Ας γυρίσω λοιπόν στον αναστοχασμό μου.

Πρόσεξα την ημερομηνία στην τελευταία μου ανάρτηση και συνειδητοποίησα πόσο καιρό έχω να ασχοληθω με το blog. Αναλογίστηκα γιατί όλο αυτό το διάστημα δεν έχω γράψει.. ναι η έλλειψη χρόνου είναι μια δικαιολογία..  υπαρκτή και βάσιμη αλλά.. δικαιολογία.
Και με ποιο αντικείμενο να ασχοληθώ? Με τη νέα κάρτα του πολίτη και το surveillance society.. αυτά αποτελούν επιστημονικά ενδιαφέροντα και κάθε μου λέξη θα έπρεπε να είναι ιδιαιτέρως προσεγμένη, θα ήταν σαν να γράφω ακαδημαϊκό άρθρο και αυτό όντως θέλει χρόνο.. να γράψω για την ανεργία, την οικονομία, την κατάσταση στη Λιβύη.. δεν αντέχω άλλη μαυρίλα.. τα ακούμε, τα βλέπουμε, τα συζητάμε καθημερινά, τα αναλύουμε.. άλλη μια ανάλυση λοιπόν.. ούτε μ' αυτά λοιπόν θέλω να καταπιαστώ.. να ασχοληθώ με ό,τι βλεπω στην τηλεόραση.. τα καινούργια ριάλιτυ προγράμματα, τη Eurovision, τον συντοπίτη νικητή του Big Brother, τα Όσκαρς?.. δε μου κάνει καμία αίσθηση επί της παρούσης να γίνω τηλεκριτικός..

Έχασα το ενδιαφέρον μου για τα πάντα? Μα δε θα πω κάτι καινούργιο ακόμη κι αν γράψω.. ναι θα μου πεις θα δώσεις τη δική σου οπτική.. τη δίνω μέσα από σχόλια που αφήνω σε άλλα μπλογκς και social networks..
Ας γυρίσω λοιπόν στον αναστοχασμό μου.. νομίζω ότι επί της παρούσης καλό θα ήταν να ακούμε, να βλέπουμε, να παρατηρούμε, να κρίνουμε, να φιλτράρουμε και να σκεφτόμαστε.. αλλά κυρίως να δρούμε..μέσα σε όλη αυτή τη μιζέρια έχουν ξεπηδήσει πολλές έξυπνες και ελπιδοφόρες κινήσεις από ανθρώπους που δεν είναι κολλημένοι κομματικά, που απλά μοιράζονται κοινούς προβληματισμούς και αγωνίες και δημιουργούν.. να γι αυτό θα γράψω στην επόμενη ανάρτησή μου.. για την ελπίδα.. για το μέλλον.. για ανθρώπους που συνεχίζουν να δημιουργούν..

ΠΗΓΗ