History shows that whoever violates borders is ultimately punished: Greece to Turkey

 

 - 

Η Τουρκία, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Σαμαράς

Senkaku/Diaoyu

Του Δημήτρη Ψαρρά
Πολύ βιάστηκαν οι επιτελείς της Νέας Δημοκρατίας να στοχοποιήσουν τον Νάσο Θεοδωρίδη με αφορμή τις απόψεις που έχει εκφράσει για τα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Ως υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο κ. Θεοδωρίδης είναι φυσικό να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην υπεράσπιση της ειρήνης και των ατομικών δικαιωμάτων, χωρίς να λογαριάζει τα ταμπού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Για τον ίδιο λόγο, ήταν άστοχη η αντίδραση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσε να υιοθετήσει τη λογοκριτική λογική των Κλουζό του τουίτερ που έχει συγκροτήσει ο κ. Κεδίκογλου.
Είναι αστείο να αισθάνονται τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεωμένα να απολογηθούν για τις απόψεις ενός απλού μέλους του κόμματος στο επικοινωνιακό επιτελείο της Συγγρού, τη στιγμή που επιφανή στελέχη της κυβέρνησης είναι ο κ. Βορίδης ή ο κ. Γεωργιάδης, με τις γνωστές απόψεις, τη μαθητεία τους δίπλα στον Παπαδόπουλο και τον Πλεύρη και τις εκλογικές τους συνεργασίες με στελέχη της ΕΝΕΚ και της Χρυσής Αυγής.

Χουριέτ: Ούτε ο Ερντογάν δεν θα έλεγε, όσα είπε ο Θεοδωρίδης!

«Δώρο» στους Τούρκους η δήλωση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ότι τα Ίμια είναι τουρκικά.
Θέμα σε όλες τις τουρκικές εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά media της γειτονικής χώρας έχει γίνει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Θεοδωρίδης ο οποίος προ ημερών αποκάλεσε τα Ιμια «Καρντάκ», προκαλώντας πονοκέφαλο στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και χαρίζοντας ένα ανέλπιστο δώρο στην Άγκυρα που ήδη η τουρκική προπαγάνδα αξιοποιεί...

Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί τα Ίμια «Καρντάκ»

Ανήμερα της μαύρης επετείου των Ιμίων...
«Καρντάκ», όπως δηλαδή τα λένε οι Τούρκοι, αποκαλεί τη βραχονησίδα των Ιμίων ο κ. Νάσος Θεοδωρίδης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, με ανάρτησή του στο Facebook, που έγινε μάλιστα την ημέρα εκείνης της θλιβερής επετείου του 1996.
Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «η παραχώρηση των Δωδεκανήσων από την Ιταλία προς την Ελλάδα περιελάμβανε μόνο τις παρακείμενες προς αυτά βραχονησίδες», σημειώνοντας πως τα Ίμια «είναι σαφώς πιο κοντά στην Τουρκία παρά στην Κάλυμνο».
Ακόμη, υποστηρίζει ότι το επεισόδιο στα Ίμια αποτελεί την πιο ευφυή επινόηση του ελληνικού καπιταλισμού για την απόσπαση της συναίνεσης των καταπιεζόμενων μαζών, που είναι η επίσημη κρατική προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ούτε διαπραγματεύσεις ούτε τίποτε. Απλά κάνω δραστική βολή σε ελληνικό έδαφος, όπως δικαιούμαι.

Γράφει ο Χρήστος Μακρυγιάννης

Στην μνήμη των ανθρώπων κάποια γεγονότα μένουν αναλλοίωτα.  Δεν είμαι συγγραφέας και δεν φιλοδοξώ να γίνω, θέλω όμως να καταγράψω τα γεγονότα όπως τα έζησα εκείνη την νύχτα.
Την 26η Ιανουαρίου 1996 ειδοποιήθηκα από τον συνάδελφό μου Θεολόγο Γ. ότι πρέπει να επιστρέψω στην μονάδα. Εκείνη την εποχή υπηρετούσα ως Αξιωματικός του κέντρου επιχειρήσεων Κ.Ε.Μ στην ειδική αντιαεροπορική Μονάδα\ ΧΩΚ // στην Βόρεια Ελλάδα.
Στην βουνοκορφή της Μονάδος η πρόσβαση ήταν δύσκολη λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και εμφανώς εκνευρισμένος, μόλις αντίκρισα τον Θεολόγο Γ., του είπα «δεν πιστεύω ρε Commando να με κουβάλησες μέσα επειδή οι Τούρκοι κάνουν βόλτες στο Αιγαίο»!
Κατάλαβα από την έκφρασή του ότι συμβαίνει κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Στο κέντρο επιχειρήσεων βρήκα τον φίλο μου και συνάδελφο Δήμο Π., άριστο Αξιωματικό του Κέντρου Επιχειρήσεων όπου ενημερώθηκα για την κατάσταση.
Όλοι οι χειριστές στρατιώτες στην θέση τους αστέρια στην δουλειά τους. Ενεργοποιήσαμε τα RADAR και όλες οι Πυροβολαρχίες πυρός ανάφεραν κατάσταση ετοιμότητας.

