Οι Ευρωπαίοι Έλληνες ....

Του Γιώργου Θεοδωρίδη, επίκουρου καθηγητή του ΑΠΘ 
--
Μερικές φορές είναι να απορείς για τις επιλογές των ανθρώπων σε θέσεις ισχύος. Θα αναφέρω τρία παραδείγματα φτωχής ηγεσίας (για το φιάσκο του αντι-ρατσιστικού νομοσχεδίου χρειάζονται πολλές σελίδες και επιφυλάσσομαι).

Πρώτο παράδειγμα: Οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας και του δόγματος ότι ανήκουμε στη Δύση, επέβαλαν έναν αυστηρό αντικαπνιστικό νόμο, ο οποίος καθημερινά καταπατείται κατάφωρα σε τρένα, καφέ, εστιατόρια, δημόσιες υπηρεσίες. Και βάλαν το λύκο (ΟΤΑ) να φυλάει τα πρόβατα (καταστηματάρχες).  Δε μπορούσαν να προβλέψουν ότι ο νόμος δε θα λειτουργήσει χωρίς αυστηρή επιτήρηση; Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ότι κάποιοι ασυνείδητοι καπνίζουν σε χώρους όπου το κάπνισμα απαγορεύεται. Το πρόβλημα είναι ότι η παραβατικότητα γίνεται συνήθεια δημιουργώντας μπάχαλο και ανομία.

Δεύτερο Παράδειγμα: Η επιδότηση για τη φύλαξη παιδιών άνεργων γονέων σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Στους δημοτικούς σταθμούς δίνεται bonus στις οικογένειες με ανέργους. Προφανώς εις βάρος των «εισοδηματιών» των 800 ευρώ. Γιατί να μην κρατήσει ένας άνεργος γονιός το παιδάκι στο σπίτι; Εχει μήπως τίποτα καλύτερο να κάνει; Θα γλυτώσει έτσι (παιδί και οικογένεια) ασθένειες, άσκοπες μετακινήσεις κ.λπ. Δεν θα ήταν πιο παραγωγικό να δώσουν επιδότηση για έναρξη επιχειρήσεων ή επιμόρφωση των ανέργων; Να δώσουν ελπίδα στους νέους ανθρώπους και προοπτική προς την παραγωγικότητα; Δε γνωρίζει ο νομοθέτης τη διδαχή του Κομφούκιου για το ψάρι και το ψάρεμα;
Τρίτο Παράδειγμα: Η πρόσφατη διαφημιστική εκστρατεία κατά της ενδοσχολικής βίας. Στη μαθητική μου ζωή δεν είχα (ευτυχώς) τέτοια βιώματα, ούτε άκουσα ποτέ για τέτοια περιστατικά. Είναι εισαγόμενο φρούτο ή ωρίμασε και αυτό και στη χώρα μας τώρα που γίναμε Ευρωπαίοι, κερδίζουμε χρυσά μετάλια, Ευρωπαϊκά τρόπαια, έχουμε κινητά, χρέη, αυτοκίνητα και πηγαίνουμε διακοπές στο Μπαλί και Σ/Κ στην Πράγα; Μήπως επιβάλεται να έχουμε και εμείς φαινόμενα βίας, ώστε αυτά να μην αποτελούν αποκλειστικό Παρασκευοβραδινό προνόμιο μεθυσμένων Αγγλοσαξώνων; Γιατί όμως είναι η καταγγελία της ενδο-σχολικής βίας σημαντική στην κοινωνίας μας;
Πόσο υποκριτές είμαστε; Τι περιμέναμε δηλαδή να γίνει; Τι θα κάνει το παιδί όταν εμείς του διδάσκουμε συνεχώς τη βία; Οταν η δημόσια ζωή ξεχειλίζει απο ακραίες συμπεριφορές: ωρυόμενους βουλευτές, αγενείς συνδικαλιστές, φανατικούς οπαδούς, αντάρτες τοπικών κοινωνιών καβάλα στα οδοφράγματα κ.λπ. Οταν βία, παρανομία, τσαμπουκάς περνούν ατιμώρητα ή (πιο συχνά) επιβραβεύονται.
Και ποιο είναι το μήνυμα της καμπάνιας; Να μιλήσει το παιδί στο δάσκαλο. Και τι μπορεί να ωφελήσει το να μιλήσει κανείς π.χ. στον δάσκαλο που συμμετείχε στην επίθεση κατά του Γερμανού προξένου στη Θεσσαλονίκη; Αλλά ακόμη και οι πολλοί σωστοί δάσκαλοι που θέλουν να δουλέψουν εναντίον της βίας τι μπορούν να πετύχουν; Σε μια χώρα όπου κανένας μαθητής δε μένει στάσιμος και σχεδόν όλοι εισάγονται στην Ανώτατη Εκπαίδευση ποιος θα αποβάλει τον τσαμπουκαλή μαθητή; Ποιο ΑΕΙ στη συνέχεια θα στείλει το «λουλούδι» αυτό σπίτι του; Από τις δεκάδες στοιχειοθετημένες περιπτώσεις άσκησης βίας στα ΑΕΙ (καταγγελίες, φωτογραφίες video κ.λπ.) τιμωρήθηκε ποτέ ένας υπαίτιος;
Η ενδο-σχολική βία είναι προϊόν, όχι αιτία. Είναι σύμπτωμα, όχι ασθένεια. Αν ζητούμε λύσεις πρέπει να καταπολεμήσουμε τις αιτίες. Θέλουμε όμως κάτι τέτοιο; Ωραίες οι πρωτοβουλίες ανάδειξης κοινωνικών προβλημάτων, μήπως όμως χρειάζεται κάποιο φιλτράρισμα (με λίγη λογική) πριν μεταφέρουμε αυτούσιες τις ξένες ιδέες στη ζωή μας; Οι «κουτόφραγκοι» δίνουν χρήματα και για άλλες «καμπάνιες», ίσως πιο χρήσιμες για τη ζωή μας.
.agelioforos.gr
22/5/13