Γράφει η Ελένη Καρασαββίδου*
----
Μια από τις πιο θεμελιακές στρατηγικές της ιεραρχίας είναι να προσπαθεί να ελέγξει τις διόδους αναπαράστασης του κόσμου ώστε να νομιμοποιεί τις επιλογές και πρακτικές της ως τις μόνες «ορθές» ή έστω «ρεαλιστικές». Δεν ήταν μονοσήμαντη αυτή η «επιλογή», όπως δεν είναι και μονοσήμαντη η ίδια η εξουσία, διαχεόμενη συχνά ως λειτουργία ακόμη και σε αυτούς που την αντιπαλεύουν ως «ρητορική». Η τεχνολογική επανάσταση των τελών του 20ου αιώνα όμως δημιούργησε ένα πρωτοφανές στην έκταση του φαινόμενο.
«Κατακερμάτισε» πλανητικά τις παραδοσιακές διόδους αναπαράστασης και «συνέτριψε» σημειολογικά την ιεραρχία στην διακίνηση της πληροφορίας. Έτσι δημιουργήθηκε αυτό που ο Lyotard ονόμασε ως «ριζική αμφισβήτηση» της μεταμοντερνικότητας.
Παρόλο που ούτε επαναστατικά υποκείμενα δημιουργούνται μόνο μέσα από αυτό ούτε και η κοινωνία (και η αριστερά μέσα της) αλλάζει, η συμβολή του διαδικτύου στην δημιουργία ατομικής σκέψης και κοινωνικών κινημάτων (η καλή πλευρά) υπήρξε εμβληματική. Για κάποια χρόνια το internet, αυτός ο πολυπρισματικός Πολύφημος με το τεράστιο «ένα μάτι» (το άλλο που αναζητείται από την εποχή του «Κανένα» δεν θα μπορούσε παρά να ‘ταν η φιλοσοφία και η πιο «υλική» έκφρασή της η τέχνη) που θα έντυνε συνειδησιακά την χρήση της όποιας τεχνολογίας, βοήθησε την «ανθρωπότητα» να ξεφύγει από την μονίμως βολική και συχνά επιλεκτική τύφλωσή της.
Τα τελευταία όμως χρόνια που η βαριά σκιά του «νέου», οικονομικού ολοκληρωτισμού, «σκέπει την γη», ακόμη και τώρα που για λίγο ακόμη κρύβεται όλο και πιο άτσαλα πίσω από την επίφαση μιας δήθεν δημοκρατίας, αρχίζει και μετέρχεται παραδοσιακών πρακτικών του «παλιού» ολοκληρωτισμού. Και ξεχωριστή ανάμεσα τους είναι και ο έλεγχος των αναπαραστατικών μηχανισμών, με άλλα λόγια η λογοκρισία.
Πανικοβλημένη από τα κινήματα (το Occupy the Wall Street τους πούλησε τσαμπουκά μέσα σε ένα κεντρικό σπίτι τους), υποστηριγμένη από τους ‘σύννομους’ αστούς που (από σοκ ή συχνότερα από επιλογή) «δεν βλέπουν», ισχυροποιημένη από λαούς που εκμαυλίστηκαν μέσα από χειραγωγιστικές ανάγκες και διαχειρίζονται φοβικά την πιθανότητα ο «Κανένας» (αυτοί οι ίδιοι) να μετουσιωθεί σε πολιτικό υποκείμενο επάνω στα δίκαια ερείπια όλων των παλιών υποκειμένων και να αντιδράσουν, η νέα ιεραρχία των πολύφερνων ανύπαρκτων που παράγουν αέρα «όπου γης» κι «όπου δραστηριότητας» (και μέσα από την οικονομία του διαδικτύου, η κακή πλευρά) προχωρούν ένα μελλοντικό βήμα στο παρελθόν.
Την ίδια ώρα που με επίσημο έγγραφο της η αστυνομία του Λονδίνου εξομοίωνε τους αγανακτισμένους του Λονδίνου με τρομοκρατικές οργανώσεις (κάτι τρομακτικό από μόνο του), την ίδια ώρα που στην ΕΕ ψηφίζονται συμφωνίες για αστυνόμευση των προθύμων (μπατσοκρατία στην πάλαι ποτέ ήπειρο του κοινωνικού φιλελευθερισμού) στο Αμερικανικό κογκρέσο κατατίθεται (οσονούπω) νόμος που παρέχει το δικαίωμα να μπλοκάρουν όχι κάθε ιντερνετική offshore (μα τι λέτε;) αλλά κάθε ενοχλητικό μήνυμα ή site!
