«Το Μνημόνιο απέτυχε, χρειάζεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ»

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να καθησυχάσει τους Ελληνες πως τα μέτρα λιτότητας τελείωσαν και σε μερικούς μήνες που αρχίζει η ανάκαμψη θα υπάρξει και σταδιακή ανακούφιση από τα βάρη, η τρόικα συνεχίζει να πιέζει για απολύσεις στο Δημόσιο και απαρέγκλιτη τήρηση του προγράμματος.

Την ίδια στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση προετοιμάζει την εναλλακτική πρόταση, οικοδομώντας κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ετσι, από την προχθεσινή διημερίδα «Εξοδος από την κρίση: η πρόκληση της εναλλακτικής πορείας», δύο είναι οι βασικοί πυλώνες συμφωνίας στους οποίους κατέληξαν οι περισσότεροι ομιλητές:

• Πρώτον, η αναγνώριση τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ της ανάγκης συγκρότησης ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που θα βγάλει τη χώρα από το αποτυχημένο και καταστροφικό Μνημόνιο και θα χαράξει εναλλακτικά μια πορεία οικονομικής ανάπτυξης με τη δημοκρατική συμμετοχή της κοινωνίας όχι μόνον του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά όλων των εργαζομένων της Ευρώπης.

• Δεύτερον, η παραδοχή πως η επανεκκίνηση αυτή της οικονομικής ανάπτυξης δεν μπορεί να προέλθει από τον ιδιωτικό τομέα και τις μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς απαιτούνται τεράστια κεφάλαια, που δεν υπάρχουν στην περίπτωση της Ελλάδας λόγω υπερχρέωσης της χώρας και έλλειψης ενδιαφέροντος από ξένους επενδυτές. Για τον σκοπό αυτό απαιτείται ένα στρατηγικό σχέδιο τύπου Μάρσαλ (Δ. Παπαδημητρίου, Ντ. Ρόντρικ, Βαρουφάκης) για την ανασυγκρότηση, που θα περνά μέσω της ΕΤΕπ, με ταυτόχρονη ανάληψη της χρηματοδότησης των τραπεζών από τον ESM, καθώς και ενός μεγάλου μέρους του χρέους (60% του ΑΕΠ) από την ΕΚΤ.

Ρητορική εκτόνωση της κρίσης

Κι ενώ η ευρεία Αριστερά σχεδιάζει εναλλακτικές ευρωπαϊκές στρατηγικές εξόδου από την κρίση, η κυβέρνηση επιχειρεί τη νέα πολιτική της νομιμοποίηση με ρητορικές εκτόνωσης της κοινωνικής δυσφορίας και κρίσης περί μη λήψης άλλων μέτρων λιτότητας ή και χαλάρωσης άμα επιστρέψει η οικονομία στην ανάπτυξη (τέλη 2013, αρχές 2014). Στο μεταξύ, οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν από έλλειψη ρευστότητας, η τρόικα επιμένει σε λιγότερες δόσεις αποπληρωμής των χρεών προς τράπεζες και εφορία και σε 25.000 λιγότερους δημόσιους υπαλλήλους φέτος και 150.000 την τριετία 2013-2015, ενώ το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων κινδυνεύει, μετά τον «αποκεφαλισμό» του ΤΑΙΠΕΔ, να σκαλώσει στο φιάσκο του ΟΠΑΠ (ενδεχομένως και της ΔΕΠΑ) που θέτει εκτός νυμφώνος τους ξένους πιστωτές και υποψήφιους αγοραστές.
Το χειρότερο, όμως, είναι που η λιτότητα μόλις αρχίζει, καθώς λήγουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και με δεδομένη την αύξηση της φορολογίας και την κλιμακούμενη ύφεση στην Ευρώπη οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι βέβαιο πως θα προχωρήσουν σε νέο κύκλο απολύσεων και μισθολογικών μειώσεων, με συνέπεια μηνιαίες αμοιβές που με τα οικογενειακά και εκπαιδευτικά επιδόματα ή τις τριετίες έφθαναν τα 900 ευρώ, τώρα, που αυτά κόβονται με το μαχαίρι, να πέσουν στα 500 και 600 ευρώ που είναι ο βασικός μισθός. Αυτό σημαίνει μία νέα μεγάλη κάμψη της ζήτησης φέτος και νέα ύφεση στην οικονομία. Η λιτότητα συνεχίζεται ακόμη πιο άγρια και αδιέξοδη από ποτέ και το μόνο που επιδιώκει η κυβέρνηση είναι να κερδίσει χρόνο πολιτικής ανοχής περιμένοντας να αλλάξει κάτι συνολικά στην Ευρώπη...

Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗΣ 

.enet.gr

11/3/13