Στα Ίμια θα βομβάρδιζα τους Τούρκους κομάντος

Ο πρώην Αρχηγός Χερσαίων Δυνάμεων της Ελλάδας Στρατηγός εν αποστρατεία Φράγκος Φραγκούλης, του οποίου το όνομα είχε εμπλακεί στους ισχυρισμούς περί στρατιωτικού πραξικοπήματος που παρεμποδίστηκε στην Ελλάδα τον περασμένο Νοέμβριο, είπε για τον Ερντογάν ότι είναι μεγάλος ηγέτης και ότι έσωσε την Τουρκία από το ‘βούρκο’ των χρεών σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Τακβίμ».
Η τουρκική εφημερίδα «Σαμπάχ» αναφέρεται στο θέμα υπό τον τίτλο «Έπαινοι από τον Ελληνα Στρατηγό για τον Ερντογάν».
H «Χιουριέτ» αναφέρει στις εσωτερικές σελίδες της ότι ο Φραγκούλης σπάζοντας τη σιωπή του προέβη σε δηλώσεις στην εβδομαδιαία εφημερίδα Real News στην οποία είπε για τον Τούρκο Πρωθυπουργό ότι είναι μεγάλος ηγέτης, ενώ χαρακτήρισε τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Νταβούτογλου «αναιδή».

Η Ισπανία μπορεί να ζήσει χωρίς πλοία, δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς τιμή ....

Περσινό άρθρο του κ. καθηγητή Χρίστου Γούδη για τα Ίμια

-

ΙΜΙΑ – Δεκαπέντε (+1) χρόνια μετά

Θα καταθέσω σήμερα μερικές αράδες που έγραψα τότε, την σκοτεινή εκείνη νύχτα των Ιμίων, του Ιανουαρίου του 1996, τότε που κάποιοι από τον χώρο του Αθηναϊκού Τύπου τις έκριναν πολύ αιχμηρές για να τις δημοσιεύσουν. Φοβούμαι πως σήμερα ηχούν πολύ ευγενικές…

«Σε κάποια από τις πολυτάραχες στιγμές της ισπανικής ιστορίας ένας Ισπανός ναύαρχος, αν και βρέθηκε σε εμφανώς μειονεκτική θέση μπροστά στη μεγαλύτερη ναυτική ισχύ του αντιπάλου του, προτίμησε να μην αποφύγει την ναυμαχία λέγοντας: “Η Ισπανία μπορεί να ζήσει χωρίς πλοία, δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς τιμή”. Σε αντίθεση με τον Ισπανό ομόλογό τους οι Έλληνες “ναύαρχοι” φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ελλάς μπορεί να ζήσει χωρίς τιμή.

