Μπορούμε να συνεννοηθούμε επιτέλους; ...

Tου Κ. Λουρόπουλου (express gr)

O ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ της Μ. Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον προγραμματίζει να διορθώσει τις κακές σχέσεις που δημιουργήθηκαν με τον Φρανσουά Ολάντ, επειδή είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ του Σαρκοζί. Θα υποστηρίξει τα σχέδια του Ολάντ για την ανάπτυξη. Οι βοηθοί του ανέφεραν ότι ο πρωθυπουργός θα ευθυγραμμισθεί με τον Ολάντ, στην προσπάθεια να διεκδικήσουν περισσότερη τόνωση της ζήτησης από τη Γερμανία, ώστε να βρεθεί ένα νέο σημείο ισορροπίας στην ευρωζώνη.

Στον αντίποδα, ένας δήμαρχος ελληνικού δήμου που προσφάτως συγκρούστηκε με τα σχέδια της εκλεγμένης νόμιμης κυβέρνηση της χώρας, δήλωσε στον τύπο: «Ή θα γίνει αυτό που προτείνουμε ή δεν θα γίνει απολύτως τίποτε. Έγινε πόλεμος και έχασαν. Μάθαμε να φτιάχνουμε μολότοφ. Αν τολμήσουν, ας ξαναέλθουν». Εξάλλου, ένας πολιτικός αρχηγός των νυν ψηφισθέντων μικρών κομμάτων δήλωσε: «Συμμετέχουμε σε κυβέρνηση αν αποδεχτούν (οι άλλοι) το δικό μας πρόγραμμα των επτά σημείων». Διαλέξτε με ποια πολιτική νοοτροπία συντάσσεσθε. Ποια άποψη προβάλλει και προωθεί την κοινωνική συνεννόηση. Ποια πολιτική είναι απαραίτητη για τα σημερινά περίπλοκα κοινωνικά ζητήματα.

Τα αποτελέσματα της 6ης Μαΐου ανέδειξαν το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής πολιτείας: την ανάγκη εθνικής συνεννόησης. Δεν αποτελεί έκπληξη ο μη σχηματισμός κυβέρνησης. Σε μια χώρα που δεν έχει καμία παράδοση συνεργασίας, που ο καθένας και για το παραμικρό «παίρνει το καπελάκι του και φεύγει», οι ετερόκλητες δυνάμεις που αναδείχθηκαν από την κάλπη βάδιζαν ενάντια σε μια ενιαία και βιώσιμη κυβέρνηση. Οι όροι που τέθηκαν απ'Α όλους για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας ήταν εξ ορισμού ανέφικτοι. Οι προτείνοντες τους όρους αφενός το έκαναν επίτηδες ώστε να αρνηθεί ο αντίπαλος, αφετέρου δεν είχαν ιδέα πώς να χειρισθούν τις εθνικές στιγμές που επέβαλλαν ευρύτερη συνεννόηση.

Κατά πάσα πιθανότητα στις 18 Ιουνίου θα βρεθούμε και πάλι σε παρόμοιο σταυροδρόμι. Εφόσον δεν είναι αναμενόμενο να πάρει ένα κόμμα την αυτοδυναμία, εφόσον οι δρόμοι που εξαγγέλλονται κομματικά είναι πολλοί και αλληλοσυγκρουόμενοι, εφόσον καμία πολιτική προσωπικότητα δεν μπορεί να συνεγείρει μεγάλες μάζες του λαού, αναγκαστικά οι επίδοξοι κυβερνήτες θα καθίσουν και πάλι γύρω από ένα τραπέζι να βρουν μέση λύση. Αλλά «κάθομαι σε ένα τραπέζι με πολιτικούς αντιπάλους» σημαίνει «είμαι διατεθειμένος να δώσω κάτι για να κερδίσω το μείζον». Δεν μπορεί να απαιτώ να γίνει μόνο το δικό μου! 'Αρα το στοίχημα είναι πλέον αν μπορούμε σε αυτό τον τόπο να φτιάξουμε κουλτούρα πολιτικής συνεργασίας. Όταν ολόκληρος Κάμερον διορθώνει τις απόψεις του ανάλογα με τις συνθήκες, ποια δικαιολογία έχει ένας Έλληνας αρχηγίσκος που έλαβε μερικές χιλιάδες ψήφους και την 'Αρτα φοβερίζει; 
express gr