Αναφερόμενος στην ετήσια ομιλία του πέρυσι και στην απαγορευμένη λέξη της «ομοσπονδιοποίησης», τόνισε:
«Ένιωσα ότι έπρεπε να εκφράσω αυτήν την ιδέα σε αυτό το σημείο, διότι αυτός πρέπει να είναι ο πολιτικός ορίζοντας μας, αυτό είναι που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος, και δεν πρέπει να φοβόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τη συγκεκριμένη φράση».
Μια Ευρώπη υπερήφανων πολιτών
Σύμφωνα με τον Barroso, η ομοσπονδία που προτείνει δεν έχει την έννοια του υπερκράτους, αλλά μιας δημοκρατικής ομοσπονδίας των εθνών κρατών που θα χειρίζεται τα προβλήματα των ευρωπαϊκών λαών.
«Η παραχώρηση κυριαρχίας θα πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε χώρα και κάθε πολίτης να μπορούν να ελέγχουν τις τύχες τους». Η Ευρώπη, συνέχισε, «θα πρέπει να χτιστεί μέσα στα κράτη μέλη και όχι ενάντια σε αυτά».
«Πιστεύω σε μια Ευρώπη όπου οι άνθρωποι είναι περήφανοι για τα κράτη τους, αλλά επίσης περήφανοι με το να είναι Ευρωπαίοι και περήφανοι για τις ευρωπαϊκές αξίες τους».
Αναφερόμενος στο φόβο των κρατών μελών να επισκιαστούν από ένα ενωμένο ομοσπονδιακό κράτος ως κατάλοιπο μιας ταραχώδους ευρωπαϊκής ιστορίας, κατέληξε στο ότι «το κύριο πρόβλημα της ΕΕ δεν είναι η πολιτική ενοποίηση, αλλά η έλλειψη μιας ενοποιημένης εθνικής ενότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Στην προκειμένη φάση, πρόσθεσε, «η ΕΕ διαθέτει όργανα που έχουν υπερεθνικές εξουσίες και οι οποίες αυξάνονται με τον καιρό, αλλά η διάκριση εξουσιών μεταξύ του κέντρου και των συστατικών κρατών θα είναι πάντα ένα θέμα υπό διαμάχη».
«Ακόμα και στα εγκαθιδρυμένα ομοσπονδιακά κράτη, από τις ΗΠΑ μέχρι τη Γερμανία, υπάρχει μια διαρκής συζήτηση για το θέμα της επικουρικότητας» αναφορικά δηλαδή με το πού σταματά και πού ξεκινά η εξουσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. «Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της ομοσπονδιακής δημοκρατίας» υπογράμμισε.
Επίσης ο πρόεδρος της Κομισιόν αναφερόμενος στην οικονομική κρίση υποστήριξε ότι η ισορροπία δυνάμεων έχει μετατοπιστεί προς το ευρωπαϊκό επίπεδο και πως η ΕΕ θεσμικά είναι πιο ενοποιημένη από ποτέ. Η κρίση έδωσε όχι μόνο την ώθηση, αλλά και την ενότητα που χρειαζόταν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι του κατακερματισμού, εφαρμόζοντας μια ομοσπονδιακή προσέγγιση.
Για παράδειγμα, οι δηλώσεις αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων περί αποφασιστικότητας και ετοιμότητας να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του νομίσματος αποτελούν μια επανάσταση, καθώς σήμαιναν μια αδιαμφισβήτητη δήλωση αλληλεξάρτησης.
Δεν υπάρχει αντίφαση λειτουργισμού- ομοσπονδίας
Για τον Barroso δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ της λειτουργικής προσέγγισης και των ομοσπονδιακών φιλοδοξιών, αντιθέτως αυτά τα δύο συχνά πάνε μαζί. Η «λειτουργική ομοσπονδοποίηση» του Jean Monnet ξεκινώντας από το ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να χτιστεί με τη μια και σύμφωνα με ένα μόνο σχέδιο, «λειτούργησε έτσι ώστε να σπάσει τους τοίχους της εθνικής κυριαρχίας και να αλλάξει τη λογική των σχέσεων μεταξύ των κρατών», υπογράμμισε.
