-
Η οικονομική κρίση προκάλεσε στους Έλληνες ανείπωτη θλίψη,
απογοήτευση και πανικό. Προφανώς, όμως, μας έφερε πολύ κοντά. Εκείνο για
το οποίο αισθανόμαστε ανήμποροι να το σταματήσουμε είναι ο ορυμαγδός, η
ασταμάτητη πλύση εγκεφάλου από τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα
ενημέρωσης.
Τα τηλεοπτικά κανάλια εννοούν «σώνει και καλά» να μας κάνουν οικονομολόγους. Αριθμοί επί αριθμών, θεωρίες επί θεωριών, αναλύσεις επί αναλύσεων, βαρύγδουπες δηλώσεις επαϊόντων, λαλίστατοι πολιτικοί «περί παντός του επιστητού» (εκτός βέβαια από τις δικές τους ευθύνες) και άλλα συναφή, χωρίς τέλος.
Μας πήρε αγκαλιά η τηλεόραση και μας οδηγεί στα τυφλά, χωρίς πυξίδα, χωρίς ανάσα. Παραδοθήκαμε αμαχητί και τώρα ψαχνόμαστε αηδιασμένοι. Δεν ξέρουμε ούτε πού βαδίζουμε, ούτε πού θα καταλήξουμε. Τα’ χουμε σχεδόν χαμένα, νιώθουμε άβουλοι σ’ έναν κόσμο άχαρο, απροσπέλαστο και άγνωστο. Βιώνουμε καρτερικά τη μοναξιά και την αναπάντεχη κακοτυχία μας. Η μόνη μας απαντοχή η βοήθεια έξωθεν. Βοήθεια οικονομική, αλλά και ηθική, μετά, μάλιστα, από την ταπείνωση και την ηθική μείωση που υποστήκαμε και υφιστάμεθα καθημερινά.
Θυμός και αγανάκτηση για όσους μας κυβέρνησαν και μας έκαναν περίγελο του κόσμου. Οργή για όσους καπηλεύτηκαν την εμπιστοσύνη μας και μας έφτασαν στο ύψος του γκρεμού.
Όσο, όμως, και αν θυμώνουμε και οργιζόμαστε, δυστυχώς, δεν βλέπουμε φως από τις άστοχες και επικίνδυνες ενέργειες εκείνων τους οποίους εμπιστευτήκαμε να μας κυβερνούν.
Η κατάσταση της αποτυχίας που μας διακατέχει και η «άνευ όρων» παράδοσή μας στους Ευρωπαίους Εταίρους και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελούν τον λόγο που βρισκόμαστε σε καταστολή, από την οποία είναι αβέβαιο πότε θα ανανήψουμε και πότε θα συνέλθουμε από τον βαθύ λήθαργο.
Ελπίζουμε, όμως, ότι η δύναμη της επιβίωσης και η πίστη ότι θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, θα μας βοηθήσουν να νικήσουμε το σκοτάδι της απελπισίας και την οικονομική και κοινωνική κατρακύλα και να ιδούμε καλύτερες ημέρες. Και ακόμη ότι η έξωθεν ηθική και υλική αρωγή και στήριξη θα μας παράσχουν τη δυνατότητα να υπερβούμε τη βαθιά ύφεση και να απελευθερωθούμε από τα δεσμά των δανειστών μας.
Δεν ξέρω τι ζητάει σήμερα ο κόσμος. Πάντως μεγάλα πληθυσμιακά στρώματα γεύονται την ένδεια και την ανέχεια. Οι στερήσεις, ακόμη και σε αγαθά πρώτης ανάγκης, όλο και πληθαίνουν. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση. Διάχυτη η σύγχυση, η ψυχική ταραχή, η κατήφεια σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, με απροσδόκητα αποτελέσματα και απρόβλεπτες εκβάσεις. Αναρωτιώνται οι άνθρωποι εάν υπάρχει «οδός σωτηρίας». Δυστυχώς, νεκρώσαμε οι Έλληνες, παραλύσαμε, μείναμε χωρίς οράματα, χωρίς αντανακλαστικά κάποιας άλλης ευεργετικής πορείας. Δεν υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στο κράτος και στους θεσμικούς άρχοντες. Τα πάντα κατέρρευσαν με πάταγο και δεν γνωρίζουμε εάν κάποτε θα ανορθωθούν. Είχαμε περιέλθει οι Έλληνες σε αποχαύνωση. Ζούσαμε σε κατάσταση απόλυτης ύπνωσης, αμεριμνησίας και ευδαιμονίας, χωρίς να πιστεύουμε ότι θα’ ρθουν μέρες επώδυνες.
