ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ...

Στεκόμαστε ανάμεσα στο φως και στη σκιά μας σε παγκόσμιο επίπεδο για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι φανερό πως εισερχόμαστε σε μια περίοδο παγκόσμιας και πολύπλευρης κρίσης και ότι θα αναγκαστούμε να κάνουμε οριστικές επιλογές για το μέλλον.

Έχουμε μπει σε μια πορεία που υπονομεύουμε τη βιωσιμότητα, τόσο τη δική μας, όσο και του πλανητικού οικοσυστήματος του οποίου είμαστε μέρος.

Το μέλλον μας υπονομεύεται στο βαθμό που ανεχόμαστε την καταστροφή της φύσης, την ασύδοτη γενετική μηχανική, την ολική ταύτιση με το συμφέρον, την «πολιτισμένη» οργάνωση της εσωτερικής βαρβαρότητας του υλισμού, τον χυδαίο αναχρονιστικό φονταμενταλισμό, τον απόλυτο οικονομισμό, τον κοινωνικό φασισμό, την τεχνοκρατία - γραφειοκρατία – μηχανοκρατία, την κενή πνευματικά και ανάλγητη ανθρωπιστικά και οικολογικά, την ανεξέλεγκτη επέκταση της επικοινωνιακής κατάπτωσης και των λανθασμένων ανθρωπίνων σχέσεων.

Ο πληθωρισμός και ο θόρυβος -των σχεδίων βιωσιμότητας, των εννοιών και των προσώπων- ακυρώνει την ακεραιότητα και την επάρκεια της προσπάθειας ανάκτησης του ελέγχου. Η δυσκολία επιτείνεται από τον σφετερισμό και την αντιποίηση των ρόλων.

Τα νέα επίκεντρα της ιστορίας
Χρειαζόμαστε την αναγνώριση ενός ικανού σχεδίου βιωσιμότητας. Μέσω Σιγής και επίμοχθης διάκρισης και επικοινωνίας πρέπει να αναιρέσουμε το θόρυβο και τα κακέκτυπα της ποιότητας. Ούτε όμως αυτό αρκεί. Είναι τέτοιο το αδιέξοδο που ούτε η απόγνωση της κρίσης δεν μπορούν να πείσουν τη διαχειριστική τάξη για τις απαιτούμενες νέες αλλαγές και το βάθος τους. Ωστόσο η απελπισία δεν έχει θέση ως αυτοκτονία και όταν δεν συνδέεται με την αποφασιστικότητα για αλλαγή στάσης από αυτή της ιδιοτέλειας σε αυτή της καλής θέλησης, τότε αποτελεί πρόσθετο θόρυβο και επιδεικνύει την άγνοια των εκτεταμένων πνευματικών δυνάμεων που αγωνίζονται.

• Μέλημά μας είναι να διαγνώσουμε αντικειμενικά τα σημεία αισιοδοξίας:

• Ποιές χώρες ελευθερώνονται από τον ολοκληρωτισμό;

• Ποιές είναι οι πλανητικές τάσεις αποκατάστασης της βιωσιμότητας;

• Πόσο η οικολογική ευαισθησία διαχέεται ως αντίδραση στις επιθέσεις του αναχρονισμού και του αντιδραστικού συντηρητισμού;

• Ποιά είναι η επάρκεια των ανθρωπιστικών και των πνευματικών οριζόντων που υπερβαίνει το κεφάλαιο;

• Πόσο αναγνωρίζεται με απελευθερωτικό τρόπο ο κόσμος των εννοιών, ο Λογικός σχεδιασμός, η παρουσία του Θεού και η πνευματική κλίμακα της εξέλιξης και των αξιών, όπως αυτή του ψυχολόγου Αβραάμ Μάσλοου; [1]

Αυτά είναι ερωτήματα που θα απαντηθούν στις εξελίξεις του προσεχούς μέλλοντος και θα καθορίσουν τη βιωσιμότητα της ανθρωπότητας και του πολιτισμού. Η Βιωσιμότητα ήταν πάντα συνάρτηση των αλλαγών και της κατεύθυνσής τους. Αν οι αλλαγές δεν γίνουν στη σωστή κατεύθυνση -και τα χρόνια είναι λίγα γι’ αυτό- τότε η καταστροφικότητα θα «λάμψει» μέσα από τις ανθρώπινες εμπάθειες και αντινομίες.

Είναι ευθύνη των ανθρώπων παντού να δυναμώσουν τους εργάτες καλής θέλησης με ένα πνεύμα συνεργασίας και να αφυπνιστούν μπροστά στις ενδεχόμενες πνευματικές και υλικές κρίσεις. Εκτιμούμε πως λίγα χρόνια μας χωρίζουν από τις τελεσίδικες εξελίξεις, κατευθύνσεις και ημερομηνίες αυτού του ιστορικού κύκλου κρίσης. Έχουμε την ευθύνη της νόησης και της δράσης μπροστά στα γεγονότα.

Είναι απεριόριστα χρήσιμο το να μπορούμε να διακρίνουμε την αντίθεση μεταξύ της πλανητικής σύνθεσης και των πλανητικών σχέσεων σε αντίθεση με τον πλανητικό ολοκληρωτισμό και τις δυνάμεις της χωριστικότητας που απεργάζονται υλιστικά και ιδιοτελώς την κατάσταση. Το μέλλον είναι ανάπτυγμα των προθέσεων και των ικανοτήτων μας μπροστά σ’ αυτά που ήδη δημιουργήσαμε. Μπορούμε να το κάνουμε διασκευάζοντας τον Ουέλινγκτον στη μάχη του Βατερλό που είπε «δώσε μας αντοχή υγείας και αγωνιστική συνεννόηση».

Αναφορές:
[1] Abraham Maslow - Wikipedia

Φωτό: Κλίμακα των Αξιών του Αβραάμ Μάσλοου, wikipedia

Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας
ΜΚΟ Σόλων


"ΣΟΛΩΝ" για τη σύνθεση και τον οικολογικό πολιτισμό