* Τον τελευταίο καιρό ο Ομπάμα έχει διαρκώς νεύρα. Νιώθει πολλές φορές, ότι τα γεγονότα τον ξεπερνούν. Είναι βέβαια και η ατέλειωτη κρεβατομουρμούρα της Μισέλ, που επιβαρύνει την κατάσταση… αλλά το χειρότερο για τον Πλανητάρχη είναι το αναπάντεχο αυτό που προκύπτει χωρίς να έχει σχεδιαστεί από τη C.I.A. και το Κογκρέσο. Το αναπάντεχο λοιπόν –εδώ και κάμποσες μέρες- ονομάζεται Κριμαία. Και το χειρότερο, τα γεγονότα στην Κριμαία προέκυψαν ταυτόχρονα με τα Όσκαρ!
Έναν ολόκληρο χρόνο ο Πρόεδρος περιμένει αυτή τη βραδιά να διασκεδάσει, να χαλαρώσει, ν’ απολαύσει τις καλλονές που διασχίζουν το red carpet… και στο τέλος να βραβευτεί η αγαπημένη του ταινία. Γιατί, πώς να το κάνουμε, το «Δώδεκα χρόνια σκλάβος» που πήρε το φετινό Όσκαρ καλύτερης ταινίας, έχει θέμα τη δουλεία των μαύρων. Ένα θέμα, που ο Πρόεδρος μάλλον γνωρίζει πολύ καλά, από τις διηγήσεις των προπάππων του.
Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο, ότι πάντα στα Όσκαρ βραβεύονται ταινίες με θέμα το ρατσισμό, το έιτζ και την ομοφιλοφιλία. Οι Αμερικανοί είναι πολύ «ευαίσθητοι» σ’ αυτά τα ζητήματα και δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να το δείξουν.
***
Ήθελε λοιπόν ο Πρόεδρος να ξεσκάσει για λίγο και να παρακολουθήσει την τελετή.
Αντί όμως για τον Μπραντ Πιτ βλέπει στο CNN τον Πούτιν! Μάλιστα, τον Πούτιν. Τον βλέπει δηλαδή: Να εισβάλει. Να ανατρέπει. Να κατακτά και να προσαρτά οτιδήποτε Ουκρανικό έπεφτε στην αντίληψή του!
Στην αρχή ο Ομπάμα νόμιζε πως ήταν ταινία. Αυτές οι πολυδάπανες παραγωγές, που ο Σταλόνε ξεκληρίζει τους Βιετκόγκ, που ο Ιντιάνα Τζόουνς κατατροπώνει τους κακούς, που ο Μπρους Γουίλις ξαποστέλνει τους τρομοκράτες και φυσικά τον τελευταίο λόγο έχει πάντα ο Σβαρτζενέγκερ, που είναι ο επίσημος και δημοκρατικά εκλεγμένος εξολοθρευτής των Η.Π.Α.
Όσο όμως παρακολουθούσε… τόσο αντιλαμβάνονταν ότι τα παιχνίδια πολέμου εκτός από video games είναι και πραγματικά.
***
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να επισημάνω, ότι την ίδια γνώμη με τον Πρόεδρο είχε και μια νοικοκυρά στο Παλιό Φάληρο. Βέβαια! Βγήκε λοιπόν η φιλότιμη θεραπαινίδα, πρωί – πρωί της 4ης Μαρτίου, στο μπαλκόνι της για να τινάξει τα χαλιά κι έμεινε άναυδη! Στο λιμάνι είχε «παρκάρει αθόρυβα» το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο, που μπορεί να κατασκευαστεί πάνω στη γη. Ήταν τόσο μεγάλο, που… σκίαζε τον Πειραιά. Ολούθε πάνω του κυμάτιζαν Αμερικάνικες σημαίες!
Πότε πρόλαβε κι εμφανίστηκε στα μέρη μας; Ποιος έδωσε εντολή και γιατί; Η νοικοκυρά δεν το γνώριζε. Δεν είχε πει τίποτα γι’ αυτό το θέμα, ούτε ο Παπαδάκης, ούτε η Μενεγάκη.
Πάντως, πυρηνικό ήταν. Τιγκαρισμένο με πυρηνικές κεφαλές οπωσδήποτε… γι’ αυτό και η Φαληριώτισσα μάζεψε σβέλτα τα χαλιά της και γύρισε στο καθιστικό. Καλύτερα να βλέπεις πόλεμο στην οθόνη, παρά έξω από την πόρτα σου.