Αυτό απέδειξε η πρόσφατη κρίση με την Τουρκία στα Ίμια, που είχε σαν αποτέλεσμα την αποκάλυψη του μεγέθους της κατάπτωσης και της παρακμής της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα. Μετά από το σοκ της πολύπλευρης ήττας φάνηκε καθαρά, τόσο η ανικανότητα μια μικροπολιτικής ηγεσίας να αποκρύψει ακόμη και την ανικανότητά της, όσο και η ανικανότητα μιας δονκιχωτικής στρατιωτικής ηγεσίας να νιώσει την ταπείνωση στην οποία οδήγησε τις ένοπλες δυνάμεις και τον ελληνικό λαό στο σύνολό του. Και πάνω απ’ όλα μετέτρεψε μιαν ασήμαντη μέχρι χθες βραχονησίδα σε παγόβουνο έτοιμο να βυθίσει το ακυβέρνητο πλοίο που πλανάται στην ταραχώδη θάλασσα του Αιγαίου. Γιατί τα Ίμια είναι παγόβουνο ή ακριβέστερα η κορυφή του παγόβουνου. Η εμφανής άκρη μιας κατάπτωσης βαθύτερης, ευρύτερης και συγκλονιστικότερης. Και του Αιγαίου τα νερά, ένας καθρέφτης για να δει επιτέλους η σύγχρονη Ελλάδα το πρόσωπό της χωρίς αυταπάτες, χωρίς ψιμύθια. Να δει πού την οδήγησε ο μακρόχρονος λαϊκισμός μιας αμοραλιστικής πολιτικής ηγεσίας που τους τελευταίους έκανε πρώτους και τους πρώτους έσχατους. Όχι μέσα από μια χριστιανική ηθική ανθρώπινης μικρότητας μπροστά στο ιερό, αλλά μέσα από μία συμπλεγματική συμπεριφορά ισοπέδωσης θεσμών, αξιών, και ιεραρχιών. Και όταν ήρθε η ώρα της κρίσεως, οι έσχατοι που είχαν βρεθεί πρώτοι έδειξαν το πραγματικό τους μέγεθος και ξαναέγιναν έσχατοι. Και μαζί τους στο δικό τους βυθό συμπαρέσυραν την ψευδαίσθηση της ελληνικής υπερηφάνειας.

Και τώρα ποιός θα διαχειρισθεί την κρίση; Τί πρέπει να γίνει; Γιατί αυτό το σύστημα που μέσα στα τελευταία χρόνια δομήθηκε, αναδομήθηκε, ετεροχρονίσθηκε, δωροδοκήθηκε, διασωληνώθηκε και γαλουχήθηκε με αερολογίες, ταχυδακτυλουργίες και βυθιότητες, καλείται να αντιμετωπίσει μιαν ανελέητη εξωτερική πίεση. Οι βάρβαροι κτυπούν ή μάλλον κλωτσούν την πόρτα μας. Και όταν ανυποψίαστοι οι “ταγοί” βγαίνουν στο “παράθυρο” δέχονται ηχηρά ραπίσματα που επί του παρόντος τουλάχιστον, μας τα εμφανίζουν σαν μέρος του αθώου – αν και αγροίκου – αγελαίου παιχνιδιού του “μπιζ”. Και μας προτείνουν και λύσεις. Ήδη διπλωματικοί κονδυλοφόροι, αντάξιοι απόγονοι της φαναριώτικης ψυχοσύνθεσης, άρχισαν να αρθρογραφούν. Και ψύχραιμοι “καθώς πρέπει” πολιτικοί μάς νουθετούν. Και τί μας λένε πίσω από τα φραστικά κορδελάκια τους; Να αναχθεί ο ραγιαδισμός σε επίσημη πολιτική γραμμή της χώρας και να παραχωρηθούν ανταλλάγματα για να εξευμενιστούν οι Τούρκοι. Μην τρομάζετε συνέλληνες. Συγκυριαρχία στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Θράκη θα φέρει την ειρήνη, τον τουρισμό, την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του πετρελαίου, την ευημερία σε μας και στους γείτονες. Μην ακούτε τις σειρήνες των πολεμοκάπηλων, των πατριδοκάπηλων και των θερμοκέφαλων. Πόλεμος σημαίνει αίμα, χρήμα, θυσίες, αξίες, ηθικό, ψυχή. Σημαίνει ανάταξη δυνάμεων, ανάληψη της εξουσίας από τους ικανούς, τους πρώτους, κράτος δικαίου, ιεραρχίες, αξιοκρατική παιδεία, ανθηρή οικονομία, προσπάθεια, κόπους, ιδρώτα. Για τέτοια είμαστε τώρα; Για μερικούς βράχους θέλετε να δείτε τα παιδιά σας τυλιγμένα σε πανιά, αυτά τα μπλε και άσπρα, σημαίες ή δεν ξέρω τι άλλο; Τί είναι οι βραχονησίδες; Έρμα είναι, πετάξτε τα για ν’ ανέβει ψηλά το αερόστατο που λέγεται Ελλάς.

