ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ Εν.Ελ.

Το Εθνικό Συμβούλιο της ΕνΕλ, διαπιστώνοντας ότι η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας κλονίζει, πέραν της οικονομίας, την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, και κατ’ επέκταση και τη θέση της Ελλάδας στον διεθνή στίβο, αποφάσισε την εντατικοποίηση των προσπαθειών του πολιτικού ομίλου μας για την προβολή των ανορθωτικών του θέσεων και για την πύκνωση των τάξεών του με την προσέλκυση πρόσθετων μελών.

Στο πλαίσιο των στοχεύσεων αυτών της ΕνΕλ, ετέθη, ειδικότερα, ως αμεσότερη προτεραιότητα η συγκρότηση, υπό το Εθνικό Συμβούλιο, ενός Συμβουλίου των Πεντακοσίων, τα μέλη του οποίου θα προέρχονται, τόσο από το εσωτερικό της χώρας, όσο και από τον Απόδημο Ελληνισμό, και θα εκπροσωπούν κατά το δυνατόν όλους τους καίριους κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους. Κατά την παρούσα, μεταβατική φάση της ΕνΕλ, το Συμβούλιο των Πεντακοσίων θα αποτελεί το κορυφαίο όργανο ομίλου μας, συγκαλούμενο ανάλογα με τις ανάγκες στην Αθήνα.
Αποφασίσθηκε επιπλέον να διοργανωθεί μια πρώτη δημόσια εμφάνιση της ΕνΕλ,  αφιερωμένη στην Ανασύνταξη της Πολιτείας, ως προϋπόθεσης για την ευόδωση μιας ανορθωτικής πολιτικής. Προς ενημέρωση των μελών του ομίλου μας, ακολουθεί το κείμενο της υιοθετηθείσης σχετικής εισήγησης.

 ”Η ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΩΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΕΥΟΔΩΣΗΣ ΜΙΑΣ ΑΝΟΡΘΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Η οικονομική κρίση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της ελληνικής κακοδαιμονίας. Δεν υπάρχει καίριος τομέας της εθνικής μας ζωής που να μην πάσχει. Κοινός ωστόσο παρανομαστής όλων των δεινών μας είναι η αναποτελεσματικότητα ενός διογκωμένου και εν πολλοίς διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού.
Η ευθύνη για την οιονεί τριτοκοσμική αυτή εικόνα του ελληνικού κράτους βαρύνει κατά πρώτο και κύριο λόγο το πολιτικό προσωπικό της χώρας – ή ακριβέστερα τα κομματικά μαντριά όπου αυτό εκτρέφεται. Τα εκτροφεία όμως αυτά της διαφθοράς και της ανικανότητας συντηρούνται και ευδοκιμούν χάρις σε πολιτειακές ρυθμίσεις που συνδέουν τη συγκρότηση και λειτουργία των εκάστοτε κυβερνήσεων με μια ανίερη κομματική και προσωπική συναλλαγή. Με επακόλουθο, πέραν της κυβερνητικής διαφθοράς και ανικανότητας, και την πολιτική αστάθεια – όπως για πολλοστή φορά διαπιστώνουμε τον τελευταίο καιρό.
Μείζον επομένως, ζητούμενο είναι η διάρρηξη του αμαρτωλού ομφάλιου λώρου που συνδέει τον βουλευτή με την κυβέρνηση και καθιστά τη δεύτερη όμηρο των εκάστοτε κομματικών και προσωπικών επιδιώξεων του πρώτου. Η εκτελεστική΄εξουσία, με επικεφαλής έναν ισχυρό αρχηγό κράτους απ’ ευθείας εκλεγόμενο από τον λαό, πρέπει να απεγκλωβισθεί από τον ιδιοτελή και φθοροποιό εναγκαλισμό των μελών του νομοθετικού σώματος. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας θα διασφαλίσει την κυβερνητική σταθερότητα και συνέχεια στο εσωτερικό και θα ενσαρκώνει την εθνική βούληση στον διεθνή χώρο, και ειδικότερα στους κόλπους των δυτικών οργανισμών, ευρωπαϊκών και ευρωατλαντικών. Και το Κοινοβούλιο, απαλλαγμένο και αυτό από το άγος της κυβερνητικής διαπλοκής, εκτός των άλλων με τη θέσπιση του ασυμβιβάστου μεταξύ βουλευτικής υπουργικής ιδιότητας και ενός πάγιου εκλογικού συστήματος, θα επιδοθεί απερίσπαστο στο διττό κύριο έργο του: την ψήφιση των νόμων και τον έλεγχο των κυβερνώντων, μεταξύ άλλων μέσω της έγκρισης του προϋπολογισμού του κράτους. Ενώ καίριας επίσης σημασίας είναι η κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της δικαστικής εξουσίας, προκειμένου να τεθεί τέρμα στη σημερινή σκανδαλώδη ασυδοσία επίορκων κρατικών λειτουργών, και να ικανοποιηθεί η δίκαιη λαϊκή απαίτηση οι τελευταίοι αυτοί “να καθίσουν στο σκαμνί”. Προς τούτο δε θα συμβάλλουν καθοριστικά και η κατάργηση της ποινικής ασυλίας και των καταχρηστικών προνομίων των βουλευτών και των υπουργών και η υιοθέτηση αποτελεσματικού μηχανισμού ελέγχου του πόθεν έσχες των αξιωματούχων.
Η ειρηνική αυτή επανάσταση δεν είναι φυσικά εύκολη. Είναι όμως αναγκαία. Μας το επισήμανε προσφάτως και ο Καναδός νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Μαντέλ, προτρέποντάς μας να επιλέξουμε μεταξύ της γαλλικής και της αμερικανικής εκδοχής της προεδρικής δημοκρατίας. Η πολιτειακή ανασύνταξη αποτελεί πλέον προαπαιτούμενο για την εκ βάθρων ανασυγκρότηση του κράτους, και συνακόλουθα για την ανακοπή της παρακμιακής μας κατολίσθησης και τη δρομολόγηση της εθνικής ανόρθωσης. Ενώ η έκταση και σημασία των επιβαλλομένων συνταγματικών τομών καθιστά αυτονόητη την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία για την ανάδειξη μιας Συντακτικής Βουλής.
Οι καιροί ου μενετοί. Η Ελλάδα ταλαντεύεται επικινδύνως στο χείλος του γκρεμού. Αύριο θα είναι αργά. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως – και να ενεργήσουμε αναλόγως. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.” 
enosiellada.com
24/9/12