Οταν το πολιτικό σύστημα αποτυγχάνει, κάνει εξεταστικές

Διαδικασίες με τις οποίες διογκώθηκε το χρέος των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας μπορεί να φέρει στο φως η Επιτροπή για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, ανέφερε στην ομιλία του ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης.

ΤΟ 45% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ)

Σχεδόν οι μισοί Έλληνες πολίτες δεν εμπιστεύονται καθόλου το πολιτικό σύστημα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) για τους δείκτες ευημερίας 2013.

Ούτε το σύστημα μπορεί, ούτε η κοινωνία θέλει...

Γράφει ο Κώστας Καρακώτιας (Νομικός - κριτικός βιβλίου)
Τα νέα είναι και πάλι δυσάρεστα. Ολες σχεδόν οι χώρες που είχαν παρασυρθεί στη δίνη της κρίσης αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν στην επιφάνεια. Εκτός της Ελλάδας βέβαια, που αρχίζει και πάλι να θεωρείται ειδική περίπτωση. Ο τραγέλαφος με τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, εκτός από τις εκπαιδευτικές και άλλες οδυνηρές συνέπειες, δικαιολογεί πλήρως την επαναφορά της αντίληψης αυτής. Η Ελλάδα εκπέμπει την εικόνα μιας καθημαγμένης χώρας, η οποία δεν μπορεί ακόμα να διαμορφώσει ένα σχέδιο ανασυγκρότησης. Η ευθύνη βέβαια γι' αυτό ανήκει στο πολιτικό σύστημα. Το μεν κυβερνητικό τμήμα του, αφού περιέκοψε οριζόντια και επί δικαίους και αδίκους μισθούς και συντάξεις, τώρα προσπαθεί διά της υψηλής φορολογίας να συντηρήσει το ακόμα διογκωμένο και αντιπαραγωγικό κράτος και η πολιτική του σταματά εκεί.

H παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος

Του Χρῆστου Γιανναρᾶ
Η λέξη «παθογένεια» χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα όταν πρόκειται για το πολιτικό μας σύστημα.
Tι σημαίνει η λέξη «παθογένεια» στη γλώσσα μας; Σημαίνει ότι κάτι πάσχει από γεννησιμιού του, είναι αρρωστημένο, δυσλειτουργικό καταγωγικά, από το ξεκίνημα της ύπαρξής του. Oτι μια πάθηση (παθολογική κατάσταση) – αρρώστια – δυσλειτουργία δεν είναι «επίκτητη», δεν οφείλεται σε αιτίες και συγκυρίες μεταγενέστερες της σύστασης-συγκρότησης του φυσικού ατόμου ή του συλλογικού (θεσμικού) μορφώματος που σήμερα νοσεί. Oι παράγοντες που προξενούν το νόσημα υπήρχαν καταγωγικά, εξ υπαρχής.

Σε κάποιους από τους σημερινούς Eλλαδίτες η παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος άρχισε να γίνεται αντιληπτή (ή να βεβαιώνεται) κυρίως με την περίπτωση του ΠAΣOK.

Φόρος τιμής στον Κορνήλιο Καστοριάδη

Σωτήρης Αμάραντος

Ίσως να έκανε λάθος ο Karl Jaspers όταν χαρακτήρισε τον Μάξ Βέμπερ ως το τελευταίο καθολικό πνεύμα του Δυτικού πολιτισμού. Όχι βέβαια γιατί ο Βέμπερ δεν αξίζει τον τίτλο του καθολικού πνεύματος, αλλά γιατί σίγουρα δεν ήταν  ο τελευταίος. Εάν με το χαρακτηρισμό καθολικό πνεύμα εννοούμε την εξαιρετική ικανότητα-ιδιότητα ενός σκεπτόμενου υποκειμένου να επικεντρώνει, να διεισδύει, να συγκρίνει, να συνθέτει και τελικά να γνωρίζει πολλά και ποικίλα γνωστικά αντικείμενα, να συγκεφαλαιώνει την ανθρώπινη γνώση διαφόρων επιπέδων και τομέων του επιστητού, τότε θεωρούμε πως ο Κορνήλιος Καστοριάδης ανήκει σε αυτή την κατηγορία στοχαστή.