***
Προβληματίστηκε λοιπόν ο Πλανητάρχης. Καλά, σου λέει, αυτός ο Πούτιν δεν περιδιάβαινε μέχρι τώρα στην Ευρώπη αμέριμνος, φιλικός και πρόσχαρος, διαπραγματευόμενος συμφωνίες περί φυσικού αερίου;
Αυτός δεν είναι που έπεφτε με το αλεξίπτωτο; Που δάμαζε τίγρεις; Που έκανε άλματα με τα σκι; Που χτύπαγε με φοβερές τζουντολαβές τρομαγμένους αντιπάλους;
Τώρα πώς την είδε κι έβγαλε τα τανκς; Και πού αποσκοπεί; Ο Πρόεδρος διέκοψε τα Όσκαρ και πήγε κατ’ ευθείαν με τις παντόφλες του στο οβάλ γραφείο, όπου τον περίμενε ο Τζόναθαν, ο πλέον έμπιστος, απ’ όλους τους ειδικούς συμβούλους και συνεργάτες στο Λευκό Οίκο.
Τι θα κάνουμε Τζόναθαν μ’ αυτόν; Να του δώσουμε βραβείο σκηνοθεσίας;
- Όχι, τον υπερεκτιμάμε έτσι, είπε ο Τζόναθαν.
Τότε να πάρει Όσκαρ για τα οπτικά εφέ.
- Αυτό μάλιστα.
Και στη Μέρκελ τι δίνουμε;
- Β’ γυναικείου ρόλου και πολύ της είναι.
Μπράβο Τζόναθαν! Α’ γυναικείου ρόλου θα το δώσω φέτος στη Μπιγιονσέ.
- Μα αυτή δεν παίζει σε ταινία.
Όχι. Παίζει όμως Α’ ρόλο στη ζωή μου.
Ο Τζόναθαν χαμογέλασε. Γούσταρε που ο Πρόεδρος ήταν τσαχπινογαργαλιάρης.
Στο οβάλ γραφείο ακούγονταν τα γνωστά τραγούδια του Μανού Τσάο. Και στην πανοραμική οθόνη «έπαιζε» Κίεβο.
Λοιπόν, Τζόναθαν, ας σοβαρευτούμε τώρα. Πού ακριβώς πέφτει η Κριμαία;
- Είναι Χερσόνησος Πρόεδρε, μεταξύ Ευξείνου Πόντου και Αζοφικής θάλασσας. Η περιοχή ανέκαθεν είχε προβλήματα. Στον Κριμαϊκό πόλεμο του 1853-56 την διεκδικούσαν οι Ρώσοι από τους Τούρκους. Στον πόλεμο μπήκαν και οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, ως σύμμαχοι των Τούρκων…
Καλά, καλά, φτάνει. Αυτός εκεί ποιος είναι; (ο Πρόεδρος έδειξε την οθόνη).
- Ο μεταβατικός πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Τουρτσίνοφ, φιλοναζί…
Όοοχι αυτός. Ο άλλος δίπλα του, ο μπουλούκος.
- Είναι ο Βενιζέλος, Έλληνας ΥΠΕΞ.
Και τι θέλει αυτός εκεί;
- Η Ελλάδα έχει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και στην Κριμαία πάντα ζούσαν πολλοί Έλληνες. Για την ακρίβεια ήταν αποικία των Αρχαίων Ελλήνων με το όνομα «Ταυρίς» κι ύστερα έγινε «Θέμα» της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο Πλανητάρχης τον κοίταξε με θαυμασμό. Πώς τα θυμόταν όλα αυτά; Αριστούχος του Χάρβαντ θα μου πεις… Συνέχισε Τζόναθαν, η Ελληνική ιστορία έχει πάντα ενδιαφέρον.
- Στον Κριμαϊκό πόλεμο, το 1854, βρήκαν την ευκαιρία να επαναστατήσουν και οι Έλληνες σε Ήπειρο και σε Θεσσαλία, για να διώξουν τους Τούρκους. Όμως κατ’ εντολή της Πύλης, ο Γαλλοαγγλικός στόλος κατέλαβε αμέσως τον Πειραιά. Το χειρότερο για τους Έλληνες ήταν ότι από τα Γαλλικά στρατεύματα, που αποβιβάστηκαν στο λιμάνι, μεταδόθηκε Χολέρα! Μέσα σε λίγες μέρες αρρώστησαν και πέθαναν σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Αθήνας και του Πειραιά.
