Στο λιομάζωμα…

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
mvoitsidis@gmail.com 
Φέτος, οι ελιές είχαν την τιμητική τους. Κάρπισαν ακλάδευτα, απότιστα, ξεχασμένα δέντρα. Και για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, άκουσα γνωστούς μου να ασχολούνται προσωπικά με το μάζεμα της ελιάς. Να χρεώνονται άδεια από τη δουλειά τους για να πάνε στο χωράφι του παππού και να ασχοληθούν με τη συγκομιδή. Να παίρνουν μαζί και τα παιδιά τους, σπάζοντας το ταμπού «ας μην κουραστούν κυριακάτικα».
Να περιμένουν το δελτίο καιρού, όχι για να κανονίσουν την εκδρομή αλλά για να περάσουν τη μέρα στο χωράφι. Είχαμε ξεχάσει αυτές τις συνήθειες. Εδώ και χρόνια, η ελαιοσυγκομιδή ήταν «δουλειά για τους Αλβανούς». Ο Ελληνας ήταν «άρχοντας», ελαιοκαλλιεργητής με τηλεχειριστήριο. Ή άφηνε τον καρπό ασυγκόμιστο. Πού να σκαρφαλώνεις στα δέντρα, να ραβδίζεις κλαδιά, να απλώνεις ελαιόπανα για να μαζέψεις σαράντα κιλά, δηλαδή πέντε κιλά λάδι; Είκοσι ευρώ έχει το πεντάλιτρο, έξτρα παρθένο στο σούπερ μάρκετ. Δύο ουίσκι στο μπαράκι.

Τώρα, το ελαιομάζωμα ξαναγίνεται δουλειά για Ελληνες. Εστω και με ελαιοραβδιστικά, χάρη στα οποία ζωντάνεψε φέτος η αγορά μηχανημάτων κήπου που βρίσκεται πεσμένη στο καναβάτσο. Και σιγά σιγά, αρχίζουμε να ξαναθυμόμαστε παλιές αλλά καθόλου μακρινές συνήθειες που ξεχάστηκαν πάνω στην προσπάθεια για άρον άρον αλλαγή κοινωνικού status, την απαλλαγή από την αγροτική καταγωγή, την αστικοποίηση με ελληνικούς μεταπολιτευτικούς όρους. «Εδώ και δύο χρόνια», μου έλεγε φίλος που εμπορεύεται φυτά στα ανατολικά της πόλης, «πουλώ τρεις φορές περισσότερα σπορόφυτα λαχανικών απ' όσα πουλούσα προηγουμένως. Οσοι έχουν έστω και ένα μικρό κηπάκι, μπροστά στη μεζονέτα, βάζουν και δέκα ρίζες πιπεριές».
Το κίνητρο μπορεί να το έδωσε η οικονομική κρίση, αλλά εντέλει δεν είναι οικονομικό. Με δέκα ρίζες πιπεριές και πέντε κολοκυθάκια δεν αλλάζει ο οικογενειακός προϋπολογισμός -αν, μάλιστα, δεν μένεις εκεί και πηγαινοέρχεσαι, πληρώνεις περισσότερα στο βενζινά παρά στο μανάβη. Αλλά είναι μια αναβάπτιση. Λυτρωτική!
Ο δρόμος από το τσαρούχι στο Gucci δεν είναι μονής κατεύθυνσης. Δεν θα επιστρέψουμε στο τσαρούχι αλλά και τόσο Gucci, στο τέλος καταντά σούπα. Πού θα πάει; Κάπου θα βρούμε το σημείο ισορροπίας…
.agelioforos.gr
12/12/12