Η πολιτική εντιμότητα

Ν. Λυγερός
Η πολιτική εντιμότητα δεν μετριέται με τις προτάσεις και τις δηλώσεις, αλλά με τις πράξεις. Σίγουρα έχεις ένα θέμα όταν έχεις υποσχεθεί τα πάντα για να εκλεγείς μα στην συνέχεια είσαι ανίκανος να το κάνεις.

Υπάρχει πλέον ζήτημα δημοκρατίας

Του Ευάγγελου Βενιζέλου
 Φτάσαμε δυστυχώς στην κατάσταση που αγωνιστήκαμε - με κόπους, βάσανα και κυρίως με θυσίες του ελληνικού λαού -  να αποφύγουμε τα προηγούμενα πέντε χρόνια.

Προέχει η σωτηρία της χώρας...

Γράφει ο XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ*
πρώην Πρύτανης Πανεπ. Ιωαννίνων
-Το πολιτικό σύστημα πρέπει να υποστεί ριζική αναδόμηση. Ένα αίτημα που έχει εκφραστεί και σε άλλες κρίσιμες περιόδους της κοινωνίας μας και  για το οποίο η βούληση των πολιτών ήταν θετική, δίνοντας την απαιτούμενη δύναμη για την ενεργοποίηση των σχετικών  διαδικασιών. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και περικλείουν τη δημιουργία και την καταστροφή.

Ανεπαισθήτως από την Iστορίαν έξω.

Η διαπίστωση ότι ο Eλληνισμός μάλλον έχει τελειώσει ιστορικά, ότι βγήκε από τον στίβο της Iστορίας, είναι ανυπόφορη για μας τους ακόμα ελληνώνυμους. Mας πονάει. Oφείλουμε ωστόσο να ελέγξουμε τον ρεαλισμό της.
- 
Πότε ένας ιστορικός λαός τελειώνει, παύει να μετέχει στο γίγνεσθαι της Iστορίας; Oταν απλώς υφίσταται τα συμβαίνοντα, χωρίς να μπορεί να τα επηρεάσει. Oταν παύει να σαρκώνει στοιχεία ενεργούμενης ετερότητας, μοναδικότητες που ενδιαφέρουν ευρύτερα, αφορούν σε καθολικές ανθρώπινες ανάγκες.

Η λιτότητα «οδηγός επιβίωσης»

 

-

Κυρίαρχο θέμα οι συστάσεις της Κομισιόν προς τις χώρες της ευρωζώνης

Για τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τη Γαλλία γράφει η σημερινή La Croix: «Εντός 24 ωρών η Banque de France, το γαλλικό Ελεγκτικό Συνέδριο και η Κομισιόν έστειλαν επί της ουσίας το ίδιο μήνυμα: η Γαλλία δεν μπορεί να περιοριστεί σε περικοπές, αλλά θα πρέπει να δρομολογήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Για να κερδίσει τη στήριξη των Γάλλων προς αυτή την κατεύθυνση, η κυβέρνηση έχει ορισμένα επιχειρήματα. Έτσι, για παράδειγμα, τα βήματα που έχουν γίνει ήδη, οδήγησαν στο να εγκρίνουν οι εταίροι μας τη διάθεση περισσότερου χρόνου για τη μείωση του ελλείμματος.

Το τίμημα της επιβίωσης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο το οποίο τίθεται σε ψηφοφορία την προσεχή Τετάρτη είναι επώδυνα και θα δοκιμάσουν τις αντοχές όχι μόνο των τριών κομμάτων της κυβέρνησης, αλλά και της κοινωνίας συνολικά. Oμως η υλοποίησή τους είναι μία δέσμευση που είχε αναλάβει η χώρα τον περασμένο Φεβρουάριο όταν υπεγράφη η νέα δανειακή σύμβαση.

Αυτό που πραγματικά έχει σημασία τώρα είναι να μείνει η χώρα ζωντανή στην ευρωζώνη καθώς παράλληλα εξελίσσονται διεργασίες μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας για να αντιμετωπισθεί το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, που είναι και το μεγάλο αγκάθι της ελληνικής οικονομίας.

«Ο Γερμανός κατακτητής»

Του Γιώργου Δελαστίκ
Θαρσείν χρη. Ομολογουμένως απαιτείται ασυνήθιστο πολιτικό θάρρος για να τολμήσει να πει κανείς από το βήμα της Βουλής αυτά που είπε την Πέμπτη ο υπουργός Αμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος, ανεξαρτήτως του αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με το περιεχόμενο των λόγων του.
«Ο Γερμανός κατακτητής, όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, το πρώτο που φρόντισε να κάνει ήταν να διαλύσει τις Ενοπλες Δυνάμεις, γιατί ακριβώς αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα της κρατικής οντότητας και της εθνικής κυριαρχίας» διακήρυξε, αιφνιδιάζοντας προφανώς τους εταίρους της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, και πρωτίστως βεβαίως τους δεξιούς ομοϊδεάτες του. Ο υπαινιγμός του υπουργού είναι σαφής[1].