Αυτή η λογική, λέει, ήταν πίσω από κάθε βήμα της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας, και αυτό τώρα συνεχίζεται. «Με το Σχέδιο για μια Ολοκληρωμένη και Πραγματική ΟΝΕ, η Κομισιόν έχει βάλει μπροστά τις ιδέες της για το πώς αυτή η δυναμική μπορεί να χρησιμοποιηθεί […] Για περαιτέρω όμως βήματα προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας, ναι, θα χρειαστούμε αργότερα μια αναθεώρηση της συνθήκης» τόνισε συνεχίζοντας ότι «Αυτό εννοεί η λειτουργική ομοσπονδοποίηση στην ουσία: κάνουμε ένα βήμα κάθε φορά».
«Βέβαια το ερώτημα που επικρατεί πάντα είναι πως μπορεί να εφαρμοστεί η ολιστική φεντεραλιστική μέθοδος σε συγκεκριμένα σύγχρονα ζητήματα, αλλά και πως μπορεί η δυναμική των θεσμών να προχωράει μπροστά προκειμένου αυτά να αντιμετωπιστούν», πρόσθεσε.
Ο Barroso υποστηρίζει ότι η ΕΕ έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει στο πολιτικό μέτωπο, καθώς τα εθνικά συμφέροντα συνεχίζουν να επηρεάζουν τις πολιτικές συζητήσεις, η κοινή γνώμη διαφοροποιείται κατά μήκος των εθνικών συνόρων, ενώ «οι αντιθέσεις και οι καθυστερήσεις εμποδίζουν τη λήψη αποφάσεων». Υπάρχει όμως τρόπος για να καλυτερεύσουν τα πράγματα και αυτός, σύμφωνα με τον Barroso, είναι να υπάρξει στενότερη σύνδεση του εκλογικού αποτελέσματος και της λειτουργίας της ΕΕ. «Μόνο ενωμένοι και με πιο ισχυρούς κοινούς θεσμούς θα είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της οικονομικής και χρηματοπιστωτική κρίσης, της έλλειψης πόρων και της κλιματικής αλλαγής, της φτώχειας και της υπανάπτυξης. Και ενωμένοι θα δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες για να προστατέψουμε τις κοινές αξίες μας».
Παγκοσμιοποίηση η «κινητήριος δύναμη» της ΕΕ
Για τον Barroso, η παγκοσμιοποίηση, όπως ήταν και η οικονομική κρίση, είναι βασική κινητήριος δύναμη της ευρωπαϊκής ενοποίησης, καθώς μέσω των ζητημάτων που θέτει, δημιουργεί την ανάγκη για μια πιο συνεκτική προσέγγιση, όπως και μια ισχυρή φωνή από το σύνολο των κρατών μελών, και όχι μεμονωμένα.
Αυτές είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της πόλωσης που διατρέχει η Ευρώπη, τονίζει, η οποία φαίνεται να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις μέσω της εμφάνισης των πολιτικών άκρων και του λαϊκισμού, του διαχωρισμού μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας, του Νότου και του Βορρά, και των προκαταλήψεων που διχάζουν τους ευρωπαίους πολίτες.
EurActiv.gr
Τρί, 23/04/2013
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Αντίστροφο δόγμα Μονρόε
Merkel garante que a Alemanha "não procura hegemonia".....
Μπαρόζο: Τα κράτη της ΕΕ να θυσιάσουν εθνική κυριαρχία για διεθνή επιρροή
-----------
ΣΧΕΤΙΚΑ2:
Delors en faveur d’un nouveau traité européen
Los nacionalismos contra la Unión
Spiegel: Η Άνγκελα Μέρκελ διεκδικεί νέα Συνθήκη για την ΕΕ
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
EU-Chef Barroso fordert EntlastungGenug gespart!.....
ReplyDeleteDie Proteste gegen den EU-Sparkurs zeigen Wirkung. EU-Kommissionschef Barroso will die strikten Vorgaben lockern. Eigentlich sollte Deutschland klar widersprechen. Aber selbst hier wächst die Fraktion der Geldausgeber.
