Το τέρας του λαϊκισμού, η μεγάλη απειλή

Ο ψύχραιμος και ορθολογικός λόγος στις μέρες μας θάβεται κάτω από τον ορυμαγδό του λαϊκισμού, ανεξαρτήτως χρώματος και θέσης στο πολιτικό φάσμα του υποκειμένου που τον εκφέρει.
Και είναι αυτό επικίνδυνο στην τωρινή συγκυρία, γιατί όπως έλεγε ο Λένιν (και είχε απόλυτο δίκιο), οι ιδέες αποτελούν κινητήριο μοχλό της Ιστορίας όταν γίνουν κτήμα των μαζών.
Το λαϊκίστικο φαινόμενο στη χώρα μας έχει μακρά παράδοση, είναι παρόν και ενίοτε κυριαρχεί στην πολιτική ζωή από τα χρόνια της επανάστασης (όποιος αμφιβάλλει ας ρίξει μια ματιά στον Μακρυγιάννη). Πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά τη Μεταπολίτευση και σε πολύ μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας, τη διαφθορά και τις σχέσεις συνενοχής πολιτικού συστήματος και κράτους.

Κι ενώ λογικά θα περίμενε κανείς να υποχωρήσει ύστερα από την ανάδειξη της καταστροφικής του επίδρασης, την ενοχοποίησή του για την κατάντια της χώρας, την αυτοκριτική πολιτικών, βλέπουμε να γιγαντώνεται, να γίνεται κυρίαρχος, με αποτέλεσμα να επιβραβεύονται εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που κάνουν μεγαλύτερη και εντονότερη χρήση.
Θα μπορούσε κανείς, μελετώντας τα ιστορικά προηγούμενα τουλάχιστον στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, να καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα πως σε περιόδους κρίσης λαϊκιστές και λαοπλάνοι βγαίνουν κερδισμένοι.
Δυστυχώς σε αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα στη χώρα μας με ακραίο παράδειγμα τη «Χρυσή Αυγή», της οποίας ο άκρατος, πρωτόγονος και βάρβαρος λαϊκισμός συγκινεί διαρκώς περισσότερους ανθρώπους.
Λύση υπάρχει; Ασφαλώς. Είναι η πολιτική που παράγει έργο, που περιορίζει το κόστος για τις πλέον αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, που γεννά ελπίδα μέσα από χειροπιαστές επιτυχίες.
του Θανάση Λυρτσογιάννη
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26532&subid=2&pubid=112942364
30/10/12