* Μέχρι τώρα ζούσαμε στον αστερισμό των σκανδάλων και της χρεοκοπίας. Τα πρώτα μας οδήγησαν στη δεύτερη και αυτή είναι ακόμα άγνωστο πού τελικά θα μας οδηγήσει. Τούτες τις μέρες όμως το πανελλήνιο έχει παραδοθεί σε ένα νέο αστερισμό, με έντονη όμως και αυτού την πολιτική χροιά στον αστερισμό της λίστας. Δεν προλαβαίνεις να διαβάζεις, να βλέπεις ή να ακούς για τη μια και, σαν μανιτάρι, ξεφυτρώνει η άλλη.
Λίστα με 2.000 μεγαλοκαταθέτες Έλληνες σε Τράπεζα της Ελβετίας παρέδωσε ιδιοχείρως, ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η Κριστίν Λαγκάρντ στον τότε υπουργό Οικονομικών και πρωτομάστορα της οικονομικής πολιτικής στην κυβέρνηση Παπανδρέου, στον Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, συνυπεύθυνο ασφαλώς για τη χρεοκοπία της χώρας.
Κι εκείνος τι την έκανε;
"Τα ονόματα των μεγαλύτερων καταθετών (!) – όχι όλης της λίστας – δόθηκαν στον τότε ειδικό γραμματέα του ΣΔΟΕ – ισχυρίζεται ο υπουργός – για έρευνα και διασταύρωση με εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία".
Όμως ο ίδιος ο γραμματέας λέει ότι δεν έχει ιδέα για όλα αυτά που ισχυρίζεται ο υπουργός, ο δε σημερινός διευθυντής του ΣΔΟΕ ξεκάθαρα επισημαίνει ότι "καμία λίστα δεν έχει έρθει στο ΣΔΟΕ". Τελικά η λίστα ήταν αγνοημένη στο γραφείο του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ!
Όλη αυτή η τραγελαφική κατάσταση, όπως ήταν επόμενο, προκάλεσε την παρέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα, ο οποίος διέταξε τη διενέργεια κατεπείγουσας έρευνας. Θα περιμένουμε ασφαλώς το σχετικό πόρισμα. Πάντως, δημοσιογραφικά, διατυπώθηκε η άποψη πως αυτοί που χειρίστηκαν μέχρι στιγμή το θέμα "ήθελαν να καλύψουν επιχειρηματίες και πολιτικά τζάκια".
Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο θόρυβος από αυτή τη λίστα και τον ανεξήγητο τρόπο του χειρισμού της, οπότε νέα λίστα κάνει την εμφάνισή της στον ελληνικό ορίζοντα. Στη νέα αυτή λίστα που διέρρευσε στον Τύπο, 32 ή 36 πολιτικά πρόσωπα αναφέρονται ως ελεγχόμενα από το ΣΔΟΕ, έπειτα από ανώνυμες ή επώνυμες καταγγελίες, για παράνομο πλουτισμό. Πρόκειται για πρόσωπα, πρώην και νυν πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής και αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος για τον οποίο η διαρροή της στον τύπο προκάλεσε την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, χωρίς να είναι, ασφαλώς, σίγουρο πως και από αυτή την υπόθεση κάτι θα προκύψει·
Αυτές οι λίστες –και άλλες παρόμοιες που ίσως προσεχώς θα δουν το φως της δημοσιότητας– χωρίς καμιά αμφιβολία, κλονίζουν, στη συνείδηση του λαού, ακόμα πιο πολύ το ήδη κλονισμένο πολιτικό μας σύστημα. Αυτό το σύστημα που οδήγησε τη χώρα μας στη χρεοκοπία και μετέβαλε τους πολιτικούς μας ηγέτες σε ικέτες των ισχυρών της Ευρώπης, με τη δραματική έκκληση – σαν αυτή την πρόσφατη του Αντώνη Σαμαρά - "βοηθήστε μας για να μην οδηγηθεί η Ελλάδα στην καταστροφή".
Αυτές οι λίστες και όσες τυχόν ακολουθήσουν ισχυροποιούν ακόμα πιο πολύ την άποψη στο Λαό, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, αυτό στη σημερινή τραγική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, ότι οι πολιτικοί μας –ως άτομα και ως κόμματα– όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, υπέταξαν τους βασικούς πολιτικούς, κοινωνικούς και ηθικούς κανόνες στις βραχυπρόθεσμες ατομικές και κομματικές τους επιδιώξεις. Μετάτρεψαν το παράνομο σε νόμιμο και αυτό το ταύτισαν με το ηθικό. Ηχεί ακόμα στα αυτιά μας η περιλάλητη φράση που ταύτισε το "νόμιμο με το ηθικό". Όπως επίσης ηχεί η δημόσια καταγγελία πως "πολλοί σύντροφοι πλούτισαν σε βάρος του Ελληνικού λαού". Και αυτό το πέτυχαν απλώνοντας, ισχυρά μάλιστα, τα πλοκάμια της διαπλοκής και της διαφθοράς με τους, από το δημόσιο, τρεφόμενους "επιχειρηματίες" της στιγμής και με τα οργανωμένα συμφέροντα που λυμαίνονται τον τόπο. Εκλεκτική – για να χρησιμοποιήσουμε μια πολύ συζητημένη άποψη του Γκαίτε, μεταφερμένη από τη χημεία στην πολιτική – είναι η σχέση ανάμεσα στον πολιτικό και κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Ο ένας τρέφει και συντηρεί τον άλλο, και οι δυο μαζί μας έφεραν εκεί που σήμερα βρισκόμαστε.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει στο βιβλίο του "Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" (από τις πολιτικές δυναστείες στην κλεπτοκρατία) ο συνταγματολόγος καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος "η διαφθορά, μερικές πτυχές της οποίας αποκαλύπτονται, όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας σκάνδαλα όπως το πρόσφατο της Siemens, δεν αποτελεί παθολογικό σύμπτωμα, αλλά οργανική ιδιότητα του πολιτικού συστήματος, σε μια χώρα όπου ο ιδιωτικός τομέας είναι σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτος. Η πολιτική μετατρέπεται σε ιδιωτική υπόθεση των μεγάλων πολιτικών δυναστειών και των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων πίσω και γύρω από αυτές".
