Βουλευτές λειτούργησαν σα να ζουν στο παρελθόν!

Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ,  (πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων)

*   Η συνεδρίαση της Βουλής για την ψήφιση της δημοσιονομικής πολιτικής, Μνημονίου ΙΙΙ, ήταν από τις πιο σημαντικές στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και τούτο γιατί οι αντιπρόσωποι του έθνους θα αποφάσιζαν σε ζήτημα μείζονος σημασίας για το μέλλον της οικονομικής και κοινωνικής πορείας της χώρας, τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε ευρωπαϊκό.
Επομένως ο τρόπος που διαχειρίστηκαν μια τόσο σοβαρή πολιτική  κατάσταση  οι  βουλευτές  μας  φανερώνει  και  την ταυτότητα του πολιτικού προσωπικού της πατρίδας.
Μπορούμε, δηλαδή, χωρίς υπεκφυγές και σκοπιμότητες να φωτογραφίσουμε τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά και να νιώσουμε ανάλογη σιγουριά ή ανασφάλεια για την τύχη του τόπου και του καθένα χωριστά. Ερώτημα: η πατρίδα με βάση όσα είδαμε και ακούσαμε στην Βουλή βρίσκεται σε χέρια καλά και να κοιμούμαστε ήσυχοι; Βεβαίως στην αξιολόγηση της πολιτικής τους πρακτικής προτάσσουμε τη σημασία των μέτρων είτε ως αναγκαίων, κατά την κυβέρνηση είτε ως καταστροφικών, κατά την κρίση της Αντιπολίτευσης.
Προσωπική μου εκτίμηση: H χώρα για να υπερβεί την πολύπλευρη κρίση χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, δημοσιονομική εξυγίανση, δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και ανάπτυξη. Και μαζί με αυτό είναι αυτονόητη ανάγκη η κάθαρση σε πρόσωπα που συντέλεσαν στη διάλυση του κράτους και της κοινωνίας.
Στη βάση αυτής της προσέγγισης στο περιεχόμενο του νέου Μνημονίου υπάρχουν άρθρα που μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός κράτους σύγχρονου και ευρωπαϊκού. Αλλά ψηφίστηκαν και μέτρα με την απαίτηση των δανειστών που βυθίζουν την πλειοψηφία του λαού στη φτώχεια, στην ανασφάλεια και την εξαθλίωση.
Οι βουλευτές μας, λοιπόν, σε μια τόσο κρίσιμη συνεδρίαση για το μέλλον μας λειτούργησαν σαν να βρίσκονται στο μακρινό παρελθόν και έδειξαν ότι δεν είναι σε θέση να μιλήσουν για το αύριο των πολιτών. Βιάζονται να ξεφύγουν από τις ενοχές ή τις ευθύνες τους να διαχειριστούν τα δύσκολα και ανταγωνίζονταν σε λόγια πτερόεντα.
Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης εξήντλησαν την πολιτική τους σκέψη σε ρητορικές ασκήσεις, θέλοντας ο καθένας να δείξει ότι είναι ο ικανότερος για βραβείο δημαγωγίας και λαϊκισμού. Απέρριπταν συνολικά κάθε πρόταση του νόμου, χωρίς όμως να καταθέσουν την εναλλακτική λύση με αποδείξεις ρεαλισμού, αποτελεσματικότητας και εφαρμογής. Δηλαδή μιλούσαν σαν να πρόκειται για μια… φυσική μπόρα που ήρθε και θα φύγει. Λες και όλα τα προβλήματα είναι εύκολα, διαχειρίσιμα και εξαρτώμενα μόνο από τη βούληση του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Και το χειρότερο είναι ότι έδειξαν ότι δεν αντιλαμβάνονται ποιες διεργασίες συντελούνται σήμερα στην Ευρώπη. Γιατί κάθε σκεφτόμενος και ενημερωμένος πολίτης παρατηρεί ότι οι λαοί της Ευρώπης δοκιμάζονται από ανάλογα προβλήματα. Ας κοιτάξουμε τι συμβαίνει στην Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία κ.τ.λ.
Μήπως δεν βλέπουν ότι πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες κινούνται γύρω από τον Ολάντ, έστω κι αν είναι διαφορετικής ιδεολογίας απ’ αυτόν; Οι πολιτικοί της Ευρώπης θεωρούν ως κύρια αιτία της κρίσης την πολιτική της Γερμανίας και γι’ αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι Γερμανική Ευρώπη. Αυτές οι διεργασίες δεν καταλαβαίνει η δική μας Αντιπολίτευση ότι διαμορφώνουν στους λαούς της Ευρώπης την απαίτηση για αναδιανομή του πλούτου και για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινής πορείας. Και, επιτέλους, ακόμα η Αντιπολίτευση ονειρεύεται μια Ελλάδα έξω από την νέα Ευρώπη, μόνη της και αμέτοχη στις ευρωπαϊκές εξελίξεις;
Και όμως αντί να μας βοηθήσουν με τις θετικές και διαφορετικές προτάσεις σωτηρίας αρκέστηκαν στο κομματικό πάθος, στην στήριξη συντεχνιών, ευγενών ταμείων υπαλλήλων της Βουλής και τα σχετικά.
Αλλά και πόση απογοήτευση ή αηδία θα ένιωσε ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης από την προσωπική στάση ορισμένων βουλευτών, οι οποίοι είτε με την ψήφο είτε με το ξύλο στήριξαν το ΟΧΙ. Ορισμένοι μου θύμισαν την ώρα που μιλούσαν από το βήμα της Βουλής τη φράση του Βαλαωρίτη «η γλώσσα δεν είναι χυδαία, χυδαίοι είναι οι άνθρωποι»!
Κάποιοι ψήφισαν όχι «αυτοβούλως», έτσι δήλωσαν. Ο καιροσκοπισμός, η ιδιοτέλεια, η υποκρισία και ο τυχοδιωκτισμός τους σε όλο το μεγαλείο. Ξέχασαν ότι είναι υπηρέτες του εθνικού και όχι του προσωπικού ή του τοπικού συμφέροντος. Άλλωστε, το εθνικό συμφέρον ποτέ δεν αντίκειται ούτε στο τοπικό ούτε στο καλώς εννοούμενο προσωπικό συμφέρον. Έτσι η κ. Γκερέκου ψήφισε όχι, έτσι είπε, επειδή η κυβέρνηση δεν έθεσε σε λειτουργία τη Σχολή Ξεναγών της Κέρκυρας!
Αυτή η συνεδρίαση της Βουλής θα πρέπει να χτυπήσει την καμπάνα της συνείδησης όλων μας. Ήρθε η ώρα ο κάθε πολίτης μπροστά στη μεγάλη δοκιμασία που βιώνουμε να σκεφτεί και να ξανασχεδιάσει τη θέση του απέναντι στους πολιτικούς και στην πολιτική. Οι δύσκολες καταστάσεις δημιουργούν τις αναγκαίες συνθήκες για να αλλάξουν τα πάντα. Από μηχανής Θεός δεν υπάρχει και επομένως ας αναλάβουμε συλλογικά τις ευθύνες μας.
.proinoslogos gr
13/11/12