....... «Αναφορικά με τη δέσμη των παρατηρήσεων που αφορούν την Ουκρανία και τα συναφή θέματα. Συναφή θέματα θεωρώ και αυτά που ετέθησαν σε σχέση με τη διεθνή έννομη τάξη, άρα με άλλες μεγάλες κρίσεις, όπως είναι η κρίση στη Συρία και η κρίση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.
Εκτίμησή μου είναι ότι σε όλες τις κρίσεις δοκιμάζεται η οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως πολιτικής, ας το πούμε έτσι, παραμέτρου σε διεθνές επίπεδο.
Όταν διαμορφώσαμε την πολιτική Ανατολικής Γειτονίας, λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής του Βίλνιους και λίγο μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Βίλνιους, η αλήθεια είναι ότι συζητούσαμε για την ανάγκη υπογραφής της Συμφωνίας Σύνδεσης από τον τότε Πρόεδρο Yanukovich, αλλά, προφανώς, δεν είχε ληφθεί υπόψη το ενδεχόμενο να έχουμε μια τέτοια εξέλιξη στην Κριμαία, μια τέτοια κρίση στην Ουκρανία, μια τέτοια κρίση στις σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση συνολικά και μια τέτοια εμπλοκή στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όταν ένα από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι το ίδιο εμπλεκόμενο μέρος σε μία διεθνή κρίση.
Άρα, υπάρχει ένα πρόβλημα ευρωπαϊκής στρατηγικής, ευρωπαϊκής διορατικότητας και ευρωπαϊκής αποτελεσματικότητας. Οι κυρώσεις, οι οποίες έχουν αποφασισθεί, έως τώρα, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι κυρώσεις που αφορούν πρόσωπα, φυσικά πρόσωπα, ή, έστω, κάποια νομικά πρόσωπα. Δεν έχουμε εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις, υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά. Οι εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές Ε.Ε. - Ρωσίας, οι ενεργειακές συναλλαγές Ε.Ε. - Ρωσίας είναι τελείως διαφορετικές από τις αντίστοιχες συναλλαγές μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Άρα εμείς, οι ευρωπαϊκές χώρες, καλούμαστε να λάβουμε υπόψη μας πολλά και διάφορα στοιχεία, τα οποία αφορούν τη σχέση μας με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Βεβαίως, η ευρωπαϊκή πολιτική είναι μία πολιτική αρχών. Βασίζεται στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, του απαραβίαστου των συνόρων, στις αρχές του Ελσίνκι, στις αρχές στις οποίες βασίζεται ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Από την άλλη μεριά, βρισκόμαστε μπροστά σε μία παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά μπροστά και στην ανάγκη να διατηρήσουμε ανοικτούς τους πολιτικούς και διπλωματικούς διαύλους.
Δεν είχαμε δεχθεί τριμερή συνάντηση και τριμερή διαπραγμάτευση Ε.Ε. – Ουκρανίας - Ρωσίας, πριν το Βίλνιους ή μετά το Βίλνιους, ενόψει της υπογραφής της Συμφωνίας Σύνδεσης. Τώρα, πάμε σε μία τετραμερή συνάντηση, με τη συμμετοχή και των Ηνωμένων Πολιτειών, και ελπίζουμε αυτή η συνάντηση της Πέμπτης να γίνει και να οδηγήσει σε ένα συμφωνημένο και εφαρμόσιμο αποτέλεσμα στο όνομα της ειρήνης και της σταθερότητας, της περιφερειακής και της παγκόσμιας. Πάμε σε αυτήν τη συνάντηση των τεσσάρων.
- Υπάρχει το memorandum της Βουδαπέστης και υπάρχουν οι εγγυήτριες δυνάμεις της Συμφωνίας του 1994, που στην πραγματικότητα είναι η εφαρμογή της Συμφωνίας για τη μη διασπορά, για το non proliferation, των πυρηνικών όπλων, γιατί η Ουκρανία τελεί υπό εγγύηση των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, ως χώρα η οποία, έχει πολεμικά αποπυρηνικοποιηθεί.
Αυτά όλα είναι ζητήματα που πρέπει να τα λάβουμε υπόψη. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ουκρανίας επηρεάζει την πολιτική κατάσταση και τη συνοχή της χώρας. Και τη νομιμοποίηση ακόμη και του νέου Προέδρου, που θέλουμε να εκλεγεί στις 25 Μαΐου, επηρεάζει γιατί, βεβαίως, αν μειωθεί το εισόδημα, αν αυξηθεί η τιμή του φυσικού αερίου, επιβληθεί το conditionality, όπως λέγεται, η αιρεσιμότητα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι πολιτικές επιπτώσεις μπορεί να είναι πάρα πολύ σοβαρές.