BerlinEU-Kommissionspräsident José Manuel Barroso ist bekannt für seine eigentümlichen Vorstöße. Der Portugiese stimmt sich selten ab, wenn er politische Forderungen in die Öffentlichkeit trägt. Entsprechend harsch fallen dann auch die Reaktionen aus. Für seinen jüngsten Vorstoß dürfte Barroso jedoch nicht nur Kritik einstecken. Im Gegenteil: Mit seiner Forderung nach einem Ende der strikten Sparvorgaben für kriselnde EU-Mitgliedstaaten spricht er vielen aus der Seele.
Die Austeritätspolitik der vergangenen Jahre habe nicht mehr die politische und gesellschaftliche Unterstützung, die sie benötige, um erfolgreich zu sein, sagte Barroso in einer Rede am Montag. Ganz falsch liegt er damit nicht. Man muss sich nur die Verhältnisse in Ländern wie Portugal, Spanien oder Griechenland ansehen, um zu verstehen, dass sparen, wenn es zum Selbstzweck verkommt, eher geeignet ist, die Bevölkerung gegen die eigenen Regierungen und die EU aufzubringen.
Die Agentur-Meldungen der vergangenen Tage sprechen eine eindeutige Sprache: „Tausende Spanier protestieren gegen Sparpolitik im Gesundheitssektor“, „Sparpolitik lässt Einkommen der Griechen erneut stark sinken“, „Massenproteste in Portugal gegen Sparpolitik der Regierung“, „Französischer Minister: Sparpolitik führt Union ins Verderben“.......http://www.handelsblatt.com/politik/international/eu-chef-barroso-fordert-entlastung-genug-gespart/8108834.html
23/4/13
Οι πολιτικές λιτότητας έχουν φτάσει στα όρια τους.....
DeleteΚορυφαίοι κοινοτικοί αξιωματούχοι τάσσονται ανοικτά υπέρ της χαλάρωσης των δημοσιονομικών προσπαθειών στις χώρες του Νότου. Ζητούμενος ένας συνδυασμός λιτότητας και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Κορυφαίοι κοινοτικοί αξιωματούχοι, όπως ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ Όλι Ρεν, τάσσονται πλέον ανοικτά υπέρ μιας χαλάρωσης της δημοσιονομικής προσπάθειας στις χώρες του Νότου της ευρωζώνης, ώστε να μπορέσουν να συνδυάσουν τη μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους με την ανάληψη πρωτοβουλιών για την επιστροφή στην ανάπτυξη.
Η βαθιά ύφεση που πλήττει ορισμένες χώρες, όπως την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, εξαιτίας των προγραμμάτων λιτότητας, έχουν οδηγήσει σε ιστορικά υψηλά την ανεργία, προκαλώντας κλυδωνισμούς στην κοινωνική συνοχή. Μάλιστα, τα στοιχεία για τις δημοσιονομικές επιδόσεις των κρατών-μελών, που δημοσιοποίησε χθες η Εurostat δείχνουν ότι ορισμένες κυβερνήσεις, όπως η πορτογαλική, η ισπανική και η γαλλική, βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση αδυνατώντας να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει για τη μείωση του ελλείμματος, που σημαίνει ότι χρειάζονται περισσότερο χρόνο.
Μετά το Σεπτέμβριο συζήτηση για το ελληνικό χρέος
Σύμφωνα με τον κ. Μπαρόζο, οι πολιτικές λιτότητας έχουν φτάσει στα όρια τους και για να πετύχουν θα πρέπει να έχουν την απαιτούμενη πολιτική και κοινωνική στήριξη. Για το λόγο αυτό ο πρόεδρος της Κομισιόν εμφανίστηκε θετικός στο ενδεχόμενο να χορηγείται υπό όρους παράταση στο χρονοδιάγραμμα μείωσης των ελλειμμάτων προκειμένου τα υπερχρεωμένα κράτη της ευρωζώνης να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά τους.
