“Την ανάγκη είτε το ευρώ να διαλυθεί είτε οι μεγάλες χώρες-μέλη να κάνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ό,τι είναι αναγκαίο ώστε το ενιαίο νόμισμα να γίνει πιο φιλικό προς την ανάπτυξη και την απασχόληση, επεσήμανε σε ομιλία στο London School of Economics ο νομπελίστας οικονομολόγος και πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνικής Οικονομίας της Κυπριακής Δημοκρατίας Χριστόφορος Πισσαρίδης”, όπως αναφέρει επί λέξη το σχετικό ρεπορτάζ από την κυπριακή εφημερίδα “Φιλελεύθερος”.
Και συνεχίζει: “Ο διακεκριμένος οικονομολόγος δήλωσε ότι οι ισχύουσες ad hoc διαδικασίες λήψης αποφάσεων και μη σταθερών πολιτικών ελάφρυνσης χρέους δεν θα βγάλουν πουθενά την Ευρωζώνη.
Οι πολιτικές που ακολουθούνται τώρα για τη σταθεροποίηση του ευρώ στοιχίζουν στην Ευρώπη θέσεις εργασίας και δημιουργούν μία χαμένη γενιά μορφωμένων νέων. Η λιτότητα καταστρέφει τις θέσεις εργασίας, έχοντας δημιουργήσει μία Ευρώπη δύο κατηγοριών”...
Ο καθηγητής Πισσαρίδης, ο οποίος στο παρελθόν έχει ένθερμα υποστηρίξει την ανάγκη να αποδεχθούν η Ελλάδα και η Κύπρος τους όρους “διάσωσης”, αναγνωρίζει τώρα ότι αυτή η πορεία δεν οδηγεί πουθενά, ότι το μόνο που έφερε είναι ρήγμα στην Ευρώπη και ότι απαιτείται είτε ριζική αλλαγή πλεύσης της, είτε, αν δεν συμβεί αυτό, διάλυση του ευρώ.
Το πρώτο βέβαια, αποκλείεται να συμβεί. Είναι δεδομένο ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Και ο λόγος είναι απλός, όσο κι αν πολλοί δεν θέλουν, ακόμα και τώρα να τον αντιληφθούν: η Γερμανία είναι ο μεγάλος κερδισμένος της κρίσης. Την αξιοποίησε προς όφελός της και έτσι τη γιγάντωσε, αδιαφορόντας πλήρως για τις συνέπειες στους άλλους.
Από την ώρα όμως που το Βερολίνο ακολουθεί αυτή την εθνικιστική πολιτική, την οποία απλώς βαφτίζει “ευρωπαική” για να επιτρέπει στις άλλες χώρες το φύλλο συκής μιας δήθεν συναίνεσης, όλα αυτά, είναι φυσικό να συμβαίνουν εις βάρος της ενωσιακής πορείας: το όραμα της κοινής Ευρώπης το ξερίζωσαν πια για τα καλά. Το “κίνημα της τσουγκράνας” στην Ιταλία εκφράζει πολύ παραστατικά το τι συμβαίνει και το που οδηγούμαστε.
Δεν είναι όμως μόνον ο καθηγητής Πισσαρίδης που τώρα βλέπει το αδιέξοδο. Είναι και πλήθος άλλοι που έχουν πια βρεθεί στην ίδια κατάσταση. Που υπερασπίστηκαν με πάθος και με καλή πίστη τα όσα επέβαλε το Βερολίνο, πριν αντιληφθούν ότι υπερασπίζονται μία αμιγώς γερμανική πολιτική και τίποτα άλλο, που οδηγεί την Ευρώπη σε αποσύνθεση, με την Ελλάδα να είναι το πρώτο θύμα αυτής της φοβερής πορείας. Σε αυτό, συνετέλεσε αποφασιστικά – και δικαίως – η μακρά παθογένεια του ελληνικού κράτους.
Δυστυχώς, πολλοί δεν κατάλαβαν ότι το Βερολίνο απλώς χρησιμοποιεί αυτή την παθογένεια για να πετύχει αλλότριους στόχους, τους οποίους και, μέχρι στιγμής, πέτυχε. Στη Βρετανία, ο καθηγητής Μάρκ Εσποζίτο γράφει: “αν υπάρχει μια χώρα από την οποία πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη, αυτή είναι η Ελλάδα. Δαιμονοποιήσαμε μια μικρή, ταπεινή οικονομία και την μετατρέψαμε σε μαύρο πρόβατο [...] Ηταν λανθασμένο οικονομικό μοντέλο, όμως αυτό απέχει από το να το χαρακτηρίσεις και ένοχο. Αυτή η λανθασμένη αντίληψη προκάλεσε μεγάλη ζημιά σε μια μικρή χώρα, η οποία βρέθηκε απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα».
Το παλιό όραμα μιας κοινής Ευρώπης απομακρύνεται, πεθαίνει. Η νέα γερμανική Ευρώπη δεν συνιστά πια όραμα. Αντίθετα, η βαθύτερη πολιτική πρόκληση για τις υπό διάλυση χώρες είναι το πώς θα προχωρήσουν πια χωρίς αυτή, προκειμένου να επιβιώσουν. Η διαδικασία της αποσύνθεσης είναι μπροστά μας. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αυταπάτες κι ας προετοιμαστούμε για κάθε ενδεχόμενο, όσο πιο συστηματικά γίνεται. Αυτό είναι το καθήκον της πολιτικής ηγεσίας του τόπου.
tovima.gr
14/12/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News