Άρα δεν μπορεί ο μόνος παράγοντας που θα αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση της Ουκρανίας να είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σας μιλάω και εξ ιδίας εμπειρίας, ως τέως Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, στην πολύ σκληρή φάση της κρίσης και των διαπραγματεύσεων με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υπόσχεται να μοχλεύσει έντεκα δισεκατομμύρια για την Ουκρανία, επίσης δεν αρκεί. Γιατί η ταμειακή βοήθεια είναι πολύ μικρή. Είναι του επιπέδου του 1,6 δις, άρα χρειάζεται η διεθνής κοινότητα να μετάσχει στο θέμα αυτό.
Σήμερα ο Επίτροπος Οettinger, σε συνεργασία με την Ελληνική Προεδρία, διαβουλεύθηκε με τους Υπουργούς Ενέργειας και αύριο έχουμε, με τηλεδιάσκεψη, έκτακτο Συμβούλιο Ενέργειας. Τα χρέη της Ουκρανίας προς τη Ρωσία κατηγοριοποιήθηκαν από τον Επίτροπο Oettinger σε τρεις κατηγορίες: Δυόμιση δισεκατομμύρια αποδεκτά τρέχοντα, τα οποία είναι οφειλές, έντεκα δισεκατομμύρια μη αναγνωριζόμενες οφειλές, που προκύπτουν από αναδρομική αύξηση τιμών, δεκαοκτώ δισεκατομμύρια, τα οποία είναι αμφισβητούμενα από την εφαρμογή της ρήτρας take or pay, τα οποία θεωρούνται διεκδικήσιμα στο διαιτητικό δικαστήριο. Αυτό όλο είναι ένα μεγάλο θέμα, από μόνο του, τεραστίων διαστάσεων.
Άρα όλα αυτά πρέπει να τα λάβουμε υπόψη. Και πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι κάθε φορά οι κυρώσεις δεν αφορούν μόνον αυτόν εναντίον του οποίου εφαρμόζονται αλλά και αυτούς που λαμβάνουν τις κυρώσεις. Γιατί έχουμε και μια ανισότητα, ως κράτη-μέλη, στη σχέση μας με τη Ρωσία, ενεργειακά. Δηλαδή όταν, πριν από λίγες εβδομάδες, είπα στον κ. Oettinger ότι είναι καλό να γίνεται ενιαία διαπραγμάτευση όλων των ευρωπαϊκών κρατών μελών μέσω της Επιτροπής με την Gazprom, ώστε να έχουμε την καλύτερη δυνατή τιμή σε όλες τις χώρες, μου είπε όχι, δεν γίνεται αυτό, γιατί έχουμε διαφορετικές αγορές, διαφορετικούς αγωγούς, διαφορετικές συμβάσεις.
Τώρα μέσα από την κρίση στην Ουκρανία είμαστε έτοιμοι για ενιαία διαπραγμάτευση. Το θεωρώ αυτό πάρα πολύ σημαντικό, αλλά δεν έχουμε μιλήσει ποτέ στην AFET, ίσως είναι μια ωραία ιδέα για την επόμενη Σύνοδο του Κοινοβουλίου, για την επόμενη περίοδο του Κοινοβουλίου, να δούμε τώρα, γεωπολιτικά, η ιστορία του Northstream σε σχέση με την ιστορία του Southstream, τώρα με την Κριμαία, με τις θαλάσσιες ζώνες στη Μαύρη Θάλασσα, πώς δημιουργεί ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας σε σχέση με την ενεργειακή πολιτική.
Άρα, λοιπόν, όλα αυτά είναι θέματα, τα οποία καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε. Αλλά, για να απαντήσω και στον κ. Τούσσα, δεν είναι υποχρεωμένη η διεθνής κοινότητα να πει ότι κάποιοι έχουν δίκιο και κάποιοι άδικο αντίστροφα από ό,τι λένε κάποιοι άλλοι. Η διεθνής κοινότητα μπορεί να ζητάει από τη Ρωσία κάποια πράγματα και από τις ουκρανικές αρχές κάποια άλλα πράγματα σε σχέση με τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την inclusiveness, τη συμπεριληπτικότητα, το σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των Ουκρανών πολιτών, όλων των εθνοτήτων, όλων των γλωσσών.................ολόκληρη η απάντηση και η ενημέρωση στο mfa.gr
15/4/14
--
-
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News