Η δήλωση αυτή έρχεται να προστεθεί σε εκείνη του Όλι Ρεν την προηγούμενη Παρασκευή περί μιας «ηπιότερης διαδρομής δημοσιονομικής προσαρμογής». Όπως επισημαίνουν στην έδρα της Κομισιόν, ο Όλι Ρεν αναμένεται να εισηγηθεί μέσα στις επόμενες βδομάδες την επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, στην Ισπανία, τη Γαλλία και ενδεχομένως την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, ενώ μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου θα έρθει για συζήτηση στο Eurogroup το θέμα της περαιτέρω ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Νίκος Μπέλλος, Βρυξέλλες
Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής
http://www.dw.de/a-16764487
23/4/13
Bruselas da dos años más para el déficit.....
Delete1. España cerró 2012 con el mayor agujero fiscal de Europa: el 10,6% del PIB
2. Guindos y Rehn negocian los últimos flecos del plan de estabilidad con objetivos más holgados
La austeridad ya no es la respuesta, dijo el lunes un sonriente José Manuel Barroso, presidente de la Comisión Europea. “Pese a que esa es la política fundamentalmente correcta, creo que ha sobrepasado los límites”, aseguró el máximo responsable de la institución que ha decretado una sobredosis de recortes a diestro y siniestro en los tres últimos años. El cambio de viento en Bruselas es formidable por varias razones: la constatación de que el continente entero se atrinchera en una larga recesión, las presiones del FMI, la sospecha de que el BCE va a hacer poco más, incluso la polvareda levantada por los errores de un estudio académico usado como base científica de la disciplina fiscal. Ese viraje tendrá una traducción inmediata: hay más tiempo para que varios países cumplan con el déficit. Francia y Portugal tendrán un año más. Y Bruselas se decanta por que España tenga finalmente dos años de margen, según apuntaron fuentes europeas y del Gobierno español, que se ha proclamado campeón europeo del déficit con el mayor agujero fiscal de los Veintisiete.
“Algunos en la Comisión empiezan a tener serias dudas sobre los efectos de sus políticas”, explicó una alta fuente europea. Tanto que a expensas de las correcciones finales, Bruselas ve con buenos ojos dar esos dos años adicionales —algo a lo que hasta ahora se oponían una parte de la Comisión y el BCE— y permitir que el déficit de 2013 ronde el 6,5% del PIB, pese a que esa cifra no está cerrada. Hace apenas unas semanas, el Gobierno pujaba por conseguir un 6% —frente al 4,5% previsto— y se quejaba de que Bruselas se resistía a abrir tanto la mano........http://economia.elpais.com/economia/2013/04/22/actualidad/1366657781_371707.html
23/4/13
EU-Streit über Sparkurs: Wie Barroso sich kurz eine eigene Meinung erlaubte......
DeleteVon David Böcking
EU-Kommissionspräsident Barroso war bislang keine Schlüsselfigur der Euro-Krise. Nun forderte er eine Lockerung der Sparauflagen für Krisenländer, und löste damit große Aufregung aus. Tatsächlich wagte er nur einen vorsichtigen Vorstoß - nachdem er bei seiner Ehre als Portugiese gepackt wurde.
Hamburg - Jede Institution hat ihre Gründungsmythen. Annahmen, die bestenfalls teilweise zutreffen, für die tägliche Arbeit aber unverzichtbar sind. Zu den Gründungsmythen der EU gehört es, dass hier Menschen aus den unterschiedlichsten Ländern gemeinsam an der europäischen Einheit arbeiten - und ihre nationale Identität dabei keine Rolle mehr spielt.
Zweifel an dieser Annahme brechen immer mal wieder auf. Als etwa Mario Draghi EZB-Chef wurde, erschien die Megainflation so manchem Nordeuropäer bereits als beschlossen. Schließlich kommt Draghi aus Italien, wo zweistellige Teuerungsraten früher nichts besonderes waren. Umso bemühter ist Draghi, seine Seriosität zu betonen.
Auch José Manuel Barroso hat stets darauf geachtet, nicht primär als Portugiese wahrgenommen zu werden. Immerhin muss er als EU-Kommissionpräsident mehr als jeder andere den länderübergreifenden Konsens verkörpern. Seit Montag aber darf man vermuten, dass selbst Barroso seine nationale Identität nicht immer an der Garderobe abgibt.
Was ist passiert?......http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/streit-um-sparkurs-wie-es-zu-barrosos-vorsichtigem-vorstoss-kam-a-896119.html
23/4/13