Ύπουλη Παγκόσμια «αγορά πολέμου» και οικονομικά συμφέροντα

Θανάσης Αθανασίου (Sigmalive)
 
Η παγκόσμια «αγορά πολέμου» αναπτύσσει και συντηρεί τις οικονομίες χωρών που παράγουν και εξάγουν οπλικά συστήματα, αψηφώντας τον άνθρωπο, θυσιάζοντας στο βωμό του κέρδους την ανθρώπινη ζωή. Την εν λόγω αγορά «κινεί» το δόγμα των Αμερικανών βιομηχάνων, κατασκευαστών οπλικών συστημάτων, δήλωσε στο Sigmalive ο στρατιωτικός αναλυτής Σάββας Πέτρου. Το «δόγμα» εκμεταλλεύεται την «ανάγκη» των χωρών να προμηθεύονται συνεχώς πιο προηγμένο οπλισμό, για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενες προκλήσεις αντίπαλων δυνάμεων.
Τα πάντα ρυθμίζονται από την εξωτερική πολιτική της χωράς που εξάγει. Πρόκειται για ένα συγκερασμό κέρδους και γεωστρατηγικής πολιτικής. Σύμφωνα με τον κ. Πέτρου, είναι εύκολο για μια βιομηχανία να λάβει την έγκριση από τη χώρα της για να πουλήσει οπλισμό, με την προϋπόθεση ότι, με την πώληση, θα προκύψουν τεράστια οικονομικά κέρδη για τη χώρα, μέσω εισροής συναλλάγματος.

Κανένας συναισθηματισμός δεν έχει θέση στην «αγορά του θανάτου». Την πολιτική της πώλησης χαράζουν οι μεγάλες εξαγωγικές χώρες και οι κυβερνήσεις τους, οι οποίες επιλέγουν μεταξύ άλλων, σε ποιους θα πωλήσουν, την ποσότητα του οπλισμού που θα εξάγουν στην κάθε χώρα και την τεχνολογία. Καθορίζουν ουσιαστικά το μέγεθος της δύναμης που θα έχει η κάθε χώρα, η οποία δεν είναι σε θέση να κατασκευάσει οπλισμό αλλά αναγκάζεται να προμηθευτεί από τρίτους.

Οι μεγάλες βιομηχανίες προνοούν επίσης όπως οι χώρες στις οποίες θα πωλήσουν οπλισμό, έχουν μικρή πιθανότητα να εμπλακούν μελλοντικά σε πολεμικό επεισόδιο.
Σύμφωνα με τον κ. Πέτρου, υπάρχει οργανισμός που συστάθηκε από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, ο οποίος ελέγχει και κατευθύνει την πορεία εξαγωγής των όπλων, με σκοπό να μην εμπλέκονται τα συμφέροντα των δύο χωρών και το χρήμα να ρέει άφθονο.
Η μοναδική περίπτωση, σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή, κατά την οποία έφυγαν ανεξέλεγκτα όπλα από κατασκευάστρια χώρα, αφορά στην πρώην Σοβιετική Ένωση(ΕΣΣΔ). Εξέλιξη που απέβη μοιραία τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την ίδια τη Ρωσία.
Πωλήκαν όπλα από τη Ρωσία, χωρίς την έγκριση της κεντρικής ρωσικής κυβέρνησης, την ώρα που η νεοσύστατη κυβέρνηση «έκλεινε» τα ματιά, αφού στόχος ήταν το οικονομικό όφελος και ενίσχυση της τότε υπό κατάρρευση χώρας.

Η περίπτωση της Ελλάδας
Άλλη παράμετρος είναι η οικονομική αφαίμαξη των χωρών, που προκύπτει από την αγορά όπλων, ως απάντηση, κάθε φορά που μια αντίπαλη δύναμη προμηθεύεται νέο οπλισμό. Πρόκειται για την πολιτική του «σκακιού» όπου της κίνησης του αντιπάλου,  πρέπει να ακολουθήσει μελετημένη στρατηγική ώστε να προφυλαχθεί το «βασίλειο». Έτσι, αγοράζοντας προηγμένο οπλισμό, για παράδειγμα η Τουρκία, αναγκάζει την Ελλάδα να αναθεωρήσει και να ανασκευάσει την άμυνα της, αγοράζοντας νέα συστήματα. Γεγονός που προκαλεί οικονομική αφαίμαξη.
Στο παρελθόν, η Τουρκία προέβη στην αγορά δύο ιπταμένων τανκερ αναγκάζοντας την Ελλάδα να αγοράσει, παρά τις οικονομικές της δυσκολίες, αμυντικά συστήματα και ραντάρ, ανασκευάζοντας την Άμυνα της, η οποία δεν ήταν έτοιμη να αποκρούσει ενδεχόμενη απειλή με τα νέα δεδομένα.

Η περίπτωση της Κύπρου
Στην περίπτωση της Κύπρου, όταν το κράτος προσανατολιζόταν στην αγορά πυροβόλων όπλων από την Κίνα, επενέβη η Τουρκία, η οποία εξέφρασε την επιθυμία να αγοράσει πολλαπλάσιο αριθμό όπλων από την Κίνα με τον όρο να μην πωληθεί κανένα οπλικό σύστημα στην Κύπρο. Όπως και έγινε, είπε ο στρατιωτικός αναλυτής.
Εάν η Κύπρος κατάφερνε να αγοράσει τα εν λόγω όπλα, τότε η Τουρκία θα αναγκαζόταν να ακολουθήσει, αναπτύσσοντας ραντάρ στην περιοχή, τηρώντας αμυντική στάση.
Σε αυτό ποντάρουν οι κατασκευάστριες χώρες. Πωλούν όπλα, για παράδειγμα, στην Ελλάδα, για να αναγκάσουν την Τουρκία να προμηθευτεί αντίστοιχα αμυντικά και να συνεχίσει η εισροή ξένου συναλλάγματος και να συντηρηθεί ο αέναος κύκλος της κερδοφόρας αγοράς του πολέμου.

Ο κύκλος του θανάτου
Συνεπώς, η παγκόσμια αγορά πολέμου έχει στόχο το οικονομικό κέρδος, λαμβάνοντας όμως υπόψιν τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των χωρών. Οι κατασκευάστριες χώρες, κατόπιν μεταξύ τους συνεννοήσεως, επιλέγουν σε ποια κράτη θα πωλήσουν τα όπλα τους. Οι αγοράστριες χώρες συντηρούν με τη σειρά τους την εν λόγω αγορά, η οποία δεν παύει να υφίσταται. Η κάθε χώρα αγοράζει όπλα, αναγκάζοντας την αντίπαλη χώρα να αγοράσει πιο προηγμένα και με αυτό τον τρόπο συνεχίζεται ο κύκλος του θανάτου.
www.sigmalive.com
5/6/3