Υπουργός χωρίς φόβο: Ο Πάνος, οι Γερμανοί και το άβατο της σιωπής

Οι χθεσινές δηλώσεις του Πάνου Παναγιωτόπουλου για τα ισοδύναμα μέτρα που υπερβαίνουν το μισό δισ. ευρώ δεν ήταν οι μόνες που έκανε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας χθες στη Βουλή. Σε μία κίνηση, όχι απλώς ασυνήθιστη αλλά, μοναδική μέχρι σήμερα στα τρία χρόνια της κρίσης, ο υπουργός Αμυνας, πριν ξεκινήσει την ομιλία του, έκανε την ακόλουθη εισαγωγική δήλωση η οποία άφησε πολλούς άναυδους. Να τι είπε:
«Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός και ανατρέχω στην ιστορία του τόπου μας, ότι ο Γερμανός κατακτητής, όταν πάτησε πόδι στη χώρα, το πρώτο που φρόντισε να κάνει ήταν να διαλύσει τις Ένοπλες Δυνάμεις γιατί ακριβώς αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα της κρατικής οντότητας, τον κεντρικό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας.

Προέχει η επιβίωση

Δεν είναι βέβαιο αν το δραματικό νούμερο του 1.147.372 ανέργων απηχεί την πραγματικότητα στην Ελλάδα. Δεν είναι βέβαιο αν το 22,6% είναι ένα πραγματικό νούμερο. Προφανώς, τα νούμερα αφορούν την καταμέτρηση των επισήμως ανέργων. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς δουλειά ή όσοι εργάζονται αλλά δεν αμείβονται δεν είναι κι αυτοί, υπό μια έννοια, άνεργοι που δεν καταμετρώνται;

Οι σύγχρονες «Κερκόπορτες»

του Βασίλη Κοψαχείλη, Διεθνολόγου

Το ότι υπάρχουν δυνάμεις που απεργάζονται την διάλυση της σημερινής Ελλάδας δεν είναι κάτι καινούργιο. Το γνωρίζουμε όλοι, εκτός από εκείνους που κάνουν ότι δεν γνωρίζουν.

Όσο περνάει ο καιρός όμως, το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται σε βάρος της χώρας μας γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο. Αναφέρομαι στα παλαιότερα δημοσιεύματα για το δήθεν νόμιμο δικαίωμα απόσχισης της Κρήτης από τον εθνικό κορμό, και στο πιο πρόσφατο, για απόσχιση και ένωση της Ικαρίας με την …

Αποφασιστική καμπή ...

του Σωτήρη Μουσούρη

Κοινότυπη η διαπίστωση ότι η χώρα μας βρέθηκε απόλυτα απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσει τη κρίση που έπληξε- και θα πλήττει στο προσεχές μέλλον όχι μόνο την Ευρωζώνη αλλά και  τις ΗΠΑ και λιγότερο την Κίνα και τις Αραβικές οικονομίες.

Τα τελευταία 8-10 χρόνια πριν από το 2010 εξ αιτίας του πολιτικού κόστους η πολιτική ηγεσία αντί για στόχο την αύξηση εγχώριας παραγωγής και ανταγωνιστικότητας, επέλεξε ήπιες προσαρμογές και συνέχιση του καταναλωτικού οργασμού κληροδοτώντας ένα εκρηκτικό μηχανισμό...  Η τελευταία διετία βρήκε την Ελλάδα, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, στην πρωτοπορία  της εμφάνισης του πρωτόγνωρου για την Ευρώπη προβλήματος και αναγκάστηκε να υποστεί ίαση που και οξύτητα είχε αλλά και σποραδικά εφαρμόστηκε...

Με οδηγό επιβίωσης οι τουρίστες στην Ελλάδα του 2012 ...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη (ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ)

Δεν περίμενε κανείς, βέβαια, να λύσει το πρόβλημα μια υπηρεσιακή κυβέρνηση. Θα περίμενε, όμως, όσοι καλούνται να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση να διαθέτουν τον κοινό νου – πολύ περισσότερο αν προτάθηκαν και ανέλαβαν την ευθύνη της συμμετοχής σε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση επειδή διαθέτουν κάποια προσόντα.

