασιστικό έτος για πολλές εδαφικές διενέξεις. Έστω κι αν ως την ειρήνευση ορισμένων χωρών η απόσταση είναι ακόμη μεγάλη, όμως κατέστη επιτέλους κατανοητό για ποιον λόγο διαφωνούν τα κράτη. Στη βάση κάθε σύγκρουσης βρίσκεται η οικονομία και η μάχη για πλουτοπαραγωγικές πηγές.


Στο επίκεντρο όλων των εδαφικών διαφορών του 2012 βρέθηκε η Ιαπωνία, η οποία μονίμως προσπαθεί να διακηρύξει τα δικαιώματά της σε νησιά γειτονικών κρατών και να επιτύχει έστω και ένα θετικό αποτέλεσμα. Έως πρόσφατα φαινόταν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εκδηλωνόταν το σύμπλεγμά της ως νησιωτικού κράτους και η ικανότητά της να εκτιμά κάθε σπιθαμή γης.
Ήδη σχεδόν 50 χρόνια Ιαπωνία και Κορέα δεν μπορούν να μοιράσουν μερικά μικρά νησιά στο δυτικό τμήμα της Ιαπωνικής θάλασσας. Στα κορεατικά ονομάζονται Τόκτο και στα ιαπωνικά Τακεσίμα. Σήμερα ελέγχονται από την Κορέα και είναι πρακτικά αδύνατο να ζήσει κανείς εκεί, είναι τόσο μικρά, που δεν υπάρχει χώρος. Ουσιαστικά λοιπόν οι δύο χώρες διαφωνούν όχι εξαιτίας 187 τετραγωνικών μέτρων ξηρά, αλλά εξαιτίας του περιβάλλοντος τμήματος θαλάσσης, εξηγεί ο επικεφαλής επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Άπω Ανατολής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Κονσταντίν Ασμόλοφ:

Στο πλαίσιο της υπάρχουσας εικόνας του κόσμου κάθε πέτρα, που εξέχει από το νερό, δεν είναι απλώς μια πέτρα, αλλά άλλα 200 μίλια αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Επομένως πρόκειται για την υφαλοκρηπίδα, τα αλιεύματα και πολλά άλλα ακόμη.

Το 2012 εντονότερα όλων οξύνθηκε η διαμάχη με την Κίνα για τη συστάδα νήσων Ντιαγιουϊντάο ή Σενκάκου, όπως τα ονομάζουν οι Ιάπωνες. Το Σεπτέμβριο η κυβέρνηση της Ιαπωνίας εξαγόρασε από έναν ιδιώτη ιδιοκτήτη τρία από τα πέντε νησιά. Η Κίνα απαίτησε να ακυρωθεί αυτή η συμφωνία και απέστειλε στο αρχιπέλαγος 4 πλοία περιπολίας. Η Ιαπωνία τάχθηκε κατά αυτών των ενεργειών, απειλώντας ότι θα χρησιμοποιήσει βία. Η ένταση αυτής της σύγκρουσης εξηγείται από το ό,τι δίπλα στα νησιά Σενκάκου κείτεται κοίτασμα φυσικού αερίου, αφηγείται ο εμπειρογνώμονας του ρωσικού Κέντρου Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών για την Κίνα Πάβελ Κάμενοφ:

Πριν από 4-5 χρόνια καταβλήθηκε προσπάθεια να υπάρξει συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών πριν την οριστική επίλυση της εδαφικής διαμάχης, να αναπτυχθεί οικονομική συνεργασία σε αυτή τη ζώνη. Αλλά ακριβώς εδώ προέκυψαν διαφωνίες σχετικά με τις διαχωριστικές γραμμές αυτών των κοιτασμάτων. Γι’ αυτό και το πρόβλημα γύρω από αυτά τα νησιά Σενκάκου- Ντιαγιουϊντάο συνεχίζει να παραμείνει άλυτο.

Εξαιτίας των Νότιων Κουρίλων Νήσων η Ιαπωνία συνεχίζει τη διαμάχη με τη Ρωσία όχι μόνο στο διπλωματικό πεδίο, καθώς λόγω της εδαφικής διαφοράς δεν έχει μέχρι σήμερα υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών Σύμφωνο Ειρήνης. Τον Ιούλιο, μετά την επίσκεψη στις Κουρίλες του πρωθυπουργού της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, οι Ιάπωνες άρχισαν ξανά να απαιτούν να τους επιστραφούν τα νησιά. Η Μόσχα απολύτως δικαιολογημένα αρνήθηκε να προβεί σε υποχωρήσεις. Για την ίδια, όπως και για την Ιαπωνία, η διατήρηση της κυριαρχίας στις Νότιες Κουρίλες δεν είναι απλώς ζήτημα τιμής. Γύρω από τα νησιά έχουν εντοπιστεί μοναδικά κοιτάσματα ινδίου, αφνίου, σεληνίου και τελλουρίου – μετάλλων, τα οποία αποτελούν βασική πηγή της «πράσινης τεχνολογίας».
.ruvr.ru
4/1/13 
----------
 

Τα μεγέθη της ελληνικής ΑΟΖ: Το πιο ισχυρό της σημείο για την ΑΟΖ δεν είναι η ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά η νησιώτικη.