Η επιθετική διάσωση της Κύπρου εκ των έσω, με «κούρεμα» καταθέσεων και δραματική περιστολή του τραπεζικού συστήματος, σήμανε μια νέα περίοδο στο πώς χειρίζεται η Ευρωζώνη, δηλαδή η Γερμανία, την κρίση χρέους και, γενικότερα, στο πώς αντιλαμβάνεται η Γερμανία την ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση.
Οι αλλεπάλληλες σκληρές αποφάσεις του Eurogroup δεν αφορούσαν μόνο την Κύπρο, αλλά ολόκληρη την Ευρωζώνη, ως εκ τούτου σκόρπισαν τρόμο στις μικρές χώρες, οι οποίες βλέπουν πλέον ότι η πρακτική του bail in, που πρωτοτέθηκε στην Ντοβίλ το 2010 από τους Μέρκελ - Σαρκοζί, είναι πλέον το φάρμακο εκλογής για υπερχρεωμένες χώρες και τράπεζες. Οι ήδη πτωχευμένες χώρες, αλλά και όλες οι επισφαλείς, συνειδητοποιούν τώρα ότι η αποφασισθείσα τραπεζική ενοποίηση που θα αρχίσει το 2014, θα διεξαχθεί με τις τράπεζές τους πτωχευμένες ή εξαιρετικά αδύναμες, δηλαδή με όρους άνισους.
Η όποια οικονομική ενοποίηση προκύψει εν συνεχεία, διαμέσου του ελέγχου των εθνικών προϋπολογισμών, ακόμη και η ενδεχόμενη αμοιβαιοποίηση του χρέους και η έκδοση ευρωομολόγου, όλα αυτά τα μείζονα θα συμβούν, εφόσον και όταν συμβούν, σε συνθήκες μεταπολέμου, υπό όρους εντελώς διαφορετικούς από την έναρξη της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης. Θα πρόκειται για μια εντελώς μεταλλαγμένη Ευρώπη, παρασάγγας απέχουσα από την ΕΟΚ και τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες των ιδρυτικών πατέρων, γενετικά διαφορετική, με κράτη πολλών ταχυτήτων, και με έναν μοναδικό κυρίαρχο, τη Γερμανία.
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, στην περίπτωση της Ευρώπης, φαίνεται ότι γίνεται καταλύτης για έναν μείζονα γεωοικονομικό και γεωπολιτικό μετασχηματισμό με αβέβαιη έκβαση. Διότι ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει αν στο πέρας αυτού του μετασχηματισμού θα υπάρχει ευρωπαϊκό ολοκλήρωμα ή θα υπάρχουν σκόρπια κράτη και κρατίδια, βουτηγμένα στην καχυποψία.
Αυτή η προοπτική γίνεται αντιληπτή από πολλούς αναλυτές και πολιτικούς σε όλη την Ευρώπη. Και μιλάνε με ασυνήθιστη ανησυχία και ένταση: ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλον Γιουνκέρ προειδοποιεί ότι η Ελλάδα δεν αντέχει πια τόσο έντονο ρυθμό δημοσιονομικής προσαρμογής, προτρέπει για χαλάρωση της λιτότητας στην ήπειρο, προβλέπει συνέχιση της ύφεσης στην Ευρωζώνη. Ο άχρωμος επίτροπος Ολι Ρεν συνιστά (!) στη Γερμανία να ενισχύσει την εσωτερική της ζήτηση. Η κυβέρνηση του Βελγίου στηλιτεύει τη «μίνι απασχόληση» (mini jobs) και τα μαύρα μεροκάματα στη Γερμανία, για περίπου 7,5 εκατ. ανθρώπους, που δυναμιτίζουν τον ενδοευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Εκτός Ευρώπης: ο Τζωρτζ Σόρος καλεί σταθερά τη Γερμανία να επιτρέψει την έκδοση ευρωομολόγου ή να αποχωρήσει από το ευρώ. Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζ. Λου, στο πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, είχε την τύχη του προκατόχου του Τίμοθι Γκάιτνερ: κάλεσε τη Γερμανία να τονώσει τη ζήτηση (όπως ο Ρεν...) και έλαβε την οργισμένη αντίδραση του Γερμανού ομολόγου του Β. Σόιμπλε, ότι η Γερμανία δεν χρειάζεται συμβουλές. Είναι φανερό ότι η Γερμανία αισθάνεται τόσο αυτάρκης μες στη σκέψη της, τόσο τρομακτικά αυτάρεσκη, που δεν ανέχεται καμία κριτική, καμία παραίνεση, καμία παρέκκλιση από τη σιδηρά πειθαρχία.
Είναι επίσης φανερό ότι προς το παρόν εντός Ευρώπης καμία χώρα δεν είναι σε θέση να αποτρέψει τον εκγερμανισμό της Ε.Ε. Οι μικρές χώρες αισθάνονται ήδη στο πετσί τους τη βίαιη μετατροπή τους σε δορυφόρους· με όρους που δεν έχουν καμία σχέση με τις συνομολογήσεις του παρελθόντος. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, λόγου χάριν, η Ελλάδα εκχωρεί σταθερά εθνική κυριαρχία στην Ε.Ε. βάσει συνομολογημένων σχεδίων, συνθηκών και αμοιβαίων παραχωρήσεων. Η συμμόρφωση στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, η ενσωμάτωση των Κοινοτικών Οδηγιών στο εθνικό δίκαιο, το ελεύθερο εμπόριο, η τελωνειακή ένωση, τα ανοιχτά σύνορα, οι όροι του Μάαστριχτ, με αποκορύφωμα την ΟΝΕ και την υιοθέτηση του ευρώ, όλα αυτά συνιστούσαν περιορισμούς της εθνικής κυριαρχίας έναντι ανταλλαγμάτων: εισροές πόρων και αντισταθμιστικών οφελών, οικονομική και πολιτική ασφάλεια, συνδιαμόρφωση του κοινού ευρωπαϊκού χώρου. Οχι πια. Στην ασύμμετρη Ευρώπη του σήμερα, η κοπιώδης συναπόφαση και η εξισορρόπηση έχουν παραμεριστεί βίαια από τη γερμανική βούληση και την άγαρμπη, ωμή ηγεμόνευσή της.
