Sunday, May 12, 2013

Η οικονομική ανάπτυξη δεν αρκεί .... Βασική προϋπόθεση ευημερίας, η πολιτική και η κοινωνική ανάπτυξη


Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας σοβαρής κρίσης χρέους της οποίας βασικά αίτια είναι οι δομικές αδυναμίες του δημόσιου τομέα, η τεράστια διόγκωση της παραοικονομίας και η ακολουθούμενη πολιτική συμπεριφορά. Οι παράγοντες αυτοί οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας είναι κατ' εξοχήν πολιτικό και κοινωνικό, ενώ ο δομικός του χαρακτήρας, η ενσωμάτωσή του δηλαδή στην πολιτική και κοινωνική «κουλτούρα», περιορίζει την αποτελεσματικότητα των πολιτικών αντιμετώπισής του
Σε τελευταία ανάλυση, η κρίση χρέους αναδεικνύει το μεγάλο ζήτημα της ηθικής της διακυβέρνησης. Είναι αποδεκτό ότι το πολιτικό σύστημα καθορίζει τα κίνητρα του πολιτικού σώματος και των υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων και οι δράσεις-αντιδράσεις αυτών των παραγόντων προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά της κρατικής γραφειοκρατίας.
Η βελτίωση της διακυβέρνησης εξαρτάται από τις βελτιώσεις στο επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού ή της πολιτικής κουλτούρας. Ως κύρια συνιστώσα της βελτίωσης της διακυβέρνησης προκύπτει έτσι η βελτίωση του επιπέδου της πολιτικής κουλτούρας και σε τελευταία ανάλυση του επιπέδου της κοινωνικής ανάπτυξης.
Ως βασικό, λοιπόν, ζητούμενο αναδεικνύεται η βελτίωση του επιπέδου της κοινωνικής ανάπτυξης. Παράγων ιδιαίτερης σημασίας για το σκοπό αυτό είναι η βελτίωση της κοινωνικής συνοχής, η οποία έχει διπλή διάσταση. Πρώτον, αυτή της αλληλεγγύης, δηλαδή της διάθεσης υλικού και άυλου πλούτου από τους ικανούς και έχοντες στους αδύναμους και στερημένους, και, δεύτερον, αυτή της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών, με την έννοια ότι η παρούσα γενεά να μην υποθηκεύει τις δυνατότητες των μελλοντικών. Η αλληλεγγύη στις σύγχρονες κοινωνίες και στις προηγμένες συγκροτήσεις υποστασιοποιείται κυρίως σε θεσμούς στην εκπαίδευση, την ασφάλιση και την πρόνοια. Η υποβάθμιση των θεσμών αυτών δεν συμβιβάζεται με τη βελτίωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και την προαγωγή της κοινωνικής συνοχής.
Η κοινωνική ανάπτυξη προϋποθέτει, λοιπόν, τον κοινωνικό μετασχηματισμό, δηλαδή τη μεταβολή των «συστημικών» χαρακτηριστικών της κοινωνίας που έχουν αποτέλεσμα τη βελτίωση του επιπέδου της κοινωνικής συνείδησης και συνοχής. Αυτή η μεταβολή δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης τυχαίων παραγόντων, αλλά της εφαρμογής μιας κατάλληλης εθνικής στρατηγικής θεσμικών μεταρρυθμίσεων, αλλά και εκτεταμένων μετατοπίσεων ή ανακατανομών οικονομικών πόρων.
Η κοινωνική ανάπτυξη οδηγεί στη μεταβολή της αντίληψης της κρατικής εξουσίας, τόσο από την πλευρά των πολιτικών όσο και από την πλευρά των πολιτών και των λειτουργών της δημόσιας διοίκησης. Αυτό έχει αποτέλεσμα τη διόρθωση της στρεβλής αντίληψης που επικρατεί για το ρόλο και το περιεχόμενο του κράτους και της κρατικής εξουσίας. Αυτή όμως η μεταβολή των αντιλήψεων δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί ως επακόλουθο υπαγορευόμενων ή μη πολιτικών δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά επιτυγχάνεται μέσα από προσεκτικά σχεδιασμένες δομές που απαιτούν μακροχρόνιο σχεδιασμό και οικονομικό κόστος. Η κρίση δεν οδηγεί νομοτελειακά στη μεταβολή των βασικών παραμέτρων του κοινωνικού συστήματος και στην αφύπνιση των κοινωνιών. Μπορεί μάλιστα να έχει και αντίθετα αποτελέσματα. Είναι δυνατό να επιφέρει τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και, εν τέλει, εξαιτίας αυτών, την κοινωνική αποδιάρθρωση.
Η πολιτικοκοινωνική ανάπτυξη απαιτεί την αποδοχή από την κοινωνία ενός νέου συστήματος προσδοκιών από το κράτος και το πολιτικό σύστημα, το οποίο θα πρέπει να αποβάλει τον πελατειακό του χαρακτήρα. Δηλαδή προϋποθέτει μια δομική μεταβολή της εδραιωμένης πολιτικής κουλτούρας. Η κρίση χρέους της χώρας μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα, το οποίο δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε: ένα υψηλό επίπεδο οικονομικής ευημερίας είναι μη διατηρήσιμο μακροχρόνια, εάν δεν συμβαδίζει ταυτόχρονα με ένα υψηλό επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Αυτή είναι η βασική συνθήκη βιωσιμότητας της οικονομικής ανάπτυξης, που αποτελεί τον πιο αξιόπιστο μηχανισμό αντιμετώπισης των κρίσεων μακροχρόνια. Η βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης που δεν εναρμονίζεται με μια αντίστοιχη κοινωνική ανάπτυξη μπορεί μόνο συγκυριακά να οδηγήσει σε οικονομική ευημερία. Το έλλειμμα της καλής διακυβέρνησης και κοινωνικής ανάπτυξης θα υποσκάπτει κάθε απόπειρα οικονομικής προόδου. 
 .enet.gr
11/5/13

No comments:

Post a Comment

Only News

Featured Post

US Democratic congresswoman : There is no difference between 'moderate' rebels and al-Qaeda or the ISIS

United States Congresswoman and Democratic Party member Tulsi Gabbard on Wednesday revealed that she held a meeting with Syrian Presiden...

Blog Widget by LinkWithin