Κασιδιάρηδες! .... η περίεργη αυτή ομάδα διεθνών υπαλλήλων....

Αν κάποιοι αναρωτιούνται ποιοι αποτελούν τους καλύτερους στρατολόγους της Χρυσής Αυγής και ποιοι τροφοδοτούν την αποσταθεροποίηση της χώρας δεν χρειάζεται να ψάξουν την απάντηση ούτε στη λαθρομετανάστευση ούτε στην ανεργία ούτε καν στη φτώχεια.

Την αποσταθεροποίηση μεθοδεύει με μεγάλη αφοσίωση, απερίγραπτη επιμονή και αδιανόητη απερισκεψία η περίεργη αυτή ομάδα διεθνών υπαλλήλων που έχει συνοπτικά αποκληθεί τρόικα.

Μέσα στα τρία χρόνια της παρουσίας της στην Ελλάδα, η τρόικα έχει να παρουσιάσει δύο κυρίως επιτεύγματα.

• Πρώτον, κατάφερε να βυθίσει τη χώρα ακόμη βαθύτερα στην κρίση από την οποία (υποτίθεται) έπρεπε να τη θεραπεύσει.

• Δεύτερον, μετέτρεψε ένα πρόβλημα οικονομικής διαχείρισης σε ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.

• Αυτό το δεύτερο νομίζω ότι είναι το κρισιμότερο. Διότι στην εξαθλίωση προσετέθη η ταπείνωση.

Το νέο στην πολιτική και στη σκέψη

«Φέρνω κάτι καινούργιο δεν σημαίνει διατυπώνω για πράγματα γνωστά γενικές θεωρίες με κάποια επίφαση πρωτοτυπίας. Σημαίνει ερμηνεύω, με τρόπο μεθοδικό και προσωπικό, στοιχεία συγκεντρωμένα από πρώτο χέρι»
Antoine Meillet 

-

Τι σημαίνει σήμερα «φέρνω κάτι καινούργιο στην πολιτική σκέψη και στην πολιτική ζωή»; Πώς μπορεί να εκφραστεί σήμερα αυτό το νέο; Η ελληνική, η διεθνής και ειδικά η ευρωπαϊκή γραμματεία είναι πλουσιότατες, από την κλασική εποχή μέχρι τώρα, κι έχουν παρουσιάσει εκπληκτικές ανακαλύψεις και θεωρίες, θεσμούς και συστήματα.
Νομίζω ότι το νέο σήμερα στην πολιτική πρέπει να διαθέτει τα εξής γνωρίσματα:

Το πολιτικό σύστημα, η «αστική» τάξη και η αποδόμηση των αξιών

Ιωάννης Κόρδας*

Το πολιτικό σύστημα

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα (μετά το 1974) αποκρυσταλλώθηκε μέσα από την δράση των κομμάτων που αναδύθηκαν και τα κοινωνικά αιτήματα τα οποία οι ανάγκες τις εποχής βάσιμες ή όχι, παρότρυναν τις νέες πολιτικές δυνάμεις να τα ικανοποιήσουν. Αφ` ης στιγμής οι νέες πολιτικές δυνάμεις κατέκτησαν την εξουσία, μετασχημάτισαν την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και διαμέσου αυτού και ολόκληρη την κοινωνική ζωή, σύμφωνα με τις βουλήσεις τους, που παρ` όλες τις επιμέρους διαφορές συνέτειναν στην εμφάνιση μιας ομοιογενούς -με την επιφύλαξη των όποιων πάντοτε εξαιρέσεων- κατά βάση κοινωνικής συνομάδωσης με διακριτά χαρακτηριστικά.