Ο λόγος για το – αιώνιο – πρόβλημα της λειτουργίας των μουσείων της καθημαγμένης χώρας, η οποία δεν είναι σε θέση να εισπράττει έσοδα ούτε από τους μοναδικούς πολιτιστικούς θησαυρούς της, δημιουργώντας επιπλέον προβλήματα στην «βαριά βιομηχανία» της, δηλαδή στον τουρισμό.

Διευκρινίσεις περί ΑΟΖ/Précisions sur la ZEE....

Άρθρο του κ. Νίκου Λυγερού (OPUS)

Η ΑΟΖ αποτελεί ένα δείγμα υψηλής στρατηγικής για την Ελλάδα και όχι μια απλή κίνηση τακτικής σε οικονομικό επίπεδο. Η εμβέλεια της ΑΟΖ προέρχεται από τη στρατηγική, ενώ το βάρος της από την οικονομία. Κι αν είναι ισχυρό χαρτί για την πατρίδα, είναι ακριβώς επειδή υπάρχει αυτός ο συνδυασμός. Απλώς πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και με τις έννοιες που καθορίζουν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Υπάρχει μια σειρά στη διαδικασία της ΑΟΖ, η οποία δεν είναι μόνο ορθολογική, αλλά και αποτελεσματική. Πρώτα γίνεται η θέσπισή της, η οποία γίνεται πάντα μονομερώς. Ύστερα σε διμερείς σχέσεις γίνεται η οριοθέτηση της επαφής των δύο ΑΟΖ.

Για ποια εθνική κυριαρχία μιλά ο κ. Τσίπρας;...

Συντάκτης: Κ ωνσταντνίνος Χολέβας, πολιτικός αναλυτής (diktyo21)

Ακούω τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα να διακηρύσσει ότι θα καταγγείλει το Μνημόνιο για να ξαναβρούμε την Εθνική Κυριαρχία μας. Φυσικά τα λόγια είναι ωραία, αλλά στην πράξη προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα. Για τις οικονομικές συνέπειες της καταγγελίας των 2 Μνημονίων άλλοι είναι αρμοδιότεροι εμού, αν και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί μετριοπαθέστερη γλώσσα μιλώντας στις επιστολές του απλώς για επανεξέταση. Προσωπικά έχω μία μεγάλη απορία: Τί ακριβώς εννοεί ο κ. Τσίπρας και οι ομοϊδεάτες του όταν μιλούν για Εθνική Κυριαρχία; Και η απορία μου αναλύεται στα εξής επιμέρους ερωτήματα:

Στον κόσμο μας ...

TOY MAKH ΒΟΪΤΣΙΔΗ (agelioforos gr)

mvoitsidis@gmail.com

Κανένας λαός στην Ευρώπη δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει περισσότερους φόρους για να ζουν οι Ελληνες ακριβώς όπως ζούσαν. Αλλά εμείς αρπάζουμε από τα μαλλιά μια δήλωση συμπάθειας του Ολάντ ή μια ακτιβίστικη ενέργεια εκατό νεαρών στο Λονδίνο (που οι μισοί είναι Ελληνες φοιτητές) και νομίζουμε ότι στην Ευρώπη υψώνονται κύματα που θα αναγκάσουν τη Μέρκελ να επιστρέψει άρον άρον σε άλλα δημοσιονομικά λιμάνια.

Στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες που μέχρι το '89 ζούσαν σε φτώχεια καταραμένη. Εργάζονται σκληρά, έχουν χαμηλότερο ΑΕΠ από το δικό μας, αλλά μας δανείζουν. Δεν θα έπρεπε να είμαστε εθνικά υπερήφανοι που δανειζόμαστε από την Εσθονία ή τη Σλοβακία, αλλά άντε να πεις στον Μίκη ότι υπάρχουν και άλλες ερμηνείες για το τι σημαίνει «εθνική υπερηφάνεια».

Ακυβερνησία και Εθνικά θέματα...

Συντάκτης: Κωνσταντνίνος Χολέβας, πολιτικός αναλυτής (diktyo21.gr)

 

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι ξεκάθαρο το αποτέλεσμα των διερευνητικών εντολών . Καλό όμως είναι να θυμόμαστε ότι η παράταση της ακυβερνησίας κάνει ορισμένους γείτονες να τρίβουν τα χέρια τους. Θυμίζω ότι το επεισόδιο των Ιμίων προκλήθηκε το 1996 όταν ο κ. Κ. Σημίτης μόλις είχε αναλάβει την εξουσία διαδεχόμενος τον ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμίζω επίσης ότι τα αιματηρά επεισόδια στην Κύπρο, που οδήγησαν στην χάραξη της πράσινης γραμμής, ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1963 όταν στην Αθήνα δεν υπήρχε σαφής κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1963.

«Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία» ...