Σύμφωνα με αυτόν στις Ηνωμένες Πολιτείες (αρχικά…) η κυβέρνηση θα μπορεί να υποχρεώσει τους providers του internet (τους φορείς και τις εταιρείες που διαχειρίζονται και μας παρέχουν τον ιντερνετικό χώρο) να μπλοκάρουν κάθε δραστηριότητα που μπορεί να θεωρείται ύποπτη (ή ακόμη- και προσέξτε την ρητορική…- που δεν μπορούν να ελέγξουν την ιντερνετική δραστηριότητα των μελών τους…).
Η μαύρη λίστα των οργανώσεων που θα δημιουργηθεί θα χρησιμοποιήσει προφανώς ως φρεγάτες «νομιμοποίησης» site στο στυλ της Αλ Κάιντα (όχι και της CIA) για να χτυπήσει τους αληθινούς στόχους, site, λίστες, ηλεκτρονικά έντυπα και διακινούμενα μηνύματα εναλλακτικής πληροφόρησης και κοινωνικής δράσης.
Παραδέχονται προφανώς ότι ο δρόμος που ακολουθούν όχι μόνο δεν κυοφορεί τη λύση («μας έλεγαν θα νικήσετε άμα υποταχτείτε») αλλά θα δημιουργήσει πλανητικά τεράστιες εκρήξεις τα επόμενα χρόνια. Εκρήξεις επίτηδες «εξαθλιωμένων» στις οποίες η ύψιστη αλληλεγγύη κι η ύψιστη κτηνωδία θα πηγαίνουν εκ των πραγμάτων χέρι χέρι, εκρήξεις που ελέγχοντας τις διόδους αναπαράστασης, θα τις παρουσιάσουν ως απόδειξη για το «αναγκαίο», το «μόνο ρεαλιστικό» μιας «τελικής λύσης» μιας οικονομίας κι ενός πλανήτη που χωρά μόνο το χειρότερο κάθε φορά δείγμα μας, δηλαδή τους «εκλεκτούς».
Και αφού και οι Ιθάκες θα έχουμε αφήσει και θα κατακτηθεί, δεν θα χει λόγο ο «Κανένας» να απελευθερωθεί από την σπηλιά του τυφλού πια Γίγαντα…
«Κατακερμάτισε» πλανητικά τις παραδοσιακές διόδους αναπαράστασης και «συνέτριψε» σημειολογικά την ιεραρχία στην διακίνηση της πληροφορίας. Έτσι δημιουργήθηκε αυτό που ο Lyotard ονόμασε ως «ριζική αμφισβήτηση» της μεταμοντερνικότητας.
Παρόλο που ούτε επαναστατικά υποκείμενα δημιουργούνται μόνο μέσα από αυτό ούτε και η κοινωνία (και η αριστερά μέσα της) αλλάζει, η συμβολή του διαδικτύου στην δημιουργία ατομικής σκέψης και κοινωνικών κινημάτων (η καλή πλευρά) υπήρξε εμβληματική. Για κάποια χρόνια το internet, αυτός ο πολυπρισματικός Πολύφημος με το τεράστιο «ένα μάτι» (το άλλο που αναζητείται από την εποχή του «Κανένα» δεν θα μπορούσε παρά να ‘ταν η φιλοσοφία και η πιο «υλική» έκφρασή της η τέχνη) που θα έντυνε συνειδησιακά την χρήση της όποιας τεχνολογίας, βοήθησε την «ανθρωπότητα» να ξεφύγει από την μονίμως βολική και συχνά επιλεκτική τύφλωσή της.
Τα τελευταία όμως χρόνια που η βαριά σκιά του «νέου», οικονομικού ολοκληρωτισμού, «σκέπει την γη», ακόμη και τώρα που για λίγο ακόμη κρύβεται όλο και πιο άτσαλα πίσω από την επίφαση μιας δήθεν δημοκρατίας, αρχίζει και μετέρχεται παραδοσιακών πρακτικών του «παλιού» ολοκληρωτισμού. Και ξεχωριστή ανάμεσα τους είναι και ο έλεγχος των αναπαραστατικών μηχανισμών, με άλλα λόγια η λογοκρισία.
Πανικοβλημένη από τα κινήματα (το Occupy the Wall Street τους πούλησε τσαμπουκά μέσα σε ένα κεντρικό σπίτι τους), υποστηριγμένη από τους ‘σύννομους’ αστούς που (από σοκ ή συχνότερα από επιλογή) «δεν βλέπουν», ισχυροποιημένη από λαούς που εκμαυλίστηκαν μέσα από χειραγωγιστικές ανάγκες και διαχειρίζονται φοβικά την πιθανότητα ο «Κανένας» (αυτοί οι ίδιοι) να μετουσιωθεί σε πολιτικό υποκείμενο επάνω στα δίκαια ερείπια όλων των παλιών υποκειμένων και να αντιδράσουν, η νέα ιεραρχία των πολύφερνων ανύπαρκτων που παράγουν αέρα «όπου γης» κι «όπου δραστηριότητας» (και μέσα από την οικονομία του διαδικτύου, η κακή πλευρά) προχωρούν ένα μελλοντικό βήμα στο παρελθόν.
