Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας
-
Στις 24 Οκτωβρίου 2011 δημοσιεύτηκε στο έγκριτο αμερικανικό περιοδικό New Scientist μια μελέτη του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης, την οποία υπογράφουν τρείς κορυφαίοι καθηγητές στην ανάλυση της Συστημικής Θεωρίας. Σε δείγμα 37 εκατομμυρίων εταιρειών παγκοσμίως, από τα επίσημα εθνικά μητρώα, οι ερευνητές ξεχώρισαν 43.060 εταιρείες, διεθνικής ισχύος, και μελέτησαν τις ιδιοκτησιακές σχέσεις και αλληλεξαρτήσεις συμφερόντων που τις ενώνουν.
Η μοντελοποίηση από τους ερευνητές στηρίχθηκε σε σημαντικής συσχέτισης παραμέτρους( πχ λειτουργικά έσοδα κάθε εταιρείας, δίκτυο μετόχων, αφανείς εταίροι ,κ.α). Στην ουσία χαρτογράφησαν την δομή της παγκόσμιας επιχειρηματικής πραγματικότητας. Η μελέτη κατέληξε σε έναν πυρήνα 1.318 εταιρειών των οποίων το διαπλεκόμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς απλώνεται με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, έτσι ώστε κάθε μία εξ αυτών φαίνεται να σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα, με ένα μέσο όρο 20 εταιρειών.
Είναι εντυπωσιακό ότι αυτές οι 1.318 εταιρείες, παρά το ότι συμμετέχουν στο 22 % των παγκόσμιων εσόδων από κάθε είδους παραγωγή υπηρεσιών ή προϊόντων, εν τούτοις κατέχουν μέσω των συμμετοχών τους, την πλειοψηφία των πιο κερδοφόρων εταιρειών παγκοσμίως( 60 %)! Πιο απλά, κατέχουν εκτός από το εμφανές 22% των παγκόσμιων εσόδων, το 60 % ,έμμεσα και συμμετοχικά.
Οι ερευνητές κατάφεραν να ξεδιπλώσουν περισσότερο τον ιστό της παγκόσμιας διαπλοκής πλούτου και κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: 147 εταιρείες ελέγχουν μετοχικά το 42% του ολικού πλούτου που παράγεται από το δίκτυο των 43,060 διεθνικών εταιρειών. Και για να μην αναρωτιόμαστε για… ονόματα, οι συνήθεις ύποπτοι βρίσκονται στην πρώτη 20άδα: Barclays, JP Morgan, Goldman Sachs,UBS και άλλα γνωστά τραπεζικό-επενδυτικά μεγαθήρια.
Αλλά επειδή η πραγματικότητα είναι τόσο σύνθετη, ας απομακρυνθούμε από κάθε δόγμα: είτε αυτό περί ολιγαρχίας πλούτου και συνωμοσίας λεηλασίας των κοινωνιών, είτε αυτό περί ελεύθερης και αυτορυθμιζόμενης αγοράς.
Η κορυφή των 147 εταιρειών αυτής της παγκόσμιας πυραμίδας πλούτου, δεν αποτελεί αναγκαστικά μια ομάδα συνωμοσίας, ένα ενιαίο καρτέλ συμφερόντων ολιγαρχικού χαρακτήρα, με βάση την έρευνα του ελβετικού Ινστ/του. Ο ένας εκ των ερευνητών μάλιστα καταλήγει στο συμπέρασμα της «μερικής συσπείρωσης» για τους ισχυρούς της παγκόσμιας οικονομίας, δηλαδή της έκτακτης και όχι μόνιμης σύμπραξης συμφερόντων.
Φαίνεται όμως ότι υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που αφορά το χρηματοπιστωτικό κομμάτι της ομάδας των 147 εταιρειών: Ενώ τα διεθνή ΜΜΕ τονίζουν την παντοδυναμία αποφάσεων και σχεδίων της Goldman Sachs ,στην τωρινή π.χ διεθνή οικονομική κρίση, εν τούτοις άλλες ,όπως η State Street Corporation, η Vanguard αλλά και η Blackrock, φαίνεται να είναι οι πλέον ‘ισχυρές’ σε συμμετοχή και συμφέροντα χρηματοπιστωτικού πλούτου. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι αυτές ευθύνονται ή/και συμβάλλουν σε κερδοσκοπία από την κρίση ή ότι δεν πλήττονται από αυτήν.