Πλησιάζουν εκλογές για την ανάδειξη νέας κυβέρνησης. Οι άνθρωποι μάλλον αδιαφορούν και δεν ενδιαφέρονται για συμμαχίες, για μετακινήσεις βουλευτών και γενικά για πολιτική και πολιτικούς. Έχουν απηυδήσει οι άνθρωποι από τα καμώματα των πολιτικών, νιώθουν βαθιά πληγωμένοι από τους πολιτικούς ταγούς μας. Βιώνει ο ελληνικός λαός μια από τις πιο οδυνηρές περιπέτειες της ιστορίας του. Οι απερχόμενοι κυβερνητικοί άρχοντες θα φέρουν στο μέλλον το βάρος των οδυνηρών πράξεών τους, των ελεεινών αποφάσεων, της απραξίας και της απρόβλεπτης αμεριμνησίας και ακυβερνησίας για δυο χρόνια.
Οι Έλληνες από την ψυχοσύνθεσή τους δεν είναι σε θέση και ίσως να μη θέλουν να προσαρμοστούν στα νέα κελεύσματα των Ευρωπαίων Εταίρων μας. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσο θα προσαρμοστούμε στα όσα δυσβάσταχτα μας επιβάλλουν οι δανειστές.
Είμαστε οι Έλληνες απροσάρμοστοι και ασυμμόρφωτοι; Ασφαλώς όχι. Τα μέτρα, όμως, που μας επιβλήθηκαν μας έπεσαν βαριά και δυσκολευόμαστε να τα χωνέψουμε.
Η οδυνηρή οικονομική κρίση ξυπνά μνήμες θλιβερές, ανέχειες, πόνους, αποδημίες και τόσα άλλα που στοίχειωναν τους παππούδες και πατεράδες μας, χωρίς να υπάρχει έστω και αμυδρό φως ελπίδας.
Άραγε θα σημάνουν και για τον καταπτοημένο Έλληνας καλύτερες και ελπιδοφόρες ημέρες; Θα έρθει και για τον ελληνικό λαό η Άνοιξη; Θα υπάρξουν ηγέτες που θα πάρουν επάνω τους το βάρος της ευθύνης, της αναδιατύπωσης και ανατροφοδότησης του λαού και τους έθνους, σε τρόπο που να ανορθωθούν λαός και έθνος και να βρουν τον δρόμο της ιστορικής τους πορείας; Άμποτε, να τελειώσει ο χειμώνας κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Τα τηλεοπτικά κανάλια εννοούν «σώνει και καλά» να μας κάνουν οικονομολόγους. Αριθμοί επί αριθμών, θεωρίες επί θεωριών, αναλύσεις επί αναλύσεων, βαρύγδουπες δηλώσεις επαϊόντων, λαλίστατοι πολιτικοί «περί παντός του επιστητού» (εκτός βέβαια από τις δικές τους ευθύνες) και άλλα συναφή, χωρίς τέλος.
Μας πήρε αγκαλιά η τηλεόραση και μας οδηγεί στα τυφλά, χωρίς πυξίδα, χωρίς ανάσα. Παραδοθήκαμε αμαχητί και τώρα ψαχνόμαστε αηδιασμένοι. Δεν ξέρουμε ούτε πού βαδίζουμε, ούτε πού θα καταλήξουμε. Τα’ χουμε σχεδόν χαμένα, νιώθουμε άβουλοι σ’ έναν κόσμο άχαρο, απροσπέλαστο και άγνωστο. Βιώνουμε καρτερικά τη μοναξιά και την αναπάντεχη κακοτυχία μας. Η μόνη μας απαντοχή η βοήθεια έξωθεν. Βοήθεια οικονομική, αλλά και ηθική, μετά, μάλιστα, από την ταπείνωση και την ηθική μείωση που υποστήκαμε και υφιστάμεθα καθημερινά.
Θυμός και αγανάκτηση για όσους μας κυβέρνησαν και μας έκαναν περίγελο του κόσμου. Οργή για όσους καπηλεύτηκαν την εμπιστοσύνη μας και μας έφτασαν στο ύψος του γκρεμού.
Όσο, όμως, και αν θυμώνουμε και οργιζόμαστε, δυστυχώς, δεν βλέπουμε φως από τις άστοχες και επικίνδυνες ενέργειες εκείνων τους οποίους εμπιστευτήκαμε να μας κυβερνούν.