Έχουν δίκαιο; Εκφράζουν άραγε την πλειοψηφία των σημερινών Ελλήνων; Θα πορευτούμε λοιπόν στο μέλλον “χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ” και “χωρίς τιμή”. Ίσως, για να μην πω “φοβούμαι πως ναι”. Θα πρέπει όμως να μετρηθούμε. Έτσι μας λένε πως είναι οι Δημοκρατίες. Θα πρέπει να ψηφίσουμε και η μειοψηφία να υπακούσει στις επιταγές της πλειοψηφίας. Αν είμαστε μειοψηφία θα το κάνουμε. Ας μας δώσουν λοιπόν την πολυτέλεια ενός Δημοψηφίσματος μέσα στις τόσες και τόσες εκλογές που τόσο άφθονα έχουν σφραγίσει τη ζωή μας σε καθημερινή σχεδόν βάση. Ψηφίζουμε συνέχεια και για όλα. Ας ψηφίσουμε και γι’ αυτό το έστω “ασήμαντο” θέμα. Γιατί υπάρχει και η άλλη λύση: Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους, στα τρωκτικά, στις μαϊμούδες, στους σαλίγκαρους και σε όλους τους τραβεστί-τιτουλάριους που έχουν μετατρέψει τους νόμους σε διαπλεκόμενους υπονόμους, και αυτό που κάποτε λέγαμε Ελλάδα σε κήπο αναρριχητικών φυτών. Φωτιά και τσεκούρι στον Τούρκο και σε κάθε Τούρκο που μιλά ελληνικά και δηλώνει Έλληνας. Και ό,τι γίνει, και όπως έρθει, και ό,τι μείνει. Ό,τι κι αν γίνει, κι ό,τι κι αν μείνει θα’ χει τουλάχιστον τιμή και θα πορεύεται με το κεφάλι ψηλά. Κι όταν το κεφάλι μείνει ψηλά, θα μείνουν πολλά και θα γίνουν πολλά. Και δεν θα ντρέπεται κανείς που γεννιέται Έλληνας».

Αυτά έγραφα τότε τις μέρες της κρίσης των Ιμίων, κάτω από την φόρτιση των γεγονότων. Δεκαπέντε χρόνια μετά η Ελλάδα παραμένει ένα φρούριο πολιορκημένο που μέσα του αλωνίζει ελεύθερος ο εχθρός. Τα ερωτήματα, οι απορίες, η απογοήτευση για τον ρόλο που συνεχίζουν να διαδραματίζουν (ή μήπως να διακωμωδούν;) οι ταγοί μας συνεχίζουν να πλανώνται. Ποιός ή ποιοί σχεδιάζουν, τί και γιατί και πότε; Ποιός ή ποιοί στοχεύουν στον επηρεασμό του τρόπου με τον οποίο προσλαμβάνουμε την πατρίδα μας, και πώς και με ποιούς μεθοδεύουν τον εθνομηδενισμό μας; Σε αυτή την σκοτεινή υπόθεση ενός υφέρποντος αφελληνισμού ποιοί είναι οι πράκτορες και ποιοί οι κρετίνοι; Ποιοί είναι αυτοί που διαμορφώνουν καταστάσεις τέτοιες, ώστε την ώρα της κρίσεως να μας αναγκάζουν να ψελλίζουμε ότι «η Κύπρος είναι μακριά» αντί να βλέπουμε ότι «η Κωνσταντινούπολη είναι κοντά»;

Το πόσο κοντά είναι η Κωνσταντινούπολη, μας το υπενθυμίζει κατά ένα περίεργο τρόπο, η κατάληξη της κρίσεως των Ιμίων. Τρεις Έλληνες αξιωματικοί, πιστοί στο καθήκον τους, έσωσαν την τιμή των όπλων χάνοντας τη ζωή τους από την πτώση του ελικοπτέρου τους, κατά την διάρκεια της αναγνωριστικής πτήσεως αυτοκτονίας πάνω από την νησίδα στην οποία είχαν αποβιβασθεί δεκατρείς Τούρκοι κομάντος (η λεγόμενη «Ομάδα Καρντάκ»). Τι συνέβη όμως στη συνέχεια με αυτούς, που τόλμησαν να πατήσουν, έστω και πρόσκαιρα, το ελληνικό έδαφος; Δέκα από αυτούς σκοτώθηκαν, όταν μετά από λίγες μέρες ανατινάχθηκε εν πτήσει το ελικόπτερό τους κατά την διάρκεια άσκησης στον κόλπο της Μαρμαρίδας, ενώ λίγο αργότερα δύο εκ των επιζώντων έχασαν τη ζωή τους σε ισάριθμα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Τέλος, ο τελευταίος επιζών, ο αρχηγός τους, ένας ικανός Τούρκος αξιωματικός των Καταδρομών, που αποσπάσθηκε στην Γεωργία ως προσωπικό του ΟΗΕ, αμέσως μετά την επιστροφή του στην Τουρκία το 2003, δολοφονήθηκε από τρείς άγνωστους νεαρούς που του επετέθησαν με μαχαίρια στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης…