Το αν αυτά όλα παραπέμπουν σε συσχετίσεις απογόνων… Rothschild,Rocκfeller και άλλων κεφαλαιοκρατικών δυναστειών, δεν αποτελεί αντικείμενο αυτής της σοβαρής επιστημονικής μελέτης ,αλλά μάλλον αντικείμενο αναλυτών για… illuminati, μασονία, και άλλα συνωμοσιολογικά φαινόμενα.
Όσοι αντέχουν να χαθούν στα δαιδαλώδη μονοπάτια του εταιρικού διεθνούς δικτύου και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, μπορούν να το κάνουν στο http://www.newscientist.com/article/mg21228354.500-revealed-the capitalist -network-that-runs- the world.html .
Nα προσθέσω μόνο, σαν δική μου παρατήρηση στην μελέτη της ομάδας της Ζυρίχης, ότι ένας μικρότερος και πολύ γνωστός θεσμικός ιστός, φαίνεται να είναι ο θεματοφύλακας της πυρηνικής ολιγαρχίας του παγκόσμιου πλούτου : Το City του Λονδίνου, μια εταιρεία, και όχι δήμος, εκτός της κοινοβουλευτικής εποπτείας του Ηνωμένου Βασιλείου, εκτός του εποπτικού ελέγχου των οίκων αξιολόγησης και των κανονισμών της Βασιλείας (περί τραπεζικής φερεγγυότητας). Αλλά για αυτή την απύθμενη δεξαμενή μετρητών, χωρίς έλεγχο και κανόνες, που άφησε πάλι εκτός ευρωπαϊκής εποπτείας η Αγγλία, θα επανέλθω με πληρέστερη ανάλυση, σύντομα.
Συμπέρασμα; Ο παγκόσμιος ιστός του πλούτου, δεν έχει μία και μοναδική αράχνη να τον διαπλέκει, ούτε εξαπλώνεται πάντα προσχεδιασμένα και στοχευμένα, άσχετα αν καταφέρνει να εγκλωβίζει στόχους και συναλλακτικές αξίες, μια εκ των οποίων είναι και η ελληνική οικονομία και το χρέος της.
Το πολυδαίδαλο, πολυπρόσωπο και όχι πάντα συνωμοτικό, διεθνές κεφάλαιο- κερδοσκοπικό ή μη- στις αχανείς αγορές χρήματος και εμπορευμάτων, δεν έχει ούτε αντεθνικά, ούτε γεωπολιτικά σχέδια, αλλά υπερισχύει της πολιτικής, την οποία εξουσιάζει χρηματοδοτώντας την, και έχει πάντα ένα μόνιμο στόχο: Το κέρδος, που αυτή την εποχή βγαίνει από το μόνιμο και καλό προϊόν που καλείται Χρέος...
Η μοντελοποίηση από τους ερευνητές στηρίχθηκε σε σημαντικής συσχέτισης παραμέτρους( πχ λειτουργικά έσοδα κάθε εταιρείας, δίκτυο μετόχων, αφανείς εταίροι ,κ.α). Στην ουσία χαρτογράφησαν την δομή της παγκόσμιας επιχειρηματικής πραγματικότητας. Η μελέτη κατέληξε σε έναν πυρήνα 1.318 εταιρειών των οποίων το διαπλεκόμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς απλώνεται με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, έτσι ώστε κάθε μία εξ αυτών φαίνεται να σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα, με ένα μέσο όρο 20 εταιρειών.
Είναι εντυπωσιακό ότι αυτές οι 1.318 εταιρείες, παρά το ότι συμμετέχουν στο 22 % των παγκόσμιων εσόδων από κάθε είδους παραγωγή υπηρεσιών ή προϊόντων, εν τούτοις κατέχουν μέσω των συμμετοχών τους, την πλειοψηφία των πιο κερδοφόρων εταιρειών παγκοσμίως( 60 %)! Πιο απλά, κατέχουν εκτός από το εμφανές 22% των παγκόσμιων εσόδων, το 60 % ,έμμεσα και συμμετοχικά.
Οι ερευνητές κατάφεραν να ξεδιπλώσουν περισσότερο τον ιστό της παγκόσμιας διαπλοκής πλούτου και κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: 147 εταιρείες ελέγχουν μετοχικά το 42% του ολικού πλούτου που παράγεται από το δίκτυο των 43,060 διεθνικών εταιρειών. Και για να μην αναρωτιόμαστε για… ονόματα, οι συνήθεις ύποπτοι βρίσκονται στην πρώτη 20άδα: Barclays, JP Morgan, Goldman Sachs,UBS και άλλα γνωστά τραπεζικό-επενδυτικά μεγαθήρια.
