Και, όμως, η δόση δεν φτάνει!

Αργήσαμε, αλλά τα πήραμε. Τα λεφτά της δόσης, βέβαια. Και μάλιστα αυξημένα στα 52 δισεκατομμύρια ευρώ - πάνω από το 25% του ΑΕΠ. Χωρίς αυτά η χρεοκοπία ήταν βέβαιη. Από μόνα τους, ωστόσο, αν εμείς δεν αλλάξουμε, δεν πρόκειται να μας σώσουν. Και δεν είναι μόνο «τα γνωστά», η ανάγκη δηλαδή για μέτρα που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, καθώς και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στις αρχές του χρόνου.
Απαραίτητα σίγουρα όλα αυτά, όπως απαραίτητη είναι και η συνέχιση της προσπάθειας μείωσης των ελλειμμάτων - τα περίφημα πρωτογενή, χωρίς τα οποία η οικονομία δεν μπορεί να μπει σε πορεία εξυγίανσης.
Το κύριο πρόβλημα της χώρας ήταν, είναι και πιθανότατα θα εξακολουθήσει να είναι πολιτικό. Κι όσο και αν το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ μοιάζει να αντιμετωπίστηκε μάλλον αποτελεσματικά, όσο δεν δημιουργείται κλίμα πολιτικής σταθερότητας, η αβεβαιότητα θα παραμένει και θα λειτουργεί ανασταλτικά σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης.
Το κύριο βάρος προφανώς αφορά την κυβέρνηση. Η εικόνα που έβγαλε προς τα έξω στο φορολογικό ήταν επιεικώς για κλάματα. Κι αυτό γίνεται σχεδόν με κάθε μέτρο που αποφασίζεται. Δίνονται στη δημοσιότητα κάποιες προτάσεις -κανείς δεν ξέρει πώς και γιατί- κι αμέσως αρχίζει το πετροβολητό.
Οχι (μόνο) από την αντιπολίτευση, αλλά και από τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση. Τα οποία κυρίως ενδιαφέρονται να δείξουν ότι διαφοροποιούνται από τα σκληρά μέτρα και ότι προστατεύουν όσο μπορούν τα λαϊκά συμφέροντα. Το μόνο, βέβαια, που πετυχαίνουν είναι να ενισχύσουν την κριτική της αντιπολίτευσης, καθώς κανείς ποτέ δεν εξηγεί και πολύ περισσότερο δεν υπερασπίζεται την κυβερνητική πολιτική.
Ακόμα χειρότερα, έχοντας υιοθετήσει τη λογική της τρικομματικής μοιρασιάς, κάθε τόσο γινόμαστε μάρτυρες των χειρότερων παλαιοκομματικών πρακτικών. Τη μία μέρα για τους διοικητές των ΔΕΚΟ και την άλλη για την κρατική τηλεόραση, όπου προφανώς τα γνωστά τρωκτικά περνούν στην αντεπίθεση.
Ετσι που πάνε, σε λίγο θα νοσταλγήσουμε το «Οpengov» του Γιώργου Παπανδρέου, για να μην πούμε τίποτα για την προκήρυξη των θέσεων σε ανοιχτό διαγωνισμό που προβλέπεται και από τη νομοθεσία. Με τέτοια πολιτικάντικα μυαλά δεν θα δούμε προκοπή.
Αλλά, βέβαια, η ευθύνη για το πολιτικό κλίμα δεν ανήκει μόνο στην κυβέρνηση. Ανήκει και στην αντιπολίτευση. Και εντάξει, να παραβλέψουμε τη χθεσινή μιζέρια. Την ώρα που παίρνουμε 52 δισεκατομμύρια -που υποστήριζαν ότι δεν θα πάρουμε- αυτοί επαναλάμβαναν τα ίδια περί χρεοκοπίας. Με προτάσεις όμως τι γίνεται;
Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει να αλλάζουν θέση σαν τα πουκάμισα. Τη μια στιγμή μας λένε ότι δεν θα πληρώσουν το χρέος και την άλλη ότι δεν θα προβούν σε μονομερείς ενέργειες. Και ενώ λένε ότι θα επιδιώξουν μια νέα συμφωνία με τους εταίρους, ταυτόχρονα διακηρύσσουν ότι δεν θα κάνουν καμιά θυσία για το ευρώ. Αν αυτό δεν είναι ανεμόμυλος, τότε τι;
Ακόμα χειρότερα ο κ. Τσίπρας με τις δηλώσεις στο εσωτερικό σχεδόν απειλεί όσους θα ενδιαφέρονταν να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Οσο για τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, κρύφτηκε πίσω από την εμφυλιοπολεμική ανακοίνωση της ΝΔ περί κουκουλοφόρων. Γιατί επί της ουσίας ήταν το ίδιο και περισσότερο εμπρηστική, καλώντας τον κόσμο να ανατρέψει την κυβέρνηση στους δρόμους.
Γι' αυτό σας λέω, το πρόβλημά μας ήταν και είναι πολιτικό!

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΨΗΣ
.ethnos gr
14/12/12