Ο Θεός της Ελλάδος με την θεοδικία του ή η εφαρμογή της παρότρυνσης των αρχαίων προγονικών θεών μας, «συν Αθηνά και χείρα κίνει»; Εσείς να δώσετε την απάντηση. Και να μην ξεχνάτε ποτέ ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά πως σε ένα πόλεμο μαζί μας, ριψοκινδυνεύουν να χάσουν την Κωνσταντινούπολη. Το γνωρίζουν και το φοβούνται. Και ορθώς φοβούνται. Η διάβαση του Έβρου (και η ανάκτηση της Ανατολικής Θράκης) θα πρέπει να είναι ο κύριος στρατηγικός στόχος της εθνικής μας προσπάθειας, αν και όταν η ρήξη με την Τουρκία καταστεί αναπόφευκτη. Και σ΄ όποιον πει: «ου διαβατός» η απάντηση είναι μία και μοναδική, την έδωσε ο Αλέξανδρος στον Γρανικό: «διαβατέος». Από την Κωνσταντινούπολη περνά η ελευθερία της Κύπρου και η ελληνικότητα του Αιγαίου.

Ας μην αυταπατώμεθα. Η ρευστότητα ένθεν κακείθεν των συνόρων μας είναι τέτοιας έκτασης και το θράσος των βαρβάρων τόσο μεγάλο, που μια πολεμική εμπλοκή της χώρας μας στο ορατό μέλλον δεν θα πρέπει να αποκλείεται. Οι επαιτείες και οι παρακλήσεις στην Εσπερία και την αμερικανική (άγρια) Δύση δεν διασφαλίζουν την εθνική μας ακεραιότητα.

Οι Έλληνες έχουν σήμερα ανάγκη να νιώσουν περήφανοι. Στοιχειώδες χρέος των ηγετών τους είναι να αισθανθούν τον παλμό του έθνους και αντί να προσπαθούν να τον κατασβέσουν, να σκεφτούν πως υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που τα έθνη οφείλουν να είναι προετοιμασμένα – ηθικά, ψυχολογικά και υλικά – για να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα.

Χρίστος Γούδης

Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών

«Ίων Δραγούμης»

ΙΜΙΑ. Δεκαπέντε χρόνια μετά

Ούτε διαπραγματεύσεις ούτε τίποτε. Απλά κάνω δραστική βολή σε ελληνικό έδαφος, όπως δικαιούμαι ....

Γράφει ο Χρήστος Μακρυγιάννης

-

Στην μνήμη των ανθρώπων κάποια γεγονότα μένουν αναλλοίωτα.  Δεν είμαι συγγραφέας και δεν φιλοδοξώ να γίνω, θέλω όμως να καταγράψω τα γεγονότα όπως τα έζησα εκείνη την νύχτα.

-
Την 26η Ιανουαρίου 1996 ειδοποιήθηκα από τον συνάδελφό μου Θεολόγο Γ. ότι πρέπει να επιστρέψω στην μονάδα. Εκείνη την εποχή υπηρετούσα ως Αξιωματικός του κέντρου επιχειρήσεων Κ.Ε.Μ στην ειδική αντιαεροπορική Μονάδα\\ ΧΩΚ // στην Βόρεια Ελλάδα.
Στην βουνοκορφή της Μονάδος η πρόσβαση ήταν δύσκολη λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και εμφανώς εκνευρισμένος, μόλις αντίκρισα τον Θεολόγο Γ., του είπα «δεν πιστεύω ρε Commando να με κουβάλησες μέσα επειδή οι Τούρκοι κάνουν βόλτες στο Αιγαίο»!
Κατάλαβα από την έκφρασή του ότι συμβαίνει κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Στο κέντρο επιχειρήσεων βρήκα τον φίλο μου και συνάδελφο Δήμο Π., άριστο Αξιωματικό του Κέντρου Επιχειρήσεων όπου ενημερώθηκα για την κατάσταση.
Όλοι οι χειριστές στρατιώτες στην θέση τους αστέρια στην δουλειά τους. Ενεργοποιήσαμε τα RADAR και όλες οι Πυροβολαρχίες πυρός ανάφεραν κατάσταση ετοιμότητας.


