ΓΝΩΜΟδοτήσεις... Ο κοινός τόπος...

Γράφει ο XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ*
(πρώην Πρύτανης Πανεπ. Ιωαννίνων) - Ένας οργανισμός όταν βρίσκεται σε κρίση, προσπαθεί να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις για το ξεπέρασμά της. Κάτι ανάλογο δεν έπρεπε να συμβεί και με τον οργανισμό-Ελλάδα που μαστίζεται από μια γενικευμένη κρίση, οικονομική, πολιτική, αξιών;
Οι άνθρωποι εφοδιασμένοι με τη λογική, είναι παράξενο το πώς δεν αντιλαμβάνονται το γενικό καλό από  την κοινή προσπάθεια. Τι άραγε εμποδίζει τους πολιτικούς μας να εντοπίσουν τον κοινό τους τόπο, να εργαστούν γι’ αυτόν και να βελτιώσουν την κατάσταση της χώρας;

Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί τόσο στο Θουκυδίδη, όσο και στο Hobbes. Είναι η ανθρώπινη φύση. Μεταξύ των ανθρώπων και ιδιαίτερα μεταξύ των πολιτικών υπάρχει  το θέμα της προτεραιότητας και ο αγώνας για την κατάκτηση της δόξας και της αναγνώρισης. Το περιεχόμενο των δηλώσεων, των ομιλιών και των τηλεοπτικών εμφανίσεων των πολιτικών στοιχειοθετεί την απόδειξη.


Οι πολιτικοί έχουν την τάση να θεωρούν τον εαυτό τους σοφότερο από τους άλλους και ακόμη, να πιστεύουν ότι μόνο αυτοί αγωνίζονται να αλλάξουν οτιδήποτε θεωρούν στραβό, ενώ οι άλλοι επιχειρούν την ανατροπή και τη διάλυση των πάντων...
Υπό αυτό το πνεύμα γίνονται κριτές του καλού και του κακού και χάνουν την ορατότητα της πραγματικότητας. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής κουλτούρας το βιώνουμε: διαφθορά, διαφθορά, διαφθορά....

Είναι γεγονός ότι κάθε πολιτικό κόμμα έχει τη δική του προσέγγιση για το ξεπέρασμα της κρίσης. Υπάρχουν όμως και βασικές σταθερές που μπορούν να ενταχθούν, μετά από εθνική διαπραγμάτευση, σε όλα τα πολιτικά προγράμματα. Η δημόσια διοίκηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, η δημόσια υγεία και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, θα μπορούσαν να αποτελέσουν κοινό τόπο.

Η δημόσια διοίκηση απαιτεί αξιοκρατία και οργάνωση για να αποτελέσει την ατμομηχανή για όποια προσέγγιση λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Ποιο πολιτικό πρόγραμμα μπορεί να αντιστρατευτεί το ταλέντο και τις αποτελεσματικές δομές;
Η σημερινή πραγματικότητα έχει ως βασικό της χαρακτηριστικό την ένταση της γνώσης. Για την ανταπόκριση της κοινωνίας μας στο ήδη διαμορφωμένο διεθνές περιβάλλον υπάρχει ανάγκη από ένα εκπαιδευτικό σύστημα αξιόπιστο που να την αναμορφώνει και να αυξάνει την προστιθέμενη αξία του ανθρώπινου κεφαλαίου. Το παράδειγμα των «έμπειρων» κοινωνιών είναι η απόδειξη. Ο λαϊκισμός και οι επαναστατικές ασκήσεις της νεολαίας δεν οδηγούν πουθενά, εκτός από την υποβάθμιση της κοινωνίας και την περιφρόνηση των δημοκρατικών θεσμών.

Ο άνθρωπος όταν νιώθει ανήμπορος να αντιμετωπίσει τους βιολογικούς κινδύνους, αισθάνεται ταπείνωση και, φυσικά, με ταπεινωμένους ανθρώπους δεν πρέπει να αναμένουμε μια κοινωνία της ευδαιμονίας. Το γεγονός αυτό επιβάλλει τη λειτουργία ενός συστήματος υγείας για τους πάσχοντες και όχι για τον πλουτισμό των θεράποντων.
Τέλος, οι πηγές πλούτου της χώρας πρέπει να αξιοποιηθούν για το γενικό καλό, τόσο ως προς τον τρόπο, όσο και τους αποδέκτες του. Και για να γίνω σαφής. Ο πλούτος «νερό» δεν πρέπει να αποτελεί εθνικό αγαθό και όχι προνόμιο εκμετάλλευσης ελαχίστων;
Ας βελτιώσουμε τον κοινό τόπο μας και μετά ας αναζητήσουμε τις άλλες πολιτικές προσεγγίσεις. Η χώρα πρέπει να έχει παρόν για να δρομολογήσει το μέλλον της.

✴✴✴
* Ο Καθηγητής κ. Χρήστος Β. Μασσαλάς είναι πρώην Πρύτανης
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
proinoslogos.gr
23/11/13