Θέματα συναισθηματικής νοημοσύνης ηγεσίας

Στη συναισθηματική νοημοσύνη δεν μετρά μόνο η απόλυτη νοημοσύνη, αφού έχει αποδεικτεί ότι σε καταστάσεις που απαιτούν προσαρμογή, όπως σε νέους ρόλους, έχει τον πρώτο λόγο....
 
Το φαινόμενο όπου επιτυχημένοι και έμπιστοι για τις ικανότητές τους τεχνοκράτες και διοικητικά στελέχη δυσκολεύονται να επαναλάβουν το ίδιο άριστο μητρώο υπηρεσίας όταν ανεβούν στα λεγόμενα ψηλότερα δώματα της πυραμίδας της εξουσίας, έχει συμβεί αρκετές φορές, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Όταν η αποτυχία συνδεθεί με ένα γεγονός με κοινωνικές προεκτάσεις, τότε επιρρίπτονται ευθύνες στις πραγματικές ικανότητες του ατόμου ή των ηγετών μας γενικότερα. Παρόλο που παρόμοια φαινόμενα συμβαίνουν και σε χαμηλότερα επίπεδα, περνούν απαρατήρητα. Στις ειδικές αυτές περιπτώσεις τα άτομα πρέπει να δουλέψουν σε περιβάλλοντα όπου είναι μακριά από το οικείο και το κύριο προσόν που απαιτείται είναι η ικανότητα μάθησης από τα λάθη. Το τελευταίο απαιτεί εξαιρετική ωριμότητα, δέσμευση στον ρόλο και μάθηση.


Οι πιο πάνω ικανότητες περνούν από αυτό που ονομάστηκε τελευταία ως συναισθηματική νοημοσύνη και έχει να κάνει με την αυτοεπίγνωση γιατί αυτό βοηθά το άτομο να αντεπεξέλθει σε περιπτώσεις που πρέπει να μάθει σύντομα ή να προσαρμοστεί σε πιο απαιτητικά περιβάλλοντα.
Η συναισθηματική νοημοσύνη έχει κατ’ αρχήν να κάνει με ένα άτομο που είναι γνώστης όχι μόνο της συναισθηματικής του κατάστασης και του συνεπακόλουθου ελέγχου της, αλλά και των γνωρισμάτων του χαρακτήρα του, ανάμεσά τους και τα μειονεκτήματα και τα συνυπολογίζει. Γι΄ αυτό στη συναισθηματική νοημοσύνη δεν μετρά μόνο η απόλυτη νοημοσύνη, αφού έχει αποδεικτεί ότι σε καταστάσεις που απαιτούν προσαρμογή, όπως σε νέους ρόλους, έχει τον πρώτο λόγο.
Ένα άλλο κριτήριο που εισήχθη τελευταία για την κρίση της ηγεσίας είναι η εμπάθεια, η οποία μεταφραζόμενη στο περιβάλλον δράσης του ηγέτη σημαίνει περισσότερη έμπρακτη κατανόηση της ανάγκης των προϊσταμένων του ή των υπηκόων του σε περίπτωση πολιτικού, παρά μια καμουφλαρισμένη αδιαφορία. Η αξία της δεν έγκειται σε ανθρωπιστικά επίπεδα αλλά σε επίπεδα αποτελεσματικότητας: Το πραγματικό ενδιαφέρον είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις και λύσεις. Οι περιπτώσεις ατόμων που ενώ ήταν επιτυχημένοι απέτυχαν σε ανώτερα καθήκοντα μπορούν να εξηγηθούν με έλλειψη της πιο πάνω ανεπτυγμένης ή εξελίξιμης αντίληψης και γενικά στην εποχή μας όπου η ανάγκη να μαθαίνει κανείς, ταυτόχρονα, με τον νέο ρόλο του είναι η συνήθεια και όχι εξαίρεση, έχει ιδιάζουσα σημασία και ρόλο.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
.sigmalive.com/simerini 
7/5/13