Αλλά επειδή η πραγματικότητα είναι τόσο σύνθετη, ας απομακρυνθούμε από κάθε δόγμα: είτε αυτό περί ολιγαρχίας πλούτου και συνωμοσίας λεηλασίας των κοινωνιών, είτε αυτό περί ελεύθερης και αυτορυθμιζόμενης αγοράς.
Η κορυφή των 147 εταιρειών αυτής της παγκόσμιας πυραμίδας πλούτου, δεν αποτελεί αναγκαστικά μια ομάδα συνωμοσίας, ένα ενιαίο καρτέλ συμφερόντων ολιγαρχικού χαρακτήρα, με βάση την έρευνα του ελβετικού Ινστ/του. Ο ένας εκ των ερευνητών μάλιστα καταλήγει στο συμπέρασμα της «μερικής συσπείρωσης» για τους ισχυρούς της παγκόσμιας οικονομίας, δηλαδή της έκτακτης και όχι μόνιμης σύμπραξης συμφερόντων.
Φαίνεται όμως ότι υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που αφορά το χρηματοπιστωτικό κομμάτι της ομάδας των 147 εταιρειών: Ενώ τα διεθνή ΜΜΕ τονίζουν την παντοδυναμία αποφάσεων και σχεδίων της Goldman Sachs ,στην τωρινή π.χ διεθνή οικονομική κρίση, εν τούτοις άλλες ,όπως η State Street Corporation, η Vanguard αλλά και η Blackrock, φαίνεται να είναι οι πλέον ‘ισχυρές’ σε συμμετοχή και συμφέροντα χρηματοπιστωτικού πλούτου. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι αυτές ευθύνονται ή/και συμβάλλουν σε κερδοσκοπία από την κρίση ή ότι δεν πλήττονται από αυτήν.
Το αν αυτά όλα παραπέμπουν σε συσχετίσεις απογόνων… Rothschild,Rocκfeller και άλλων κεφαλαιοκρατικών δυναστειών, δεν αποτελεί αντικείμενο αυτής της σοβαρής επιστημονικής μελέτης ,αλλά μάλλον αντικείμενο αναλυτών για… illuminati, μασονία, και άλλα συνωμοσιολογικά φαινόμενα.
Όσοι αντέχουν να χαθούν στα δαιδαλώδη μονοπάτια του εταιρικού διεθνούς δικτύου και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, μπορούν να το κάνουν στο http://www.newscientist.com/article/mg21228354.500-revealed-the capitalist -network-that-runs- the world.html .
Nα προσθέσω μόνο, σαν δική μου παρατήρηση στην μελέτη της ομάδας της Ζυρίχης, ότι ένας μικρότερος και πολύ γνωστός θεσμικός ιστός, φαίνεται να είναι ο θεματοφύλακας της πυρηνικής ολιγαρχίας του παγκόσμιου πλούτου : Το City του Λονδίνου, μια εταιρεία, και όχι δήμος, εκτός της κοινοβουλευτικής εποπτείας του Ηνωμένου Βασιλείου, εκτός του εποπτικού ελέγχου των οίκων αξιολόγησης και των κανονισμών της Βασιλείας (περί τραπεζικής φερεγγυότητας). Αλλά για αυτή την απύθμενη δεξαμενή μετρητών, χωρίς έλεγχο και κανόνες, που άφησε πάλι εκτός ευρωπαϊκής εποπτείας η Αγγλία, θα επανέλθω με πληρέστερη ανάλυση, σύντομα.
Συμπέρασμα; Ο παγκόσμιος ιστός του πλούτου, δεν έχει μία και μοναδική αράχνη να τον διαπλέκει, ούτε εξαπλώνεται πάντα προσχεδιασμένα και στοχευμένα, άσχετα αν καταφέρνει να εγκλωβίζει στόχους και συναλλακτικές αξίες, μια εκ των οποίων είναι και η ελληνική οικονομία και το χρέος της.
Το πολυδαίδαλο, πολυπρόσωπο και όχι πάντα συνωμοτικό, διεθνές κεφάλαιο- κερδοσκοπικό ή μη- στις αχανείς αγορές χρήματος και εμπορευμάτων, δεν έχει ούτε αντεθνικά, ούτε γεωπολιτικά σχέδια, αλλά υπερισχύει της πολιτικής, την οποία εξουσιάζει χρηματοδοτώντας την, και έχει πάντα ένα μόνιμο στόχο: Το κέρδος, που αυτή την εποχή βγαίνει από το μόνιμο και καλό προϊόν που καλείται Χρέος...
-----
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News