***
End the winner is… Τζόναθαν σταμάτα. Η απονομή ξεκίνησε…
Ο Πρόεδρος συνεπαρμένος παρακολουθούσε τον λαμπερό πρωταγωνιστή, με το πανάκριβο σμόκιν, να παραλαμβάνει το βραβείο.
Να σε κάτι τέτοιους άντρες βασίζονται οι Η.Π.Α., σκέφτηκε. Ο winner είναι μαχητής. Τα βάζει με υπερκατασκόπους, με εξωγήινους, με υπερόπλα, με τα στρουμφάκια… με ότι τέλος πάντων απειλεί τις Η.Π.Α. και την υφήλιο. Ύστερα; Ε, ύστερα του δίνουν το Όσκαρ, φεύγει αυτός χαρούμενος να πάει να γυρίσει κι άλλες υπερπαραγωγές και μένει ο θεατής με την εντύπωση, ότι ο υπερήρωας είναι πραγματικός! Οπότε πέφτει και κοιμάται ήσυχος (μ’ αρέσει που παραξενεύονται μετά, γιατί τους λιάνισαν στο Περλ – Χάμπορ).
Τζόναθαν βλέπεις; τρώνε πίστες. Πράγματι η παρουσιάστρια των βραβείων, είχε παραγγείλει πίτσες και κερνούσε τους επισήμους που κάθονταν στα μπροστινά καθίσματα. Ο Μπραντ Πιτ μάλιστα μοίραζε τα πλαστικά πιατάκια! Όλοι γελούσαν, γέλασε κι ο Πρόεδρος.
Είναι θεσμός, Τζόναθαν, τα Όσκαρ. Πρέπει να στηρίζουμε τους θεσμούς. Σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε τον συνεργάτη του στα μάτια: Η Ρωσία βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας…
Ο Πούτιν μου θυμίζει εκείνο τον τύπο από την ταινία «ο Λώρενς της Αραβίας».
- Πράγματι, συμφώνησε ο Τζόναθαν εντυπωσιασμένος. Η ταινία είναι αυτοβιογραφική. Κι ο Άγγλος συνταγματάρχης Λώρενς, υπαρκτό πρόσωπο. Εύστροφος, τολμηρός, απρόβλεπτος, έχει περάσει στο χώρο του μύθου. Γιατί σας τον θυμίζει ο Πούτιν;
Γιατί δεν ξέρεις από πού θα πεταχτεί. Θυμάσαι την υπόθεση του έργου; Πώς κυρίεψε ο Λώρενς την Άκαμπα;
- Επιτέθηκε περνώντας μέσα από την έρημο.
Ακριβώς. Οι Τούρκοι φύλαγαν την πόλη από τη μεριά της θάλασσας. Ποτέ δεν φαντάστηκαν, ότι ο εχθρός θα έρχονταν από την πίσω πλευρά… μέσα από το καμίνι της ερήμου. Περίπου με την ίδια τακτική πήρε και την Δαμασκό. Το πιο περίεργο όμως ήταν ο στόχος του.
- Δηλαδή;
Ο συνταγματάρχης Λώρενς, στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, έδρασε στην Αραβική Χερσόνησο, όπου σφυροκοπούσε ολοένα τους Τούρκους με σκοπό ν’ αποδυναμώνει τους συμμάχους τους, τους Γερμανούς… Να την ξαναδούμε ένα απ’ αυτά τα βράδια την ταινία. Είναι εκπληκτική. 228 λεπτά στην έρημο με συγκλονιστική μουσική, με απίστευτα πλάνα…
- Όμως δεν πήρε ποτέ Όσκαρ.
Ποτέ; Ο Πρόεδρος γύρισε απορημένος. Ούτε ο πρωταγωνιστής; Ο Πήτερ Ο’Τουλ ήταν έξοχος στο ρόλο του συνταγματάρχη Λώρενς.
- Κι ο Τσάρλυ Τσάπλιν ήταν έξοχος Σαρλώ αλλά δεν βραβεύτηκε. Στα βαθειά του γεράματα μόνο, προκειμένου να επανορθώσουν για την απαξίωση, του απένειμαν ένα τιμητικό Όσκαρ για την συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο. Και ξέρεις Πρόεδρε, τη βραδιά της απονομής ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και χειροκροτούσε δώδεκα ολόκληρα λεπτά! Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε. Δώδεκα λεπτά!
