Η παγιδευμένη πολιτική μας ...

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
Ο Έλληνας πολίτης, τα τελευταία είκοσι χρόνια, μετά την τελευταία αναλαμπή διπλωματικής επιτυχίας δηλαδή εισόδου της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή ένωση, εισπράττει συνεχώς αρνητικές θέσεις και ταπεινώσεις της πατρίδος του για τα εθνικά και οικονομικά  του θέματα  στο διεθνή πολιτικό στίβο.
Νοιώθει ο θυμόσοφος λαός μας θλίψη, γιατί καθημερινά το βιώνει ο ίδιος ότι, τα οικονομικά του, η εκπαίδευση, η τηλεόραση, η κοινωνική δικαιοσύνη, η εξωτερική πολιτική ακόμη και η Εθνική Άμυνα, συνεχίζουν να βρίσκονται καίτοι άλλαξε η Κυβέρνηση, σε αδιατάραχτο τέλμα. Η επί δεκαετίες, ακόμη και σήμερα παρά την φιλότιμη προσπάθεια του πρωθυπουργού, απουσία απόπειρας (σοβαρό Σχέδιο), να ταρακουνηθεί το τέλμα δυστυχώς δεν υπάρχει, παρουσιάζεται εύλογο το συμπέρασμα στα σοβαρά θέματα της πατρίδος μας, ότι ενεργούμε χωρίς όραμα, φανατισμό, αποφασιστικότητα και απλά παραμένουμε στα λόγια[Συμπολίτευση και αντιπολίτευση].


Ο ελληνικός λαός αισθάνεται ότι τα εθνικά μας θέματα ακόμη και η Ιστορία μας βρίσκονται παγιδευμένα σε μία ανόητη πολιτική νοοτροπία που επικρατεί στον πολιτικό μας χώρο και βασανιστικά περιορίζει τις πολιτικές δυνάμεις της πατρίδος μας, στην συλλογική, που απαιτείται, προσπάθεια, για την επίτευξη των οραμάτων και των στόχων της πατρίδος μας.

Εδώ δεν υπάρχει περίπτωση πολιτικό κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση να βοηθήσει την Κυβέρνηση σε όποια προσπάθεια και εάν κάμει αυτή. Στον τόπο μας μόνο, τα κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση θεωρούν κύρια, βασική και μοναδική υποχρέωση των, πως θα μειώσουν, αμαυρώσουν και κατηγορήσουν, όποια και αν είναι η προσπάθεια της Κυβέρνησης σε θέματα κοινωνικά, εθνικά κ.λπ. Δεν συμβαίνει μόνο τώρα αυτό είναι, δυστυχώς ένα αμάρτημα που κληρονόμησε η Ελληνική πολιτική ταυτόχρονα με την Εθνική Ελευθερία των Ελλήνων. Δεν κατόρθωσαν δυστυχώς μέχρι σήμερα καμία πολιτική δύναμη να φέρουν την πολιτική ενότητα, παρά τα τόσα εθνικά πλήγματα που υπέστη το γένος των Ελλήνων εξ αιτίας της έλλειψης αυτής, και παρά την αδήριτη ανάγκη της ενότητας, προς αντιμετώπιση των μεγάλων εθνικών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων μας. Στην πολιτική νοοτροπία που επικρατεί στον τόπο μας, για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το κόμμα της εξουσίας ουδέποτε είχε επιτυχές έργο, ούτε μία φορά. Και το κόμμα της εξουσίας, με την νοοτροπία του, όλα τα κάμει τέλεια.

Τι να περιμένει κανείς από μία τέτοια πολιτική νοοτροπία. Αυτή η νοοτροπία επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο όταν εισέρχονται στην πολιτική κονίστρα άνθρωποι κατά κανόνα αδοκίμαστοι στο κοινωνικό επαγγελματικό στίβο, ή στην πλειονότητά των είναι εκκολαπτόμενοι στο συνδικαλιστικό χώρο ή τον χώρο των κομματικών νεολαίων.

Η ατολμία των μεγάλων αλλαγών που απαιτεί η κοινωνία μας ο περιορισμός των ηγετών μας σε όραμα καλύτερης μεταπρατικής διαχείρισης, η έλλειψη προτύπων και παραδειγματισμού της κοινωνίας από τους ηγέτες της, η ανυπαρξία δικαίας κατανομής των αγαθών και ευθυνών, αποκαρδιώνει και εξαλείφει κάθε ελπίδα, που γεννάει εκείνη την ανθρώπινη ποιότητα, την ικανή να μεταβάλει την ηγεσία σε διακονία. Το ρεαλιστικό προαπαιτούμενο για να τολμήσει ένας ηγέτης τομές και ζωογόνες μεταρρυθμίσεις, είναι ν’ αγαπάει με πάθος αυτό που κάμει, να έχει όραμα για το μέλλον του τόπου και να μη δεσμεύεται στον εγωκεντρικό φόβο για διακινδύνευση.
«Ο καλύτερος τρόπος να κερδίσεις τους λαούς, είναι να τους δώσεις παραδείγματα δικαιοσύνης πρότυπα για παράδειγμα και μετριοπάθειας» (ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ).
 elzoni.gr
7/12/13