Δεν υπάρχει ιστορία ....

ΤΗΣ ΠΕΤΗΣ ΠΕΡΚΑ* (agelioforos gr)

Χαρακτηριστικό της πολιτικής συγκυρίας είναι ότι οι εκπρόσωποι των δυο κομμάτων που διακυβέρνησαν τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά εξαπολύουν μια επίθεση στην ιστορία. Περιγράφουν την κρίση λίγο-πολύ ως φυσική καταστροφή αποφεύγοντας την ανάλυση με πολιτικούς αλλά και ιστορικούς όρους.

Απότοκο μιας τέτοιας προσέγγισης δεν μπορεί παρά να είναι το αξίωμα ότι η ιστορική εξέλιξη σταμάτησε όταν κατέρρευσε η φεουδαρχία και εγκαθιδρύθηκε ο καπιταλισμός. Το πρώτο δόγμα λοιπόν είναι ότι ο καπιταλισμός είναι η μόνη «πραγματικότητα», υπάρχει και θα εξακολουθεί να υπάρχει και η ιστορία σταματάει εδώ.

Το δεύτερο δόγμα έχει να κάνει με την ερμηνεία της «αστοχίας» του συστήματος. Αυτό είναι πολύ απλό για τους εκπροσώπους αυτού του ουτοπικού ολοκληρωτισμού: Δεν εφαρμόστηκε μια ακόμα πιο αυστηρή συνταγή όπως λιγότερο κράτος, λιγότερο κοινωνικό κράτος, μεγαλύτερη λιτότητα, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση του δημόσιου πλούτου, χαμηλότεροι μισθοί και συντάξεις, κ.ο.κ. Και ας μην υπάρχει ιστορικά ούτε ένα παράδειγμα χώρας η οποία να αντιμετώπισε επιτυχώς μια κρίση χρέους με λιτότητα και νέα δάνεια.

Το τρίτο δόγμα, ότι η χώρα πρέπει να πληρώσει μέχρι κεραίας τις υποχρεώσεις της και ας προέρχονται από επαχθείς συμβάσεις, απαιτεί μια εκ νέου κακοποίηση- αγνόηση της ιστορίας. Οποιαδήποτε πρόταση περί σκληρότερης διαπραγμάτευσης, διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, επιμήκυνσης αποπληρωμής, αναστολή πληρωμών (μορατόριουμ) κ.α. αντιμετωπίζεται με χλευασμό.

Η ιστορία όμως άλλα μας διδάσκει. Συνολικά από το 1956 έως το 2006 συνήφθησαν 400 συμφωνίες διαχείρισης χρέους με 81 οφειλέτριες χώρες. Το συνολικό ύψος των ανεξόφλητων χρεών ανέρχεται σε 523 δις δολάρια.

Με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953 η Γερμανία, μετά από διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της( ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Καναδάς, Δανία, Ελλάδα, Ιταλία, Λουξεμβούργο και άλλες χώρες), προχώρησε σε μορατόριουμ, διέγραψε το 50% του χρέους της και πέτυχε η αποπληρωμή του υπόλοιπου 50% να γίνεται με βάση το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας.

Το 2006 η Νορβηγία προχώρησε στη διαγραφή οφειλών προς αυτήν πέντε κρατών (Ισημερινός, Αίγυπτος, Τζαμάικα, Περού και Σιέρρα Λεόνε) ύψους 80 εκατ. δολαρίων, αναγνωρίζοντας ότι ήταν συνυπεύθυνη στη δημιουργία αυτού του χρέους, αφού αποσκοπούσε στην ικανοποίηση των αναγκών των εξαγωγέων των νορβηγικών προϊόντων.

Πολύ πρόσφατα η Αργεντινή, η Βραζιλία και ο Ισημερινός ανέκαμψαν με επιμήκυνση και ανακατανομή των δόσεων και μια αναχρηματοδότηση με χαμηλότερο κόστος.

Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα της πρόσφατης ιστορίας. Απαιτούν βεβαίως άλλη πολιτική και διαπραγματευτική ικανότητα πολύ υψηλού επιπέδου.

Αλλά για τους πολιτικούς μας ηγέτες, όπως είπαμε, η ιστορία δεν υπάρχει…

* Η Πέτη Πέρκα είνια Πολ. Μηχανικός-Συγκοινωνιολόγος

agelioforos gr