Τα βασικά χαρακτηριστικά με αρνητικό πρόσημο της νέας μορφής κοινωνικής συνύπαρξης που εκκίνησαν να διαφαίνονται μετά την εμφάνιση νέων αναγκών, ιστορικών συγκυριών και συνθηκών, ιδεολογιών και στοχεύσεων, είναι  η πλήρης εμπορευματοποίηση των πάντων και συνακόλουθα ο εκχρηματισμός του συνόλου της παραγωγής και κατανάλωσης ιδίως στα αστικά κέντρα που μεγεθύνονται ραγδαία, η σταδιακή εγκατάλειψη της πατριαρχικής σχέσης πολιτικού – κοινωνικού και η αντικατάστασή της από την πελατειακή σχέση (1), η γιγάντωση της μεσοαστικής τάξης, η υποχώρηση της παραγωγικότητας στην εργασία, η διόγκωση του δημοσίου τομέα και των υπηρεσιών, η συρρίκνωση της βιομηχανίας, ο υπέρμετρος δανεισμός, ο ιδεολογικός εξισωτισμός των πολιτών που συμφύεται με την ταυτόχρονη υποβάθμιση της έννοιας της «αριστείας» και άρα της αξιοκρατίας, η παιδαγωγική ένδεια και η υποχώρηση της «κατά κεφαλήν καλλιέργειας» με την ταυτόχρονη εξάπλωση κάθε είδους υποκουλτούρας.

H αμετανοησία είναι αυτοχειρία...

Του Χρῆστου Γιανναρᾶ 

Kάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, ο κίνδυνος του χάους μεγαλώνει. Πριν από τρία χρόνια οι δυνατότητες να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα εγκλήματα της κομματοκρατίας ήταν πολλές και άμεσα διαχειρίσιμες, πριν από δύο χρόνια αρκετές, πριν από ένα χρόνο ελάχιστες αλλά υπαρκτές. Σήμερα στον ορίζοντα δεν υπάρχει σημάδι ελπίδας.
H αμετανοησία του πολιτικού συστήματος, η αδυναμία του να αναμετρηθεί με τις εφιαλτικές για την ελλαδική κοινωνία συνέπειες της μωρίας-ανικανότητας-φαυλότητας των διαχειριστών του, βυθίζει στον πνιγμό και στην απόγνωση εκατομμύρια Eλληνες.

Ξενοδοχείο πέντε αστέρων με έξοδα της Βουλής

Διατείνονται ότι δεν απολαμβάνουν τα βουλευτικά προνόμια καταδικάζοντας το «σάπιο πολιτικό σύστημα» για τα φαινόμενα χλιδής και πολυτέλειας, ωστόσο ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μαγνησίας, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, χρησιμοποιεί μέχρι τελευταίας δεκάρας τα χρήματα των φορολογουμένων για τη διαμονή του σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων.

Μόνο οι δικαστές να απονέμουν δικαιοσύνη!

Γράφει ο  ΣΠΥΡΟΣ  ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ, φιλόλογος-συγγραφέας

*  Συνισταμένη όλων των μορφών της αρετής θεωρήθηκε στην αρχαιότητα η Δικαιοσύνη. Είχαν δώσει μάλιστα οι πρόγονοί μας όλα τα συστατικά στοιχεία της πολιτικής αρετής που είχε σαν επιστέγασμα τη Δικαιοσύνη. Αυτή – η αρετή δηλαδή – άρχιζε με τη σύνεση, με την ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται, να κρίνει και να αποφασίζει σωστά. Τελείωνε δε με το θάρρος, με την ψυχική δηλαδή δύναμη να κάνει αυτά που του υπαγόρευε η σύνεση, και έπρεπε να τα κάνει. Και αυτά που έπρεπε να κάνει έπρεπε να είναι δίκαια. Από τότε, και μέχρι σήμερα, όσα κράτη κατόρθωσαν να ανοίξουν για τους λαούς τους το δρόμο της ευημερίας και της προόδου, ακολούθησαν, με συνέπεια, το δρόμο της Δικαιοσύνης.

