Οι πηγές της εξουσίας

Πριν από κάποια χρόνια, η Γερμανία ήταν για το μέσο Ελληνα μια αρκετά άγνωστη υπόθεση. Οι αναμνήσεις του πολέμου, της Κατοχής, της μετανάστευσης ήταν για τις νεώτερες γενιές πολύ μακρινές υποθέσεις.
Στην καθημερινότητα της σύγχρονης Ελλάδας, πολλά γνωρίζαμε για τα γερμανικά αυτοκίνητα, που αγοράζαμε σαν «ζεστό ψωμί» με δανεικά και κοινοτικά χρήματα, ενώ ελάχιστα ξέραμε για την ίδια τη χώρα και το γεγονός ότι -μεταξύ άλλων- μας επιδοτούσε και αυτή για να αγοράζουμε τα προϊόντα της. Εκείνη έφτιαχνε εξειδικευμένες θέσεις εργασίας και εμείς φτιάχναμε χρέη και υποχρεώσεις.

Αυτό ήταν κάτι στο οποίο συνειδητά αποφεύγαμε να εμβαθύνουμε. Γνωρίζαμε ίσως ότι επρόκειτο για την ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα, αλλά είναι βέβαιο ότι η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών περίπου αγνοούσε ή ελάχιστα γνώριζε πολιτικούς όπως ο Χέλμουτ Σμιτ, ο Χέλμουτ Κολ ή ο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Σε αντιδιαστολή με την αναγνωρισιμότητα των προσώπων αυτών, που κυβέρνησαν τη Γερμανία για περισσότερα από 30 χρόνια, η σημερινή επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης είναι για τους Ελληνες κάτι σαν την «καγκελάριο της διπλανής πόρτας».
Οχι με όρους δημοτικότητας, αλλά με όρους πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, ό,τι έχει να κάνει με τη Γερμανίδα καγκελάριο είναι απολύτως «καυτό» ειδησεογραφικά. Οι καθημερινές δηλώσεις της κας Μέρκελ αντιμετωπίζονται από τα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από τους δέκτες των θεμάτων τους, με πολύ υψηλότερη αξιολόγηση προτεραιότητας σε σύγκριση με οποιονδήποτε Ελληνα πολιτικό, τις περισσότερες φορές και από τον πρωθυπουργό.
Η στροφή αυτή διόλου παράξενη ή ανεξήγητη είναι. Το ενδιαφέρον στρέφεται πάντα εκεί από όπου πηγάζει η εξουσία. Μπορεί να είναι αρεστή ή μισητή, λαοπρόβλητη ή επιβαλλόμενη, αλλά αδιάφορη δεν μπορεί να είναι. Στην εποχή της κρίσης, συνειδητοποιήσαμε αυτό που δεν είχαμε καταλάβει λίγα χρόνια πριν.
Οτι η εξουσία δεν είναι τελικά τόσο ισχυρή, όταν εξαντλεί την ικανότητά της στο να αναζητεί και να φέρνει δανεικά χρήματα. Αυτά, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, κάποτε στερεύουν. Αποδεικνύεται ιδιαίτερα ακλόνητη, όμως, όταν είναι σε θέση να παράγει πράγματι χρήμα, δηλαδή όταν έχει την ικανότητα να διαμορφώνει στη χώρα μηχανισμούς που δημιουργούν εθνικό πλούτο.
Στην τρέχουσα περίοδο, αυτό για το οποίο αγωνίζεται σύσσωμη η ελληνική πολιτική ηγεσία είναι και πάλι το να φέρει στη χώρα τα δανεικά χρήματα και, όταν το πετύχει, θα θεωρήσει ότι κατήγαγε μεγάλη εθνική νίκη.
Και πράγματι, στην κατάσταση που έχουμε οδηγηθεί, της οικονομικής ασφυξίας Δημοσίου, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, η εισροή δανειακών κεφαλαίων στη χώρα θα μπορούσε να υποδυθεί με επιτυχία και για ικανό χρονικό διάστημα μια κατάκτηση επικών διαστάσεων. Οχι για πολύ όμως, αφού τώρα γνωρίζουμε -και ελπίζουμε να αρχίσει να γίνεται κατανοητό και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας- από πού πηγάζει η πραγματική εξουσία.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr 
.naftemporiki.gr
17/11/12