Οι ευρωκαταδίκες και ο κ. Δένδιας

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ

Εδώ, λοιπόν, στο Στρασβούργο υπάρχει ένα δικαστήριο, ύστατο καταφύγιο για την απονομή Δικαιοσύνης, σ' εκείνους από τα 800 εκατομμύρια των Ευρωπαίων που δεν μπόρεσαν να βρουν το δίκιο τους στις χώρες όπου γεννήθηκαν ή βρέθηκαν σαν πρόσφυγες και ζητώντας άσυλο ή που, εν πάση περιπτώσει, διάλεξαν για να ζήσουν και να δουλέψουν.

Μιλάω για το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που με τις αποφάσεις του δημιουργεί νομολογία και δεδικασμένο για τις 47 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης - και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, βεβαίως. Προσωπικώς είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω ότι ο υπουργός (να 'χαμε να λέγαμε) Προστασίας του Πολίτη στην Ελλάδα, ο κ. Δένδιας, γνωρίζει πολύ καλά την ύπαρξη αυτού του δικαστηρίου, μια και είχε περάσει πολλές φορές απ' έξω, όταν ήταν μέλος της ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Δεν γνωρίζω αν, ως έγκριτος νομικός, ο κ. Δένδιας γνωρίζει και για τη σωρεία των καταδικαστικών αποφάσεων που έχει εκδώσει αυτό το δικαστήριο εναντίον της Ελλάδος, με βάση τις οποίες δικαιώθηκαν, για ελλιπή φροντίδα από το ελληνικό κράτος, δεδηλωμένοι τρομοκράτες όπως, π.χ., ο Σάββας Ξηρός. Δεν γνωρίζω ακόμη αν ο υπουργός, που υποστήριξε τηλεοπτικώς ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα δικαίου, έχει πάρει χαμπάρι ότι αυτή ακριβώς η χώρα έχει φάει δεκάδες καταδίκες για αυθαιρεσίες και αναιτιολόγητες βιαιότητες αστυνομικών οργάνων εναντίον Ελλήνων πολιτών, προτού αυτοί οδηγηθούν στην ελληνική Δικαιοσύνη.
Και καταδίκες για αυθαιρεσία των δυνάμεων καταστολής, για την ανεξέλεγκτη οπλοχρησία στα όργανα της τάξεως, τους βασανισμούς, τους δημόσιους προπηλακισμούς και τις δολοφονίες αθώων πολιτών.
Αυτό λοιπόν το δικαστήριο κινείται με βάση την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που, από το 1948, έχει αναγνωρίσει ότι «κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια, ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική». Η οποία Διακήρυξη, εκτός των άλλων, είχε προβλέψει ότι «έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης».
Εντάξει, ένα γράμμα είπαμε να γράψουμε και όχι... ελεγεία. 
.enet.gr
6//2/13
 --
-