Ξεγύμνωμα ...

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ

O Στουρνάρας είναι κορόιδο. Δεν ξέρει την αλφαβήτα της πολιτικής. Πηγαίνει στο Eurogroup και δεσμεύεται απέναντι στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης ότι θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Μετά, έρχεται στην Ελλάδα και λέει φόρα παρτίδα ότι πρέπει να υλοποιηθούν έκτακτα μέτρα τριών δισεκατομμυρίων. Τον ρωτάς για «αναδιαπραγμάτευση» και σου απαντά ότι πρώτα αρχίζεις να εφαρμόζεις το μνημόνιο και μετά ζητάς επιμήκυνση του χρονοδιαγράμματος. Βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του για να πουληθούν τα τέσσερα Αιρμπάς που σκούριαζαν στο «Ελληνικό», με κίνδυνο να πάει αύριο ο Στρατούλης στον εισαγγελέα και να έχουμε ντράβαλα - στην Ελλάδα πάντα υπάρχει ένας εισαγγελέας έτοιμος να παραγγείλει προκαταρκτική εξέταση, πράγμα που μεγάλο μέρος της κοινωνίας, μέσα στη μαύρη άγνοια, θεωρεί περίπου ως τεκμήριο ενοχής.

Καραγκιοζιλίκια...

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, μέλος μιας κυβέρνησης να παραιτείται λίγες ώρες μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Η απόφαση του κ. Νικολόπουλου να εγκαταλείψει το κυβερνητικό σκάφος, αποτελεί προφανώς πλήγμα για τον κ. Σαμαρά που τον επέλεξε, αλλά ενισχύει δυστυχώς και το κλίμα ανυποληψίας και έλλειψης εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα συνολικά. Γιατί είναι πραγματικά ακατανόητο ένα κυβερνητικό στέλεχος να ανακαλύπτει λίγες μόλις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, σε ένα κρίσιμο υπουργείο, ότι διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική...

Οι ισχυροί ελέγχουν την πολιτική μας ζωή! ...

Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ,Καθηγητής Φιλολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων

proinoslogos

*  Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μέγιστης αλληλεξάρτησης των κρατών γεννάται ένα καίριο ερώτημα, κατά πόσον μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Είναι δυνατό ένα κράτος να διατηρήσει την κυριαρχία του και να έχει ουσιαστική δημοκρατία, που σημαίνει ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση τη θέληση του λαού;

Λαϊκισμός και εξουσία - Η ελπίδα, ο θυμός και η αμείλικτη πραγματικότητα ...

Ο λαϊκισμός, δηλαδή η κολακεία των πολιτών εκ μέρους των πολιτικών με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, είναι ένα στοιχείο του πολιτικού φαινομένου.  Είναι απλώς μέσο και σε καμία περίπτωση δεν είναι η ουσία της πολιτικής, από την εποχή που το αριστοτελικό «ευ ζην» ορίστηκε ως στόχος της.  Όμως στις μέρες μας, φαίνεται ότι ο λαϊκισμός που αναπτύσσουν διάφοροι «πολιτικοί» έχει αναχθεί σε σημείο αναφοράς.

Εκείνο που συσκοτίζει είναι ότι ο λαϊκισμός έχει βαφτιστεί πολιτική και εισπράττεται ως τέτοια από τους πολίτες.  Εκείνο που ανησυχεί είναι ότι βλάπτεται το ίδιο το πολιτικό σύστημα και, εν τέλει, η ίδια τη χώρα.  Εκείνο που απελπίζει είναι ότι πολλοί, μοιραίοι, άβουλοι και βολεμένοι αντάμα, πείθονται από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Ανάγκη να ολοκληρωθεί η κατεδάφιση ...