Παρακολουθήσαμε την κατάσταση και ελέγχαμε στόχους. Εχθρικά αεροσκάφη και φίλια αεροσκάφη.
Όλη η νύκτα κύλησε έτσι και οι χειριστές αλλάζανε για ξεκούραση.Την άλλη ημέρα (κατεβήκαμε) στην Μοίρα όπου έγινε εκτίμηση της κατάστασης και δόθηκαν οδηγίες από τον Διοικητή της Μοίρας και τον Αξιωματικό των επιχειρήσεων.
Όλοι οι Αξιωματικοί και οι αδειούχοι ενημερώθηκαν να επιστρέψουν άμεσα καθώς και οι οπλίτες.Το ηθικό υψηλότατο και όλοι ετοιμαζόμασταν για μια σύντομη και σκληρή μάχη, όπως λέγαμε. Όλες οι ημέρες και οι νύχτες κύλησαν έτσι μέχρι την παραμονή.
Την παραμονή εκείνης της νύχτας έγινε ενημέρωση ότι πάμε σε πόλεμο και αρχίσαμε να ενεργοποιούμε σχέδια και υλικά άκρως απόρρητα. Το πρωί ενημερωθήκαμε ότι επίκειται μερική επιστράτευση. Ζήτησα άδεια να πάω στο σπίτι μου να αποχαιρετήσω την γυναίκα μου, τα τρία παιδιά μου και την μητέρα μου που τυχαία βρισκόταν στο σπίτι μου εκείνες τις ημέρες και να πάρω μαζί μου προσωπικά αντικείμενα που έχουμε πάντα έτοιμα για τον πόλεμο από τον καιρό της ειρήνης. Έλειπα από το σπίτι πέντε ημέρες.
Όταν ξεκίνησα γύρω στις 19:00 μαζί με τον Θεολόγο με το Ι.Χ αυτοκίνητό μου για την επιστροφή στην Μονάδα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις στροφές του βουνού είχε τόσο πυκνή ομίχλη που ο Θεολόγος κατέβηκε από το αυτοκίνητο και με καθοδηγούσε να ανέβουμε. Υπήρχε βεβαίως αρκετό χιόνι κάτι το γνώριμο για την Μονάδας μας.
Όταν φτάσαμε ενημερωθήκαμε ότι ο συναγερμός της Μονάδος ανέβηκε σε υψηλότερο επίπεδο. Αρχίσαμε τα γνωστά και τετριμμένα για μας που κάναμε και σε ασκήσεις αλλά και σε καθημερινή βάση.
Ο συναγερμός ανέβαινε και όλοι οι στρατιώτες ενημερώθηκαν για την κατάσταση. Κανένας δεν έδειξε την παραμικρή λιποψυχία, αντίθετα όλοι ήταν χαρούμενοι με αίσθημα άγριας χαράς και έξαψης. Όλα τα στραβά της φυλής μας εξαφανίστηκαν και εμφανίστηκαν ηγέτες από το πουθενά, δεν μπορώ να το περιγράψω πρέπει να το ζήσεις, βλέπεις τον Αλέξανδρο που είχε το Κ.Ψ.Μ να τσακώνεται σε ποιο όχημα θα πάει για να έχει μαζί του το πολυβόλο! Στιγμές μοναδικές.
Η κατάσταση συναγερμού ανέβαινε στα ύψη και ενεργοποιήσαμε υλικά άκρως απόρρητα που δεν μπορώ να αναφέρω. Άρχισαν τα σήματα τα οποία τα έπαιρνα από τον Αξιωματικό Επιχειρήσεων της Μοίρας και τα μετέδιδα μέσω του συστήματος στις πυροβολαρχίες πυρός και παράλληλα είχαμε επαφή με την αεροπορική μονάδα που έλεγχε τα αεροσκάφη τα δικά μας.
Οι πυροβολαρχίες είχαν ενεργοποιήσει τα πάντα, δεν υπήρχαν κατά παράδοξο τρόπο προβλήματα στα Υλικά που μας ταλαιπωρούσαν τον τελευταίο καιρό.