Την ίδια ώρα που με επίσημο έγγραφο της η αστυνομία του Λονδίνου εξομοίωνε τους αγανακτισμένους του Λονδίνου με τρομοκρατικές οργανώσεις (κάτι τρομακτικό από μόνο του), την ίδια ώρα που στην ΕΕ ψηφίζονται συμφωνίες για αστυνόμευση των προθύμων (μπατσοκρατία στην πάλαι ποτέ ήπειρο του κοινωνικού φιλελευθερισμού) στο Αμερικανικό κογκρέσο κατατίθεται (οσονούπω) νόμος που παρέχει το δικαίωμα να μπλοκάρουν όχι κάθε ιντερνετική offshore (μα τι λέτε;) αλλά κάθε ενοχλητικό μήνυμα ή site!
Σύμφωνα με αυτόν στις Ηνωμένες Πολιτείες (αρχικά…) η κυβέρνηση θα μπορεί να υποχρεώσει τους providers του internet (τους φορείς και τις εταιρείες που διαχειρίζονται και μας παρέχουν τον ιντερνετικό χώρο) να μπλοκάρουν κάθε δραστηριότητα που μπορεί να θεωρείται ύποπτη (ή ακόμη- και προσέξτε την ρητορική…- που δεν μπορούν να ελέγξουν την ιντερνετική δραστηριότητα των μελών τους…).
Η μαύρη λίστα των οργανώσεων που θα δημιουργηθεί θα χρησιμοποιήσει προφανώς ως φρεγάτες «νομιμοποίησης» site στο στυλ της Αλ Κάιντα (όχι και της CIA) για να χτυπήσει τους αληθινούς στόχους, site, λίστες, ηλεκτρονικά έντυπα και διακινούμενα μηνύματα εναλλακτικής πληροφόρησης και κοινωνικής δράσης.
Παραδέχονται προφανώς ότι ο δρόμος που ακολουθούν όχι μόνο δεν κυοφορεί τη λύση («μας έλεγαν θα νικήσετε άμα υποταχτείτε») αλλά θα δημιουργήσει πλανητικά τεράστιες εκρήξεις τα επόμενα χρόνια. Εκρήξεις επίτηδες «εξαθλιωμένων» στις οποίες η ύψιστη αλληλεγγύη κι η ύψιστη κτηνωδία θα πηγαίνουν εκ των πραγμάτων χέρι χέρι, εκρήξεις που ελέγχοντας τις διόδους αναπαράστασης, θα τις παρουσιάσουν ως απόδειξη για το «αναγκαίο», το «μόνο ρεαλιστικό» μιας «τελικής λύσης» μιας οικονομίας κι ενός πλανήτη που χωρά μόνο το χειρότερο κάθε φορά δείγμα μας, δηλαδή τους «εκλεκτούς».
Και αφού και οι Ιθάκες θα έχουμε αφήσει και θα κατακτηθεί, δεν θα χει λόγο ο «Κανένας» να απελευθερωθεί από την σπηλιά του τυφλού πια Γίγαντα…
*πολιτισμική κοινωνιολόγος
ELZONI GR
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
Boycott websites which don't tackle abuse, says Cameron...
ReplyDeleteSocial networking websites which do not "step up to the plate" and tackle online abuse should be boycotted, the prime minister has said.
David Cameron told the BBC that the death of 14-year-old Hannah Smith - who had been subjected to web bullying - was "absolutely tragic".
He said those running the websites had to "clean up their act" and if they did not, people should boycott them.
Hannah's father has said she killed herself after being bullied on ask.fm.
He has since called for tighter controls to be applied to social networking websites.
Clean up act
Mr Cameron said it was something he worried about as the father of three young children and that the government was looking at measures to help parents manage internet dangers - for example by introducing filters to block online pornography.
"It's not the case that there's nothing we can do just because it's online. I think there are some steps that need to be taken," he said.
"First of all, the people that run these websites have got to step up to the plate, clean up their act and show some responsibility.
"It's not acceptable what's allowed to happen on these sites. It's their responsibility, and those posting these hateful remarks, first and foremost.
"Just because something is done online doesn't mean that it's legal. If you incite hatred, if you incite violence, that's a crime whether you do it in a television studio, on a soapbox or online and so these people can be chased.
"If websites don't clean up their act and don't sort themselves out then we as members of the general public have got to stop using these particular sites and boycott them."....http://www.bbc.co.uk/news/uk-politics-23612792
8/8/13