Η ρωσική άποψη όπως διατυπώθηκε επισήμως είναι ότι πρέπει να εφαρμοστεί η συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου. -Η συμφωνία αυτή δεν έχει γίνει με την Ε.Ε.

Απόσπασμα από τη συνέντευξη Τύπου Αντ. της Κυβέρνησης και ΥΠΕΞ  Ευ. Βενιζέλου για τρέχοντα θέματα εξωτερικής πολιτικής - Ουκρανία (Αθήνα, 04.03.2014):

 Ελληνικό ΥΠΕΞ, 4/3/14 
........Α. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: στις 21 Φεβρουαρίου υπήρξε μια συμφωνία των τριών Υπουργών Εξωτερικών που μετέβησαν στο Κίεβο, του κ. Steinmeier, του κ. Sikorski και του κ. Fabius, με τον Πρόεδρο Yanukovych. Αυτή η συμφωνία τι ακριβώς προέβλεπε; Γιατί αφού έγινε αυτή η συμφωνία …

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Αυτό που διαβάσατε.

Α. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι αλλά υποθέτουμε ότι δεν προέβλεπε την εκδίωξη του κ. Yanukovych. Αυτό προσπαθούμε να καταλάβουμε, δηλαδή πώς αντιδρά η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτό; Υπάρχει μια συμφωνία που γίνεται σεβαστή; Δεν γίνεται;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ξέρετε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διαφωνία σε σχέση με την συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου. Η ρωσική άποψη όπως διατυπώθηκε επισήμως είναι ότι πρέπει να εφαρμοστεί η συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου. Η συμφωνία αυτή δεν έχει γίνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν τρεις Υπουργοί, οι οποίοι την προσυπέγραψαν ως μάρτυρες.

Οι Υπουργοί αυτοί λένε ότι κατά την εκτίμησή τους η συμφωνία εφαρμόζεται. Διότι ο κ. Yanukovych έφυγε μόνος του, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα κάνω την ερμηνεία της συμφωνίας. Η συμφωνία αυτή αφορούσε τις εσωτερικές συνταγματικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ουκρανία.

Η Ελλάδα δεν ειδικεύεται στο να παρεμβαίνει στις εσωτερικές πολιτικές και συνταγματικές εξελίξεις άλλων χωρών. Εμάς μας ενδιαφέρει το διεθνές δίκαιο, η διεθνής νομιμότητα η οποία βεβαίως περιλαμβάνει και το σεβασμό της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτικών δικαιωμάτων βεβαίως, για να αναφερθούμε στην ελληνική Κοινότητα και στα μειονοτικά δικαιώματά της και κυρίως τα γλωσσικά.

• Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Αντιπρόεδρε, εν πάση περιπτώσει μας είπατε τη θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επί της ουσίας τώρα βλέπουμε μια τριάδα από τους πιο σημαντικούς Υπουργούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πηγαίνουν σε μια συμφωνία, η συμφωνία να ανατρέπεται με κάτι που πολλοί στον κόσμο θεωρούν πραξικόπημα, το οποίο είναι εξίσου με την παραβίαση των συνόρων της διεθνούς νομιμότητας. Η Κριμαία, είναι προφανές για οποιονδήποτε, ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει στην Ουκρανία, δεν πρόκειται πια να ασκηθεί η ουκρανική κυριαρχία στην Κριμαία. Είμαστε σε μια κατάσταση που υπάρχει και κίνδυνος πολύ σοβαρός απρόβλεπτων στρατιωτικών συγκρούσεων σε μια περιοχή γεμάτη με πυρηνικά όπλα και εργοστάσια και διερωτώμαι: οι Υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης…θα ήθελα να μας μεταφέρετε δηλαδή πέρα των θέσεων λίγο και το κλίμα. Το πώς αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται.

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Με καλείτε τώρα να απαντήσω εκ μέρους των Υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας. Κάτι που ούτε το θέλω, ούτε το μπορώ.

Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εντάξει μην σχολιάσετε τους συναδέλφους σας. Αλλά πείτε μου..... δηλαδή τι στο καλό, που θα πάει αυτή η κατάσταση…;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Να σας πω λοιπόν. Ακούστε, κατ' αρχάς εξ όσων γνωρίζω η συμφωνία αυτή της 21ης Φεβρουαρίου δεν περιλαμβάνει τίποτε περί Κριμαίας. Το ζήτημα της Κριμαίας, το ζήτημα του καθεστώτος της Κριμαίας δεν αποτελεί αντικείμενο της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου. Τα επιχειρήματα της ρωσικής πλευράς σε σχέση με την κατάσταση στην Κριμαία, τα έχετε ακούσει. Τα διατυπώνει η Ρωσική Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Από εκεί και πέρα, αν με ρωτάτε εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας έπρεπε να έχει προβλέψει τις εξελίξεις αυτές και να τις έχει λάβει υπόψη, η απάντηση είναι ναι, ότι θα έπρεπε να τις έχει προβλέψει και να τις έχει λάβει υπόψη.

Δεν είπα ποτέ ότι η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και η Πολιτική Ασφάλειας κινείται στο επίπεδο που θα θέλαμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πολύ σοβαρά προβλήματα ως πολιτική οντότητα. Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προβλήματα και στη διαχείριση των οικονομικών κρίσεων, δεν έχει προβλήματα μόνο στη διαχείριση των πολιτικών κρίσεων. Και, εν πάση περιπτώσει, εδώ έχουμε σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κύματα ευρωσκεπτικισμού και πάρα πολλούς οπαδούς του ρόλου του εθνικού κράτους και των εθνικών Κυβερνήσεων και άρα των εθνικών εξωτερικών πολιτικών.