Η κατάσταση της αποτυχίας που μας διακατέχει και η «άνευ όρων» παράδοσή μας στους Ευρωπαίους Εταίρους και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελούν τον λόγο που βρισκόμαστε σε καταστολή, από την οποία είναι αβέβαιο πότε θα ανανήψουμε και πότε θα συνέλθουμε από τον βαθύ λήθαργο.
Ελπίζουμε, όμως, ότι η δύναμη της επιβίωσης και η πίστη ότι θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, θα μας βοηθήσουν να νικήσουμε το σκοτάδι της απελπισίας και την οικονομική και κοινωνική κατρακύλα και να ιδούμε καλύτερες ημέρες. Και ακόμη ότι η έξωθεν ηθική και υλική αρωγή και στήριξη θα μας παράσχουν τη δυνατότητα να υπερβούμε τη βαθιά ύφεση και να απελευθερωθούμε από τα δεσμά των δανειστών μας.
Δεν ξέρω τι ζητάει σήμερα ο κόσμος. Πάντως μεγάλα πληθυσμιακά στρώματα γεύονται την ένδεια και την ανέχεια. Οι στερήσεις, ακόμη και σε αγαθά πρώτης ανάγκης, όλο και πληθαίνουν. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση. Διάχυτη η σύγχυση, η ψυχική ταραχή, η κατήφεια σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, με απροσδόκητα αποτελέσματα και απρόβλεπτες εκβάσεις. Αναρωτιώνται οι άνθρωποι εάν υπάρχει «οδός σωτηρίας». Δυστυχώς, νεκρώσαμε οι Έλληνες, παραλύσαμε, μείναμε χωρίς οράματα, χωρίς αντανακλαστικά κάποιας άλλης ευεργετικής πορείας. Δεν υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στο κράτος και στους θεσμικούς άρχοντες. Τα πάντα κατέρρευσαν με πάταγο και δεν γνωρίζουμε εάν κάποτε θα ανορθωθούν. Είχαμε περιέλθει οι Έλληνες σε αποχαύνωση. Ζούσαμε σε κατάσταση απόλυτης ύπνωσης, αμεριμνησίας και ευδαιμονίας, χωρίς να πιστεύουμε ότι θα’ ρθουν μέρες επώδυνες.
Πλησιάζουν εκλογές για την ανάδειξη νέας κυβέρνησης. Οι άνθρωποι μάλλον αδιαφορούν και δεν ενδιαφέρονται για συμμαχίες, για μετακινήσεις βουλευτών και γενικά για πολιτική και πολιτικούς. Έχουν απηυδήσει οι άνθρωποι από τα καμώματα των πολιτικών, νιώθουν βαθιά πληγωμένοι από τους πολιτικούς ταγούς μας. Βιώνει ο ελληνικός λαός μια από τις πιο οδυνηρές περιπέτειες της ιστορίας του. Οι απερχόμενοι κυβερνητικοί άρχοντες θα φέρουν στο μέλλον το βάρος των οδυνηρών πράξεών τους, των ελεεινών αποφάσεων, της απραξίας και της απρόβλεπτης αμεριμνησίας και ακυβερνησίας για δυο χρόνια.
Οι Έλληνες από την ψυχοσύνθεσή τους δεν είναι σε θέση και ίσως να μη θέλουν να προσαρμοστούν στα νέα κελεύσματα των Ευρωπαίων Εταίρων μας. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσο θα προσαρμοστούμε στα όσα δυσβάσταχτα μας επιβάλλουν οι δανειστές.
Είμαστε οι Έλληνες απροσάρμοστοι και ασυμμόρφωτοι; Ασφαλώς όχι. Τα μέτρα, όμως, που μας επιβλήθηκαν μας έπεσαν βαριά και δυσκολευόμαστε να τα χωνέψουμε.
Η οδυνηρή οικονομική κρίση ξυπνά μνήμες θλιβερές, ανέχειες, πόνους, αποδημίες και τόσα άλλα που στοίχειωναν τους παππούδες και πατεράδες μας, χωρίς να υπάρχει έστω και αμυδρό φως ελπίδας.
Άραγε θα σημάνουν και για τον καταπτοημένο Έλληνας καλύτερες και ελπιδοφόρες ημέρες; Θα έρθει και για τον ελληνικό λαό η Άνοιξη; Θα υπάρξουν ηγέτες που θα πάρουν επάνω τους το βάρος της ευθύνης, της αναδιατύπωσης και ανατροφοδότησης του λαού και τους έθνους, σε τρόπο που να ανορθωθούν λαός και έθνος και να βρουν τον δρόμο της ιστορικής τους πορείας; Άμποτε, να τελειώσει ο χειμώνας κυριολεκτικά και μεταφορικά!
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News