Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΞΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ...

του Παναγιώτη Τραιανού *

Tο εξωφρενικά μεγάλο μέγεθος των κερδών (της διεθνούς του κεφαλαίου) επέβαλε την αλλαγή της παγκόσμιας πολιτικής. Η αμερικανική οικονομία δεν μπορούσε να λειτουργήσει πλέον, γιατί τα χρήματα, τα οποία "έρεαν" μέσα της, δεν ήταν χρήματα τα οποία προέρχονταν από τη λειτουργία της, αλλά από την "αρρώστια" της. Η "σάρκα" τής οικονομίας της ήταν πολύ μικρή κι αδύναμη να "φιλοξενήσει" τις τεράστιες ποσότητες "αίματος", που κυκλοφορούσαν μέσα σ' αυτήν. Ίδιες ακριβώς συνθήκες υπάρχουν με εκείνο το κραχ στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Τι γινόταν εκείνα τα χρόνια; Υπερκέρδη σε μια οικονομία, της οποίας η παραγωγή κατέρρεε. Οι ΗΠΑ βρίσκονταν στην κατάσταση που βρισκόμαστε εμείς σήμερα. Στην αγορά των ΗΠΑ κυκλοφορούσε πολύ χρήμα "αέρινο", το οποίο δεν αντιπροσώπευε καμία αξία. Το χρήμα απαξίωνε την εργασία και την παραγωγή και αυτό λειτουργούσε σαν "καρκίνος" για την κοινωνία. Τα εκατομμύρια πήγαιναν κι έρχονταν και ο απλός πολίτης εργαζόταν για "ψίχουλα". Το υπερτιμημένο σπίτι του άξιζε μυστηριωδώς εκατομμύρια και αυτός δεν είχε πάρει ούτε ένα δολάριο αύξηση από τότε που το είχε αγοράσει φτηνά.

Τα ακόμα χειρότερα έγιναν στον τομέα της ανώτατης παιδείας. Οι σπουδές αποσυνδέθηκαν από κάθε λογική σχεδιασμού, που γινόταν με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου οι ανώτατες σπουδές είχαν πάρει μια κατεύθυνση, η οποία έμοιαζε με μακροχρόνιες διακοπές ελέω δανείων. Ξαφνικά οι σπουδές από μέσον, για να εργαστεί κάποιος, έγιναν το μέσον, για να αποφύγει την εργασία. Τα Κολέγια έμοιαζαν με Disneyland ενηλίκων. Το εβραϊοκρατούμενο Χόλυγουντ γύριζε τις γνωστές νεανικές κωμωδίες, που περιέγραφαν τα Κολέγια σαν έναν επίγειο "παράδεισο" για τυχερούς. Οι σπουδές στα Κολέγια είχαν γίνει εξωφρενικά μαζικές και γίνονταν με δάνεια δεκάδων χιλιάδων δολαρίων και ήδη φαινόταν από τότε ότι οι απόφοιτοι-επενδυτές δεν θα έβρισκαν δουλειά ούτε ως σερβιτόροι.

Η κατάσταση φαινόταν ότι πλησιάζει σε ένα αδιέξοδο και έπρεπε να υπάρξουν επεμβάσεις πριν αυτή καταρρεύσει. Ήταν η εποχή που ο Μάικλ Ντάγκλας έβγαζε ως "χρηματιστής" πιο πολλά χρήματα από τον Αλ Πατσίνο στον "σημαδεμένο". Οι ΗΠΑ βίωναν μια κατάσταση επικίνδυνης "μέθης", την οποία θα γνώριζαν οι υπόλοιποι μερικές δεκαετίες αργότερα. Οι ΗΠΑ έμπαιναν σε μια κατάσταση, την οποία θα μετέφεραν εκ του πονηρού σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο "μουντζούρης" του πέτσινου χρήματος ήταν στα χέρια τους και έψαχναν πρόθυμους να τον "ξεφορτωθούν".

Οι αποφάσεις έπρεπε να είναι άμεσες και αποτελεσματικές, για να ξεφορτωθούν το πρόβλημα από την επικράτειά τους. Να το "ξεφορτωθούν" όμως ως "επένδυση", για να μην "χαθεί" η αξία των χρημάτων τους, αλλά και για να παράγουν νέα κέρδη. Τότε αποφάσισαν να σχεδιάσουν την Νέα Τάξη. Γνώριζαν ότι μια τέτοια αλλαγή θα απαιτούσε πολλά χρήματα και άρα θα έπρεπε κατ’ αρχήν να βρουν έναν τεράστιο χώρο εναπόθεσης των χρημάτων τους. Γιατί λέμε εναπόθεσης και όχι "επένδυσης"; Γιατί σε πρώτη φάση θα "εναπέθεταν" τα χρήματά τους, ώστε να δημιουργήσουν τις συνθήκες, για να υπάρξει στη συνέχεια "επένδυση". Πρώτα ξοδεύεις για να αγοράσεις ένα "οικόπεδο" και να γκρεμίσεις ό,τι έχει μέσα και μετά "επενδύεις" για λογαριασμό σου.

