Η χαμένη γενιά;

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Βλαχοδήμος (D. P.)

Καθώς η κρίση βαθαίνει και η κοινωνία κατρακυλάει ποιο πολύ στο έρεβος όλο και περισσότεροι σχολιαστές αναφέρονται στην “χαμένη γενιά“, δηλαδή τους νέους περί τα είκοσι έως τα τριάντα πέντε τους χρόνια ζωής. Θεωρούν το μέλλον τους σκοτεινό έως και ανύπαρκτο καθώς οι πιθανότητες αυξάνονται με τη μέρα για καταλυτικές κοινωνικές εκρήξεις όπου τα άτομα παύουν να ελέγχουν την μοίρα τους. Οι ίδιοι οι νέοι είναι προφανές ότι ζουν έναν εφιάλτη ανάμεσα στην ανεργία και την φυγή από την πατρίδα τους και τους γύρω τους.

Με απόγνωση διαβλέπουν ότι οι συνθήκες για να φτιάξουν και να συντηρήσουν μια οικογένεια σαν υπεύθυνα άτομα είναι απαγορευτικές και κλίνουν προς ατελεύτητες αναβολές σκοτώνοντας όνειρα της νεότητας με ανυπολόγιστές ψυχολογικές επιπτώσεις. Έτσι κατά συνέπεια ουσιαστικά εξασφαλίζουν την δραματική απίσχναση του έθνους και την ουσιαστική μετάλλαξη του σε κάτι αγνώριστο καθώς τα ασταμάτητα στίφη των αλλοδαπών με δραματικά διαφορετικές πολιτιστικές δομές και υψηλές γεννητικότητες ριζώνονται στη χώρα. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δράμα της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα. Αν οι θεμελιώδεις συνθήκες λειτουργίας δεν αλλάξουν, μια ανεπίστρεπτη πορεία προς εξαφάνιση

Μια τέτοια πρόκληση βρίσκεται μπροστά στην κοινωνία. Χρειάζεται επειγόντως μια πλατειά και δύσκολη αλλαγή. Όχι με θεωρίες και πολιτικές κορόνες αλλά επί της ουσίας χτυπώντας αυτή την πρόκληση στον πυρήνα της. Επιχειρώντας την καταστροφή του πελατειακού δεσμού του πολίτη με το πολιτικό κατεστημένο και την ίδρυση ισχυρών δομών κοινωνικής συνοχής. Απαιτείται μια μεγάλη και συνεχής προσπάθεια επιμόρφωσης αυτής ιδιαίτερα της γενιάς για τις καταστρεπτικές συνέπειες του πρότυπου της απόλυτης προτεραιότητας, άνευ ηθικών και κοινωνικών κανόνων, του ατομικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού που χρησιμοποίησε το νεώτερο Ελληνικό κράτος από ιδρύσεως του αλλά ιδιαίτερα μετά την τελευταία μεταπολίτευση. Η επιμόρφωση αυτή να καλλιεργήσει τα πλεονεκτήματα της κοινωνικής συνοχής για το άτομο καθώς  απαντά στη ανάγκη του να μην αισθάνεται μόνο με οιανδήποτε δύναμη και αν διαθέτει. Να συγκρίνει αυτήν την εναλλακτική σε σχέση με τις καταστρεπτικές συνέπειες του ισχύοντος συστήματος. Κάτι που θα οδηγήσει δημοκρατικά στην ριζική αναμόρφωση του πολιτειακού συστήματος σε σχήμα όπου οι εξουσίες θα είναι πραγματικά ξεχωριστές και ανεξάρτητες και η διαφάνεια θα συντρίψει τους θεσμούς που γεννούν τις πελατειακές σχέσεις και τις επαίσχυντες και παντοδύναμες συντεχνιακές δομές. Μόνο έτσι θα προασπιστεί και θα κινητοποιηθεί αυτή η γενιά που ονομάζουν χαμένη αλλά ακόμη περισσότερο εξασφαλίζοντας ότι θα υπάρξουν ισχυρές γενιές Ελλήνων εις το μέλλον.

Η προσπάθεια πρέπει να περιλαμβάνει προγράμματα στοχευόμενων δραστηριοτήτων γι αυτή τη γενιά που θα της επιτρέψουν να ανακαλύψει κάτι που μερικοί, ποιο γέροι, από εμάς είχαμε την τύχη, στην τελευταία εθνική εξόρμηση πραγματικής αλλαγής,  να γευτούμε στην δεκαετία του εξήντα αλλά δεν καταφέραμε να την μεταδώσουμε. Τη χαρά της κοινωνικής συνύπαρξης με τους συμπατριώτες μας από την οποία πηγάζει το δημιουργικό μας δυναμικό.

Βεβαίως κάνεις δεν θα πρέπει να περιμένει ότι το υπάρχον πολιτικό κατεστημένου θα ανελάμβανε πραγματικά μια τέτοια προσπάθεια. Άλλωστε μια επιτυχής έκβαση της σημαίνει πρακτικά τη εξαφάνιση του. Επομένως το πελώριο χρέος πέφτει σε άτομά που αισθάνονται υπεύθυνα μέλη του κοινωνικού συνόλου και πρέπει επί τέλους να κινηθούν και να αναλάβουν δράση. Ο καθένας που θα βάλει το συμφέρον της πατρίδας πάνω από όλα αλλά παίρνοντας ρίσκο μπορεί να προσφέρει, ο επιχειρηματίας που είναι κοντά σε αυτή τη γενιά, ο δημοσιογράφος που απευθύνατε σε αυτούς, ο καθηγητής της τριτοβάθμιας, ο διευθυντής δημόσιου, όλοι μας ακόμη και οι λίγοι έντιμοι πολιτικοί. Πρόκειται πραγματικά για εθνικό συναγερμό. Δεν χρειάζονται πόροι και μεγάλα οργανωτικά σχήματα. Το κάθε πετραδάκι πιάνει τόπο. Μικρές ομάδες με δικό τους πρόγραμμα για τα πλεονεκτήματα της κοινωνικής συνοχής αλλά και τις απαιτούμενες θυσίες για την κατάκτηση της είναι μια πολύτιμη αρχή. Και κανένας μας δεν θα πρέπει να ψάξει για υπαίτιους για τις συνέπειες αλλού εάν δεν δράσουμε σήμερα

Κ.Π.Βλαχοδήμος

10 Αυγούστου 2012

diplomatikoperiskopio.com