Ως μη όφειλε, καθότι αναρμόδιος (υπουργός Οικονομικών γαρ, και όχι Εξωτερικών), ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περασμένη εβδομάδα αποφάσισε να παρέμβει στο θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς τη χώρα μας από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Από το κατηγορηματικό ύφος της δήλωσής του ήταν φανερό ότι ο υπουργός είχε αποφασίσει να «βάλει τα πράγματα στη θέση τους». Ωστόσο, εντέλει, η δήλωσή του, που καταδικάστηκε από σύσσωμο το πολιτικό φάσμα, λειτούργησε ως μπούμερανγκ. Εφερε στο προσκήνιο και το σημερινό πρόβλημα της Ευρώπης. Αυτό της λήθης.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι, πέρα από τον άνθρακα και τον χάλυβα, συνδετικός κρίκος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, κατά τη δεκαετία του 1950, ήταν και ο αντιφασιστικός αγώνας και η καταπολέμηση των εθνικισμών. Ο αγώνας αυτός αφορούσε και στις ιστορικές και απαράγραπτες ευθύνες της Γερμανίας.
Σε ό,τι αφορά στο ζήτημα των οφειλών, αποστομωτική απάντηση πήρε ο κ. Σόιμπλε από τον Μανώλη Γλέζο. Ομως η δήλωσή του ήταν αποκαλυπτική και για έναν ακόμη λόγο: εξηγεί τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης σήμερα στην Ευρώπη, από τη στιγμή που η μνήμη γίνεται επιλεκτική, και που θεωρεί ότι μπορεί να προχωρήσει σε... συμψηφισμούς ανόμοιων πραγμάτων. Οπως είναι το δημόσιο χρέος και η ηθική υποχρέωση από την οποία πηγάζουν οι γερμανικές οφειλές. Γιατί οι τελευταίες δεν αποτελούν οικονομικό ζήτημα. Αλλά αίτημα ηθικής και δικαιοσύνης. Αν αυτά τα δύο εκλείψουν, τότε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν μπορεί να υπάρξει. Το ίδιο ισχύει και για μια Ευρώπη χωρίς μνήμη.
«Οποιος δεν θέλει να θυμάται την απανθρωπιά, γίνεται πάλι ευπρόσβλητος σε νέους κινδύνους μεταδόσεως», Ρίχαρντ φον Βάιτσεκερ, πρόεδρος της Δυτικής Γερμανίας, στις 8 Μαΐου 1985, επέτειο του τέλους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...
ΥΓ.: Μοιραίος ο Απρίλιος για τις ΗΠΑ: δολοφονία του Λίνκολν το 1865, πολύνεκρη επίθεση του Τίμοθι Μακβέι το 1995 στο ομοσπονδιακό κτίριο της Οκλαχόμα, σφαγή στο σχολείο Κολουμπάιν το 1999. Τη Δευτέρα 15 Απριλίου ήταν η σειρά της Βοστόνης, της πόλης που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Αμερικανική Επανάσταση, να δεχθεί πλήγμα. «Στις καλύτερες στιγμές μας, αναγνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να υποκαταστήσουμε την ελευθερία με την ασφάλεια. Ούτε να αφήσουμε μια στιγμή τρόμου να μας αναγκάσει να ζούμε μέσα σε έναν αδιανόητο φόβο έναντι των, κοντινών ή μακρινών, γειτόνων μας», παρατηρούσε το περιοδικό «The Nation». Ας ελπίσουμε ότι δεν θα διαψευστεί...
.ethnos.gr
18/4/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Ελληνικό ΥΠΕΞ: Απάντηση Υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου σε ερώτηση σχετικά με δηλώσεις Υπουργού Οικονομικών Γερμανίας Β. Σόιμπλε
Μ. Γλέζος: Ο Σόιμπλε, εκτός από ηγεμόνας, είναι και ανιστόρητος
Η απάντηση στον ηγεμόνα ...
ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ: Σύσσωμη η Αριστερά κατά Σόιμπλε
Greeks insist on WW2 reparations by Germany amid debt crisis
Φοβούνται οι γερμανικές επιχειρήσεις επικείμενο μποϊκοτάζ...
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
Το κλήρινγκ του ραγιαδισμού...πολεμικές επανορθώσεις....
ReplyDeleteΑπό τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΚΡΗ
Στα 68 μεταπολεμικά χρόνια, οι περισσότερες ελληνικές κυβερνήσεις, κατά τρόπο απαράδεκτα υποτακτικό, υποκύπτουν στο ιταμό συμψηφιστικό δίλημμα της Γερμανίας: «Ή παραιτείσθε από τις αξιώσεις για τις πολεμικές επανορθώσεις προς τη χώρα σας, ή μένετε έξω από την Ευρώπη!».
Αυτά τα απαράδεκτα κλήρινγκ μεταξύ ανόμοιων καταστάσεων, όλοι αυτοί οι συμψηφισμοί, χρονολογούνται από την εποχή του Αντενάουερ και του Ερχαρτ, όταν η πανίσχυρη κυβερνητική γερμανική δυάδα του '50 υποχρέωνε τον Κων. Καραμανλή να «κλείνει τ' αυτιά του στις σειρήνες της Αριστεράς», που αξίωναν τις πολεμικές επανορθώσεις από τη ναζιστική κατοχή.
Η ίδια δυάδα έθετε το δίλημμα: «Ή παύετε αυτές τις αξιώσεις ή θα μείνετε έξω από την Κοινή Αγορά!».
Αρκετά χρόνια αργότερα, και όταν το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό SPD κατακτούσε την εξουσία, ο τότε καγκελάριος Βίλι Μπραντ συνέχισε σιωπηρά την αδιαλλαξία των χριστιανοδημοκρατών προκατόχων του. Και αρκετά χρόνια αργότερα, όταν παρουσίαζε στην Αθήνα τα «Απομνημονεύματά» του, ρωτήθηκε από τον γράφοντα: «Τι προτίθεται να κάνει η Γερμανία για τις πολεμικές επανορθώσεις προς τη χώρα μας;». «Η Γερμανία εξετέλεσε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις αυτές προς τη χώρα σας, βοηθώντας την να μπει στην ΕΟΚ», ήταν η ψυχρότατη απάντηση ενός υποτίθεται θερμού... αντιναζιστή!
Το ίδιο κλήρινγκ της υποτέλειας συνεχίστηκε και επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη, όταν ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλος, κατ' εντολήν του πρωθυπουργού, μπλοκάριζε τη δήμευση του Ινστιτούτου Γκέτε και της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα, για την αποζημίωση των θυμάτων των ναζί στο μαρτυρικό Δίστομο (10.6.1944).
Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, αποδοκιμάζοντας την ιταμότητα του Σόιμπλε, έχει ήδη ανοίξει το δρόμο για μια δραστικότερη αντιμετώπιση του επί 68 χρόνια χρονίζοντας αυτού θέματος.
Το άμεσο μέλλον θα δείξει εάν και κατά πόσον η ίδια αυτή κυβέρνηση προτίθεται να καταργήσει αυτά τα δουλοπρεπή κλήρινγκ του ραγιαδισμού...
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=358481
18/4/13