Δηλαδή, Τζόναθαν, μου λες πως ο θεσμός των βραβείων είναι διάτρητος; Πώς η Αμερική κάνει λάθη; Πως –ο Πρόεδρος κόμπιασε- πως ίσως να βρισκόμαστε ΕΜΕΙΣ στη λάθος πλευρά της Ιστορίας;
Ο Τζόναθαν δεν απάντησε. Αυτή την ερώτηση δεν την είχε διδαχτεί στο Χάρβαντ!
http://www.proinoslogos.gr
8/3/14
--
-
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
La propaganda y el absurdo enmascaran el papel nocivo de EE.UU. en el mundo...
ReplyDeleteEl secretario de Estado, John Kerry, y los medios de EE.UU. llevan a cabo una táctica de hipocresía abundante hablando de los acontecimientos en Ucrania y Venezuela. Es una línea empleada desde hace tiempo, sostiene el periodista Patrick Smith.
En una rueda de prensa el pasado domingo, hablando del papel de Rusia en los acontecimientos en Crimea, el secretario de Estado de EE.UU., John Kerry, acusó a Moscú de tomar el control de la península en el marco de la última escalada de la crisis de Ucrania, con decenas de medios occidentales haciendo eco y coro de declaraciones similares de otros políticos norteamericanos. Kerry hizo hincapié en que no se puede en el siglo XXI comportarse a la manera del siglo IXX y efectuar "la invasión de otro país con un pretexto totalmente falso". El periodista estadounidense Patrick Smith ha calificado las palabras de Kerry como "hipocresía sin límite", acompañadas por "pura ignorancia y presunción".
El analista político opina que la mencionada declaración del secretario de Estado forma parte de una campaña dirigida a persuadir al mundo de que la política del presidente ruso Vladímir Putin respecto a Ucrania supone una intrusión injustificada en los asuntos de una nación que lucha por encontrar su camino hacia un sistema de gobierno rehecho en el modelo liberal de las democracias occidentales.
"Esta es la parte explícita. Y la implícita son las 'manos limpias' de los políticos norteamericanos y europeos y el amplio apoyo de que goza el gobierno provisional que se nombró a sí mismo, después que el presidente Víktor Yanukóvich fuera perseguido hasta la frontera con Rusia", explica el periodista. Smith añade que ese "tonto comentario de Kerry es uno entre otros incontables que están a servicio" de la versión de los acontecimientos que está promoviendo Occidente.
Aún más, el periodista señala que por segunda vez en menos de un año el mundo está presenciando una intervención norteamericana que queda en evidencia en las redes sociales, nada que ver con los tiempos antiguos, cuando Washington socavó a Mosaddeq en Irán, a Árbenz en Guatemala o, más tarde, a Allende en Chile y el mundo tuvo que esperar años antes de que la verdad sobre el papel nocivo de EE.UU. fuera descubierta debajo de un montón de propaganda y mentiras, con las que fueron tapadas rápidamente en los tiempos de esos eventos.....................etc.........
Texto completo en: http://actualidad.rt.com/actualidad/view/121852-propaganda-absurdo-eeuu-ucrania?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=actualidad
8/3/14
US wants to shake off fin aid burden to Ukraine on to Europe - Pushkov....
ReplyDeleteWashington wants to shake off the burden of financial aid to cash-strapped Ukraine on to the European Union, said chairman of the State Duma's International Affairs Committee Alexei Pushkov.
"No one in the European Union is eagerly awaiting Ukraine, except Poland and the United States which are offering just a penny and want to shake over to Europe the entire burden of financing the broken Ukraine," he wrote on Twitter on Sunday.
The US pledged to extend $1 billion to Ukraine in emergency financial aid. Kiev owes Russia about $2 billion for gas alone. Ukraine's interim prime minister Arseniy Yatsenyuk said during his recent visit to Brussels that the European Union's package of financial aid to Ukraine would amount to $15 billion.
Voice of Russia, Interfax
http://voiceofrussia.com/news/2014_03_10/US-wants-to-shake-off-fin-aid-burden-to-Ukraine-on-to-Europe-Pushkov-3353/
10/3/14