Όλοι οι πύραυλοι ενεργοποιημένοι και έτοιμοι για εκτόξευση ένα σήμα και όλα έτοιμα για μάχη. Εκείνη την στιγμή, περίπου στις 22:30, παίρνω σήμα και δίνουμε match order σε μια πυροβολαρχία που σημαίνει ότι σε 2 ώρες πρέπει να είχε φορτώσει τα υλικά της και να είχε φύγει για την θέση της που ήταν καθορισμένη. Πράγμα που έγινε.
Την επόμενη μισή ώρα παίρνουμε σήμα εντολή να μεταβιβάσω στις πυροβολαρχίες την κωδική εντολή (blazy sky) (φλεγόμενος Ουρανός !!! ) που σημαίνει πόλεμος !!!! Οι πυροβολαρχίες ανέφεραν ετοιμότητα, όλα έτοιμα.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να ενημερώσω ότι εμείς στο κέντρο δεν έχουμε επαφή με τον έξω κόσμο τηλεόραση, ραδιόφωνο δεν είχαμε γνώση για το τι μετέδιδαν τα κανάλια και παρακολουθούσαμε τα γεγονότα από τα RADAR και τα υπηρεσιακά κανάλια.
Λόγω καιρού τα αεροσκάφη που πετούσαμε εκείνο το βράδυ ήταν τα Α-7 τα διώξεως βομβαρδισμού, τα παντός καιρού από την Σούδα της Κρήτης, άγνωστα στους Τούρκους και στα κέντρα αεράμυνας της Σμύρνης, πανίσχυρα αεροσκάφη για εκείνη την εποχή.
Παραδόξως οι Τούρκοι δεν είχαν την ετοιμότητα που είχαμε εμείς και επειδή είχαμε άμεση ενημέρωση ο Έβρος μας ενημέρωνε ότι οι βροχές που έπεφταν τις τελευταίες ημέρες είχαν τα τουρκικά άρματα καθηλωμένα και εύκολη λεία για τα δικά μας. Υπόψη ότι όλες οι Μονάδες στον Έβρο ήταν στις θέσεις μάχης μερικές ημέρες πριν με συνθήκες Σιβηρίας.
Δεν αναφέρω τα γεγονότα που τα γνωρίζετε όλοι από την τηλεόραση.
Μετά από ώρες αναμονής και χωρίς να υπάρχει καμιά εντολή για άμεση εμπλοκή αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει, άρχισε να ξημερώνει, μάθαμε και επίσημα τα γεγονότα και να πέφτει ο συναγερμός, ενώ άρχισαν να καταφτάνουν στην μονάδα οι πρώτοι επίστρατοι. Άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση και απεμπλοκή των δυνάμεων και των Πυροβολαρχιών πυρός.
Μέχρι το μεσημέρι είχαμε επανέλθει στην προ της 26ης Ιανουαρίου κατάσταση. Πίκρα παντού, κανείς δεν μίλαγε οι διαταγές βαρετές και οι εκτελέσεις νωχελικές, όλοι ένα γιατί!
Κατέβηκα από το κέντρο και πήγα στο Κ.Ψ.Μ. Εκείνη την ώρα είδα τα πλάνα από το μοιραίο ελικόπτερο, είχα βέβαια ενημερωθεί για την κατάσταση και την (παλικαριά του πρωθυπουργού μας).
Η πίκρα που μας έμεινε μεγάλη αλλά μεγαλύτερη η (εκτίμηση) που είχε ο Πρωθυπουργός της Χώρας στις Ένοπλες Δυνάμεις, δηλαδή είπε χωρίς κανένα λόγο έτσι απλά ότι τόσο μπορούν οι δυνάμεις μας τόσο κάνουμε.

