Με πολλαπλή ανάγνωση...

Από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΚΡΗ

Η αναμέτρηση του κράτους με τους διδάσκοντες στη Μ.Ε., στη διάρκεια των πανελλαδικών και με πεδίο «μάχης» τις αίθουσες των εξετάσεων, είναι ένα απαράδεκτο φαινόμενο, που η ερμηνεία του σηκώνει δύο ή και περισσότερες αναγνώσεις. 

Ανάγνωση πρώτη: Ο χωρόχρονος της αναμέτρησης ενδεχομένως να βολεύει τους συνδικαλιστές διδάσκοντες και την κυβέρνηση, αλλά πλήττει θανάσιμα τους διαγωνιζόμενους, μαθήτριες και μαθητές. Τους αυριανούς ακαδημαϊκούς πολίτες. 

Ανάγνωση δεύτερη: Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει την αναλγησία όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων, πλην εκείνης της Ενώσεως Κέντρου, 1963-1965, με την πραγματική Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση. Τότε, διδάσκοντες και διδασκόμενοι σχεδόν ταυτίστηκαν με τους ευνομούμενους πολίτες των κρατών δικαίου και πρόνοιας. Σήμερα, οι καθηγητές Μ.Ε., αλλά και οι δάσκαλοι της στοιχειώδους εκπαίδευσης, οι «οικοδόμοι των ψυχών», όπως τους αποκαλούσε ο Αλέξανδρος Δελμούζος, έχουν καταντήσει παρίες, με μισθούς 660 ― για τους πρωτοδιοριζόμενους και 1.200 ― το maximum για διδάσκοντες με 25ετή θητεία. Και επιπλέον, με τις νέες κυβερνητικές εξαγγελίες απειλείται η απροειδοποίητη μετάθεσή τους στις εσχατιές των μεγάλων περιφερειών!

 
Ανάγνωση τρίτη: Αλλά και η ιστορική ΟΛΜΕ ευθύνεται, με τη σειρά της, για βαρύτατης μορφής αμέλειες, που θα μπορούσαν να εξισωθούν με τον ενδεχόμενο δόλο (cupla continua dolo aequiparatur). Οπως, η επί δεκαετίες σιωπηρή αποδοχή των μισθών πείνας, που οδήγησαν με τη σειρά τους στην παράνομη και εκμαυλιστική διέξοδο των ακριβοπληρωμένων και χωρίς απόδειξη παροχής υπηρεσιών «ιδιαίτερων» μαθημάτων. Το αίσχος αυτών των «μαθημάτων», που προάγει τους «κουμπούρες» των πλουσίων οικογενειών και θάβει τα φτωχόπαιδα, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τη σιωπηρή ανοχή των συνδικαλιστικών φορέων (ΕΛΜΕ, ΟΛΜΕ).
 
Τελευταία ανάγνωση: Η ίδια ανοχή βασιλεύει στους συνδικαλιστικούς φορείς και τα κρατικά πειθαρχικά συμβούλια, που με ολιγόμηνες αργίες και χαμηλά πρόστιμα ουσιαστικά αμνηστεύουν κακουργήματα παιδεραστίας, διακίνησης ναρκωτικών και άλλα αίσχη. Αλλά και η αδράνεια των περισσότερων γονέων, που εξισούται με τη σιωπή των αμνών; Συμπέρασμα: «Οστις αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»... 
 .enet.gr
16/5/13