Η πτώχευση της Ελλάδας ανοίγει την πόρτα του φρεονοκομείου

Αναλυτές, οικονομολόγοι, πολιτικοί και άλλοι, ειδήμονες ή μη, που αρέσκονται σε δηλώσεις για μια... χούφτα δημοσιότητα, αντιμετωπίζοντας το ελληνικό ζήτημα αποσπασματικά, προεξοφλούσαν την εγκατάλειψη της Ευρωζώνης, στηριζόμενοι στο ύψος του χρέους, στη βιωσιμότητά του και στην αδυναμία της Ελλάδας να το εξυπηρετήσει.
Με οικονομικούς όρους μπορεί να είχαν δίκιο. Ομως στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο και εξόχως ανταγωνιστικό κόσμο η οικονομική παράμετρος δεν αρκεί για να προσδιορίσει τη θέση και τις δυνατότητες μιας χώρας.

Τούτων λεχθέντων στη συλλογιστική μας για την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τουλάχιστον ακόμα τρεις παραμέτρους.
- Τη σταθερότητα της Ευρωζώνης. Είναι γεγονός πως ο παράγοντας αυτός συνυπολογίστηκε. Ομως, όχι όσο βαραίνει στη ζυγαριά της λήψης των αποφάσεων.
- Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και η αστάθεια που θα προκληθεί αν η Ελλάδα πτωχεύσει σε μία περίοδο που στην περιοχή αυξάνονται και μεγεθύνονται οι παράγοντες αποσταθεροποίησης. Η Συρία και η ένταση με την Τουρκία, η αναβάθμιση του κουρδικού και οι επαναστάσεις στη Βόρεια Αφρική είναι πηγές αστάθειας και αβεβαιότητας πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες. Με την ενδεχόμενη πτώχευση και της Ελλάδας θα μπορούσε να προκληθεί πλήρης αποσταθεροποίηση της περιοχής, που μπορεί να οδηγούσε σε άνοιγμα της πόρτας του φρενοκομείου.
- Ο ενεργειακός παράγοντας. Η διέλευση των αποθεμάτων του Ισραήλ και της Κύπρου μέσω της Ελλάδας προς την Ευρώπη απαιτεί σταθερή Ελλάδα και όχι έναν εξεγερμένο λαό εξαιτίας της πτώχευσης.
Που σημαίνει πως όταν εξετάζουμε το θέμα στην ολότητά του, καταλαβαίνουμε πως η αποπομπή, έστω και εμμέσως, από το ευρώ κοστίζει πολύ περισσότερο από τα δάνεια.

Θ. ΛΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ
.imerisia.gr
10/11/12