Σε μια εποχή που η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει σε κοινωνική συντριβή και ανέτρεψε τις, από δεκαετίες, διαμορφωμένες οικονομικές σχέσεις, ούτε η αμηχανία, ούτε η προσαρμογή αποτελούν την απάντηση. Αν ο στόχος είναι η λειτουργία των κανόνων αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής.
Το βασικό ερώτημα είναι αν η σύγχρονη πρόταση της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στο κλίμα της ιδεολογικής σύγχυσης και ισοπέδωσης που ζούμε. Κυρίως, αν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στην κρίση. Στη σημερινή νέα τάξη πραγμάτων, οι συντηρητικές δυνάμεις και ιδέες φάνηκε να επικρατούν. Παρ’ όλα αυτά, η νέα τάξη πραγμάτων πάσχει. Γιατί η έλευσή της συνοδεύτηκε από αρνητικές και καταστροφικές συνέπειες. Από βαρύτατο κοινωνικό τίμημα, από βαθιά κρίση αξιών, από τεράστιο οικολογικό κόστος, από μεγάλο πολιτιστικό κενό. Οι διεθνείς κεφαλαιαγορές και οι χρηματιστηριακές συναλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο υποκαθιστούν αυτό που παλαιότερα ονομαζόταν επενδύσεις ή ορθόδοξες οικονομικές δραστηριότητες.
Οι συντηρητικές πλειοψηφίες στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ακολούθησαν ασμένως αυτήν την κοινωνικά ανάλγητη πρακτική. Το ζήτημα λοιπόν, ως προς την αντιμετώπιση της νέας πολυσύνθετης πραγματικότητας, δεν είναι ούτε μια νέα λέξη, ούτε μια νέα θεωρία, ούτε η περιχαράκωση πίσω από παλιά ή νέα ιδεολογήματα, αλλά η δυνατότητα μιας έμπρακτης απάντησης, με μια προοδευτική στρατηγική. Για να μπορέσει η πολιτική να βρει ξανά τη χαμένη της ηθική. Για να βρει ξανά η οικονομία την κοινωνική της διάσταση.
Για να δοθούν λύσεις στην κρίση της απασχόλησης, στην ανεργία, στην οικολογική καταστροφή, στην πολιτιστική αλλοτρίωση, στην υποβάθμιση του πολίτη μέσα στο σύγχρονο κράτος. Για να οριοθετεί ξανά το κοινωνικό κράτος μέσα στις δύσκολες συνθήκες της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της ανάπτυξης και του άγριου διεθνούς ανταγωνισμού. Εδώ είναι που τελικά κρίνεται η αξιοπιστία κάθε πολιτικής πρότασης. Με βασικό στόχο να κερδηθεί η αναμέτρηση ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση.
Τελική επιδίωξη αυτής της μεγάλης προσπάθειας είναι η απόρριψη των κοινωνιών των δύο τρίτων και των νεόπτωχων που εγκαθιδρύονται ήδη ως μοντέλα του συντηρητισμού σε μερικές χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Κέντρο ενδιαφέροντος οι αδύναμοι και οι αποκλεισμένοι της κοινωνίας. Και ακόμα, το μόνιμο ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της άνισης κατανομής πλούτου και τεχνολογίας, που πλήττει βασανιστικά τον Τρίτο Κόσμο.
Μόνο έτσι μπορεί η πρόταση της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς να λάμψει με τη δύναμη της ιδεολογίας και να διαψεύσει τις Κασσάνδρες της προφητείας για το τέλος των ιδεολογιών. Αναδεικνυόμενη, κυρίαρχη και παντοδύναμη μέσα από μια ιδεολογικά συγκροτημένη πρόταση, που θα επανασυνδέει τον κοινωνικό ιστό της αλληλεγγύης και θα στηρίζεται στην οικονομική ανάπτυξη, στον ριζοσπαστισμό και τις μεταρρυθμίσεις. Η ανταπόκριση στις ανάγκες της νέας εποχής, με την οριοθέτηση των νέων κοινωνικών μετώπων, καθιστά αυτήν τη νέα ελπιδοφόρα πορεία μια μονόδρομη επιλογή.
Μακριά από τη λογική του μονεταρισμού, της εξουθενωτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της μονόπλευρης λιτότητας. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τούτο επιδιώκεται χωρίς διάλογο, χωρίς συναίνεση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, με κίνδυνο και κοινωνικών εκρήξεων και δημιουργίας κλίματος πανικού στην αγορά. Η εναρμόνιση στους βασικούς κανόνες λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν προϋποθέτει ισοπέδωση, κατάργηση της όποιας διαφορετικότητάς μας, αφαίρεση κοινωνικών κατακτήσεων και υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Είναι ορθό ότι η παγκοσμιοποίηση των οικονομιών και η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση προϋποθέτουν διαφοροποίηση των δομών οικονομικής οργάνωσης. Είναι, ακόμα, αλήθεια ότι δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε ως να μην έχουμε αντιληφθεί τις επιπτώσεις του ανταγωνισμού στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις και, ως εκ τούτου, την ανάγκη διαφοροποίησης των ρυθμών και των προτεραιοτήτων μας, για να έχουμε τη δυνατότητα συμμετοχής στο νέο οικονομικό γίγνεσθαι.