Tου Χρῆστου Γιανναρᾶ

Συγκεντρωμένες σε βιβλίο οι κυριακάτικες εδώ επιφυλλίδες της χρονιάς 2007 έχουν τον τίτλο: «H κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στην Eλλάδα σήμερα». Xαρισματική οξυδέρκεια; Διορατική ευφυΐα; Tίποτε από αυτά, δυστυχώς. Mόνο κοινή, κοινότατη λογική στην «ανάγνωση» της ελλαδικής πολιτικής πραγματικότητας. Oποιοσδήποτε παρατηρητής με στοιχειώδη νοημοσύνη και (απαραιτήτως) αμερόληπτη ανιδιοτελή κρίση, μπορούσε πριν από έξι (6) κιόλας χρόνια να διαγνώσει τη συντελεσμένη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Nα κατανοήσει ότι τα εμφανιζόμενα ως πολιτικά κόμματα ήταν μόνο συντεχνίες συμφερόντων, μολυσματικές εστίες φαυλότητας, συσπειρώσεις απίστευτης ανικανότητας καμποτίνων.

Για να υπάρχει ελπίδα προοπτικής…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ (agelioforos gr)

πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Επανειλημμένα τον τελευταίο καιρό είχα επισημάνει (βλ. ενδεικτικά άρθρα μου στον «Αγγελιοφόρο» 08.04.12, 22.04.12, 26.04.12, 02.05.12 κ.λπ.) ότι στο λαό υπήρχε δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση, που θα εκφράζονταν στην κάλπη. Είχα τονίσει ότι ήταν εγκληματικό λάθος των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας το γεγονός ότι δε φρόντισαν για κάποια αποφόρτιση του κλίματος με συμβολικές κινήσεις, όπως π.χ. μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, κατάργηση της διπλής σύνταξης κ.λπ., επισημαίνοντας ότι διαφορετικά το εκλογικό αποτέλεσμα ως αποτέλεσμα οργής θα είναι απρόβλεπτο…

Πλουτοκρατία, παράλυση, αβεβαιότητα ...

Το ΒΗΜΑ, The New York Times (Paul Krugman)

Πριν από την οικονομική κρίση, συχνά έδινα διαλέξεις στις οποίες συζητούσα για την αυξανόμενη ανισότητα, υποστηρίζοντας ότι η συγκέντρωση του πλούτου προς τα πάνω είχε φθάσει σε επίπεδα που δεν είχαμε ξαναδεί από το 1929. Συχνά, κάποιος από το ακροατήριο θα ρωτούσε αν αυτό σήμαινε ότι επέρχεται ακόμη μία Μεγάλη Ύφεση.

Το ίχνος Παπαδήμου ...

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ (agelioforos gr)

-

Η κυβέρνηση Παπαδήμου αφήνει πίσω της μία διπλή παρακαταθήκη. Πρώτον, ολοκλήρωσε το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων. Και δεύτερον, έδειξε ότι υπάρχουν συνεργασίες καλύτερες από την καρικατούρα του ΄89. Τότε που οι μονίμως «αθώοι» μικροί έχασαν το φωτοστέφανο και αποδείχθηκε ότι, αγγίζοντας την εξουσία, μπορούν να γίνουν ίδιοι και χειρότεροι από τους μεγάλους.

Το χρέος των πολιτών σήμερα ...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

πρώην προέδρου του ΔΣΘ -(agelioforos gr)

Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη χώρα και γι' αυτό οι εκλογές αυτές θα μπορούσαν να αποβούν καθοριστικές για το μέλλον της, σηματοδοτώντας την έναρξη διαδικασίας σταδιακής αναδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος με ολοκλήρωση αυτής με τη συνταγματική αναθεώρηση, αν οι πολίτες, αντικειμενικά ενημερωμένοι, αποφάσιζαν για το μέλλον της.