Και το κακό αυτό δεν περιορίζεται σε ένα μόνο τομέα, ούτε εκδηλώνεται μόνο σε κεντρικό επίπεδο, αλλά επεκτείνεται και σε επίπεδο τοπικό, προσβάλλει τους τοπικούς θεσμούς και δηλητηριάζει, σε βαθμό επικίνδυνο, τις τοπικές κοινωνίες από τις οποίες εύκολα γίνεται αντιληπτό, και μετατρέπει τους τοπικούς άρχοντες σε ταπεινούς υπηρέτες αυτών των άνομων συμφερόντων. Έτσι όμως πολίτες και πολιτικοί συνδιαμορφώνουμε ένα πολιτικό σύστημα έξω και πάνω από τους θεσμούς, πράγμα το οποίο αναπόφευκτα συμβάλλει στην ανοχή μιας βαθιάς συναλλαγής που δυναμιτίζει, κατά τρόπο απειλητικό, το οικοδόμημα της ίδιας της Δημοκρατίας μας, με δεδομένο πάντα ότι η Δημοκρατία είναι κατ’ εξοχήν η μορφή διακυβέρνησης που βασίζεται στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό. Από τη στιγμή μάλιστα που ένα δημοκρατικό καθεστώς χάνει από τα μάτια του αυτή τη βασική εμπνέουσα αρχή, μεταστρέφεται τάχιστα στο αντίθετό του, σε μια από τις τόσες μορφές αυταρχικής εξουσίας που βρίθουν στις διηγήσεις των ιστορικών και στους στοχασμούς των πολιτικών συγγραφέων.
Είναι αυτό ακριβώς το οποίο ζούμε οι σκεφτόμενοι πολίτες σε τούτη εδώ την περιοχή μας, όπου το πολιτικό σύστημα έχει προσλάβει τα χαρακτηριστικά μεσαιωνικής – φεουδαρχικής και σκοταδιστικής προέλευσης καθώς το ανεύθυνο και αναίσθητο κεντρικό κράτος, συμπορευόμενο με "δειλούς, μοιραίους και άβουλους αντάμα" τοπικούς άρχοντες, ανέχεται, υποθάλπει και συντηρεί ένα αντισυνταγματικό και παράνομο καθεστώς, που έλκει την καταγωγή του από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, συντηρήθηκε με διατάγματα των τριών φασιστικών καθεστώτων, που ενώ, καταργήθηκαν, με το Σύνταγμα του 1952 (άρθρο 105) και με το νόμο 1473/1984 της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, εξακολουθούν να ισχύουν ακόμα, εξευτελίζοντας πρόσωπα –που το υπηρετούν– και θεσμούς –που δεν ισχύουν– και δυναμιτίζοντας τα θεμέλια της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Το πιο τραγικό απ’ όλα είναι το γεγονός ότι, αν κρίνουμε από αυτούς που έστειλε για να ασκήσουν "Αποκεντρωμένη Διοίκηση", δεν συνειδητοποίησε σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε ούτε η τρικομματική κυβέρνηση: απ’ το ένα μέρος επιβάλλει δυσβάσταχτα –μέχρι απάνθρωπα– μέτρα στον Ελληνικό Λαό, στο όνομα της "σωτηρίας" της χώρας, απ’ το άλλο αφήνει ασύδοτους και ανεξέλεγκτους παρακρατικούς και εξωθεσμικούς μηχανισμούς, παραβιάζοντας έτσι τη βασική εμπνέουσα αρχή ενός δημοκρατικού καθεστώτος, δηλαδή τη διακυβέρνηση της χώρας, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ευθύνη μας. Οι πολιτικοί μας, πρώην και νυν, ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν, ό,τι είχαν να κάνουν για τη χώρα το έκαναν. Απ’ εδώ και ύστερα, ας το πάρουμε απόφαση: Το γνωστό Τρικούπειο ερώτημα "τις πταίει", έχει έτοιμη την απάντηση: Το φταίξιμο –καθ’ ολοκληρία μάλιστα– θα βαρύνει εμάς και τα παιδιά μας.
http://www.proinoslogos.gr/component/content/article/35/14532
4/10/12
---------
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News