Ο αδύναμος, ας πούμε η πτωχευμένη Ελλάδα, συμμορφώνεται. Υποτάσσεται. Αλλά πόσο; Σε ποια έκταση, ποιο βάθος; Με ποιο χρονικό ορίζοντα; Εναντι ποίου μακροπρόθεσμου οφέλους; Συμμόρφωση σημαίνει συντριβή; Υποδούλωση; Η Γερμανία δεν έχει απαντήσεις, ή τουλάχιστον δεν τις ακούμε, δεν τις λέει. Προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη ανάμεσα στον οπορτουνισμό της Αγκελας Μέρκελ και τις αυτάρεσκες, εθνικιστικές κορώνες του Β. Σόιμπλε, ο οποίος πιθανόν να μην είναι υπουργός Οικονομικών μετά τις εκλογές. Οι βόρειοι αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να καταλάβουν τους νότιους.
Η υπομονή όμως των νοτίων ευρωπαϊκών λαών έχει εξαντληθεί· δεν αντέχουν κι άλλη ανεργία, μαρασμό, φόβο, πληβειοποίηση· στρέφονται κατά των εθνικών ηγεσιών, των άβουλων, σαστισμένων και αδρανών κυβερνήσεων, που δεν κατορθώνουν να υπερασπιστούν τους λαούς τους και να τους δώσουν μια διέξοδο προς το φως. Αδύναμες κυβερνήσεις και πολιτική αστάθεια συνοδεύουν την ύφεση και τη λιτότητα· πολλοί οσμίζονται κοινωνικές καταρρεύσεις και εκρήξεις. Δύο δεκαετίες μετά την επανένωση της Γερμανίας, μια δεκαετία μετά το ευρώ, η Ευρώπη βρίσκεται στο πιο επικίνδυνο σημείο της κοινής μεταπολεμικής ιστορίας της. Και η Ελλάδα σε ιστορικό και ψυχικό ναδίρ πεντηκονταετίας.
.kathimerini.gr
15/4/13
-
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
Un millón de empleos salvados en Alemania ...Alemania ha aplicado el 'kurzabeit', un programa de subsidios a empresas para no despedir....
ReplyDeleteEn 2009, el Producto Interior Bruto (PIB) alemán sufrió una brutal caída del 5% que, sin embargo, no provocó un desastre acorde en el mercado laboral. La gran coalición (2005-2009) entre la Unión Demócrata Cristiana (CDU) de Angela Merkel y el partido socialdemócrata de Alemania (SPD) aprobó un ambicioso programa de subsidios a las empresas que evitaran despedir a la mano de obra sobrante. El llamado kurzarbeit supone la reducción total o parcial de las horas de trabajo para una parte de la plantilla de las empresas que lo soliciten por problemas económicos. La Agencia Federal de Empleo suple las pérdidas salariales (totales o parciales) en un 67% o 60%, según los trabajadores afectados tengan o no niños u otras personas a su cargo. El trabajador sigue en la nómina de la empresa y no cuenta en las estadísticas de paro.
En el año de la gran recesión, el período máximo para obtener estos subsidios se prolongó hasta los 24 meses. Con la recuperación fueron acortándose los plazos: en 2010, las empresas podían pedir el subsidio por 18 meses. En 2011, por 12 meses. En 2012 quedó en 6 meses. El fuerte enfriamiento económico de finales del año pasado llevó a la actual coalición de centroderecha a alargar el plazo hasta los 12 meses otra vez.
El número de empresas solicitantes también ha ido variando con los vaivenes económicos. En 2009 y 2010, el número de trabajadores afectados por la medida llegó a rondar el millón. Cayó hasta los 40.000 en 2012, pero el retroceso del PIB a finales del pasado año provocó un repunte drástico hasta los 106.000 de enero y los 102.000 de febrero.
Los sindicatos, la patronal y los principales partidos políticos apoyan estos subsidios como receta contra el paro. Las empresas se evitan perder trabajadores bien formados, experimentados y ya hechos a los procesos internos de la compañía. Los empleados se evitan el golpe del desempleo y el engorro de buscar trabajo en tiempos de problemas económicos. Los partidos evitan la alarma social y el descontento que provoca el aumento del paro.
Su principal pega es que el kurzarbeit solo vale para trabajos especializados con sueldos acordes a la productividad. No habría evitado la destrucción masiva de empleo provocada por el pinchazo de la burbuja inmobiliaria española, porque la mayoría los puestos perdidos eran de escasa especialización. Las empresas afectadas pueden despedir a estos trabajadores sin un gran esfuerzo económico desde la reciente reforma laboral española y, en el caso aún lejano de que las cosas vayan mejor en el sector, contratar otros trabajadores con sueldos más bajos que los de los años del boom.
http://politica.elpais.com/politica/2013/05/05/actualidad/1367771095_542174.html
6/5/13