Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ...

Γράφει ο Β.Α. Κόκκινος

Ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος πίστευε, ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να στηρίζεται μόνον στους αδήλους πόρους (όπως τα εμβάσματα του εξωτερικού) για την κάλυψη του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών, αλλά ότι πρέπει να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας σε όλους τους τομείς, ώστε να εκλείψει η ενδημική ασθένεια της υπαναπτύξεως. Προς τούτο όμως είναι αναγκαίες οι επενδύσεις (Στέφανος Τσαπάρας «Η πολιτική ηγεσία και οι ξένοι στην νεώτερη ιστορία της Ελλάδος, τομ. 5ος, σελ. 44 επ.).

Παραγωγικές επενδύσεις έχουν γίνει σε όλη την Ελλάδα. Στην Πάτρα ιδρύθηκε η γνωστή βιομηχανία «Πατραϊκή». Στον Πειραιά, στη Νέα Ιωνία και στο Μοσχάτο έγιναν εργοστάσια νηματουργίας και υφαντουργίας. Στο Βόλο υπήρχαν ιστορικές καπνοβιομηχανίες (Ματσάγγου και Καρακίτη), εργοστάσιο παραγωγής υφασμάτων (Παπαγεωργίου), συναρμολογήσεως αυτοκινήτων NISSAN (Θεοχαράκη), αγροτικών μηχανημάτων (Γκλαβάνη) και πολλά άλλα. Στη Σύρο λειτούργησαν ναυπηγεία και τυροκομεία. Όμοια ήκμασαν και ακμάζουν στην Κρήτη, τη Νάξο, τα Τρίκαλα, την Κοζάνη, τη Θράκη, την Αμφιλοχία, την Ελασσόνα, την Τρίπολη και αλλαχού. Επίσης στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν αξιόλογες βιομηχανίες παραγωγής ψυγείων και ηλεκτρικών κουζινών. 

Κάποια στιγμή η πατρίδα μας είχε φθάσει σε ζηλευτό επίπεδο βιομηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής. Αλλά η παγκοσμιοποίηση επέδρασε καταλυτικώς. Πολλές πολυεθνικές επιχειρήσεις αγόρασαν ελληνικές, τις περισσότερες από τις οποίες έκλεισαν. 

 

Συγχρόνως οι επιδοτήσεις των αγροτών για την αλλαγή των καλλιεργειών είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της αγροτικής παραγωγής. Από το 1981 και εφεξής με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία αυξήθηκε εντυπωσιακά ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, καθώς και το μισθολόγιο τούτων. 

Πολλοί νέοι των επαρχιών, που θα ήτο δυνατόν να δημιουργήσουν αξιόλογες οικογένειες και να αναπτύξουν τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, επ΄ ωφελεία της εθνικής οικονομίας, κατέφυγαν στο δημόσιο τομέα. Έτσι οι εργαζόμενοι στον τομέα αυτόν έφθασαν το 1/10 του πληθυσμού της χώρας, όταν σε άλλα κράτη, με μεγαλύτερο πληθυσμό οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολύ ολιγότεροι. 

 

Η άμετρη αύξηση του προσωπικού του άνω τομέα, σε συνδυασμό με την αύξηση των αποδοχών τους και την καταναλωτική πολιτική του κράτους, μας έφεραν στη σημερινή αθλιότητα. Πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για την αθλιότητα αυτή, θέλουν τώρα να μας απαλλάξουν από τις συνέπειές της. 

Οι ατυχείς Έλληνες υφίστανται τα πάνδεινα χωρίς να δύνανται να αντιδράσουν στο απάνθρωπο καθεστώς της υπερφορολογήσεώς τους, της μειώσεως του εισοδήματός τους, της στερήσεως της περιθάλψεώς τους και της ανασφαλείας υπό την οποίαν διαβιούν. Όσοι επίστευσαν ότι με τις πολυετείς κρατήσεις εκ των αποδοχών τους θα εξασφαλισθεί μια επαρκής σύνταξη για τα γεράματά τους και όσοι εμπιστεύθηκαν στο κράτος τις οικονομίες τους και αγόρασαν κρατικά ομόλογα, διεπίστωσαν ότι η πολιτεία παραβιάζει τους νόμους της και αθετεί τις υποχρεώσεις της.

 

Οι υπερασπιστές του ακράτου καπιταλισμού έφθασαν στο άλλο άκρο. Σχεδόν αξιώνουν την κατάργηση του κοινωνικού κράτους, το οποίον θεωρούν υπεύθυνο της χρεωκοπίας μας. Για όλα ευθύνεται ο «κρατισμός», λέγουν. Αλλά το κράτος δεν οφείλει, κατά το Σύνταγμα, να φροντίζει για την παιδεία, τη δικαιοσύνη, την εθνική άμυνα, την ασφάλεια, την υγεία, τη στέγαση και την περίθαλψη των ανημπόρων; 

Μήπως τις υποχρεώσεις του αυτές δεν παραμελεί συστηματικώς τούτο σήμερα, για να εξυπηρετήσει καλύτερα τους δανειστές του και να εξασφαλίσουν οι πολιτικοί τους θώκους τους; Με την κατάργηση ορισμένων σχολείων, η παιδεία έγινε προνόμιο μόνον εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους μακράν της κατοικίας τους. Με τη θέσπιση των τελών για την προσφυγή στη δικαιοσύνη, ακόμη και για εγκλήματα διωκόμενα αυτεπαγγέλτως, πρέπει ο μηνυτής να καταθέσει παράβολο 150 ευρώ, για να γίνει τύποις παραδεκτή η μήνυσή του. 

 

Αεροπλάνα, πλοία και αυτοκίνητα δεν κινούνται, για να γίνει οικονομία στα καύσιμα και τα ανταλλακτικά. Για να αγοράσει κανείς τα αναγκαία φάρμακα προς θεραπεία του, πρέπει να καταβάλει σημαντικό ποσό ως συμμετοχή του  στο τίμημα. Αυτή περίπου είναι η κοινωνική πολιτική του κράτους σήμερα. 

Σε άλλες περιπτώσεις, με πολύ δραματικότερες συνθήκες, οι κυβερνήσεις κατάφεραν να παρέχουν περισσότερες κοινωνικές παροχές στους πολίτες. Ο Βενιζέλος, προικισμένος, με ικανότητα να διακρίνει το πρωτεύον από το δευτερεύον και με εξαιρετικά οξύ πολιτικό αισθητήριο, το οποίο του επέτρεπε να βλέπει τη δυναμική των γεγονότων πέραν από τις συγκυριακές καταστάσεις, ήταν ο πρώτος πολιτικός που συνέλαβε το νέο ρόλο του κράτους στη μεταπολεμική εποχή. 

 

Επίστευε ότι το κράτος όφειλε να εξοπλισθεί με τα αναγκαία εκείνα μέσα, που θα του επέτρεπαν να παίξει πιο ενεργό ρόλο στη διατήρηση της κοινωνικής και πολιτικής τάξης, την οποία απειλούσαν η ανάπτυξη διεκδικητικού και πολιτικού κινήματος των λαϊκών τάξεων και ο πολλαπλασιασμός των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, τα οποία έθεταν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, και ήθελε την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας (Στεφ. Τσαπάρας, ενθ. ανωτέρω, σελ. 42 και πρακτικά  συζητήσεων της Βουλής, 21 Μαΐου 1932).

 xronos.gr

14/11/13