 
Δεν χρειαζότανε να στείλουμε βατραχανθρώπους στα Ίμια. Αν κάποιος ήθελε να υπερασπίσει το ελληνικό έδαφος θα μπορούσε να γυρίσει τα πυροβόλα από την Κάλυμνο και να κάνει στόχο τα Ίμια. Ούτε διαπραγματεύσεις ούτε τίποτε. Απλά κάνω δραστική βολή σε ελληνικό έδαφος, όπως δικαιούμαι.

 
Αυτή είναι η αλήθεια – τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Θέλω να επισημάνω όμως ένα πράγμα: Όταν οι Αξιωματικοί και οι οπλίτες δεν έχουν ηθικό δεν υπάρχουν Ένοπλες Δυνάμεις, είμαστε Οργανισμός κοινώς για τα μπάζα . Τότε θα έχουμε και περιορισμένη κυριαρχία.
Τότε η Πατρίδα θα μας ζητήσει τον λόγο!

Προσβολή μνήμης των νεκρών αξιωματικών των Ιμίων από το Θεόδωρο Πάγκαλο!......

Σε νέες προκλητικές και αψυχολόγητες δηλώσεις για τη κρίση των Ιμίων προχώρησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Crash που αναπαράγονται ήδη από τα τουρκικά ΜΜΕ. Ενώ φέρει προσωπική βαρύτατη ευθύνη για τη διαχείριση της κρίσης των Ιμίων, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών θεωρεί ότι η Ελλάδα υπέστη "μια βαριά στρατιωτική ήττα" ενώ αγνοεί εντελώς τους 3 νεκρούς αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, του πληρώματος του μοιραίου ελικοπτέρου ΑΒ-212 που κατέπεσε τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 1996 (Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός). Οι επίμαχες δηλώσεις έχουν ως εξής:

Ίμια 1996… Ίμια 2011....

Έχουν περάσει 15 χρόνια, μα σε όλους μας φαίνεται σαν χθες. Σε όλους μας που ζήσαμε τα γεγονότα, σε όλους μας που ούτε αγέννητοι ήμασταν τότε, ούτε ήμασταν τριών χρονών… Δυστυχώς… Ήταν τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου του 1996.

Όταν κάποια στιγμή μαθαίνουμε πως σε κάποια βραχονησίδα μας, υπάρχει σε εξέλιξη θερμό επεισόδιο. Για πρώτη φορά ακούμε το όνομα Ίμια.

Άγνωστη λέξη στους περισσότερους, γνωστή μόνο σε όσους χειρίζονται στρατιωτικούς ή ναυτικούς χάρτες.

ΙΜΙΑ. Δεκαπέντε χρόνια μετά...

Του καθηγητή Χρίστου Γούδη

Θα καταθέσω σήμερα μερικές αράδες που έγραψα τότε, την σκοτεινή εκείνη νύχτα των Ιμίων, του Ιανουαρίου του 1996, τότε που κάποιοι από τον χώρο του Αθηναϊκού Τύπου τις έκριναν πολύ αιχμηρές για να τις δημοσιεύσουν. Φοβούμαι πως σήμερα ηχούν πολύ ευγενικές...

«Σε κάποια από τις πολυτάραχες στιγμές της ισπανικής ιστορίας ένας Ισπανός ναύαρχος, αν και βρέθηκε σε εμφανώς μειονεκτική θέση μπροστά στη μεγαλύτερη ναυτική ισχύ του αντιπάλου του, προτίμησε να μην αποφύγει την ναυμαχία λέγοντας: “Η Ισπανία μπορεί να ζήσει χωρίς πλοία, δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς τιμή”. Σε αντίθεση με τον Ισπανό ομόλογό τους οι Έλληνες “ναύαρχοι” φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ελλάς μπορεί να ζήσει χωρίς τιμή.

Ίμια 1996: Η διαχείριση της κρίσης, τα τραγικά αποτελέσματά της και οι συνέπειες

Ένα από τα ερωτήματα που καλείται κανείς να απαντήσει είναι το εάν και κατά πόσο η κρίση των Ιμίων του 1996 ήταν προβλέψιμη, άρα θα μπορούσε θεωρητικά να υπάρξει προετοιμασία αντιμετώπισής της και αποτροπής της. Για την επέτειο των 15 χρόνων των θλιβερών γεγονότων που κατέληξαν στον θάνατο τριών στελεχών του Π.Ν. και της Ενόπλων Δυνάμεων, παρουσιάζουμε τις άγνωστες πτυχές από τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης που οδήγησαν στο τραγικό αποτέλεσμα και στην έναρξη διεκδίκησης ελληνικών εδαφών από την Τουρκία, που ήταν και το σημαντικότερο γεωπολιτικό αποτέλεσμα της ατυχούς έκβασής της.

Ιμια τότε , Ιμια Τώρα

     "θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ηνωμένων πολιτειών για την πρωτοβουλία και την βοήθεια τους". 

Μια Πατρίδα πάγωσε, ένας λαός που όπως είπε ο ξένος τύπος «Η Ελλάδα κατάπιε την υπερηφάνεια της» . Μια πολιτική κωμωδία που στήθηκε στης εσχατιές της ελληνικής πατρίδας στην νήσο Ίμια την νύχτα της 30 Ιανουαρίου 96'. Το ίδιο γραικύλο πολιτικό κατεστημένο που.... μιλούσε για Casus belli και «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» υπόστειλε την σημαία και μαζί και το φρόνημα του ελληνικού λαού. Νύχτα ντροπής.