Είναι όμως μέγα λάθος να δίνεται η εντύπωση ότι εδώ και τώρα θα πρέπει να κατεδαφιστούν τα πάντα, ότι ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί τη μαγική συνταγή θεραπείας κάθε οικονομικής αδυναμίας και ότι η οικονομία της αγοράς είναι συνώνυμη με τη ζούγκλα της αγοράς και τους ανάλγητους κοινωνικούς κανόνες της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι σοσιαλιστές πρέπει να ανακτήσουν σταθερά την εμπιστοσύνη των σύγχρονων ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Επειδή ακριβώς αρνούνται τη λογική της μετατροπής της αγοράς σε μοχλό καθυπόταξης ανθρώπου ως του κέντρου ενδιαφέροντος και των πολιτικών επιλογών τους. Το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, εν όψει των προσεχών Ευρωεκλογών, χαράσσει σαφή πορεία για μιαν άλλη κατεύθυνση στην Ευρώπη, πλήρως διαφοροποιημένη από τις συντηρητικές - νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που οδήγησαν στη σημερινή παρατεταμένη οικονομική κρίση, αποτελεί μια μεγάλη ελπίδα. Οι Ευρωπαίοι πολίτες τον Μάιο μπορούν να επιτύχουν την αλλαγή κατεύθυνσης στην Ευρώπη. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ
Προέδρος Βουλής των Αντιπροσώπων και
Προέδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/84669
22/12/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
ΥΠΕΞ: Χαιρετισμός Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και ΥΠΕΞ Ευ. Βενιζέλου στο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων (19.12.2013)
Η απατηλή ιδέα της συνεχούς ανάπτυξης (άρθρο του καρδιολόγου Θανάση Δρίτσα)
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
Viviane Reding: "Il 2014 anno delle scelte, serve federazione degli Stati Uniti d'Europa"...
ReplyDeletePubblichiamo un intervento della vicepresidente della Commissione e commissaria Ue per la Giustizia sulle sfide dell'anno in corso per l'integrazione europea: "Il futuro non dipende dal destino, ma dalle nostre scelte" di VIVIANE REDING.
Chi fa una scelta cambia il futuro. A fine maggio 2014 i cittadini di tutta l'Unione europea voteranno per eleggere il Parlamento europeo. Queste elezioni saranno le più importanti della storia europea perché il 2014 sarà l'anno delle scelte, l'anno in cui i cittadini si pronunceranno sul tipo di Europa in cui vogliono vivere.
Gli elettori potranno decidere se dare all'Europa un indirizzo più sociale o più orientato al libero mercato, se la futura maggioranza al Parlamento europeo sarà favorevole all'apertura o alla chiusura delle frontiere europee nei confronti dell'immigrazione, se sia il caso di difendere il diritto di tutti i cittadini dell'UE alla libera circolazione o di introdurre invece nuove norme contro la "migrazione dei poveri", se i consigli d'amministrazione delle imprese avranno una quota rosa o meno, se dar prova di fermezza nei confronti degli Stati Uniti per quanto riguarda la protezione dei dati o la modificazione genetica di piante e alimenti, od optare piuttosto per i vantaggi economici del libero scambio.
Personalmente ho una risposta personale a tutti questi interrogativi, e sono certa che l'abbiate anche voi. Ed è giusto che sia così. Le elezioni sono fatte per dare a ciascuno la possibilità di scegliere e trovare le proprie risposte.
Ci troviamo però di fronte a una sfida. Il fatto è che, quando si parla delle elezioni europee, la prima cosa che si chiede la gente non è necessariamente "Per chi voglio votare?", ma "Ho intenzione di votare?" o addirittura "A che serve?".
Le cifre sono eloquenti: solo 1 europeo su 3 e meno di un italiano su 5 ritiene che il proprio voto conti nell'UE. Risultato: meno della metà degli europei hanno votato alle elezioni europee del 2009 (in Italia la partecipazione alle elezioni è stata del 65%).
Questo non ha senso: in realtà, le elezioni del Parlamento europeo sono più importanti delle elezioni nazionali, perché in esse si decide l'orientamento di un intero continente.
Dobbiamo dimostrare ai cittadini che il loro voto conta, che le loro scelte contano, perché questa è la nostra arma migliore contro gli euroscettici: spiegare ai cittadini che il loro voto è veramente importante e che andrebbe sprecato se lo usassero come voto di protesta a favore degli euroscettici di destra o di sinistra.
Verso una forte federazione di Stati Uniti d'Europa. Negli ultimi anni sono stati conferiti nuovi poteri alle istituzioni europee per evitare che in futuro si verifichino altre crisi economiche come quella da cui stiamo iniziando ad uscire. In un certo senso la gestione della crisi ha preso il sopravvento sulla democrazia, ma ora dobbiamo ristabilire l'equilibrio................http://www.repubblica.it/esteri/2014/01/16/news/viviane_reding_il_2014_anno_delle_scelte_serve_federazione_degli_stati_uniti_d_europa-76110530/?rss
16/1/14