Tου Χρῆστου Γιανναρᾶ

Aπό τη σημερινή ημέρα δεν είναι λογικό να περιμένουμε εκπλήξεις. Tο ευτυχέστερο δυνατό αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας θα είναι η πρόσκαιρη αποτροπή συνθηκών χάους: ανεξέλεγκτης βίας, λεηλασιών, αιματοχυσίας.

H ελληνική κοινωνία έχει βυθιστεί σε παρακμή χωρίς προηγούμενο. Στα τετρακόσια χρόνια κάτω από τον τουρκικό ζυγό οι συνθήκες επιβίωσης των Eλλήνων ήταν ασύγκριτα δυσκολότερες από τις σημερινές, συνήθως εφιαλτικές. Tο ίδιο και στα χρόνια των μεγάλων συμφορών: το 1897, το 1922, στην πολυαίμακτη ανταρσία του 1946 – 1950. Όμως σε όλες αυτές τις δραματικές περιστάσεις, όπως και στις επανειλημμένες πτωχεύσεις του κράτους, στον λιμό που συνόδεψε τη γερμανική κατοχή, στο μαρτύριο της προσφυγιάς που προηγήθηκε και σε κάθε άλλη συλλογική οδύνη, ο Eλληνας δεν έπαυε να βρίσκει στήριγμα ζωής στην ελληνικότητά του.

Οι πατριωτικές ‘φούσκες’ και η σημασία τους ...

Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος (postnews)

-

Οι άνθρωποι αυτοί, πέρα από την βαθειά ανηθικότητά τους, είναι και γελοίοι. Έτσι, φτύνουν αυτούς που τους ταΐζουν, ήτοι τους δανειστές μας. Ο σκοπός τους είναι σαφής. Μέσα από τις ύβρεις και τα ξόρκια προσπαθούν να συσκοτίσουν και να συγκαλύψουν την “Μεγάλη Ληστεία”. Αυτήν που διέπραξαν μέσα σε τριάντα χρόνια κατακλέβοντας το Δημόσιο και, κατ’ επέκταση, τον ελληνικό λαό. Σήμερα, πολλοί από αυτούς έχουν ενταχθεί στα γνωστά κόμματα των “εθνικά υπερήφανων”, τα οποία για λόγους “εθνικής υπερηφάνειας” επιδιώκουν και την οριστική καταστροφή της χώρας μπας και τα ίδια σωθούν πολιτικά.

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ...

του Ιωάννη Φριτζαλά *(ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.)

Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μία κοινωνία καταρρέει, μία παράμετρος μπορεί πάντα να εντοπιστεί: Αυτός το έθνος, αυτή η κοινωνία έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή» (Carl Sandburg). Μέσα στον κυκεώνα των καταστάσεων που βιώνουμε και στον καθημερινό υπέρ επιβιώσεως αγώνα του Έθνους μας, επιβεβαιώνεται συνεχώς το ρητό του Αμερικανού ποιητού, καθώς ιστορικά γεγονότα υψίστης εθνικής σημασίας, θεωρούνται πλέον επουσιώδη ή είναι παντελώς λησμονημένα.

Αν και η επέτειος της εθνικής παλιγγενεσίας επισκιάζει ευλόγως κάθε ιστορική επέτειο, ο περασμένος μήνας περιελάμβανε ένα πολύ σημαντικό ιστορικό γεγονός, την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Μητέρα Ελλάδα.

ΕΠΤΑ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΜΙΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ...

Για να γίνουμε ρεαλιστές χρειάζεται μια προσαρμογή στους νόμους της ανθρώπινης εξέλιξης και στους νόμους της οικολογίας.
Αυτή η προσαρμογή απαιτεί νηφάλια γνώση, διεξοδική επινοητικότητα στην εφαρμογή, απελευθερωτικό ύφος και δημιουργική αισθαντικότητα.

Συνήθως η πολιτική και η ιστορική θεωρία είναι στείρα γιατί δεν αποτελεί παρά απόσταγμα μιας μηχανιστικής καταγραφής του υπάρχοντος και πραγματοποιημένου ιστορικού ή οικολογικού προϊόντος.

Απουσιάζει η διαίσθηση για τις βαθύτερες κινήσεις της ιστορικής και της οικολογικής υπόστασης. Το ύφος διατύπωσης τέτοιων θεωριών συνήθως είναι εύληπτο γιατί αποτελούν ταξινόμηση του προφανούς, αλλά δεν είναι ελκυστικό ενώ δεν επιτρέπει εύρος εφαρμογών με δεδομένη την στείρωση της φαντασίας. Η παρέμβαση που προέρχεται από μια ταξινομησιακή θεώρηση είναι ανασταλτική, βασισμένη σε βαθιά ανεπάρκεια και σε μια στενότητα διάθεσης και δημιουργικότητας.