Αποβολή ή εγκατάλειψη;

Το Κέντρο Μελετών Notre Europe έχει αδιαμφισβήτητο κύρος και βαρύτητα καθώς ιδρύθηκε και ελέγχεται από τον Ζακ Ντελόρ, κατά συνέπεια ό,τι δημοσιεύεται ή παρουσιάζεται σε εκδήλωσή του δεν μπορεί να υποτιμηθεί ως σενάριο συνωμοσίας ή προβολή ευσεβών πόθων ακαδημαϊκών.
Την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, την ώρα που φαινόταν να έχει λήξει η συζήτηση όχι μόνον για την Grexit αλλά και για την παραμονή ή όχι του ευρωπαϊκού νότου στην Ευρωζώνη, πέντε Ευρωπαίοι οικονομολόγοι παρουσίασαν σε εκδήλωση του Κέντρου στις Βρυξέλλες διακήρυξη υπέρ της αποχώρησης των οικονομικά ισχυρότερων χωρών από την Ευρωζώνη!

Η επιχειρηματολογία θα μπορούσε να ονομασθεί «διαζύγιο α λα γερμανικά» καθώς η διάρρηξη της σχέσης γίνεται για το καλό του εγκαταλειπόμενου μέρους! Ας αποχωρήσουμε για να υποτιμηθεί το ευρώ και να μπορέσει ο Νότος να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Δεν πρόκειται για ξαφνική κρίση αλληλεγγύης και κατανόησης για τον Νότο αλλά για ευφημισμό του τύπου Ειρηνικός Ωκεανός ή Εύξεινος Πόντος: Η διάσωση του Νότου κοστίζει, η αποβολή ή ο εξαναγκασμός αποχώρησης των ελλειμματικών χωρών από την Ευρωζώνη είναι θεσμικά αδύνατη και έχει απαγορευτικό διεθνές πολιτικό κόστος, οπότε ας αποχωρήσουμε εμείς είτε επιστρέφοντας στα εθνικά μας νομίσματα είτε με ένα νέο ισχυρό κοινό νόμισμα.
Για όσους εκπλήσσονται για τα όσα διευκρινιστικά πρόσθεσαν δύο εκ των πέντε, ο οικονομολόγος Alfred Steinheer και ο καθηγητής Hans Olaf Henkel, θα πρέπει να ανατρέξουν στη γερμανική ιστορία του 19ου αιώνα, όταν η Πρωσία του Μπίσμαρκ ήθελε να διασφαλίσει ότι η συγκρότηση ενιαίας Γερμανίας θα γίνει υπό τη δική της κυριαρχία και τις δικές της προδιαγραφές.
Τότε, η Πρωσία έκανε ό,τι μπορούσε για να αποκλείσει την Αυστρία από τη δυναμική της ενοποίησης, με αποκορύφωμα τον πόλεμο του 1866, που οδήγησε σε νίκη του Βερολίνου επί της Βιέννης και οριστικό αποκλεισμό της από τη γερμανική ενοποίηση, που θα ερχόταν πέντε χρόνια αργότερα, το 1871.
Με άλλα λόγια από μια συνολική ενοποίηση την οποία δεν θα ήλεγχε πλήρως και μια επιμέρους στα μέτρα της Πρωσίας, ο Μπίσμαρκ διάλεξε τη δεύτερη: Τη μικρή γερμανική ενοποίηση -Kleindeutche- έναντι της μεγάλης -Grossdeutche- ενοποίησης.
Από τους ακαδημαϊκούς προβληματισμούς μέχρι την υιοθέτησή τους ως κυβερνητικής πολιτικής υπάρχει μεγάλη απόσταση. Είναι, όμως, χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι στον γερμανικό τρόπο σκέψης η κυριαρχία, η εγκαθίδρυση ηγεμονίας δεν έχει μόνον ως εργαλείο την επέκταση αλλά και τον εθελοντικό ακρωτηριασμό.
Ο προβληματισμός των πέντε δεν είναι εξωπραγματικός, αλλά αποτελεί έμμεση ομολογία ότι, παρά τη σημερινή επικοινωνιακή υπεραισιοδοξία, όλοι γνωρίζουν ότι εάν συμβεί οποιουδήποτε είδους ατύχημα τους επόμενους μήνες στην Ιταλία ή την Ισπανία, η Γερμανία θα κληθεί να αρνηθεί στην πράξη την μέχρι τώρα πολιτική της στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Για να επιστρέψουμε όμως στην ιστορική αναλογία του 19ου αιώνα, δεν έχει ακόμη διευκρινισθεί ποιος θα υποδυθεί σήμερα τον ρόλο της Αυστρίας: Η Ιταλία και η Ισπανία ή η Γαλλία;
Το σενάριο επικεντρώνεται στην οικονομική πτυχή και αγνοεί τη γεωπολιτική: Περιθωριοποίηση του Νότου θα σημάνει δύο αντίπαλα στρατόπεδα στην Ευρώπη, θα σημάνει το κλείσιμο μιας παρένθεσης που άνοιξε το 1989-1991 με το Τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν δημιουργήθηκε η βεβαιότητα ότι έκλεισε το κεφάλαιο των συγκρούσεων αιώνων στη Γηραιά Ηπειρο.

• Εμμεση ομολογία
  Ο προβληματισμός των πέντε δεν είναι εξωπραγματικός, αλλά αποτελεί έμμεση ομολογία ότι, παρά τη σημερινή επικοινωνιακή υπεραισιοδοξία, όλοι γνωρίζουν ότι εάν συμβεί οποιουδήποτε είδους ατύχημα τους επόμενους μήνες στην Ιταλία ή την Ισπανία, η Γερμανία θα κληθεί να αρνηθεί στην πράξη την μέχρι τώρα πολιτική της στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.

.imerisia.gr
28/01/13