Τότε αποφάσισαν να χτίσουν την Νέα Τάξη. Γκρέμισαν το Ανατολικό Μπλοκ και στην κυριολεξία το αγόρασαν με τα "περισσευούμενα" χρήματα. Χρηματοδότησαν όλες τις "πορτοκαλί", "κίτρινες" και "ροζ" "επαναστάσεις". Χρηματοδότησαν όλους τους μεθύστακες τύπου Γέλτσιν. Χρηματοδότησαν όλες τις ΜΚΟ, οι οποίες έμπαιναν μέσα στα ανεπιθύμητα κράτη και τα "διέλυαν" εκ των έσω για λόγους "ευαισθησίας". Χρηματοδότησαν όλα τα "καραβάνια" των εκατομμυρίων μεταναστών, που κατέκλυσαν την Ευρώπη, προκειμένου να "κάμψουν" την αντίσταση και το εθνικό φρόνιμα των λαών.

Αυτό το φρόνιμα έγινε βασικός τους στόχος. Γιατί έπρεπε αυτό να καμφθεί; Γιατί μετά τις "Μπανανίες" του Ανατολικού Μπλοκ θα ερχόταν και η σειρά των υπολοίπων Ευρωπαίων να εξαγοραστούν με τα χρήματα των τραπεζών. Τα "καθρεφτάκια" τούς περίσσευαν και έπρεπε να πάρουν τους "Ινδιάνους" με τη σειρά. Μετά τους "Απάτσι" της ανατολικής Ευρώπης θα στόχευαν και τους "Σιού" της δυτικής Ευρώπης. Η Ευρώπη έγινε ο βασικός τους στόχος, γιατί αυτή ήταν η πιο δύσκολη περίπτωση. Το ΔΝΤ "σάρωνε" στον υπόλοιπο κόσμο και οι περιουσίες των λαών περνούσαν εύκολα στην ιδιοκτησία των τραπεζιτών. Η μία χώρα μετά την άλλη έπαιρνε "βοήθεια" σε χρήμα και μέσα σε λίγα χρόνια περνούσε στην κυριότητα του ΔΝΤ. Οι οικονομικοί "δολοφόνοι" δούλευαν διπλοβάρδιες. Δυο-δυο τα έπαιρναν τα κράτη.

Όμως, η Ευρώπη ήταν δύσκολη περίπτωση. Ο εθνικισμός της είχε "βάθος" και δεν μπορούσε να ξηλωθεί τόσο εύκολα. Πώς μπορούσαν να το κάμψουν αυτό; Με την πλύση εγκεφάλου. Αλλάζοντας, μέσω των ΜΜΕ και του Χόλυγουντ, τα κοινωνικά πρότυπα και καλλιεργώντας έναν άρρωστο και άχρηστο εγωισμό. Καλλιέργησαν μια προτεσταντικού τύπου ατομικότητα, που να βασίζεται στην έννοια του συμφέροντος. Αποκοινωνικοποίησαν τους λαούς με ένα "καρότο" και ένα "μαστίγιο". Το κατάφεραν, μετατρέποντάς τους σε καταναλωτικά κτήνη, τα οποία αμείβονταν με "καρότα"-προσφορές. "Κτήνη" της αγοράς, που κινούνταν με γνώμονα το συμφέρον. Διοχέτευσαν άπειρο φτηνό χρήμα, προκειμένου να ενισχύσουν αυτήν τη συμπεριφορά εις βάρος της απασχόλησης. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα ξένα χρήματα ξοδεύονται πιο εύκολα από αυτά τα οποία βγαίνουν με κόπο.

Με αυτόν τον τρόπο βύθισαν τον κόσμο της εργασίας στα χρέη, αλλά το χειρότερο ήταν που απαξίωσαν την ίδια την έννοια της "εργασίας". Καμία αξία δεν έχει μια εργασία, όταν η αμοιβή της δεν μπορεί όχι απλά να στηρίξει το μοντέλο ζωής που έχει επιλέξει ένας άνθρωπος, αλλά ούτε καν να πληρώσει τις δόσεις από τις προηγούμενες επιλογές του. Αυτή η απαξίωση της εργασίας είχε ως στόχο να ευθυγραμμιστεί η κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη με αυτήν που ίσχυε στις ΗΠΑ...

* ΠΗΓΗ: ''ΕΑΜ Β'-Υδροχόος'' (απόσπασμα)

 

Κεντρική Σελίδα