Δεν υπάρχει μόνο η ευρωπαϊκή πολιτική, υπάρχουν και εθνικές πολιτικές. Μπορεί να στερήσει κανείς το δικαίωμα από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να ενεργούν ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας; Μπορεί να στερήσει κανείς το δικαίωμα από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο να λειτουργούν ως εγγυήτριες δυνάμεις στο πλαίσιο του Μνημονίου της Βουδαπέστης του 1994 για την αποπυρηνικοποίηση της Ουκρανίας; Όχι. Δεν μετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ένωση σε αυτό.

Μπορεί κανείς να σκεφτεί στην Ελλάδα με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που σκέφτονται σε άλλες χώρες, που έχουν άλλες ιστορικές εμπειρίες σε σχέση με την περιοχή, όπως είναι για παράδειγμα η Πολωνία; Όχι. Εμείς πρέπει να δούμε τι κάνουμε, πώς ακολουθούμε μια γραμμή η οποία είναι σοβαρή, βασισμένη στη διεθνή νομιμότητα, σταθερή, χωρίς εσωτερικές αντιφάσεις και βεβαίως μια γραμμή η οποία προστατεύει και τα ευρωπαϊκά και τα διεθνή αλλά και τα εθνικά συμφέροντα και αυτό κάνουμε.

Είμαστε παρόντες όπως πρέπει να είμαστε, μετέχουμε στο διεθνή συσχετισμό, παίζουμε τον ρόλο που πρέπει να παίξουμε, κρατάμε τους διαύλους επικοινωνίας ανοιχτούς με όλους και ενισχύουμε τη θέση μας.

Άκουσα μάλιστα τη συγχορδία αυτή της αντιπολίτευσης να κάνει σύγκριση και με τη στάση μας σε σχέση με τη Συρία. Για σκεφτείτε, να μην είχαμε καταδικάσει τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς της Δαμασκού! Γιατί η Ελλάδα δεν είχε κληθεί στη Γενεύη Ι, αλλά κλήθηκε στη Γενεύη ΙΙ και στηρίζει μια διαδικασία, η οποία δεν θα μπορούσε να υπάρχει εάν δεν υπήρχε μια αντιπολίτευση μετριοπαθής, η οποία θα μετείχε στη Γενεύη ΙΙ για να συνομιλήσει με το καθεστώς της Δαμασκού. Και το καθεστώς της Δαμασκού θα μετείχε και θα είχε υπαχθεί στις διαδικασίες του Οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων, εάν δεν υπήρχε ισχυρή καταδίκη της παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και του εγκλήματος της χρήσης χημικών όπλων;

Ποιό σύνδρομο είναι αυτό που καταδιώκει ορισμένους εκπρόσωπους του ελληνικού πολιτικού κόσμου αλλά και ορισμένους αναλυτές; Ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι τι; Παρίας των διεθνών σχέσεων; Ή πρέπει να υποστηρίζει θέσεις, οι οποίες τελικά δεν βασίζονται σε μια ενιαία και ομοιόμορφη εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου;

Πρέπει να επαναλάβουμε λάθη τα οποία μας κόστισαν σε πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο και στη δεκαετία του ’90;

Κάποιοι νομίζουν ότι ορισμένες πρωτοβουλίες, οι οποίες λαμβάνονταν στη δεκαετία του ’80, στο πλαίσιο του τότε παγκόσμιου συσχετισμού, του διπολισμού, της ύπαρξης δυο κόσμων, είναι πρωτοβουλίες οι οποίες μπορεί να λαμβάνονται και τώρα. Δεν έχουν αντιληφθεί τι έχει μεσολαβήσει, τι έχει αλλάξει, ποιος είναι ο πραγματικός συσχετισμός και ποιοι είναι οι κίνδυνοι.

• Θ. ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ: Κύριε Αντιπρόεδρε, αν έχει συζητηθεί στο εσωτερικό της Κυβέρνησης το εξής σενάριο: εάν δεν πρυτανεύσει ο διάλογος και η ψυχραιμία και κλιμακωθεί η στρατιωτική ένταξη, στο πλαίσιο και των συμβατικών υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει οι ελληνικές κυβερνήσεις, παρέχουν μέσα, εγκαταστάσεις, διευκολύνσεις για μεταφορά δυνάμεων;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Ούτε έχει συζητηθεί, ούτε υπάρχει. Δεν έχει τεθεί ούτε στο επίπεδο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ τέτοιο θέμα. Εάν κάποιος έχει στο μυαλό του την περίοδο της δεκαετίας του 1850 και τον Κριμαϊκό Πόλεμο ή την επέμβαση που έγινε πριν από τη Μικρασιατική εκστρατεία με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην Κριμαία το 1919-1920, πρέπει να αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε σε άλλη εποχή. Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι η μεγάλη διπλωματική και πολιτική ένταση δεν θα μετατραπεί σε χρήση στρατιωτικών μέσων..........................http://www.mfa.gr/epikairotita/proto-thema/sunenteuxe-tupou-antiproedrou-tes-kuberneses-kai-upourgou-exoterikon-eu-benizelou-athena-04032014.html
4/3/14